مصیری

مصیری یک شهر در شهرستان رستم استان فارس ایران است که در ۱۸ کیلومتری شمال شهر نورآباد ممسنی قرار دارد. مردم شهر مصیری لرتبار هستند.[2]

مصیری
کشور ایران
استانفارس
شهرستانرستم
بخشمرکزی
نام(های) پیشینبد مسیر
سال شهرشدن۱۳۷۸ شمسی
مردم
جمعیت۹٬۰۳۱ تن[1]
مصیری

نزدیک‌ترین روستاها به آن از سمت شرق موردک میرخیرالله و شوسنی و ضامنی از شمال بردکوه و حاجی کوهی و از غرب روستای گوراب و دهستان بابامیدان و… می‌باشد.

در مسیر تاریخ مصیری دارای روندی ناپیداست. شهر خفرک که از شهرهای باستانی است در غرب این شهر واقع بوده که آثاری از آن هنوز پابرجاست. آثاری نیز از شهر یا روستایی بزرگ در شمال شرق مصیری معروف به دره «کره تول باقری» در اول جاده روستای حاجی کوهی وجود دارد. البته آثار اصلی سهر نشینی شهرستان رستم در نزدیکی دهستان در شرف شهر شدن، بابامیدان قرار دارد، آثاری چون چهار بازار و تل اسپید که نشان از شهر انشان پایتخت چهار هزار ساله ایلام باستان دارند.

ساکنین

اقوام گوناگونی در این شهر سکونت دارند:

ساکنین اصلی و اولیه این شهر از لحاظ جمعیت و خانوار از قوم لر طایفه رستم می‌باشند. لرهای اصلی مصیری همان طایفه شاه حسنی یا «مصیری» که طایفه عبداللهی شرف الدینی و اولاد کا جان احمد، اولاد کابابری، اولاد کاولدی و اولاد کارحیمی می‌باشند، هستند که در کنار خود گروه‌های دیگری را در گذر زمان پذیرفته‌اند و با گذشت زمان و ارتباطات و قومیت‌های نسبی با مردم مصیری یکی شده‌اند. این گروه‌ها عبارتند از: «مهبه ای‌ها»، «تیر تاجی‌ها»، «گوهرکانی‌ها» و افراد متفرقه‌ای از طوایف گنجه‌ای و غیره که در این شهر ساکنند.

علاوه بر این‌ها در مصیری گروهی از سادات شاه قاسمی در بخش غربی شهر ساکنند که قبل از اصلاحات ارضی به این مکان آمده و در اصلاحات ارضی زمین نیز در مصیری بدان‌ها تعلق گرفت.

گروه‌های دیگر:

  • سادات فخر (امامزاده علی) که قبلاً در حاجی کوهی در شمال مصیری زندگی می‌کردند در سال ۱۳۵۸ خورشیدی به تدریج در چند سال به شمال مصیری کوچ کرده و ساکن شدند.
  • بردکوهی‌ها: روستای بردگوه در ۷ کیلومتری شرق حاجی کوهی قرار داردکه دردو دهه قبل این‌ها نیز به شرق مصیری مهاجرت کرده و در بین خود اقوامی چون اردکانی‌ها، رئیس‌های کهگیلویه و سادات عنا را جای داده‌اند.
  • ترک‌ها اغلب با گوهر قشقایی دختر محمد حسین خان برادر صولت الدوله قشقایی هنگان ازدواج با حسینقلی خان رستم، بدین منطقه آمدند و در محله‌ای که به نام تیره آن‌ها مشهور شد یعنی «عمله» سکنی گزیدند. فارسها را نیز اردکانی‌ها (سپیدانی‌ها) ی مهاجر و نیز کازرونی‌ها و برخی متفرقه دیگر تشکیل می‌دهند.
  • علاوه بر اینها گروه‌های دیگیری نظیر مطربها (مهترها) و دلاکها (خطیرها) و آهنگران نیز در این شهر سال‌ها است که ساکنند.
  • اخیراً نیز با مرکز شهرستان شدن مصیری روستاهای باقری، شوسنی و ضامنی در شرق و جنوب شرقی این شهر جزء شهر محسوب می‌گردند.
  • ضمناً روستاهای کراشوب و گوراب از بدو تأسیس تاکنون به دلیل قرابت فامیلی با مردم مصیری از توابع اصلی مصیری محسوب می‌شوند.

کشاورزی

شغل ساکنین اکثراً کشاورزی است. مصیری یکی از شهرهایی است که دارای زمین‌های مساعد کشاورزی آبی است که از رودخانه فهلیان مشروب می‌شوند. این زمین‌ها در جلگه‌ای به نام رستم واقع شده‌اند.

مصیری روستای خان‌نشین بوده‌است و شاید حضور خان از رستم دو به این منطقه را بتوان به وجود زمین‌های مرغوب جلگه (صحرای) شاه حسنی دانست که از رودخانه فهلیان مشروب می‌شوند.

در قدیم، کاشت پنبه، چغندر قند، برنج، گندم و برخی غلات دیگر مرسوم بوده‌است اما به تدریج این غلات محدود گردیده و به گندم و برنج محدود گردید و اخیراً نیز ذرت و گاه سویا، کنجد، ماش و… نیز کاشته می‌شود.

منابع طبیعی

شهرستان رستم یکی از مناطق دارای منابع غنی مختلف می‌باشد. از جمله این منابع می‌توان به جنگل‌ها و مراتع و سایر منابع اشاره نمود.

۶۰ درصد خاک کل منطقه ممسنی را درخت تشکیل می‌دهد که ۵۰ درصد درختان از نوع بلوط ایرانی باواریته‌های متفاوت است. از جمله گیاهان دیگری که در این شهرستان وجود دارد می‌توان به افرا، ارژن، پسته وحشی (بنه)، کلخنگ (از خانوده بنه)، انجیر کوهی، کنار (سدر)، رملک (از خانواده کنار)، گیلاس کوهی، انواعی از گون، بادام، بادام شیرین، انگور، و گیاهچه‌هایی چون لیزک، پیاز، کارده، گندمیان، و سایر گیاهان دارویی، خوراکی و صنعتی که در اطراف این منطقه می‌رویند.

گیاهان

دارویی:

گیاهان ارویی در این منطقه بسیارند که از این دسته می‌توان مواردی را برشمرد:

انجیر کوهی، انجدان، بابونه، بادام، بارهنگ، بلوط، بنه، بولاغ اودی (بولاغ اوتی)، بومادران، پرسیاوشان، مرورشک، پنیرک (توله)، پونه، الپه، پیاز، تاجیری، تهم شربتی، ترب، تنگس، رازیانه، دینشت، سدر، سگ چیل، سیرکوهی، شاه تره، شکروشک، شنبلیله، عدس تلخ، شوید، شیره بنه، قارچ کوهی، کارده، کاسنی، گیاه کبر، ملخنگ، کنگر، کیالک، گازرک، گاهک، گل دیشک، گل گاوزبان، مرزنجوش یا مرزنگوش، مورد، هندوانه ابوجهل و بسیاری دیگر که برخی از این‌ها جنبه خوراکی و صنعتی هم دارند.

خوراکی:

گیاهان خوراکی به صورت دانه و برخی، ریشه و بعضی نیز برگ و ساقۀ آن‌ها به صورت خام یا پهته مورد استفاده قرار می‌گیرند. برخی از این گیاهان یک یا دو یا سه جنبه را در خود دارند. از جمله گیاهان خوراکی می‌توان بدین موارد اشاره کرد:

بلوط، پسته وحشی، کلخنگ، کارده، لیزک، گیلاس کوهی، پیاز کوهی، کاهو کوهی، خارخنگو، بادام، شگروشک (شیره خشک شده آن)، کنگر، نگور، انجیر، کنار، رملک، کیالک، ارژن، و برخی از گیاهان و گیاهچه‌های دیگر که در این منطقه می‌رویند.

صنعتی:

گیاهان صنعتی در منطقه وجود دارند، اما متأسفانه از آن‌ها استفادۀ کمتری می‌شود.

برخی از این گیاهان عبارتند از: گیاه بلوط، پسته وحشیَ، گز، ارژن، گون (کتیرا)، سریش، شیره بنه، کیالک، کنار (سدر)

پانویس
  1. «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.
  2. https://jazebeha.com/1398/03/معرفی-شهر-مصیری/
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.