ناشناخت‌گرایی الهیاتی
ناشناخت‌گرایی الهیاتی (به انگلیسی: Theological noncognitivism)، یک برهان است که می‌گوید زبان مذهبی، به ویژه، بسیاری از واژگان استفاده شده چون «خدا» بی‌معنی هستند.[1]
| بخشی از یک مجموعه درباره |
| خداناباوری |
|---|
|
طبق ناشناخت‌گرایی الهیاتی، زبان مذهبی و برهان‌های دینی، ذاتاً، دارای معنی نیستند؛ از این رو، نمی‌توان روی درستی یا نادرستی آن‌ها بحث کرد. ناشناخت‌گرایی با مفاهیم بی‌دینی، بی‌خدایی، اپاتئیزم و ندانم‌گرایی رابطه دارد؛ ولی تفاوت‌هایی نیز، با آن‌ها دارد؛ همچنین گاهی، مترادف با ایگنستیسیزم، به کار می‌رود.
توضیح
به‌طور خلاصه یک ناشناخت‌گرا:
- با بی‌خدایان موافق است که واژه «خدا» به چیزی که وجود دارد اشاره ندارد.
- با بی‌خدایان مخالف است که واژه «خدا» به چیزی که وجود ندارد اشاره دارد.
- با ندانم‌گرایان مخالف است که واژه «خدا» به چیزی که شاید وجود داشته یا نداشته باشد اشاره دارد.
- با خداباوران موافق است که واژه «خدا» به چیزی که وجود ندارد اشاره ندارد.
- با خداباوران مخالف است که واژه «خدا» به چیزی که وجود دارد اشاره دارد.
یک ناشناخت‌گرا مدعی است که واژه «خدا» اصلاً معنی و اهمیت واقعی ندارد، مثل «خپا» که معنی خاصی ندارد.[2]
جستارهای وابسته
پانویس
- Cline, Austin. "Definition of Theological Noncognitivism". About. Retrieved 19 June 2012.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Theological noncognitivism». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ ژوئن ۲۰۱۲.
پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.