طبیعت‌گرایی دینی
طبیعت‌گرایی دینی، رویکردی به معنویت است که خالی از فراطبیعی‌گرایی است. تمرکز روی ویژگی‌های مذهبی جهان/طبیعت، درک آن و پاسخ به آن (تفسیری، معنوی و اخلاقی) است. این‌ها موجب رشد یک اخلاق زیستی می‌شود؛ هر چند این دیدگاه، در میراث باستانی بسیاری از فرهنگ‌های فلسفی، وجود داشته است. جنبش مدرن آن، هنوز به خوبی، تعریف نشده‌است. بر طبق برخی از منابع، طبیعت‌گرایی خداباور یا ناخداباور چشم‌انداز الهیاتی پایه‌ای دین لیبرال و انسان‌گرایی دینی است.[1]
به‌هم‌وابستگی طبیعت یکی از انگاره‌های کلیدی طبیعت‌گرایی دینی است.
طرفداران و منتقدان مشهور
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Religious naturalism». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ مارس ۲۰۱۳.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.