نیکولای باسوف
نیکولای گنادیویچ باسوف (به روسی: Николай Геннадиевич Басов) (زاده ۱۴ دسامبر ۱۹۲۲ - درگذشته ۱ ژوئیه ۲۰۰۱) فیزیک‌دان و معلم روسی بود. در سال ۱۹۶۴ به همراه الکساندر میخایلوویچ پروخورف و چارلز هارد تاونز به خاطر کارهای اساسی اش در زمینه الکنرونیک کوانتومی، که منجر به ساخت نوسانگرها و تقویت کننده‌ها بر پایه اصل میزر-لیزر شد جایزه نوبل در فیزیک را دریافت کرد.
| نیکولای باسوف | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۴ دسامبر ۱۹۲۲ اوسمان، روسیه |
| درگذشت | ۱ ژوئیهٔ ۲۰۰۱ (۷۸ سال) مسکو، روسیه |
| ملیت | روسی |
| محل تحصیل | انستیتو مهندسی فیزیک مسکو |
| شناخته‌شده برای | کارهای اساسی اش در زمینه الکنرونیک کوانتومی، که منجر به ساخت نوسانگرها و تقویت کننده‌ها بر پایه اصل میزر-لیزر |
| جایزه(ها) |  جایزه نوبل فیزیک سال ۱۹۶۴ |
| پیشینه علمی | |
| رشته(های) فعالیت | فیزیک |
| محل کار | انستیتو فیزیک لبدوف |
منابع
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Nikolay Basov». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۱.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.