جیمز چدویک
سر جیمز چدویک (به انگلیسی: Sir James Chadwick) (در برخی منابع فارسی: چادویک) (زاده ۲۰ اکتبر ۱۸۹۱ – درگذشته ۲۴ ژوئیه ۱۹۷۴) فیزیکدان انگلیسی بود. در سال ۱۹۳۲ نوترون را که رادرفورد در سال ۱۹۲۰ وجود آن را پیش‌بینی کرده بود، کشف کرد و به همین سبب، در سال ۱۹۳۵ جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرد.
| جیمز چدویک | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۲۰ اکتبر ۱۸۹۱ بولینگتون، چشر، انگلستان |
| درگذشت | ۲۴ ژوئیهٔ ۱۹۷۴ (۸۲ سال) کمبریج، انگلستان |
| ملیت |  بریتانیا |
| شهروندی | بریتانیایی |
| محل تحصیل | دانشگاه منچستر دانشگاه کمبریج |
| شناخته‌شده برای | کشف نوترون شرکت در پروژه منهتن |
| جایزه(ها) | همکار انجمن سلطنتی (۱۹۲۷) جایزه نوبل فیزیک (۱۹۳۵)شوالیه (۱۹۴۵) مدال کاپلی (۱۹۵۰)نشان فارادی (۱۹۵۰) مدال فرانکلین (۱۹۵۱) |
| پیشینه علمی | |
| رشته(های) فعالیت | فیزیک |
| محل کار | دانشگاه برلین دانشگاه لیورپول دانشگاه کمبریج پروژه منهتن |
| استاد راهنما | ارنست رادرفورد هانس گایگر |
| دانشجویان دکتری | اتین بیه‌له موریس گلدهابر ارنست سی. پولارد چارلز دروموند الیس |
| دین | بی‌دین، خداناباور |
زندگی‌نامه
چادویک در بولینگتن، چشیره از جان جوزف چادویک و آن مری نولز، متولد شد. وی، دوران تحصیلات ابتدایی خود را در بولینگتن گذراند و سپس، به مدرسه گرامری منچستر رفت و پس از آن، به دانشگاه منچستر و سپس، به کمبریج رفت.
در سال ۱۹۱۳ چادویک رفت و با هانس گایگر در دانشکده فنی دانشگاه برلین مشغول به کار شد. او با ارنست رادرفورد نیز، کار می‌کرد. در جنگ جهانی اوّل، او در آلمان بود و در اردوگاهی، خارج از برلین، حضور داشت؛ در حالی که آزادانه، در آزمایشگاهی، در اسطبل، به آزمایش می‌پرداخت. او به کمک چارلز الیس بر روی یونیزاسیون فسفر و همچنین، برعکس واکنش شیمیایی کلر مونواکسید کربن، مشغول به کار شد.
شغل
تحقیقات در کمبریج
در سال ۱۹۳۲، چدویک یک ذره ناشناخته در هسته اتم کشف کرد. این ذره به عنوان نوترون شناخته شد به دلیل عدم بار الکتریکی. کشف چادویک برای شکست اورانیوم ۲۳۵ بسیار مهم بود. برخلاف ذرات با بار مثبت آلفا، که توسط نیروهای الکتریکی موجود در هسته‌های دیگر دفع می‌شوند، نوترون‌ها به نیرویی برای غلبه بر کولن‌ها احتیاج ندارند و بنابراین می‌توانند در سنگین‌ترین عناصر نفوذ کنند و تقسیم شوند. برای این کشف به او مدال هیوز سلطنتی در سال ۱۹۳۲ و جایزه نوبل فیزیک در سال ۱۹۳۵ اهدا شد.
کشف چدویک امکان ایجاد عناصر سنگین تر از اورانیوم‌هایی را که در آزمایشگاه‌ها ساخته بودند را فراهم می‌کرد. کشف او الهام گرفته از انریکو فرمی، فیزیکدان ایتالیای و برنده جایزه نوبل است.
لیورپول
چادویک در سال ۱۹۳۵ استاد فیزیک در دانشگاه لیورپول شد. او در کمیته لوسی مود برای کار بر روی ماده منصوب شد. او به عنوان بخشی از مأموریت تیزارد در سال ۱۹۴۰ به همراه با آمریکایی‌ها و کانادایی‌ها برای تحقیقات هسته‌ای به شمال آمریکا رفت. وی در نوامبر سال ۱۹۴۰ به انگلستان بازگشت، او به این نتیجه رسید که هیچ چیز از این پژوهش تا بعد از جنگ ظهور نخواهد داشت. در دسامبر سال ۱۹۴۰ فرانتس سیمون، که توسط لوسی مود مأموریت داشت، گزارش داد که امکان جداکردن اورانیوم ۲۳۵ وجود دارد. گزارش سیمون شامل برآورد هزینه و مشخصات یک نیروگاه غنی‌سازی اورانیم بسیار بزرگ بود. جیمز چدویک بعدها نوشت که در آن زمان او متوجه شد که «یک بمب هسته‌ای نه تنها ممکن بلکه اجتناب ناپذیر نیز می‌باشد. من پس از آن قرص خواب می‌خوردم و این تنها راه چاره بود».
او در مدت کوتاهی پس از آن پروژه منهتن در ایالات متحده، به توسعه بمب‌های اتمی که در ناگازاکی و هیروشیما افتادند پرداخت. چادویک در سال ۱۹۴۵ شوالیه شد.
در سال ۱۹۴۰، چادویک فرستاده شد به انجمن سلطنتی برای کار با دو دانشمند فرانسوی، هانس ون هالبان و لو کوارسکی که در کمبریج مشغول به کار بودند. او خواسته بوده‌است که مقالات آن‌ها در طول جنگ منتشر نشود. در سال ۲۰۰۷، این مقالات در جریان حسابرسی کشف شدند.
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکت کنندگان ویکی‌پدیا، "James Chadvik"، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (نسخهٔ ۳۰ اوت ۲۰۱۱).
پیوند به بیرون
- نوبل ۱۹۳۵ مقالهٔ به زبان انگلیسی دربارهٔ چدویک
