ریکاردو جیاکونی
ریکاردو جیاکونی (ایتالیایی: Riccardo Giacconi; زاده ۶ اکتبر ۱۹۳۱ – درگذشته ۹ دسامبر ۲۰۱۸) فیزیکدان ایتالیایی-آمریکایی و برنده جایزه نوبل فیزیک بود. جیاکونی در سال ۲۰۰۲ برای کمک‌های پیشگام به فیزیک نجومی، که منجر به کشف منابع اشعه کیهانی شد موفق به دریافت جایزه نوبل شد.[1]
| ریکاردو جیاکونی | |
|---|---|
 مراسم جایزه مدال ملی علوم، ۲۰۰۳ | |
| زادهٔ | ۶ اکتبر ۱۹۳۱ جنوا، ایتالیا |
| درگذشت | ۹ دسامبر ۲۰۱۸ (۸۷ سال) سن دیگو، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا |
| محل زندگی | ایالات متحده آمریکا |
| ملیت | ایتالیا ایالات متحده آمریکا |
| محل تحصیل | دانشگاه میلان |
| شناخته‌شده برای | اخترفیزیک |
| جایزه(ها) | مدال الیوت کرسون (۱۹۸۰) جایزه دنی هینمن در اخترفیزیک (۱۹۸۱) جایزه نوبل فیزیک (۲۰۰۲) |
| پیشینه علمی | |
| رشته(های) فعالیت | فیزیک |
| محل کار | دانشگاه جانز هاپکینز رصدخانه پرتو ایکس چاندرا |
زندگی‌نامه
جیاکونی در جنوا ایتالیا زاده شد، از دانشگاه میلان فارغ‌التحصیل شد؛ و بعد از مهاجرت به آمریکا شهروند آمریکایی شد.[2] وی اولین مدیر مؤسسه علوم تلسکوپ فضایی، مرکز عملیات برای تلسکوپ فضایی هابل است. همچنین استاد فیزیک و ستاره‌شناسی (۱۹۸۲–۱۹۹۷) و استاد پژوهشی (از سال ۱۹۹۸) در دانشگاه جانز هاپکینز است. او همچنین مدیر کل از رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) (۱۹۹۳–۱۹۹۹) بوده‌است. جیاکونی محقق اصلی تلسکوپ فضایی چاندرا در ناسا بود.
منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.