چمگردان
چَمگُردان شهری از توابع بخش مرکزی شهرستان لنجان در استان اصفهان در مرکز ایران است. چَمگُردان (محل استقرار کارخانه ذوب آهن) و در شمال زاینده رود استقرار یافته و زاینده رود از جنوب آن میگذرد.
| شهر چمگُردان چَم گُردان | |
|---|---|
| کشور | |
| استان | اصفهان |
| شهرستان | لنجان |
| بخش | مرکزی |
| نام(های) پیشین | چم گردون |
| سال شهرشدن | ۱۳۶۲ |
| مردم | |
| جمعیت | ۱۵،۵۷۴ نفر (۱۳۹۵) |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | ۱۷۱۰ |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | حسین خادمی |
| پیششمارهٔ تلفن | ۰۳۱۵۲۲۴ |
| وبگاه | شهرستان الکترونیکی لنجان |
| شناسهٔ ملی خودرو | |
| کد آماری | ۱۴۳۰ |
![]() شهر چمگُردان | |
معرفی
به درستی معلوم نیست که آغاز حیات بشری در این خطّه ازچه زمانی بودهاست امّا آنچه هست لفظ «چَم گُردان» فارسی است و احتمال قریب به یقین مربوط به پیش از اسلام.{{در منطقهٔ اصفهان و چهار محال و بختیاری و لرستان وجود مکانها نظامی کاملاً قابل تشخیص است. همانند «چَمگـُرد» (چَمگـُردان امروزی)، «چـِلگـُرد» (چـِلگـِرد) و «بروگـُرد» (بروجرد امروزی).}}اگر تاریخ چمگردان را ورق بزنیم به نام بِـوِه (Beveh)برمیخوریم و آن روستایی بوده در غرب چمگردان کنونی که در زمان آبادی برای خود آب و ملک مشخص و قلمرو معیّن داشتهاست و بنابر اقوال محلّی با حمله افغانها در پایان دوره صفوی و به قولی با حمله مغول ویران شده و اندک بازماندگان آن به مناطق دیگر کوچیدهاند. گفته میشود که چمگردان، همزمان با «بوه» ایجاد شده و پس از ویرانی بوه با جذب مهاجران آن گسترش یافتهاست. هماکنون مزارع کشاورزی موجود، عناوینی مثل «صحرای بوه» و «صحرای گُردان» دارند واین، خود، گویای جدایی جغرافیایی این دو آّبادی قدیمی است. بدون بزرگنمایی، برنج چمگردان مرغوبترین برنج شهرستان لنجان است و کشاورزان این دیار در کاشت، داشت و برداشت آن استاد و زنان هنرمندش در پختش ماهر و باسلیقهاند.
دیدنیها
دیدنیهای این شهر شامل دریاچه قایقرانی، پارک ساحلی، ساحل زیبای زاینده رود، قنات کمالآباد، حمام قدیمی، محله گلستان،آخرین بازمانده برجها و قلعه بوهاست.
منابع
چمگردان در گذر زمان نوشته اکبر حسامی نشر جمال قم ۱۳۸۱
اطلس گیتاشناسی استانهای ایران، تهران: ۱۳۸۳خ.




