آدلاید

آدلاید (به انگلیسی: Adelaide)(‎i‎/ˈædəleɪd/‎ AD-ə-layd)[7] شهری واقع در جنوب کشور استرالیا و مرکز ایالت استرالیای جنوبی است. طبق داده‌های آماری در ژوئن ۲۰۱۷، جمعیت این شهر برابر با ۱٬۳۳۳٬۹۲۷[8] نفر بوده‌است که از این حیث پنجمین شهر پر جمعیت در کشور استرالیا محسوب می‌شود.[9] این شهر محل سکونت بیش از ۸۰ درصد جمعیت ایالت استرالیای جنوبی می‌باشد که بالاترین نسبت جمعیتی به کل ایالت را در مقایسه دیگر مناطق این کشور دارد. منطقهٔ شهری آدلاید در میان دشت آدلاید که از غرب به خلیج سِنت وینسنت و از غرب به رشته‌کوه لوفتی[EN 1] محدود می‌شود، جای گرفته‌است؛ به گونه ای که منطقه ای با عرض ۲۰ کیلومتری از ساحل در غرب تا کوه‌پایه‌ها در شرق و طول ۹۰ کیلومتری از شهر گاولر در شمال تا منطقهٔ ساحلی سِلیکس در جنوب را در بر می‌گیرد.

آدلاید
استرالیای جنوبی
جهت عقربه‌های ساعت از بالا: مرکز شهر از بالای کوه لوفتی، ساختمان دانشگاه ایالتی استرالیای جنوبی از خیابان تراس شمالی، کلیسای سنت پیِر، منطقه ی ساحلی گلنگ، پارک الدر در شب و میدان ویکتوریا در عصرگاهی
آدلاید
مختصات۳۴°۵۵′۴۴٫۴″ جنوبی ۱۳۸°۳۶′۳٫۶″ شرقی
مختصات: ۳۴°۵۵′۴۴٫۴″ جنوبی ۱۳۸°۳۶′۳٫۶″ شرقی
جمعیت۱٬۳۳۳٬۹۲۷ (۲۰۱۷) (۵ام)
 • تراکم۳۹۶٫۴/km2 (۱٬۰۲۷/sq mi) (۲۰۱۱)
بنیان‌گذاری۲۸ دسامبر ۱۸۳۶
مساحت۳۲۵۷٫۷ کیلومتر مربع (۱۲۵۷٫۸ مایل مربع) [1]
ناحیه زمانیACST (یوتی‌سی +۹:۳۰)
 • تابستان (DST)ACDT (یوتی‌سی +۱۰:۳۰)
موقعیت
مناطق دولت محلی۱۸
میانگین بیشینه دما میانگین کمینه دما میزان بارش سالانه
۲۲٫۱ °C
72 °F		 ۱۲٫۱ °C
54 °F		 ۵۴۵٫۳ میلی‌متر
۲۱٫۵ اینچ

نام آدلاید پس از کشف و بنیان نهادن یک حکومت خود مختار در آن منطقه به افتخار همسر پادشاه ویلیام چهارم، یعنی ملکه آدلاید ساکس بر روی آن گذارده شد. سرهنگ ویلیام لایت که یکی از کاشفان این منطقه بود، شهر را به گونه ای طراحی کرد که موقعیت آن نزدیک رودخانهٔ تورنز و محل زندگی بومیان باشد. طراحی لایت، دارای یک نقشه ی شبکه ای شامل مجموعه ای از خیابان‌ها و میدان‌های بزرگ بود که توسط باغ‌هایی احاطه شده بودند. یکی از عوامل رونق و پیشرفت شهر در اوایل تأسیس، ثروت مهاجرانی بود که به این منطقهٔ تازه کشف شده می آمدند؛ به طوری که تا جنگ جهانی دوم، به سومین شهر پر جمعیت استرالیا و یکی از شهرهای بدون سابقهٔ وقوع جرم تبدیل شد.[10][11] از آدلاید به عنوان یکی از اولین شهرهایی که به توسعهٔ آزادی‌های اولیهٔ مدنی و مذهبی پرداخت و ترقی خواهی سیاسی در آن وجود داشت، نام برده می‌شود.[12] همچنین، این شهر حدوداً از نیمه‌های قرن ۱۹ام به بعد با عنوان "شهر کلیسا ها" نیز شناخته می‌شود که دلیل آن وجود گوناگونی مذهبی و بالا بودن سطح اعتقادات ساکنین آن است.[13] همچنین، ساکنین شهر آدلاید را، «آدلایدیَن» می‌گویند.[14][15]

این شهر در کنار اینکه مرکز سیاسی و تجاری ایالت استرالیای جنوبی است، محل بسیاری از مؤسسات دولتی و مالی نیز می‌باشد که تعداد زیادی از آنها، در بخش اصلی شهر و در خیابان‌های پادشاه ویلیام و خیابان تراس شمالی[EN 2] متمرکز شده‌اند. امروزه، آدلاید به خاطر جشنواره‌ها و رویدادهای ورزشی بسیارش، غذاها و نمای ساحلی اش، پدافند دفاعی و بخش تولیدی آن شناخته می‌شود. آدلاید دارای رتبهٔ بالایی در سطح کیفیت زندگی است، به گونه ای که که چندین بار از میان ۱۴۰ شهر در لیست شهرهای برتر جهان برای زندگی که توسط سازمان اطلاعات اقتصادی تنظیم و منتشر می‌شود، در بین ۱۰ شهر نخست جای گرفته‌است.[16][17][18][19] همچنین، این شهر در سال‌های ۲۰۱۱ [20]، ۲۰۱۲ [21] و ۲۰۱۳ [22] توسط سازمان املاک استرالیا به عنوان با کیفیت ترین شهر در میان شهرهای استرالیا رتبه بندی شده‌است.

تاریخ

قبل از ورود بریتانیایی ها
محدوده ی تقریبی قلمرو بومیان کارنا

در بارهٔ زمان‌های قبل از ورود بریتانیا به خاک این قارهٔ جدید، اطلاعات زیادی در دست نیست، که از جمله دلایل آن، نبود ارتباط خارجی بومیان با جهان بیرون از استرالیا و همچنین عدم وجود تمدّنی متحد و یکپارچه در داخل استرالیا پیش از کشف و تحت استعمار دیگر ملل قرار گرفتن آن است. ولی قبل از ایجاد منطقه ی خود مختار توسط بریتانیا در آن ناحیه، گروهی از بومیان استرالیایی که «کارنا»[EN 3] نام داشتند، در ناحیهٔ آدلاید کنونی زندگی می‌کردند. فرهنگ و زبان بومیان کارنا، تقریباً پس از گذشت چند دهه از تشکیل خودمختاری آدلاید کاملاً از میان رفت؛ [23] اما با گرد آوری مدارک و مستنداتی توسط برخی از پژوهشگران و مبلغان، سعی بر احیای دوبارهٔ این فرهنگ در آدلاید شد.[24]

قرن ۱۹ام
ملکه آدلاید در رخ نگاره ای که پس از نامگذاری آدلاید از او کشیده شده است.
یک عکس هوایی از آدلاید که در سال ۱۸۷۶ توسط روزنامه ی سیدنی نیوز منتشر شد که نمایی هوایی از رودخانه ی تورنز و قسمت شمالی شهر نشان می دهد.

در ۲۸ دسامبر ۱۸۳۶، استرالیای جنوبی در یک گردهمایی در نزدیکی محلی به نام درخت کهنسال صمغ[EN 4]، رسماً یکی از مستعمرات بریتانیا اعلام شد. امروزه سالگرد این اتفاق” روز انتشار” نام دارد.[25] پایتخت مستعمرهٔ استرالیای جنوبی توسط یکی از کاشفان اصلی این منطقه، یعنی سرهنگ ویلیام لایت که در نقشه برداری هم مهارت داشت، بررسی و نقشه برداری شد تا کار طراحی شهر توسط معماری به نام جورج کینگستون شروع شود.[26] آدلاید ایده ای از یک مستعمره بود که بر اساس نظرات ادوارد ویکفیلد[EN 5] و با تکیه بر آزادی‌های مدنی و مذهبی بنا شد. ویکفیلد زمانی که به جرم ربودن یک فرد در لندن زندانی بود [27] با خواندن گزارش‌هایی از مستعمرات شرقی در استرالیا متوجه شد که این مستعمرات به دلیل واگذاری اراضی به همهٔ مهاجرین، با کمبود کارگر مواجه شده‌اند.[28] او به دولت مرکزی پیشنهاد داد که با بررسی و سپس فروش اراضی با نرخی که ارزش آن‌ها را به اندازهٔ کافی بالا نگه دارد، خرید زمین‌ها را برای کارگران و مهاجران غیرقابل دسترس کند؛ [28] پولی هم که از این طریق به دست می آمد، برای مستقل شدن مهاجرانی که پس از فعالیتِ زیردست ثروتمندان، سخت کوشی خود را ثابت می‌کردند استفاده می‌شد.[29] بر اثر این سیاست، آدلاید به مانند سایر شهرهای استرالیا نظیر سیدنی، ملبورن، بریزبن و یا هوبارت، بر محکومیت‌های مهاجرتی نمی‌افزود.

خیابان تراس شمالی در سال ۱۸۴۱

با تکیه بر این نظر که در منطقهٔ سکونت مهاجرین آزاد احتمال وقوع جرم خیلی کم خواهد بود، هیچ تدارکی برای ساخت زندان در برنامهٔ سرهنگ لایت در سال ۱۸۳۷، پیش‌بینی نشد. اما با هشدار ادارهٔ آمار استرالیای جنوبی در اواسط سال ۱۸۳۷ در بارهٔ فرار محکومین از محدودهٔ تحت اختیار دولت مرکزی، فراخوان‌ها و مناقصاتی برای ایجاد یک زندان موقت منتشر شد. به دنبال یک سرقت در مارس ۱۸۳۸ که به قتل دو نفر انجامید، فرماندار هایند مارش،[EN 6] نیروی پلیس جنوب استرالیا (که امروزه با نام پلیس استرالیای جنوبی نامیده می‌شود) را ایجاد کرد و هنری اینمن[EN 7] را که در آن زمان ۲۱ سال داشت، به ریاست آن گماشت.[30] با مجروح شدن ساموئل اسمارت، اولین کلانتر آدلاید، در جریان یک سرقت در می ۱۸۳۸، مایکل مَگی[EN 8]، تبدیل به نخستین مجرمِ به دار آویخته شده در تاریخ آدلاید شد.[31] ویلیام اشتون[EN 9] در سال ۱۸۳۹ به ریاست زندان موقت منصوب شد و جورج کینگستون، طراحی زندان جدید آدلاید را در سال ۱۸۴۰ به عهده گرفت که ساخت آن از یک سال بعد آغاز شد.[32][33] مناطق روستایی اطراف آدلاید که بیش از ۴۰۵ کیلومتر مربع وسعت داشتند، با همکاری فرماندار و دیگر مأموران عالی رتبه، برای واگذاری و فروش توسط سرهنگ لایت مورد مطالعه قرار گرفتند. اقتصاد اولیهٔ آدلاید با وارد کردن دام از مناطق ویکتوریا، نیو ساوت ولز[EN 10] و جزایر تاسمانی به وجود آمد و اقتصاد آدلاید را به یک اقتصاد متکّی بر تولید و فروش محصولات پشمی تبدیل کرد. مزارع گندم نیز تا سال ۱۸۶۰ از خلیج اینکانتر در جنوب تا شهر کلَر[EN 11] در شمال توسعه یافتند. جُرج گاولر[EN 12] در اواخر سال ۱۸۳۸، به عنوان دومین فرماندار آدلاید جایگزین هایند مارش شد. گاولر بر خلاف دستور مجمع تصمیم‌گیری بریتانیا در بارهٔ استرالیای جنوبی مبنی بر عدم ساخت تأسیسات عمومی، دستور داد تا سریعاً تأسیساتی چون ساختمان فرمانداری، زندان آدلاید، کلانتری‌های پلیس، بیمارستان، گمرک و اسکله ی بندر آدلاید ساخته شوند.

نقشه ای از آدلاید در سال ۱۸۸۸ که نشان دهنده ی توسعه تدریجیِ طرح شهری آن است.

جُرج ادوارد در سال ۱۸۴۱ جایگزین گاولر شد و با وجود مخالفت‌های پر شمار، مالیات را که صرف هزینه‌های عمومی می‌شد، کاهش داد. اتفاقاتی مانند کشف منابع نقره در گلِن آسموند[EN 13] در همان سال، پیشرفت و توسعهٔ کشاورزی و گسترش معادن در دیگر بخش‌های منطقه به پیشرفت تجاری آدلاید کمک فراوانی کرد. تا زمان پایان زمامداری ادوارد در سال ۱۸۴۵، آدلاید در مقایسه با سال ۱۸۴۲ که بیش از یک سوم خانه‌های آن متروکه بودند تبدیل به صادرکنندهٔ اقلامی چون گوشت، پشم، گندم، نوشیدنی های الکلی و میوه شده بود. روابط تجاری آدلاید با دیگر بخش‌های استرالیا، پس از ایجاد شبکه‌های کشتیرانی در رودخانهٔ ماری توسط فرانسیس کدل[EN 14] در سال ۱۸۵۸ شروع شد. در همین سال، مجلس بریتانیا با تصویب یک قانون اساسی جدید، به مستعمرهٔ جنوب استرالیا خود مختاری اعطا کرد. بدین ترتیب، با برگزاری انتخاباتی در ۹ مارس ۱۸۵۹ و با رأی نزدیک به ۱۱۰ هزار ساکن منطقه، "پارلمان دو مجلسی" به عنوان سیستم قانون‌گذاری رسمی انتخاب شد.[34] در سال ۱۸۶۰، مخزن آبی تورندون پارک[EN 15] افتتاح شد تا آب مورد نیاز آدلاید به جای انتقال مستقیم از رود خانهٔ تورنز، از این مخزن تأمین شود. پس از آن، روشنایی گازی خیابان‌ها در ۱۸۶۷ به اجرا در آمد، دانشگاه آدلاید در ۱۸۷۴ تأسیس شد، گالری هنری جنوب استرالیا در ۱۸۸۱ افتتاح شد و سدِ درهٔ خوشبختی[EN 16] در ۱۸۹۶ به اتمام رسید. با همهٔ این اتفاقات خوب و سودمند، دههٔ ۱۸۹۰ میلادی سال‌های خوبی برای استرالیا نبود؛ زیرا با وقوع یک رکود شدید اقتصادی در این دهه، باعث پایان دورهٔ حیرت انگیز پیشرفت و توسعهٔ فیزیکی و اقتصادی آدلاید شد. به طوری که مؤسسات مالی و بانک‌ها در ملبورن و سیدنی بسته شدند و نرخ باروری و مهاجرت کاهش یافتند. علاوه بر آن، صادرات به نزدیک نصف اندازهٔ سال‌های قبل رسید و وقوع خشکسالی و برداشت کمتر محصولات زراعی به نسبت سال‌های دیگر در ۱۸۸۴، به شدت این بحران افزود تا بعضی از ساکنین را وادار به مهاجرت به سمت غربی استرالیا کند. آدلاید، علی رغم این همه اتفاق ناگوار، به دلیل کشف چند معدن نقره و سرب در منطقهٔ بروکن هیل[EN 17]، کمتر از دیگر شهرهای طلاخیزی چون سیدنی و ملبورن تحت تأثیر این بحران اقتصادی شدید قرار گرفت. با وجود اینکه تنها یک سال کسری بودجه ثبت شد، ولی باز هم درآمدهای عمومی کفاف هزینه‌ها را نمی‌داد و ناکافی بود.

قرن ۲۰ام
خیابان تراس شمالی در سال ۱۹۳۸
منظره ی هوایی از آدلاید در سال ۱۹۳۵

چراغ‌های گازی خیابان‌های آدلاید در سال ۱۹۰۰، به چراغهای الکتریکی ارتقاء یافتند و در سال ۱۹۰۹، شبکهٔ تراموا‌هایی که با نیروی الکتریکی حرکت می‌کردند، ایجاد شدند. تاریخ‌نویسی به نام اِف. دبلیو. کراولی[EN 18]، با بررسی نوشته‌های بازدید کنندگان از آدلاید در اواسط قرن بیستم میلادی نوشته است: «بسیاری از گردشگرانی که از آدلاید بازدید می کنند، از برنامه ریزی و آینده نگری بنیانگذاران و همچنین ثروت بی اندازه ی آن متعجب می شوند و آنها را تحسین می کنند».[35] با پایان جنگ جهانی اول، آدلاید وارد مرحلهٔ جدیدی از تحولات و رونق اقتصادی شد. به تبع این دگرگونی‌های اقتصادی، جمعیت شهر رو به افزایش گزارد و به سومین منطقهٔ پرجمعیت شهری پس از سیدنی و ملبورن تبدیل گشت. اما با بازگشت خشکسالی‌ها و وقوع رکود بزرگ دهه ۱۹۳۰، این دوران آنچنان به درازا نکشید؛ ولی با پیش گرفتن سیاست‌های درست توسط دولت نه تنها بحران حل شد، بلکه اقتصاد بار دیگر به رونق خوبی دست یافت. در طی این بحران، صنایع ثانویه کمک زیادی در کاهش وابستگی دولت مرکزی به صنایع نخستین کردند و جنگ جهانی دوم هم منجر به تحریک صنعتکاران به فعالیت بیشتر و در نتیجه افزایش گوناگونی آن‌ها تحت سیاست‌های دولت پلی فورد[EN 19] شد. موقعیت جغرافیایی کمتر آسیب پذیرِ آدلاید نیز یکی از نقاط قوت آن به عنوان مکانی امن برای تولید محصولات صنعتی بود که یکی از نتایج آن، گسترش اسکله‌های کشتی سازی در بندر وایالا بود.[36] در واقع، دولت استرالیای جنوبی در این برههٔ زمانی به دلیل وجود همین صنایع پابرجا ماند. علاوه بر آن، خودرو سازان بین‌المللی مانند هولدن-جنرال موتورز و کرایسلر[37] با ایجاد کارخانه‌هایی به روز در نواحی اطراف آدلاید، باعث تبدیل صنایع غالب از کشاورزی به صنایع جدید شدند. احداث خط لوله ی انتقال آب مانام-آدلاید[EN 20] باعث رسیدن آب این رود به آدلاید در سال ۱۹۵۵ شد. در همین سال، فرودگاه آدلاید نیز در منطقهٔ ساحل غربی افتتاح شد. دانشگاه و مرکز پزشکی فلیندرز[EN 21] در دههٔ ۱۹۶۰ میلادی در بخش جنوبی شهر تأسیس شد که امروزه به عنوان یکی از مراکز آموزش پزشکی دراسترالیا محسوب می‌شود. در دهه ۱۹۷۰، دولت دونالد دانستن[EN 22] اصلاحات گستردهٔ فرهنگی ای با عنوان "اقدامات احیای فرهنگی" انجام داد که حاصل آن، تبدیل شدن آدلاید به یکی از مراکز هنری استرالیا و برگزاری «جشنواره ی هنر آدلاید»[EN 23] به مدت دو سال در سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۶۱ میلادی بود. این شهر از سال ۱۹۸۵، میزبان سابق بود که تا سال ۱۹۹۶ ادامه یافت. این مسابقات در خیابان‌های باغشهر شرقی برگزار می‌شد که بعداً به ملبورن منتقل شد.[38] بانک ایالتی استرالیای جنوبی طی یک بحران اقتصادی در سال ۱۹۹۱ ورشکست شد که اثرات این اتفاق تا سال ۲۰۰۴ ادامه یافت.[39] بلندترین ساختمان آدلاید نیز برج وِست پک هاوس می‌باشد که در سال ۱۹۸۸ ساخته شده‌است که نام قبلی آن، برج بانک ایالتی استرالیای جنوبی بود.[40]

قرن ۲۱ام

در سال‌های اولیه قرن بیست و یکم، افزایش قابل ملاحظه ای در هزینه‌های عمومی دولت برای زیرساخت‌های آدلاید صورت گرفت. در زمان فرمانداری مایکل رن[EN 24]، مبالغ ۵۳۵ میلیون دلار از سوی دولت بابت بازسازی و ارتقاء ورزشگاه بیضی برای میزبانی بازی‌های لیگ فوتبال استرالیا[41] و ۲ میلیون دلار برای بنای ساختمان جدید بیمارستان سلطنتی آدلاید در نزدیکی ایستگاه راه‌آهن صرف شد.[42] تراموای گلِنِلگ[EN 25] نیز از طریق شهر به منطقهٔ هایندمارش و راه‌آهن نیز به شهر سیفورد گسترش یاقت.[43][44] آدلاید، پس از طی کردن رکود اقتصادی در دهه‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ میلادی، چند طرح توسعه و بازسازی عمده را آغاز نمود. یکی از این طرح‌ها، مرکز همایش‌های آدلاید بود که با صرف هزینه ای بالغ بر ۳۵۰ میلیون دلار، در سال ۲۰۱۲، مورد بازسازی و گسترش قرار گرفت.[45] ساختمان تورِنز [EN 26] در میدان ویکتوریا که به عنوان محوطهٔ دانشگاه تورنز کارکرد دارد،[46] ساختمان بورس که از آن، به عنوان بورس علمی دانشگاه سلطنتی اسرالیا یاد می‌شود و ساختمان پیشین بیمارستان روانپزشکی گلنساید[EN 27] که امروزه به عنوان یکی از استودیوهای فیلم سازی آدلاید شناخته می‌شود، سه مورد دیگر از پروژه‌هایی بودند که مورد توسعه قرار گرفتند. همچنین، دولت برای ایمنی بیشتر شهر در مقابل خشکسالی و کمبود منابع آب شرب، بیش از ۲ میلیارد دلار برای ساخت آب شیرین کن سرمایه‌گذاری کرد.[47] همه ساله، رویدادهایی چون جشنوارهٔ هنر آدلاید[EN 28]، جشنوارهٔ فرینگ[EN 29] و جشنوارهٔ ووم آدلاید[EN 30] در این شهر برگزار می‌شوند.[48]

عکسی منطقه‌ی تجاری آدلاید در شب که بخش شرقی خیابان وِی موث[EN 31] در سمت چپ و برج ساعت ساختمان شهرداری آدلاید در سمت راست آن دیده می شود.

ویژگی های جغرافیای
نقشه ی منطقه ی شهری آدلاید

موقعیت

آدلاید در جنوب استرالیا و قسمت شمالی شبه‌جزیره ی فلوریو[EN 32] قرار دارد. این شهر در میان دشت آدلاید که از غرب به خلیج سِنت وینسنت و از غرب به رشته کوه لوفتی[EN 33] محدود می‌شود، جای گرفته‌است؛ به گونه ای که منطقه ای با عرض ۲۰ کیلومتری از ساحل در غرب تا کوه پایه‌ها در شرق و طول ۹۰ کیلومتری از شهر گاولر در شمال تا منطقهٔ ساحلی سِلیکس در جنوب را در بر می‌گیرد. منطقهٔ شهری آدلاید مطابق با داده‌های برنامهٔ توسعه ای دولت استرالیا، دارای مساحتی بالغ بر ۸۷۰ کیلومتر مربع است. همچنین اطلاعات منتشره از ادارهٔ آمار استرالیا در بارهٔ آدلاید بزرگ، عددی وسیع تر، یعنی ۳۲۵۷٫۷ کیلومتر مربعی را نشان می‌دهد. آدلاید در ارتفاع متوسط ۵۰ متری از سطح دریا قرار دارد و مرتفع‌ترین نقطهٔ شهر نیز با ارتفاع ۷۲۷ متری در منطقهٔ آدلاید هیلز واقع شده‌است.

تصویر ماهواره ای منطقه ی شهری آدلاید که ناحه ی آدلاید هیلز به رنگ سبز دیده می شوند.

بیشتر تاحیهٔ آدلاید کنونی، قبل از ورود و سکونت بریتانیایی‌ها، عموماً از بوته زار‌ها، باتلاق‌ها و مرداب‌ها پوشیده شده بود. در بخشی از سواحل نیز، تپه های شنی وجود داشتند که با جمع‌آوری آن‌ها برای استفاده در ساخت و ساز، صدمات زیادی به خط ساحلی وارد شد.[49] ولی دولت با طرح برنامه هایی، به بازسازی و ایجاد دوبارهٔ این تپه‌های ماسه ای در بعضی از نقاط ساحلی شهر پرداخت. بسیاری از گونه های گیاهی که مختص منطقهٔ آدلاید بوده اند، با فعالیت‌های انسانی پس از قرن ۱۹ام از بین رفتند. امروزه، برخی از گونه‌هایی که دوباره یافت شده اند، در «منطقه ی حفاظت‌شده ی کلِلند»[EN 34] و «پارک ملی بِلِیر »[EN 35] نگهداری می‌شوند. چند رودخانه و نهر نیز در این منطقه جریان دارند که دو رودخانهٔ «تورنز»[EN 36] و «آنکاپرینگا»[EN 37]، بزرگترین آن‌ها محسوب می‌شوند. همچنین، در حدود ۵۰ درصد منابع آب آشامیدنی مورد نیاز آدلاید، از طریق آب‌بند «هپی وَلِی» [EN 38] و سد «مانت بولد» [EN 39] تأمین می‌شود. آدلاید و منطقه اطراف آن، یکی از زلزله خیزترین مناطق استرالیا به‌شمار می‌روند. زلزلهٔ سال ۱۹۵۴ که با بزرگی ۵٫۴ ریشتر در فاصلهٔ ۱۲ کیلومتری مرکز شهر و در منطقهٔ دارلینگتون[EN 40] به وقوع پیوست، بزرگترین زمین لرزه ای بود که شهر تجربه کرده‌است.[50][51] به علاوه، چند زمین لرزهٔ کوچک تر نیز در سال‌های ۲۰۱۰، ۲۰۱۱، ۲۰۱۴ و ۲۰۱۷ در آدلاید اتفاق افتاد.[52][53][54][55]

طرح شهری

طراحی شهری آدلاید، یک طراحی برنامه‌ریزی شده، با پیش‌بینی‌هایی برای آینده بود که توسط یکی از اولین کاشفان و نقشه برداران جنوب استرالیا، سرهنگ ویلیام لایت طرح ریزی شد. طراحی لایت، امروزه با نام برنامهٔ لایت شناخته می‌شود که از معابری توری شکل با پنج میدان اصلی در مرکز شهر و باغشهرهای آدلاید[EN 41] که آن را احاطه کرده اند، تشکیل می‌شد. انتخاب این محل برای ساخت آدلاید، در ابتدا مورد مخالفت مهاجرین اولیه و همچنین هایند مارش، نخستین فرماندار مستعمره قرار گرفت. این اختلاف نظر، از دور بودن محل مورد نظر لایت از بندرگاه و همچنین نبود منابع آب شیرین برای شرب نشأت می‌گرفت،[56] ولی با پافشاری لایت بر روی انتخاب خود، توانست در مقابل اولین مخالفت‌ها مقاومت کند.

طراحی لایت دارای مزایای متعدد، از جمله، داشتن خیابان‌های عریض و با ظرفیت حمل و نقل بسیار بالا و همچنین کمربند سبز قابل توسعه در اطراف مرکز شهر، بود. در این برنامه، دو خیابان کمربندی نیز وجود داشت که کمربندی درونی (خیابان A21) در دور خارجی باغشهرهای آدلاید و کمربندی بیرونی (خیابان‌های A3/A13/A16/A17) نیز در شعاع ۱ تا ۲٫۵ کیلومتر آن، مرکز شهر را به‌طور کامل احاطه می‌کنند.[57]

تقاطع خیابان های تراس شمالی (راست) و پولتنی[EN 42] (چپ) و نمای جنوب غربی تالار بونیثون[EN 43].

گسترش حومه ی شهر ولی، فراتر از آن بوده‌است که در طرح لایت پیش‌بینی شده بود؛ به طوری که امروزه، روستاها و شهرستان‌های متعددی که قبلاً در خارج شهر قرار داشتند، از جمله شهر الیزابت که در بخش شمالی قرار داشت، به حومه شهر پیوسته و به جزئی از آن تبدیل شده‌است. پیشرفت و توسعهٔ بخش آدلاید هیلز نیز منجر به ساخت آزادراه جنوب شرقی شد تا نیازهای حمل و نقلی این منطقه را رفع کند که خود باعث گسترش بیشتر شهر و در نتیجه اجبار به بهبود خود بزرگ‌راه شد. این توسعهٔ شهری به همین محدود نشد و گسترده‌تر شدن مناطق جنوبی آدلاید نیز باعث ایجاد بزرگراه جنوب غربی شد.

خیابان پادشاه ویلیام از نمای میدان ویکتوریا که یکی از عریض ترین خیابان های آدلاید محسوب می شود.

ایجاد این دو بزرگراه، تنها طرح‌هایی نبودند که در جهت برطرف کردن نیازهای ناشی از گسترش شهر ایجاد شدند؛ خط اتوبوس «اُ-بَن»[EN 44]، یکی دیگر از راهکارهای منحصر به فرد در اتصال شبکه ی حمل و نقل آدلاید به منطقهٔ «تی تری گالِی»[EN 45] (جوی درخت چای) در دهه ۱۹۸۰ میلادی بود.[58] توسعهٔ منطقهٔ «گُلدن گراو»[EN 46] در حومهٔ شمالی شهر، نمونهٔ خوبی برای برنامه ریزی صحیح شهری است.

برنامهٔ گسترش سامانهٔ حمل و نقلی آدلاید، در جهت پیش برد اهداف توسعهٔ منطقهٔ شهری آن، در دههٔ ۱۹۶۰ مطرح شد. این طرح شامل برنامه‌هایی برای احداث بزرگ‌راه‌ها، آزادراه‌ها و ارتقاء برخی جنبه‌های خاص شبکهٔ حمل و نقل عمومی بود که توسط ریموند استیل هال، تخست وزیر وقت استرالیای جنوبی پذیرفته شد تا دولت ایالتی شروع به خریداری زمین‌های مورد نیاز کند. ولی با روی کار آمدن دولت بعدی، اجرای این طرح‌ها از دستور کار دولت خارج شد، اما زمین‌های مد نظر خریداری شدند تا طرح‌ها در آینده اجرایی شوند؛ ولی با به فروش گذاشتن املاک خریداری شده پس از انتخاب دیوید تانکین به ریاست ایالت، اجرا نشده باقی ماندند. با اینکه برخی بخش‌های طرح، مانند آزاد راه جنوبی و یا خط اتوبوس «اُ- بَن»[EN 47] عملی شدند، ولی با تقسیم زمین‌های دیگر به قطعات مسکونی، امکان تکمیل آن کاملا از بین رفت.

دولت استرالیای جنوبی پس از گذشت حدود ۲۰ سال و در سال ۲۰۰۸، طرح‌هایی از برنامه جدید توسعهٔ سامانهٔ حمل و نقل در شهر آدلاید را منتشر کرد. خرید بیش از ۱۰ هکتار زمین با هزینهٔ ۵۲٫۵ میلیون دلاری در مناطق صنعتی باودِن،[EN 48] که یکی از بخش‌های این برنامه بود؛ خبر از شروع دوبارهٔ این گسترش‌ها می‌داد.[59][60]

خانه ای در ایالت ولز جنوبی نو که دارای مشخصه های اصلی معماری شهری در استرالیا است.

معماری مسکونی

عموم مناطق مسکونی حومهٔ آدلاید، بر مبنای طرح خانه‌های یک طبقه با قطعاتی ۱۰۰۰ متر مربعی ساخته شده‌اند. نبود چوب محلی مناسب برای استفاده در مقاصد ساختمانی، منجر به استفاده از آجرها و سنگها در خانه‌های مسکونی و دیگر سازه‌ها شد. به طوری که در سال ۱۸۹۱، بنای ۶۸٪ ساختمان‌ها و خانه‌ها از جنس سنگ، ۱۵٪ از جنس چوب و ۱۰٪ از جنس آجر تشکیل می‌شد. آجرها، علاوه بر ساخت دیوار‌ها، در کُنج دیوارها، کناره‌های درب‌ها و پنجره‌ها، دودکش‌ها و شومینه‌ها، با انواع گوناگون و متنوعی به کار می‌رفتند.[61] در زمان‌های مختلف، انواع متفاوتی از آجرها مورد پسند سازندگان قرار گرفته‌اند. به طوری که پس از جنگ های جهانی آجرهای قرمز کاربرد بیشتری یافتند و در دههٔ ۱۹۶۰، آجرهای کِرمی و در دههٔ ۱۹۷۰، آجرهای قرمز تیره و قهوه ای بیشتر استفاده شدند. از ابتدای شروع ساخت و سازها در آدلاید، سقف‌های صاف و تخت دارای محبوبیت چندانی نبودند و سقف های شیروانی بیشترین کاربرد را در ساختمان های مسکونی داشته‌اند. برای پوشاندن بام خانه‌ها تا پایان دههٔ ۱۹۷۰، از ورقه‌های فلزی (که عموماً از جنس آهن و فولاد بودند) و یا از بلوکه‌های قرمز رُسی استفاده می‌شد.

تا دههٔ ۱۹۷۰، بیشتر خانه‌ها از دیوارهای آجری دو لایه با پی‌های بتنی ساخته می‌شدند. طبقات آن‌ها از چوب‌های سوار بر تیر های آهنی که بر روی دیوارهای کوتاه نصب شده بودند، ساخته می‌شد. پس از آن، با توجه به ویژگی‌های منحصر به فرد خاک رس که رطوبت زیاد و کم باعث تغییر در حجم آن می‌شود (مخصوصاً رُس کِزویک[EN 49]، رُس سیاه و رُس قرمز-قهوه ای[62])، از آجرهای پوشش دار برای استفاده در لایهٔ بیرونی دیوارها استفاده شد. عموم دیوارهای خارجی خانه‌ها، در کمترین حالت دارای ۳ لایه‌اند که لایه‌های میانی از عایق‌های رطوبت و گرما تشکیل می‌شوند. در بعضی از خانه‌ها که دارای نمایی مستقل از خود آجرها هستند، از یک لایهٔ بتنی نازک هم استفاده می‌شود تا مشکلات ناشی از رطوبت به حداقل برسد. استفاده از دیوار و طبقه‌های پیش ساخته به جای روش‌های معمول نیز در حال افزایش است.[63] البته، نقش اتحادیهٔ مسکن استرالیا نیز عامل حائز اهمیتی در ارتقاء کیفیت خانه‌های شهر آدلاید بوده‌است.

آب و هوا
یک رعد و برق بهاری در آسمان متلاطم آدلاید

طبق داده‌های سامانه طبقه‌بندی اقلیمی کوپن، آدلاید داری اقلیم مدیترانه‌ای ایست.[64] آدلاید، در ماه‌های تابستانی، دارای آب و هوایی گرم یا گرم و خشک است و در فصل زمستان، آب و هوای سرد و یا معتدل با بارش‌های جوی متعدد و زیاد غالب می‌شود که به همین علت، می‌توان آن را در نوع آب و هوای موسمی طبقه‌بندی کرد.[65] ریزش‌های جوی در تابستان‌های آدلاید، غیرقابل اتکاء، خفیف و تا حدی نادر است؛ ولی در مقابل، بارش‌های بهاری کاملاً قابل ملاحظه و متعدد هستند و در ماه ژوئن که پر بارش‌ترین ماه سال است، به بیشتر از ۸۰ میلی‌متر هم می‌رسند. یخبندان‌های گاه به گاه نیز وجود دارند که در سال‌های ۱۹۰۸ و ۱۹۸۲ از قابل ملاحظه‌ترین اتفاق‌های آب و هوایی آدلاید بودند. تگرگ نیز در زمستان‌ها معمول است. به‌طور کلی، منطقهٔ آدلاید جزو مناطق باد خیز استرالیا محسوب می‌شود و بادهای زمستانی آن، باعث افت دمای هوا به درجات پایین تر از حد معمول مناطق اقلیم مدیترانه‌ای می‌شود. بارش برف نیز در خود شهر به‌طور قابل توجهی غیرمعمول است و به ندرت در فصل زمستان، آن هم در نقاط مرتفع و نزدیک به رشته کوه لوفتی اتفاق می افتد.

دمای هوا در شب‌های تابستانی در بین ۸ تا ۱۰ درجهٔ سانتی گراد می‌شود. تنها دو یا سه روز در طول فصل تابستان اتفاق می افتد که دمای هوا به بیش از ۳۹ درجهٔ سانتی گراد برسد که فراوانی این درجه حرارت در سال‌های اخیر افزایش یافته‌است. میانگین دمای آب‌های ساحلی آدلاید از ۱۳٫۷ درجهٔ سانتی گراد در ماه آگوست تا ۲۱٫۲ سانتی گراد در ماه فوریه متغیر است.[66]

سیاست
ساختمان مجلس، آدلاید

دولت ایالتی

آدلاید به عنوان مرکز و همین‌طور پر جمعیت‌ترین شهر ایالت استرالیای جنوبی، محل استقرار نهادهای دولتی این ایالت به‌شمار می‌رود و این ویژگی به عنوان یکی از دلایل پیشرفت و توسعهٔ سریع آدلاید محسوب می‌شود. وجود این نهادهای سیاسی باعث به وجود آمدن مشارکت‌هایی برای ارتقاء و توسعهٔ شهر شده‌است. مشارکت "کمیته ی امور پایتخت" در مجلس ایالتی[67] در اداره و برنامه‌ریزی برای رشد و توسعهٔ شهر و همکاری‌های شهرداری و شورای شهر آدلاید در سال ۲۰۰۶ و در نتیجه، بهبود چهرهٔ ظاهری شهر نمونه‌هایی از اثرات مثبت این ویژگی است. شهر آدلاید به سبب آنکه ایالت استرالیای جنوبی، در میان دیگر ایالت های استرالیا رتبهٔ اول را از حیث تراکم داراست، درصد قابل توجهی از نمایندگان مجلس استرالیا را انتخاب می‌کند. به طوری که ۳۴ کرسی از مجموع ۴۷ کرسی شهری (نزدیک به سه چهارم کل کرسی ها) و ۲ کرسی از کرسی‌های روستایی متعلق به نمایندگان آدلاید هستند.

دولت های محلی

منطقه ی شهری آدلاید (آدلاید بزرگ) به ۱۹ ناحیهٔ دولتیِ محلی تقسیم می‌شود که مهم‌ترین آن، منطقهٔ اصلی شهر آدلاید است که مرکز، شمال و اطراف باغشهرهای آدلاید را تحت مدیریت دارد. این دولت محلی، با تاریخ ۱۸۰ سالهٔ خود (از سال ۱۸۴۰ میلادی که جیمز فیشر[EN 50] به عنوان نخستین شهردار آدلاید انتخاب شد)، قدیمی‌ترین نوع آن به‌شمار می‌رود. از سال ۱۹۱۹ تا کنون، شهرداران آدلاید با لقب "لُرد" خطاب می‌شوند.

آمارهای انسانی
هر نقطه نشان دهندهٔ تولد ۱۰۰ نفر در ملیت‌های:
  انگلیسی
  ایتالیایی
  چینی
  ویتنامی
  آلمانی
  یونانی
  لبنانی
(بر اساس داده‌های آماری سال ۲۰۰۶)

ساکنان آدلاید با عنوان «آدلایدیَن» شناخته می‌شوند.[14][15] آدلاید در مقایسه با دیگر مراکز ایالتی، نرخ رشد کمتری داراست. منطقهٔ شهری آدلاید در سال ۲۰۱۷، بالغ بر ۱٬۳۳۳٬۹۲۷ نفر جمعیت داشته‌است که در مرتبهٔ پنجم شهرهای پر جمعیت استرالیا قرار می‌گیرد.[8] در حدود ۷۷ درصد کل جمعیت ایالت استرالیای جنوبی در آدلاید ساکن هستند[68] که باعث می‌شود، این ایالت متراکم‌ترین ایالت استرالیا به‌شمار برود.

افزایش جمعیت در آدلاید، بیشتر در در بخش‌های کناری و بیرونی شهر مانند بخش‌های ماوسون لِیکس و گلدن گراو[EN 51] اتفاق افتاده‌است. این جمعیت تعدادی نزدیک به ۳۶۷٬۰۰۰ خانه ساکن اند که در حدود ۵۸٬۰۰۰ تای آن را خانه‌های نیمه مستقل، ۴۹٬۵۰۰ تای آن را شهرک‌های مسکونی و بقیه را خانه‌های چند طبقه تشکیل می‌دهند.[69] نزدیک به یک ششم (یعنی در حدود ۱۷٫۱٪) از جمعیت شهر دارای مدرک تحصیلی دانشگاهی هستند. شمار افرادی که مایل به تحصیل در زمینه‌های فنی و حرفه‌ای هستند رو به کاهش است به طوری که دارندگان مدرک حرفه‌ای (به خصوص بازرگانان) از ۶۲٫۱٪ در سال ۱۹۹۱، به ۵۲٫۴٪ در سال ۲۰۰۱ کاهش یافت.

آمار قابل توجه زادگان دیگر کشورها
کشور اصلیجمعیت (۲۰۱۶)
 انگلستان۹۵٬۵۰۰
 هند۲۶٬۲۷۰
 چین۲۳٬۹۱۹
 ایتالیا۱۷٬۳۹۸
 ویتنام۱۳٬۹۳۲
 فیلیپین۱۰٬۲۰۴
 نیوزیلند۹٬۸۸۲
 آلمان۸٬۲۴۲
 یونان۸٬۰۲۲
 مالزی۷٬۴۶۵
 افغانستان۵٬۸۴۷
 آفریقای جنوبی۵٬۵۸۷
 هلند۴٬۸۶۳
 لهستان۴٬۷۴۸
 ایران۴٬۴۵۶

۲۹٫۸٪ جمعیت آدلاید را افرادی که در خارج از استرالیا متولد شده‌اند، تشکیل می‌دهند. به طوری که جمعیت‌های بزرگی از یونانی‌ها و ایتالیایی‌ها در مناطقی مانند نیوتن، پِینهام و کمپبِل تاون[EN 52] در بخش شرقی، تورِن سیلو، وِست لِیکز و فولام[EN 53] در بخش غربی شهر ساکن‌اند. این اتفاق باعث شده‌است تا کنسولگری ایتالیا در منطقهٔ پینهام قرار بگیرد. در حومه‌های شمال غربی شهر، یعنی مناطقی مانند وودویل، کیلکِنی، پِنینگتون، مَنسفیلد پارک و اَتول پارک[EN 54] و همچنین پارافیلد گاردنز و پوراکا[EN 55] در شمال آدلاید، جمعیت کثیری از مهاجرین ویتنامی زندگی می‌کنند. جمعیت مهاجرینی که از هند و سریلانکا به آدلاید آمده‌اند نیز در مناطق بلیِر اَتول، کیلبورن و اِنفیلد[EN 56] در حومه ی شمالی شهر و مناطق پلیمپتون، پارک هولم و کورالتا پارک[EN 57] متمرکز شده‌است.

محلهٔ چینی‌ها در آدلاید که در خیابان مونتا[EN 58] و نزدیکی بازار مرکزی آدلاید واقع است.

مهاجرین ایرانی و افغانستانی هم در حومه‌های شمالی (مانند مناطقی همچون پاراهیلز، سالیسبوری، اینگِل فارم و بلِیر اَتول[EN 59]) و غربی (مانند فیندون، وِست کرویدون، سیتون[EN 60]) شهر اسکان یافته‌اند. جمعیت چینی‌های مهاجر نیز بیشتر در مناطق شرقی و شمال شرقی شهر، مانند کِنسینگتون گاردنز، گرینِیکریز، مودبوری و گولدِن گراو[EN 61] پراکنده شده‌است. قرارگیری دانشگاه استرالیای جنوبی نیز در منطقهٔ ماوسون لِیکز، باعث شده‌است که جمعیت قابل توجهی از ساکنان آن را دانشجویان بین‌المللی تشکیل دهند. انگلیسی‌ها (با ۷٫۰٪)، ایتالیایی‌ها (با ۱٫۶٪)، هندی‌ها (با ۱٫۴٪)، چینی‌ها (با ۱٫۳٪) و ویتنامی‌ها (با ۱٫۰٪)، پنج گروه اصلی جمعیتِ مهاجر زاده شده در خارج از استرالیا هستند که بزرگترین بودن جمعیت ایتالیایی‌ها پس از انگلیسی‌ها، باعث شده که دومین زبان رایج در آدلاید نیز با نسبت ۲٫۶٪، به نام ایتالیایی‌ها ثبت شود. پس از زبان ایتالیایی نیز، به ترتیب زبان‌های بونانی (با ۱٫۹٪)، چینی مانداریَن و ویتنامی (با ۱٫۳٪) و زبان کانتونی (با ۰٫۷٪) جزو پر متکلم‌ترین زبان‌ها است.[69]

ترکیب سنی

آدلاید، بیشترین جمعیت سالخوردگان را در میان دیگر مراکز ایالتی استرالیا داراست به طوری که در حدود ۲۷٫۵٪ جمعیت آن را افراد ۵۵ ساله و بیشتر تشکیل می‌دهند که تقریباً ۲ درصد از میانگین ملی استرالیا بالاتر است. همچنین آدلاید دارای کمترین آمار جمعیتی کودکان (زیر ۱۵ سال)، یعنی ۱۷٫۷٪ است که در حدود ۱٫۶ درصد پایین‌تر از متوسط ملی است.[69]

مذهب
کلیسای سنت فرانسیس کاویر در میدان ویکتوریا

سیاست اجتماعی آدلاید از ابتدای تأسیس با تأکید بر احترام متقابل در میان مذاهب گوناگون شکل گرفت که این رویه باعث محبوبیت این شهر در میان افراد دین‌دار شد. این اتفاق باعث به وجود آمدن گوناگونی مذهب در شهر شد که منجر به شناخته شدن آدلاید با عنوان «شهر کلیسا‌ها» شد.[70][71][72] اما با توجه به اطلاعات آماریِ سال ۲۰۱۱ که نشان می‌دهد در حدود ۲۸ درصد شهروندان آدلاید اعلام به بی اعتقادی مذهبی کرده‌اند، این شهر امروزه در مقایسه با آمار کشوری ۲۲٫۳ درصد، در میان غیر مذهبی‌ترین شهرهای استرالیا جای می‌گیرد. بیش از نصف جمعیت آدلاید را پیروان دین مسیحیت تشکیل می‌دهند که بیشتر آن‌ها (یعنی نزدیک به ۲۱٫۳٪ آنها) از آموزه‌های کلیسای کاتولیک تبعیت می‌کنند؛ دیگر مذاهبی مانند کلیسای آنگلیکان (با ۱۲٫۶ درصد)، کلیساهای متحد (با ۷٫۶ درصد) و کلیسای ارتدوکس (با ۳٫۵ درصد) دیگر مذاهب رایج در آدلاید هستند.[73]

اجماع یهودیان در آدلاید نیز به سال ۱۸۴۰ می‌رسد؛ به طوری که بنا به مستنداتی هشت سال پس از آن سال، ۵۸ یهودی در آدلاید زندگی می‌کردند.[74] در سال ۱۸۷۱ و زمانی که تعداد این یهودیان به ۴۳۵ نفر رسید، کنیسه ای برای شهر تدارک دیده شد. بسیاری از این یهودیان، مانند یهودا ماس سلیمان (که در سال‌های ۱۸۵۲ تا ۱۸۶۶ عضو شورای شهر بود) و چه دیگر افراد، در مناصِب سیاسی شهر مشارکت چشمگیری داشتند. تا به حال، سه نفر از این یهودیان نیز به مقام شهرداری آدلاید دست یافته‌اند.[75] این جمعیت در سال ۱۹۶۸، به ۱۲۰۰ نفر رسید؛[76] ولی بر اساس اطلاعات آماری سال ۲۰۰۱، جمعیت افرادی که خود را پیرو دین یهود معرفی کرده بودند، ۹۷۹ نفر به ثبت رسید.[74] این آمار در سال ۲۰۱۱، به بیش از ۱۰۰۰ نفر رسید که منجر به ایجاد و بازسازی مدارس مخصوص یهودیان ارتدکس و موزهٔ مجازی یهودیت شد.[77]

جامعهٔ افغان‌های مسلمان آدلاید نیز برای اولین بار در دههٔ ۱۸۶۰ به وجود آمد، این اتفاق زمانی رخ داد که افغان‌های مهاجری که با شتر‌های خود در بیابان‌های استرالیا سفر می‌کردند، در آدلاید ساکن شدند.[78] تا وقتی که سیستم‌های حمل و نقلیِ مدرنی مانند راه‌آهن یا خودروها ظهور کنند، شتر‌ها نقش مهمی در انتقال بارهای سنگین از معادن به دیگر شهرها داشتند؛ به طوری که امروزه، قطار‌های خط ریلی که مسافران را در میان شهرهایی مانند آدلاید، آلیس اسپرینگز و داروین[EN 62] جابجا می‌کنند، غان نامیده می‌شوند. مسجد مرکزی آدلاید نیز به عنوان یکی از قدیمی‌ترین مساجد دائمی آدلاید محسوب می‌شود. یکی از اولین مساجدی که در منطقه ساخته شد، مسجد ماری است که در بخش شمالی ایالت قرار دارد؛ این مسجد در سال ۱۸۶۲ گشایش یافت، ولی بعدها رها و در نتیجه تخریب شد، ولی مورد بازسازی قرار گرفت.

اقتصاد
مجموعهٔ پزشکی فلیندِرز.[EN 63] زمینه‌های پزشکی و مددکاری اجتماعی عمده‌ترین سهم را در اشتغال شهروندان آدلاید و ایالت استرالیای جنوبی داراست.

آدلاید در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷، موفق‌ترین شهر ایالت استرالیای جنوبی بود که توانست بیشترین آمار ایجاد شغل را در زمینه‌های پزشکی و مددکاری اجتماعی داشته باشد. به طوری که در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰، در حدود ۸۳٬۷۰۰ نفر در این زمینه مشغول به کار شدند که در مقایسه با میانگین سالیانهٔ کل ایالت (۱۰۳٬۳۰۰ نفر)، عدد قابل توجهی است.[79][80] کارکنان این بخش‌ها با سهم ۱۳ درصدی خود، قسمت عمده ای از آمار شغلی جنوب استرالیا را در بر می‌گیرند.[81] همچنین منطقهٔ آدلاید هیلز واین[EN 64] که در شرق شهر واقع است، یکی از اصلی‌ترین نواحی تولید و فروش نوشیدنی‌های الکلی، چه در استرالیای جنوبی و چه در کل کشور است. تجارت خرده فروشی نیز با به‌کارگیری ۹۱٬۹۰۰ نفر در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰، دومین ایجاد کنندهٔ شغل در استرالیای جنوبی بود که قریب به ۱۲ درصد از کل نیروی کار ایالت را تشکیل می‌داد.[81] تولید محصولات صنعتی و دفاعی، پژوهش در زمینهٔ سامانه‌های پیشرفتهٔ الکترونیکی و اجرای آنها، صادرات کالاها، و همچنین ارائهٔ خدمات صنعتی برخی از اجزای مهم بدنهٔ اقتصاد آدلاید و ایالت استرالیای جنوبی هستند. در کنار این صنایع، کارخانه‌های خودرو سازی مستقر در این شهر نیز نقش مهمی در فعال بودن اقتصاد آن دارند، به طوری که بیش از نیمی از خودروهای تولید شده در استرالیا، محصول کارخانهٔ جنرال موتورز - هولدن بوده‌اند که در آدلاید قرار داشت.[82] فعالیت این سایت صنعتی در نوامبر سال ۲۰۱۷ میلادی متوقف شد.

با ورشکستگی بانک ایالتی استرالیای جنوبی در سال ۱۹۹۲، میزان زیادی بدهی عمومی (در حدود ۴ میلیارد دلار) به دولت ایالتی تحمیل شد. دلیل این فروپاشی، اعمال سیاست‌هایی مانند کاهش بودجه در بخش‌های کم‌اهمیت و همچنین پایین آوردن هزینه‌های اقتصادی بود که منجر به کاهش تعادل اقتصادی شهر و در نتیجه اتفاق ورشکستگی شد. بدهی‌های دولتی حاصل از این ورشکستگی در سال‌های اخیر به‌طور چشمگیری کاهش یافت و باعث شد تا دولت ایالتی، امتیاز +AAA (که نوعی رتبه‌بندی اقتصادی به‌شمار می‌رود) را دوباره کسب کند.[83]

در سال ۲۰۰۴، رسانهٔ بین‌المللی نیوز کورپوریشن نیز یکی از نمایندگی‌های خود را در آدلاید تأسیس کرد که در مالکیت معنوی روپرت مرداک قرار دارد. آدلاید همچنین محل استقرار شرکت‌هایی همانند کمپانی نفتی سانتوس و کارخانهٔ آبجو سازی کوپرز[EN 65] و همچنین مرکز خرده‌فروشی هریز اسکارف[EN 66] به‌شمار می‌آید.

صنایع دفاعی
زیر دریایی اچ‌ام‌ای‌اس رانکین که در آدلاید ساخته شده، در حال عبور از منطقهٔ بندرگاهی شهر در آگوست ۲۰۰۴

آدلاید محل استقرار بخش عمده ای از صنایع دفاعی استرالیا محسوب می‌شود که بیش از ۱ میلیارد دلار از تولید نا خالصی کل استرالیا را بر عهده دارند.[84] مؤسسهٔ تحقیقات نظامی استرالیای جنوبی (که با نام «گروه علوم و فناوری دفاعی» شناخته می‌شود) و دیگر سازمان‌های مرتبطی مانند سامانه بی اِی ای استرالیا و لاکهید مارتین[EN 67] در شمال منطقه سالسبوری[EN 68] و غرب منطقه الیزابت تمرکز یافته‌اند که این بخش از شهر امروزه مستقلاً «اِدینبورگ پارکز»[EN 69] نامیده می‌شود. این منطقه در مجاورت پایگاه نظامی اِدینبورگ قرار دارد.

گروه‌های صنعتی ساب، ریتیون و اِی اِس سی، دیگر اعضای پارک فناوری آدلاید هستند. استرالیای جنوبی یکی از عهده داران عملیات طراحی و ساخت زیردریایی‌های کلاس کالینز نیز بود و اخیراً با قرار دادی به مبلغ ۶ میلیارد دلار، به ساخت ناوشکنهای جدید نیروی دریایی استرالیا می‌پردازد.[85]

آمارهای شغلی

در سال ۲۰۱۵ میلادی، نرخ بی‌کاری کل در آدلاید بزرگ برابر ۷٫۴ درصد بود که این آمار در بخش بیکاری جوانان به ۱۵ درصد نیز می‌رسد.[86] این آمار در سال ۲۰۰۷، نرخ ۶٫۲ درصدی را نشان می‌داد.[87] حومه‌های شمالی شهر به نسبت دیگر بخش‌ها دارای جمعیت بیشتری از بیکاران (با نرخ ۸٫۳ درصدی) هستند؛ درحالی که مناطقی که در شرق و جنوب شهر قرار گرفته‌اند، با نرخ ۴٫۹ درصدی دارای رقمی کمتر از میانگین بیکاری کل در آدلاید می‌باشند.[88] درآمد هفتگی هر یک از ساکنین ۱۵ ساله یا بیشتر در آدلاید در سال ۲۰۰۶ در حدود ۴۷۷ دلار بود که در محدوده ای کمتر از میانگین ملی (۴۶۶ دلار) قرار می‌گرفت. درآمد هفتگی خانواده‌های ساکن این شهر در همین سال نیز ۱۱۳۷ دلار بود که به نسبت میانگین ملی (۱۱۷۱ دلار) رقمی پایین‌تر را نشان می‌داد.[89] البته، هزینه‌های سکونت و زندگی در آدلاید به مراتب کمتر از دیگر شهرهای استرالیاست، چرا که محدودهٔ قیمتی خانه‌های آدلاید در رده‌های پایین‌تری قرار می‌گیرد؛ به طوری که قیمت خانه در آدلاید ارزشی برابر با نصف قیمت مسکن در سیدنی و دو سوم در ملبورن دارند.

هزینه های مسکن

قیمت مسکن در آدلاید، در بازهٔ زمانی ده ساله از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰ میلادی، به‌طور تقریبی سه برابر (دقیقاً ۲۸۵ درصد) رشد کرد. این رشد قیمتی در فاصله سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ میلادی، به‌طور تقریبی ۲۷ درصد محاسبه شد. قیمت مسکن در آدلاید در فاصله پنج سالهٔ سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۷، رشدی ۱۹ درصدی به خود دید که در مقایسه با پنج سال قبل از آن به مراتب کم تر بوده‌است.[90][91][92][93]

سال۲۰۰۱۲۰۰۲۲۰۰۳۲۰۰۴۲۰۰۵۲۰۰۶۲۰۰۷۲۰۰۸۲۰۰۹۲۰۱۰
میانگین۱۴۰٬۰۰۰۱۷۰٬۰۰۰۲۰۰٬۰۰۰۲۵۰٬۰۰۰۲۷۰٬۰۰۰۲۸۰٬۰۰۰۳۰۰٬۰۰۰۳۶۰٬۰۰۰۳۵۰٬۰۰۰۴۰۰٬۰۰۰
درصد تغییر۲۱٪۱۸٪۲۵٪۸٪۴٪۷٪۲۰٪۳-٪۱۴٪
سال۲۰۱۱۲۰۱۲۲۰۱۳۲۰۱۴۲۰۱۵۲۰۱۶۲۰۱۷۲۰۱۸۲۰۱۹۲۰۲۰
میانگین۴۰۰٬۰۰۰۳۸۰٬۰۰۰۳۹۳٬۰۰۰۴۱۳٬۰۰۰۴۲۵٬۰۰۰۴۳۶٬۰۰۰۴۵۲٬۰۰۰
درصد تغییر۰٪۵-٪۳٪۵٪۳٪۳٪۴٪
تمامی اعداد تقریبی و گرد شده هستند.

هر سه ماه یکبار لیستی از میانگین قیمت مسکن در حومه و مرکز شهر آدلاید توسط انجمن سرمایه‌گذاری مستقیم و غیرمستقیم (ADISA) منتشر می‌شود. با توجه به تقسیم‌بندی پر تعداد و کم وسعت هر بخش مسکونی در حومهٔ شهر و در نتیجه حجم کم خرید و فروش‌ها در این مناطق، و نبود ثبات در محدودهٔ قیمتی هر بخش، آمار یا داده‌های تحلیل شدهٔ دقیقی که مشخص بکند کدام بخش گرانترین و کدام بخش ارزان‌ترین منطقه محسوب می‌شود وجود ندارد و در انتهای هر فصل از سال لیستی با عنوان "۱۰ منطقه ی گران در سه ماهه ی گذشته" منتشر می‌شود که دائماً در حال تغییر است.[94]

علم و پژوهش

آموزش
کتابخانهٔ بار اِسمیث[EN 70] که بخشی از دانشگاه آدلاید محسوب می‌شود.

فعالیت‌های علمی و نهادهای مرتبط با آن، بخش بزرگی از اقتصاد شهر را تشکیل می‌دهند؛ به طوری که دولت ایالتی و همچنین مراکز و مؤسسات آموزشی که در شهر وجود دارند می‌کوشند تا آدلاید را با عنوان «شهر یادگیری» به مهم‌ترین قطب آموزشی استرالیا تبدیل کنند.[95] در سالهای اخیر، تعداد دانشجویان بین‌المللی در حال تحصیل در آدلاید به‌طور سریعی افزایش یافته‌است؛ به گونه ای که در سال ۲۰۱۵، نزدیک به ۳۱٬۰۰۰ دانشجوی خارجی در آدلاید تحصیل می‌کردند که در مقایسه با آمار ۱٬۸۲۴ نفری دانش آموزان دورهٔ نخست دبیرستان، رقم قابل توجهی است.[96] علاوه بر مؤسسات مستقر در آدلاید، چندین نهاد آموزشی خارجی نیز در جهت طرح افزایش جذابیت دانشگاه‌های شهر برای تبدیل آدلاید به یک قطب آموزشی در استرالیا، شروع به فعالیت در شهر کرده‌اند.[97][98] در کنار این امتیازات منحصر به فرد، آدلاید محل تولد سه شخصیت برندهٔ جایزهٔ نوبل است: ویلیام لورنس براگ[EN 71] در رشتهٔ فیزیک و رابین وارن[EN 72] و هاوارد فلری[EN 73] در زمینهٔ آسیب‌شناسی زیستی، که هر سه نفر آنها دانش‌آموخته ی دبیرستان سِنت پیتر و دانشگاه آدلاید بوده‌اند.

آموزش ابتدایی و متوسطه

در مرحلهٔ آموزش ابتدایی و متوسطهٔ اول، دو نظام آموزشی در مدارس وجود دارد؛ نوع نخست رویهٔ آموزشی عمومی است که توسط دولت استرالیای جنوبی به اجرا در می‌آید، و نوع دیگر سیستم آموزشی خصوصی (غیردولتی) است که مدارس کاتولیک و مستقل از آن پیروی می‌کنند. بیشتر مدارس و مؤسسات آموزشی در استرالیای جنوبی، ارائه دهندهٔ گواهی نامهٔ رسمی آموزش دولتی هستند، ولی با توجه به تعداد بسیار بالای مدارس بین‌المللی در آدلاید، دیپلم بین‌المللی نیز توسط تعداد محدودی از مراکز آموزشی ارائه می‌شود.

آموزش دانشگاهی
ساختمان قدیمی دانشگاه تورنس که یکی از دانشگاه‌های بین‌المللی برتر مستقر در آدلاید به‌شمار می‌رود.

آدلاید محل استقرار سه دانشگاه دولتی محلی، یک دانشگاه به کل خصوصی و همچنین پردیس‌هایی از دانشگاه‌های خارجی است. دانشگاه‌های «علوم پزشکی فِلیندِرز»، «آدلاید»، «استرالیای جنوبی» و شعبهٔ ایالتی «دانشگاه تورنس» (که زیر مجموعهٔ دانشگاه‌های بین‌المللی برجسته[EN 74] محسوب می‌شود)، همگی در آدلاید قرار دارند. از میان این دانشگاه‌ها، دانشگاه آدلاید به عنوان یکی از ۱۵۰ دانشگاه برتر، دانشگاه علوم پزشکی فلیندرز به عنوان یکی از ۲۵۰ دانشگاه برتر جهان و دانشگاه ایالتی استرالیای جنوبی به عنوان یکی از ۳۰۰ دانشگاه برتر جهان رتبه‌بندی شده‌اند. دانشگاه تورس نیز به عنوان بخشی از یک شبکهٔ بین‌المللی که در میان ۷۰ بنیاد آموزشی مطرح در جهان به وجود آمده‌است، فعالیت می‌کند؛ به گونه ای که شعبه‌های برون‌مرزی دانشگاه‌هایی چون دانشگاه کارنگی ملون، دانشگاه کرانفیلد و دانشکدهٔ انرژی و منابع کالج دانشگاهی لندن را در مجموعهٔ قدیمی دانشگاه تورنس که در میدان ویکتوریا واقع شده‌است، قرار گرفته‌اند.[99][100]

دانشگاه آدلاید، در کنار اینکه پذیرای بیش از ۲۵٬۰۰۰ دانشجو بوده[101] و سومین دانشگاه قدیمی استرالیا نیز محسوب می‌شود، یکی از رهبران گروه هشت (متشکل از هشت دانشگاه بزرگ و قدیمی استرالیا) نیز به‌شمار می‌رود. این دانشگاه در مجموع دارای ۵ پردیس در سراسر ایالت استرالیای جنوبی و یک پردیس برون‌مرزی در کشور سنگاپور است. دانشگاه ایالتی استرالیای جنوبی نیز در کنار داشتن ۳۷٬۰۰۰ دانشجوی در حال تحصیل، دارای دو پردیس در مرکز شهر و سه پردیس در حومهٔ شهر است. علاوه براین، مسئولیت مدیریت دو پردیس دیگر در شهرهای وایالا و ماونت گامبیر[EN 75] نیز بر عهدهٔ این دانشگاه می‌باشد. دانشگاه علوم پزشکی فلیندرز نیز علاوه بر دارا بودن ۲۵٬۱۸۴ دانشجوی مشغول به تحصیل داخلی و بین‌المللی، در منطقهٔ بدفورد پارک و در کنار مرکز پزشکی فلیندرز قرار گرفته‌است. همچنین، پردیس‌هایی در منطقهٔ تونس‌لِی[EN 76] و ساختمان مشهور تورنس در میدان ویکتوریا با مدیریت این دانشگاه فعالیت می‌کنند. پردیس بدفورد پارک که در سال ۲۰۱۴ برای بازسازی تعطیل شده بود، در سال ۲۰۱۶ بازگشایی شد.[102]

همچنین، تعدادی پردیس TAFE (آموزش فنی و تخصصی) در محدودهٔ شهری آدلاید فعالیت می‌کنند که گسترهٔ وسیعی از دانش‌های فنی و حرفه ای را آموزش می‌دهند. دانشکدهٔ هنر آدلاید به عنوان مثالی از این گونه مراکز، هنرهای تجسمی را در سطوح ملی آموزش می‌دهد.

پژوهش

آدلاید علاوه برداشتن چنین دانشگاههایی، خانهٔ تعدادی از مؤسسه‌های پژوهشی، از جمله مؤسسهٔ سلطنتی تحقیق و پژوهش استرالیا است که در سال ۲۰۰۹، به یکی از رقبای اصلی مؤسسهٔ سلطنتی تحقیق و پژوهش بریتانیای کبیر تبدیل شد.[103] تعدادی از این مؤسسات، در پژوهشی در بارهٔ ویژگی‌های جغرافیای انسانی منطقهٔ شهری آدلاید درگیر بودند.

پاورقی ها
  1. Mount Lofty
  2. North Terrace
  3. Kaurna
  4. The Old Gum Tree
  5. Edward Gibbon Wakefield
  6. John Hindmarsh
  7. Henry Inman
  8. Michael Magee
  9. William Baker Ashton
  10. New South Wales
  11. Clare
  12. George Gawler
  13. Glen Osmond
  14. Francis Cadell
  15. Thorndon Park
  16. Happy Valley Reservoir
  17. Broken Hill
  18. Historian F. W. Crowley
  19. Playford
  20. Mannum–Adelaide pipeline
  21. Flinders University and the Flinders Medical Centre
  22. Donald Allan Dunstan
  23. Adelaide cultural revival
  24. Michael David Rann
  25. Glenelg
  26. Torrens Building
  27. Glenside Psychiatric Hospital
  28. Adelaide Festival of Arts
  29. Adelaide Fringe Festival
  30. WOMADelaide
  31. Waymouth Street
  32. Fleurieu Peninsula
  33. Mount Lofty
  34. Cleland Conservation Park
  35. Belair National Park
  36. Torrens catchment
  37. Onkaparinga catchment
  38. Happy Valley Reservoir
  39. Mount Bold
  40. Darlington
  41. Adelaide Parklands
  42. Pulteney Street
  43. Bonython Hall
  44. O-Bahn
  45. Tea Tree Gully
  46. Golden Grove
  47. O-Bahn
  48. Bowden
  49. Keswick Clay
  50. James Hurtle Fisher
  51. Mawson Lakes and Golden Grove
  52. Newton, Payneham and Campbelltown
  53. Torrensville, West Lakes and Fulham
  54. Woodville, Kilkenny, Pennington, Mansfield Park and Athol Park
  55. Parafield Gardens and Pooraka
  56. Blair Athol, Kilburn and Enfield
  57. Plympton, Park Holme and Kurralta Park
  58. Moonta Street
  59. Para Hills, Salisbury, Ingle Farm and Blair Athol
  60. Findon, West Croydon and Seaton
  61. Kensington Gardens, Greenacres, Modbury and Golden Grove
  62. Alice Springs and Darwin
  63. Flinders Medical Centre
  64. Adelaide Hills wine
  65. Santos Limited and Coopers Brewery
  66. Harris Scarfe
  67. BAE Systems Australia and Lockheed Martin Australia
  68. Salisbury
  69. Edinburgh Parks
  70. Barr Smith Library
  71. William Lawrence Bragg
  72. Robin Warren
  73. Howard Florey
  74. Laureate International Universities
  75. Whyalla and Mount Gambier
  76. Tonsley
  77. Mitchell Building and Bonython Hall

جستارهای وابسته

نگارخانه

منابع
  1. "2011 Census Community Profiles, Code 4GADE (GCCSA)". Australian Bureau of Statistics. Retrieved 28 February 2015.
  2. "Great Circle Distance between ADELAIDE and MELBOURNE". Geoscience Australia. March 2004.
  3. "Great Circle Distance between ADELAIDE and CANBERRA". Geoscience Australia. March 2004.
  4. "Great Circle Distance between ADELAIDE and SYDNEY". Geoscience Australia. March 2004.
  5. "Great Circle Distance between ADELAIDE and Brisbane". Geoscience Australia. March 2004.
  6. "Great Circle Distance between ADELAIDE and Perth". Geoscience Australia. March 2004.
  7. Macquarie ABC Dictionary. The Macquarie Library Pty Ltd. 2003. p. 10. ISBN 1-876429-37-2.
  8. "33218.0 - Regional Population Growth, Australia, 2016-17". اداره آمار استرالیا. 24 April 2018. Archived from the original on 2 July 2018. Retrieved 24 April 2018.
  9. «2011 Census Community Profiles, Code 4GADE (GCCSA)». Australian Bureau of Statistics. دریافت‌شده در ۱۵ ژوئیه ۲۰۱۶.
  10. A History of the Faculty of Arts at the University of Adelaide 1876-2012. دانشگاه آدلاید Press. 2012. p. 245. ISBN 978-1-92206436-3.
  11. Troy, Patrick (2000). A History of European Housing in Australia. Cambridge University Press. p. 188. ISBN 978-0-521-77733-9.
  12. "Progressive Adelaide". بی‌بی‌سی. Retrieved 26 January 2017.
  13. Religion: Diversity بایگانی‌شده در ۱۰ اوت ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine, SA Memory. Retrieved on 23 December 2010.
  14. Salt, Bernard (27 March 2011). "Adelaide's European twin". Sunday Mail. Adelaide: نیوز کورپ استرالیا. Retrieved 16 April 2011. [...] the Adelaideans could withdraw to vantage points within the city centre [...]
  15. "On your bike, Adelaide". Adelaidean. Adelaide: دانشگاه آدلاید. 2015. Retrieved 7 March 2016. It could be argued that Adelaideans are easily influenced by all things wheels [...]
  16. "404". Archived from the original on 24 July 2012.
  17. "Liveability ranking". The Economist.
  18. "Daily chart". The Economist.
  19. "Archived copy" (PDF). Archived from the original (PDF) on 15 December 2017. Retrieved 22 January 2018.
  20. "Adelaide crowned nation's most livable city". ABC News Online. Australian Broadcasting Corporation. 22 January 2011. Retrieved 23 January 2011.
  21. "Adelaide voted nation's most liveable". AdelaideNow. 25 March 2012. Retrieved 2 July 2012.
  22. "Adelaide the country's most liveable city". سیدنی مورنینگ هرالد. 4 March 2013. Retrieved 4 March 2013.
  23. بایگانی‌شده در ۱۵ مه ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine
  24. Amery, Rob (2000). Warrabarna Kaurna! – Reclaiming an Australian Language. The Netherlands: Swets & Zeitlinger. ISBN 90-265-1633-9.
  25. "City of Holdfast Bay – Proclamation Day". Archived from the original on 13 July 2012.
  26. Johnson and Langmead, The Adelaide city plan: fiction and fact, Wakefield Press, 1986.
  27. Wakefield cites:
    • Edward Curr, An Account of the Colony of Van Diemen's Land, principally designed for the use of emigrants, George Cowie & Co., London, 1824;
    • Henry Widdowson, Present State of Van Diemen's Land; comprising an account of its agricultural capabilities, with observations on the present state of farming, &c. &c. pursued in that colony: and other important matters connected with Emigration, S. Robinson, W. Joy and J. Cross, London, and J. Birdsall, Northampton, 1829; and
    • James Atkinson, An Account of the State of Agriculture & Grazing in New South Wales; Including Observations on the Soils and General Appearance of the Country, and some of its most useful natural productions; with an account of the Various Methods of Clearing and Improving Lands, Breeding and Grazing Live Stock, Erecting Buildings, the System of employing Convicts, and the expense of Labour generally; the Mode of Applying for Grants of Land; with Other Information Important to those who are about to emigrate to that Country: The result of several years' residence and practical experience in those matters in the Colony., J. Cross, London, 1826
  28. Wakefield, Letter from Sydney, December 1829, pp. 99–185, written from Newgate prison. Editor Robert Gouger.
  29. Plan of a Company to be Established for the Purpose of Founding a Colony in Southern Australia, Purchasing Land Therein, and Preparing the Land so Purchased for the Reception of Immigrants, 1832; in Wakefield, Edward Gibbon, Prichard, M. F., (ed.) The Collected Works of Edward Gibbon Wakefield, Collins, London, 1968, p 290.
  30. J. W. Bull; Early Experiences of Colonial Life in South Australia (Adelaide, 1878) p.67
  31. "Free Settlement". History of Adelaide Gaol. Environment.sa.gov.au. Archived from the original on 24 October 2009. Retrieved 7 September 2010.
  32. "Gaol Founders". History of Adelaide Gaol. Environment.sa.gov.au. Archived from the original on 25 October 2009. Retrieved 14 August 2012.
  33. "Light's Vision". History of Adelaide Gaol. Environment.sa.gov.au. Archived from the original on 25 October 2009. Retrieved 7 September 2010.
  34. Blair, Robert D. (2001). "Events in South Australian History 1834–1857". Pioneer Association of South Australia. Retrieved 10 May 2006.
  35. F.K. Crowley, Modern Australia in Documents: 1901–1939
  36. Cockburn, S (1991): Playford – Benevolent Despot. Axiom Publishing. P. 85. شابک ‎۰ ۹۵۹۴۱۶۴ ۴ ۷
  37. When Chrysler stopped manufacturing in Adelaide, Mitsubishi Motors Australia Limited took over the Tonsley Park factory. After many years of mixed fortunes, Mitsubishi ceased manufacturing at Tonsley Park on 27 March 2008.
  38. "Adelaide Street Circuit". Formula 1 Database. Archived from the original on 11 October 2007. Retrieved 13 June 2007.
  39. "All-round country". The Australian. 29 September 2004. p. 14.
  40. "Council on Tall Buildings and Urban Habitat database". Retrieved 11 December 2018.
  41. Michael Owen, The Australian, 3 December 2009
  42. ABC News, Wednesday 7 June 2006
  43. ABC News, 6 April 2005
  44. ABC News, 13 May 2009
  45. ABC News, 29 June 2011
  46. News Release Government of SA, 15 May 2005
  47. Nick Harmsen, ABC News, 11 September 2007
  48. Adelaide Advertiser 26 February 2010
  49. The Adelaide Metropolitan Coastline Coastline, South Australian Coastal Protection Board, No. 27, April 1993. Retrieved 6 December 2015.
  50. C. Kerr-Grant (1955): The Adelaide Earthquake of 1 March 1954 (PDF). South Australian Museum, 10 November 1955. Retrieved 5 April 2009.
  51. Adelaide, SA: Earthquake. EMA Disasters Database. Emergency Management Australia, 13 September 2006. Retrieved 5 April 2009.
  52. Adelaide hit by earth tremor ABC News, 17 April 2010. Retrieved 12 April 2018.
  53. Shallow earthquake jolts Adelaide awake ABC News, 20 October 2011. Retrieved 12 April 2018.
  54. Adelaide shaken by earth tremor which sounded like 'jet taking off' ABC News, 6 January 2014. Retrieved 12 April 2018.
  55. Tremor shakes Adelaide nine days after larger earthquake in city ABC News, 10 February 2017. Retrieved 12 April 2018.
  56. Page, M. (1981): Port Adelaide and its Institute, 1851–1979. Rigby Publishers Ltd. Pp.17–20. شابک ‎۰−۷۲۷۰−۱۵۱۰−۹
  57. Adelaide's Inner and Outer Ring Routes بایگانی‌شده در ۶ مارس ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine, 24 August 2004, South Australian Department of Transport.
  58. "Adelaide's Freeways – A History from MATS to the Port River Expressway". Ozroads.
  59. "Clipsal site at Bowden to become a green village", Ministerial Press Release, 24 October 2008, SA Govt. Retrieved 20 November 2008.
  60. "Government reveals Clipsal site purchase price", Ministerial Press Release, 15 November 2008, SA Govt, archived. Retrieved 27 November 2018.
  61. Gibbs, R.M. (2013): Under the burning sun: a history of colonial South Australia, 1836–1900. Peacock Publications. Pp. 58, 333–4. شابک ‎۹۷۸−۱−۹۲۱۶۰۱−۸۵−۹
  62. Sheard, M. J., & A. P. Belperio (1995): "Problem soils". In: Drexel, J. F. & Preiss, W. V. (eds.) The geology of South Australia. Vol.2, The Phanerozoic. p. 274. South Australia Geological Survey, Bulletin 54. شابک ‎۹۷۸−۰−۷۳۰۸−۰۶۲۱−۹
  63. Rosemary Cadden: Building South Australia: celebrating 125 years. Solstice Media. pp. 77, 87. شابک ‎۹۷۸−۰−۶۴۶−۵۱۳۴۳−۰
  64. Tapper, Andrew; Tapper, Nigel (1996). Gray, Kathleen, ed. The weather and climate of Australia and New Zealand (First ed.). Melbourne, Australia: Oxford University Press. p. 300. ISBN 0-19-553393-3.
  65. What's a 'cold monsoon'? And is it the best way to describe Adelaide's climate? ABC News, 3 May 2018. Retrieved 30 May 2018.
  66. Copyright Global Sea Temperatures – A-Connect Ltd. "Glenelg Sea Temperature | Australia Water Temperatures". 34.983330;138.516670: Seatemperature.org. Retrieved 2017-09-20.
  67. "Capital City Committee". Government of South Australia and Adelaide City Council. October 2008. Archived from the original on 18 June 2009. Retrieved 20 June 2009.
  68. 3218.0 – Regional Population Growth, Australia, 2013–14 بایگانی‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine SOUTH AUSTRALIA STATE SUMMARY Australian Bureau of Statistice, 31 March 2015. Retrieved 11 February 2016.
  69. "Population Of Adelaide In 2016,". Australiapopulation2016.com. 2016-01-13. Archived from the original on 24 اكتبر 2016. Retrieved 2017-09-20. Check date values in: |archive-date= (help)
  70. "Religion: Diversity". Archived from the original on 10 August 2013. Retrieved 15 November 2013.
  71. "Religion: Diversity". Archived from the original on 10 August 2013. Retrieved 15 November 2013.
  72. "Religious freedom". Archived from the original on 9 March 2014. Retrieved 15 November 2013.
  73. "2011 Census – Greater Adelaide".
  74. Adelaide, Jewish Virtual Library, Encyclopaedia Judica, 2008.
  75. Adelaide, JewishEncyclopedia.com, 1906.
  76. "The Jewish Community of Adelaide". Beit Hatfutsot Open Databases Project. The Museum of the Jewish People at Beit Hatfutsot.
  77. Adelaide Jewish Museum بایگانی‌شده در ۱۶ دسامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine
  78. Westrip, J.; Holroyde, P. (2010). Colonial Cousins: a surprising history of connections between India and Australia. Wakefield Press. Kent Town, South Australia. ISBN 978-1-86254-841-1. OL 24582860M.
  79. "1345.4 – SA Stats, June 2011".
  80. "Health now our biggest employer – Adelaide Now".
  81. 1345.4 – SA Stats, Apr 2011. Abs.gov.au. Retrieved on 26 July 2013.
  82. "Archived copy" (PDF). Archived from the original (PDF) on 9 August 2007. Retrieved 26 July 2011.
  84. Visualised: How Defence dominates govt tenders in SA InDaily, 28 August 2013. Retrieved 11 January 2016.
  85. South Australia: The Defence Industry Choice, Defence SA.
  86. "Workforce Wizard | WorkReady – Skills and Employment". Skills.sa.gov.au. 2017-09-14. Archived from the original on 23 February 2016. Retrieved 2017-09-20.
  87. Adelaide بایگانی‌شده در ۴ سپتامبر ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine, Labour Market Information Portal.
  88. SA Regional Labour Force Data بایگانی‌شده در ۱۹ ژوئن ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine, April 2007, Australian Bureau of Statistics Labour Force Survey.
  89. Australian Bureau of Statistics (25 October 2007). "Adelaide (Statistical Division)". 2006 Census QuickStats. Retrieved 28 February 2008.
  90. "State and Metro Adelaide Historical Median House Prices". www.reisa.com.au.
  91. "statistics". www.reisa.com.au.
  92. "SA house prices surge ahead" (PDF). wic003lc.server-web.com. Archived from the original on 2010-07-04.
  93. Australia, Government of South. "Median house sales by quarter". www.sa.gov.au. Retrieved 2017-06-21.
  94. "Public Information – REISA".
  95. Edwards, Verity (3 May 2008). "Education attracts record numbers". The Weekend Australian.
  96. Broadstock, Amelia (6 May 2015). "International Uni student numbers a billion dollar boom for Adelaide". The City Messenger.
  97. Hodges, Lucy (29 May 2008). "Brave new territory: University College London to open a branch in Australia". The Independent (UK).
  98. "About Heinz Australia: Carnegie Mellon Heinz College". Carnegie Mellon University. Archived from the original on 10 April 2011.
  99. The historic Torrens Building in Victoria Square was beautifully restored at (considerable) taxpayer expense not long before SA Premier Mike Rann announced that it would be used as the core of Adelaide's international university precinct.
  100. "Carnegie Mellon University". GoingToUni.gov.au. Government of South Australia. Archived from the original on 23 November 2011.
  101. "Facts & Figures". University of Adelaide. Archived from the original on 21 July 2011. Retrieved 1 June 2012.
  102. The Plaza and Student Hub, Flinders University, 24 November 2017. Retrieved 26 February 2018.
  103. Edwards, Verity (3 May 2008). "RI Australia plugs into world science". The Weekend Australian.
ویکی‌سفر یک راهنمای سفر برای آدلاید دارد.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آدلاید موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.