دابودشت
دابودَشت از شهرهای استان مازندران در شمال ایران است. این شهر، در بخش دابودشت شهرستان آمل قرار دارد.
| دابودشت | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | مازندران |
| شهرستان | آمل |
| بخش | دابودشت |
| نام(های) دیگر | دابودشت آمل |
| نام(های) پیشین | دابو، دابویه، درویشخیل |
| سال شهرشدن | ۱۳۸۴ خورشیدی |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | ۳۱ متر |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | محمدرضا مهدوی |
  دابودشت | |
در اردیبهشتماه سال ۱۳۸۴ خورشیدی روستای درویش خیل مرکز بخش دابودشت از توابع شهرستان آمل پس از تجمیع با روستاهای حلالخوار محله و وسکل از توابع همین بخش به شهر تبدیل و به عنوان شهر دابودشت شناخته شد.[1] دابودشت از شهرهای تاریخی است. دابو مقر پادشاهی اسپهبد دابو(۴۰–۵۶ ه.ق/۶۶۰–۶۷۶ م)(به معنی دابوِ یا بماناد) از پادشاهان نامی مازندران (عجم نهند) و گیلان است. فرخان یکم (ذوالمناقب) پسر اوست. دابو ولیعهد پدر در آمل و پس از پدر به پادشاهی رسید. در تبرستان استقلال یافت و تا نیشابور را مسخر خود کرد و معاصر بنی امیه بوده. هنوز شهر او (دابو) در مازندران (آمل) باقی است. همچمین میربزرگ سر سلسله مرعشیان در دابو به دنیا آمد و ساکن دابو بود. دابو مقر میر بزرگ مرعشی در اوایل زندگی او بود. سفرنامهٔ رابینو در سفرنامه خود میگوید: از بلوکات ناحیهٔ آمل به مازندران. عدهٔ قری ۹۱. مساحت آن ۱۵ فرسنگ و مرکز آن مرزنگو است. حد شمالی آن دریای خزر و شرقی آن جلال ازرک بارفروش و جنوبی آن دشت سه هزار و غربی آن هزارپی میباشد و جمعیت تقریبی آنجا صد و پانزده هزار است.
جمعیت
بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر برابر با ...۲ نفر جمعیت بودهاست.[2] مردم دابودشت به گویش آملی که گویشی از زبان مازندرانی است صحبت میکنند.[3]
جاذبههای دیدنی دابودشت
- تپه باستانی قلعه کش
- روستای تاریخی و دیدنی بلیران
- وجود بیش از بیست مقبره و امامزاده در روستا
- برج هشتل پنج برج آرامگاهی
- جاده دریا دابودشت - فریدونکنار
- وجود مزرعههای زیبا برنج
- تکیه روستای فیروزکلا مربوط به دوره قاجار - صفوی
- پل فیروزکلا مربوط به دوره پهلوی
- سقانفار هندوکلا و تکیه هندوکلا
- خانه حاج مهدی سلطان
- حمام تاریخی روستا دنگپیا
- جنگل پلنگ واز روستای غیاثکلای دابو
منابع
- حافظهٔ قوانین، بازدید: سپتامبر ۲۰۰۹.
- «تعداد جمعیت و خانوار به تفکیک تقسیمات کشوری براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.
- نصری اشرافی، جهانگیر (١٣٧٧). واژهنامه بزرگ تبری. به کوشش حسین صمدی و سید کاظم مداح و کریم الله قائمی و علی اصغر یوسفی نیا و محمود داوودی درزی و محمد حسن شکوری و عسکری آقاجانیان میری و ابوالحسن واعظی و ناصر یداللهی و جمشید قائمی و فرهاد صابر و ناعمه پازوکی. تهران: اندیشه پرداز و خانه سبز. ص. صفحه ۳۱ جلد اول. شابک ۰-۵-۹۱۱۳۱-۹۶۴ مقدار
|شابک=را بررسی کنید: checksum (کمک).
- جایگاه و بلندا
- تاریخ تبرستان-جلد ۱ - اردشیر برزگر(۱۲۷۴–۱۳۴۵ ه-ش
- سفرنامهٔ رابینو بخش انگلیسی ص ۴۰، ۱۱۲، ۱۱۳، ۱۱۶، ۱۵۵).
| نقشه استان مازندران به تفکیک شهرستان |
