محمودآباد

محمودآباد نام شهری ساحلی در مجاورت دریای خزر است. این شهر مرکز شهرستان محمودآباد است. اقتصاد این شهر برپایه گردشگری، ماهیگیری و کشاورزی استوار است.

برای دیگر کاربردها، محمودآباد (ابهام‌زدایی) را ببینید.
محمودآباد
کشور ایران
استانمازندران
شهرستانمحمودآباد
مردم
جمعیت۳۷٬۸۴۴[1]
اطلاعات شهری
شهردارمهدی اختیاری
ره‌آوردماهی، برنج، پرتقال
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۱۱
شناسهٔ ملی خودرو ایران ۷۲ و
مختصات: ۳۶٫۶۳°شمالی ۵۲٫۲۵°شرقی / 36.63; 52.25
بازار ماهی‌فروشان محمودآباد

موقعیت

محمودآباد بر سر جاده ساحلی و در مجاورت دریای خزر قرار دارد. همچنین جاده محمودآباد-آمل ارتباط آن را با جاده هراز برقرار می‌کند. مهم‌ترین شهرهای اطراف آن، نور در غرب، آمل در جنوب و فریدون‌کنار و بابلسر در شرق می‌باشد.

جمعیت

بر اساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن ایران، جمعیت شهر محمودآباد در سال ۱۳۷۵ خورشیدی، ۱۹٬۸۸۳ نفر بوده که در سال ۱۳۸۵ به ۲۷٬۵۶۱ نفر رسیده‌است و در سال ۱۳۹۰ جمعیت این شهر به ۳۱٬۷۷۱ رسید و در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۳۷٬۸۴۴ نفر شده‌است.[1] مردم محمودآباد به گویش آملی که گویشی از زبان مازندرانی است صحبت می‌کنند.[2]

تاریخچه

پیشینهٔ تاریخی این منطقه، به قدمت تاریخی طبرستان و آمل بستگی دارد، زيرا این منطقه بخشی از منطقهٔ آمل بوده و آمل با قدمت چند هزارساله زمانی پایتخت طبرستان و ایران بود. محمودآباد، وارث و جانشین تمدن منطقه‌ای است که در تاریخ از آن به نام «اهلم» یاد شده است و از قرن دوم هجرت تا دورهٔ قاجاریه و حتی پس از آن در دورهٔ رضاخان نیز این منطقه، پیش بندری برای آمل بوده است.

شهر فعلی محمودآباد از قدمت تاریخی زیادی برخوردار نیست. اگرچه تاریخ محمودآباد با روستای تاریخی اهلم در مجاورت آن یکی دانسته می‌شود؛ ولی تا دوره ناصرالدین‌شاه تنها اثر معماری مهم، راه ساحلی شاه عباسی و یک امامزاده بوده‌است. آغاز احداث بنای فعلی شهر محمودآباد به حاج محمدحسن‌خان اصفهانی (پدر محمدحسین امین‌الضرب) در دورهٔ ناصرالدین‌شاه بازمی‌گردد. او اقدام به ساخت مسجد، کاروانسرا (بعدها قلعه)، بندر، حمام، ساختمان تجاری، ابنیهٔ مسکونی و همچنین راه‌آهن کوچکی از بندر تا دامنه‌های البرز در جنوب شهر نمود. راه‌آهن مزبور مدتی بعد با کارشکنی درباریان و به بهانهٔ به خطر افتادن جان چارپایان منطقه برچیده شد. بقایای ریل آهن در برخی نقاط مسیر محمودآباد به آمل وجود دارد.

بافت شهری

از قدیمی‌ترین محله‌های محمودآباد می‌توان به توسکا محله و سوراخ مازو (سوراخ مازو سفلی، سوراخ مازو علیا و سوراخ مازو وسطی) و آهومحله اشاره نمود.

اقتصاد

بر خلاف گذشته که اقتصاد شهر محمودآباد مبتنی بر صنایع کوچک بود، امروزه گردشگری، کشاورزی و ماهیگیری اساس اقتصاد شهر را تشکیل می‌دهد. بازار محمودآباد در بین شهرهای کوچک اطراف مرکزیت داشته و شهرک‌های توریستی فراوانی در اطراف شهر رشد کرده‌اند. شهر محمودآباد دارای چهار پارک به نام‌های ملت، مرکزی، لاله و طاهباز است و طرح سالم‌سازی دریا نیز در آن برقرار می‌باشد. هتلها و امکانات اقامتی زیادی نیز برای گردشگران در محمودآباد و اطراف آن وجود دارد.

کشاورزی

محمودآباد از شهرهای جلگه ی جنوب دریای کاسپین دارای زمین‌های شالیزار حاصلخیزی است. به جرات می‌توان گفت محمودآباد یکی از قطب‌های تولید برنج با کیفیت معطر و خوش‌پخت در شمال ایران و به قولی در دنیا می‌باشد. از ارقام معروف برنج‌های زیر کشت مزارع برنج می‌توان به: طارم عطری، ندا، نعمت، فجر، دم سیاه، ب ۱ اشاره نمود.

منابع
  1. «تعداد جمعیت و خانوار به تفکیک تقسیمات کشوری براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.
  2. نصری اشرافی، جهانگیر (١٣٧٧). واژه‌نامه بزرگ تبری. به کوشش حسین صمدی و سید کاظم مداح و کریم الله قائمی و علی اصغر یوسفی نیا و محمود داوودی درزی و محمد حسن شکوری و عسکری آقاجانیان میری و ابوالحسن واعظی و ناصر یداللهی و جمشید قائمی و فرهاد صابر و ناعمه پازوکی. تهران: اندیشه پرداز و خانه سبز. ص. صفحه ۳۱ جلد اول. شابک ۰-۵-۹۱۱۳۱-۹۶۴ مقدار |شابک= را بررسی کنید: checksum (کمک).

«تاریخچه». شهرداری محمودآباد. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ نوامبر ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲۷ مارس ۲۰۱۱.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.