لزور

لَزور نام روستایی گردشگری و تفریحی در دهستان قزقانچای بخش ارجمند شهرستان فیروزکوه واقع در ۴۷٫۵ کیلومتری دماوند، ۳۹ کیلومتری شمال باختری فیروزکوه و ۲۶ کیلومتری شمال راه شوسه فیروزکوه به تهران است. "لزور" کلمه ای مازندرانی و به معنی "فردی قوی هیکل که بسیار غذا می‌خورد" می‌باشد. روستای لزور با کوه های مرتفع،طبیعت بی نظیر رود ها و باغ،زمین های برخوردار است. این روستا بسیار مناسب برای سفر های تفریحی است.

لزور

لزور
village
لزور
مختصات: ۳۵°۵۲′۲۴″ شمالی ۵۲°۳۴′۱۰″ شرقی
مختصات: ۳۵°۵۲′۲۴″ شمالی ۵۲°۳۴′۱۰″ شرقی
کشور ایران
استانتهران
شهرستانفیروزکوه
بخشارجمند
دهستانقزقانچای
جمعیت
 (۲۰۰۶)
 • کل۲٬۱۶۰
منطقه زمانییوتی‌سی +۳:۳۰ (ساعت رسمی ایران)
 • تابستان
(ساعت تابستانی)		یوتی‌سی +۴:۳۰ (ساعت رسمی ایران)

جغرافیا

این روستا در کنار رود فرح رود، در دامنهٔ جنوبی کوه معراج، که کوهی در رشته کوه البرز است، قرار دارد.

ارتفاع از سطح آب‌های آزاد

روستای لزور در ارتفاع ۲۳۵۰ متر از سطح آب‌های آزاد واقع شده‌است.

این روستا از منظره بی‌نظیری برخوردار است. همچنین دارای کوه های مرتفع میباشد که برای کوه‌نوردی مناسب است.

جمعیت

این روستا دارای ۹۶۵ تن سکنه (۴۵۱ مرد و ۵۱۴ زن، ۳۱۴ خانوار) می‌باشد. مرکز آمار ایران

زبان

زبان مردم لزور یکی از گویش‌های اصیل زبان مازندرانی است[1] [2][3][4][5]

شغل اهالی

اهالی لزور بیشتر به کشاورزی و دامداری و نجّاری و خیاطی مشغولند.

راه

راه لزور آسفالته است.برای ورود به روستای لزور از روستاهای سله بن و وشتان و ارجمند و شادمهن و اهنز می گذرند

جستارهای وابسته
  1. امامزاده
  2. غرب
  3. کیلومتر

منابع
  1. رزم آرا، فرهنگ جغرافیایی ایران، استان مرکزی، جلد ١، ص ١٩٧.
  2. قاسمی، علیرضا؛ به کوشش انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه گیلان (۱۳۷۷). سیری در زبان و شعر مازندرانی. رشت: انتشارات دانشگاه گیلان. ص. ۳.
  3. جعفری دهقی، محمود؛ خلیلی پور، نازنین؛ جعفری دهقی، شیما (۱۳۹۳). زبان‌ها و گویش‌های ایرانی ( گذشته و حال). تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ص. ۲۶۱. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۳۲۶-۶۳-۴.
  4. واژه‌نامه بزرگ تبری، گروه پدید آورندگان به سرپرستی: جهانگیر نصراشرفی و حسین صمدی، سال 1377، جلد اول، ص 31
  5. اصغر اسفندیار، گویش فیروزکوهی(روستای لزور)، ۱۱.
  1. http://www.ariantour.com
  2. جعفری، عبّاس. دائرةالمعارف جغرافیایی ایران، دوّم. تهران:موءسّسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، ۱۳۸۴ شابک ‎۹۶۴−۳۴۲−۰۹۵−۷
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.