بخور زار
بخور زار یا عود زار به معنای عود یا بخوری خوشبو برای موجودات ماورائی است. بخور زار متشکل از چندین برگ و ریشه گیاه و تنه درخت و روغن و سنگ مانندهای بسیاری است، بخور زار یک مادهٔ مهم در علم گیاه پزشکی عصر هخامنشیان و ماده ای مقدس در فرهنگ عصر قدیم یهود بشمار می‌آید. بخور زار دارای خواص پزشکی فراوانی همچون ترمیم بافتهای آسیب دیده مغز و نرمال کردن فعالیت سوخت و ساز بدن و تنظیم ضربان قلب و دود حاصل از آن تصفیه و ضد غفونی کننده هوای محیط است.[1] بخور زار مهمترین عامل در علوم فراطبیعی و کلید اصلی دعانویسی در یهود است.
ظاهر بخور زار
در ادبیات
| تا صبر را نباشد شیرینی شکر | تا بید را نباشد بوی چو داربوی |
| درون خرگه از بوی خجسته | بخور عود و عنبر کله بسته |
| هر کجا عود بود بوی خوش عود بود | ندهد بوی نه هر چوبی و نه هر حطبی |
پانویس
- گیاه‌شناسی در ایران باستان بایگانی‌شده در ۱۳ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine.
منابع
- کتاب‌ها
- میرحیدر، حسین (۱۳۷۳). معارف گیاهی. ۸ جلدی. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی. ص. ۶۴۷.
- واژه‌نامه برخط دهخدا
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.