علی ربیعی

علی ربیعی مشهور با نام مستعار «عباد»، سیاست‌مدار اصلاح‌طلب،[3] سخنگوی دولت[1]، رییس مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری و وزیر سابق تعاون، کار و رفاه اجتماعی جمهوری اسلامی ایران است. او که زاده جنوب تهران است پیش از انقلاب تکنسین کارخانه‌هایی چون ارج بود و پس از انقلاب اسلامی تا ۱۳۶۰ مسئول شاخهٔ کارگری حزب جمهوری اسلامی شد. ربیعی عضو سپاه پاسداران شد و از فرماندهان آن بود. از آغاز انقلاب وی عضو مؤسس و عضو شورای مرکزی خانه کارگر بوده‌است. او از ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۲ در دورهٔ وزارت محمد ری‌شهری و علی فلاحیان، معاون حقوقی و پارلمانی وزارت اطلاعات[4] و از ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۴ مسئول اجرایی و مسئول کمیته تبلیغات دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی بوده‌است. از ۱۳۷۶ تا ۱۳۷۹ مشاور اجتماعی رئیس‌جمهور سید محمد خاتمی بود.[5] ربیعی در جریان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸) از اعضای اصلی ستاد میرحسین موسوی (از نامزدهای معترض به نتایج انتخابات) بود که پس از اعلام نهایی نتایج انتخابات، موضعِ خاصی علیه برنده انتخابات نگرفت و به نتیجه، تمکین کرد.

علی ربیعی
رئیس مرکز بررسی‌های استراتژیک
متصدی
آغاز به کار ۹ اردیبهشت ۱۴۰۰
رئیس‌جمهور	حسن روحانی
پس از	حسام‌الدین آشنا
سخنگوی دولت ایران
متصدی
آغاز به کار ۹ خرداد ۱۳۹۸[1]
رئیس‌جمهور	حسن روحانی
پس از	محمدباقر نوبخت
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی ایران
مشغول به کار ۲۴ مرداد ۱۳۹۲ – ۱۷ مرداد ۱۳۹۷
رئیس‌جمهور	حسن روحانی
پس از	اسدالله عباسی
پیش از	محمد شریعتمداری
مشاور رئیس‌جمهور ایران در امور اجتماعی
مشغول به کار ۱۳۷۶ – ۱۳۸۴
رئیس‌جمهور	سید محمد خاتمی
معاون حقوقی و پارلمانی وزیر اطلاعات
مشغول به کار ۱۳۶۶ – ۱۳۷۲
وزیر	محمد ری‌شهری علی فلاحیان
اطلاعات شخصی
زاده	۱۳۳۴ (۶۵ سال) تهران، ایران
ملیت	ایران
حزب سیاسی	حزب اسلامی کار خانه کارگر
هیئت دولت	دولت یازدهم دولت دوازدهم
وبگاه	dralirabiee.ir
لقب(ها)	برادر عباد[2]

او استاد دانشگاه‌های تهران و پژوهشگر حوزه جامعه‌شناسی سیاسی و اقتصادی است. وی عضو هیئت علمی و دانشیار دانشگاه پیام نور، محقق و نویسنده در حوزه جامعه‌شناسی سیاسی و مدیریت و مشاور اجتماعی رئیس‌جمهور ایران (سید محمد خاتمی) طی سالهای ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ است.

عمده دغدغه‌های ربیعی در سال‌های وزارت وی مطالعه فساد و راهبردهای مقابله با آن بوده‌است.[6] او برنامه‌های خود برای وزارت کار را بر مبنای مبارزه با فساد و تقویت کارآفرینی برنامه‌ریزی کرده بود.[7][8]

ربیعی که به مدت 5 سال وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی بود، در ۱۷ مرداد ۱۳۹۷ در مجلس شورای اسلامی استیضاح و برکنار شد.[9]

از گفته‌های مهم او این بود که:

اگر به ۵ نماینده مجلس باج داده و افراد منتسب به ایشان را قرار می‌دادم، حتماً استیضاح نمی‌شدم
فکر می‌کردم اگر وزیر شوم آسمان را به زمین می‌دوزم، اما وارد ساختار غلط که شدم فهمیدم باید ۲۰ درصد کار کنم ۸۰ درصد توطئه خنثی کنم

زندگی‌نامه

از چپ: علی ربیعی و میرحسین موسوی. کنفرانس خبری و اعلام پیروزی میرحسین موسوی نامزد دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، ۲۲ خرداد ۱۳۸۸

علی ربیعی زادهٔ ۱۳۳۴ در جنوب شهر تهران، در محلهٔ جوادیه، و از یک خانوادهٔ کارگری است. پیش از انقلاب تکنیسین کارخانهٔ «جنرال موتورز»، ارج و قرقره پرستو بود و در همان زمان از سران اعتصاب شهرک اکباتان و کارخانهٔ محل کار خود بود که منجر به برخورد ساواک شد. او در سال ۱۳۵۹ ازدواج کرد که حاصل این ازدواج چهار فرزند بود.[10] همسر وی در سال ۱۳۸۵ و فرزند آخر وی به نام محمدجواد، در سال ۱۳۸۶ درگذشتند.[11][12]

در سال‌های نخست انقلاب، نمایندهٔ کارگران و عضو شورای عالی کار بود. ربیعی مسئول شاخهٔ کارگری حزب جمهوری اسلامی در دههٔ ۱۳۶۰ و عضو شورای مرکزی خانهٔ کارگر از بدو تأسیس تا امروز است. ربیعی پس از انقلاب تحصیلات خود را در رشتهٔ مدیریت تا مقطع دکترا ادامه داد. وی مشاور اجتماعی خاتمی در دورهٔ ۸ سالهٔ ریاست جمهوری وی بوده‌است. ربیعی افزون‌بر فعالیت‌های صنفی کارگری، به دلیل نیاز مقطع انقلاب، همراه با عده‌ای از دوستان هم محله‌ای خود جذب نهادهای انقلابی شده و به سپاه پاسداران می‌پیوندد. وی در دوران جنگ ایران-عراق ۶۵ ماه حضور در جبهه‌های غرب را در کارنامهٔ خویش دارد. پس از آن (با فرمان بنیانگذار انقلاب) به وزارت اطلاعات می‌رود.

ربیعی در زمان تصدی دبیر شورای عالی امنیت ملی توسط حسن روحانی مسئول اجرایی دبیرخانه و ریاست کمیتهٔ سیاست‌گذاری تبلیغات و کمیتهٔ امنیت داخلی شورای عالی امنیت ملی را عهده‌دار بود.

وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی دولت روحانی

با آغاز بکار دولت حسن روحانی، وی علی ربیعی را برای تصدی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به مجلس معرفی کرد. پس از حملات تعدادی از وبگاه‌ها به علی ربیعی، گروهی از نمایندگان مجلس اعلام کردند که در بررسی صلاحیت وی حتی یک مورد منفی هم پیدا نکرده‌اند.[13] سرانجام ربیعی توانست به عنوان وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی از مجلس رأی اعتماد بگیرد.

در ۴ آذر ۱۳۹۳، ربیعی برای پاسخ به پرسش‌های نمایندگان در مجلس حضور یافت اما با کسب ۹۸ رأی موافق، ۹۵ رأی مخالف و ۱۱ رأی ممتنع از مجموع ۲۱۹ رأی مأخوذه نتوانست آنان را قانع کند و هفتمین کارت زرد دولت یازدهم را کسب کرد. هفتمین کارت زرد مجلس به ربیعی رسید. پیش از وی علی طیب‌نیا، رضا فرجی دانا، علی جنتی، علی‌اصغر فانی، عبدالرضا رحمانی فضلی و محمدرضا نعمت‌زاده از مجلس کارت زرد گرفته‌بودند. او یک سال بعد، دومین کارت زرد خود را نیز از مجلس نهم دریافت کرد.

دو استیضاح

حضور ربیعی در دولت دوم روحانی نیز به عنوان وزیر کار ادامه پیدا کرد. او در ۲۲ اسفند ۱۳۹۶ مورد استیضاح مجلس دهم قرار گرفت ولی برکنار نشد. اما در نهایت برای سومین بار در کمتر از یک سال، در ۱۷ مرداد ۱۳۹۷ و با ۱۲۹ رأی موافق استیضاح و ۱۱۱ مخالف و ۳ ممتنع از این سمت برکنار شد.[9][14]

ابتلا به کرونا

دوشنبه ۶ مرداد ۱۳۹۹، علی ربیعی، سخنگوی دولت حسن روحانی به دلیل مثبت بودن تست کرونای او در بیمارستان بستری شد.[15] او از هفته گذشته در منزل در حال استراحت بوده و «به تأکید پزشکان در بیمارستان بستری شده‌است».[16] مشخص نشده که سخنگوی دولت روحانی چه زمانی به کرونا مبتلا شده‌است.[17]

اتهامات

نقض حقوق بشر

وی به نقض حقوق بشر، متهم است.[18][19]

مسئولیت‌ها

• عضو شورای سیاست‌گذاری مرکز بررسی‌های راهبردی ریاست جمهوری با حکم رئیس‌جمهور تا مرداد ۱۳۸۴.
• رئیس مؤسسهٔ مطالعات و پژوهش‌های سیاسی از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۳.
• وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی دولت یازدهم و دولت دوازدهم از مرداد ۱۳۹۲ تا مرداد ۱۳۹۷.
• سخنگوی دولت ایران از خرداد ۱۳۹۸ تاکنون.

جایزه‌ها و افتخارات

• پژوهشگر نمونهٔ دانشگاه پیام نور.
• بررسی موارد اجتماعی سیاسی در مطبوعات و برندهٔ قلم بلورین به خاطر کسب عنوان بهترین سرمقاله در سال ۱۳۷۷.

تالیفات

• تألیف کتاب جامعه‌شناسی تحولات ارزشی درایران (چاپ اول به اتمام رسیده‌است).
• تألیف کتاب (زنده باد فساد) جامعه‌شناسی سیاسی فساد در دولتهای جهان سوم. چاپ ششم. سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
• تألیف کتاب مطالعات امنیت ملی. مقدمه‌ای بر نظریان امنیت ملی درجهان سوم. چاپ چهارم. دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه.
• تألیف کتاب معمای دولت مدنی. توسعه و امنیت درکشورهای جهان سوم. مؤسسه تحقیقات و علوم انسانی ۱۳۸۶.
• تألیف کتاب ارتقای مدیریت دانش در سازمانها. انتشارت تیسا
• تألیف کتاب مدیریت دانش فرایندها و رویکردها. انتشارت تیسا
• تألیف کتاب مدیریت بحران و ریسک. در دست چاپ. دانشگاه پیام نور.

منابع

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به علی ربیعی در ویکی‌گفتاورد موجود است.

1. «علی ربیعی به عنوان "دستیار ارتباطات اجتماعی رئیس‌جمهور و سخنگوی دولت" منصوب شد». ایسنا. ۹ خرداد ۱۳۹۸. ۹۸۰۳۰۹۰۴۰۱۰.
2. مرجان زهرانی. «برادر عباد، زبان دولت یا دست راست روحانی». روزنامه اعتماد. دریافت‌شده در ۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۹.
3. معرفی سوابق و گرایش سیاسی وزیران پیشنهادی روحانی/ ۷ وزیر اصلاح‌طلب و ۲ وزیر اصولگرا در کابینهٔ اعتدال خبرگزاری مهر
4. «وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی: علی ربیعی». BBC Persian. ۲۰۱۳-۰۹-۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۸-۲۶.
5. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۴ اکتبر ۲۰۱۹.
6. http://ilna.ir/news/news.cfm?id=95625
7. جای کارآفرینان واقعی در انبوه هیئت‌مدیره‌ها خالی است، مصاحبه علی ربیعی با ایلنا http://ilna.ir/news/news.cfm?id=95647
8. http://www.isna.ir/fa/news/93090402636/هفته-آینده-جشن-دفترچه-دار-شدن-همه-ایرانیان
9. «استیضاح ربیعی؛ وزیر کار ایران برکنار شد». بی‌بی‌سی. ۸ اوت ۲۰۱۸.
10. «بدون تعارف با وزیر کار، از سند ۳۵۰ هزار شغل اولی سال ۹۶ تا فامیل‌هایی که سرکار آورد + فیلم». باشگاه خبرنگاران جوان. ۱۵ دی ۱۳۹۶.
11. «اظهارات ربیعی دربارهٔ فوت فرزند و همسرش». دنیای اقتصاد. ۱۷ دی ۱۳۹۵.
12. «فرزندان ربیعی کجا هستند و چه شغلی دارند؟». الف. ۲۳ مرداد ۱۳۹۷.
14. «طنین اتهام و افشاگری در بهارستان». روزنامه ایران. ۱۸ مرداد ۱۳۹۷. دریافت‌شده در ۱۳۹۷/۰۵/۱۸. تاریخ وارد شده در |بازبینی= را بررسی کنید (کمک)
15. «علی ربیعی، سخنگوی دولت ایران، کرونا گرفت و به بیمارستان منتقل شد».
16. «سخنگوی دولت در بیمارستان بستری شد».
17. «آمار رسمی قربانیان کرونا به ۱۶ هزار نفر رسید؛ سخنگوی دولت روحانی کرونا گرفت».
18. «علی ربیعی کیست؟ «دکتر» علی ربیعی یا «عباد» شکنجه‌گر؟!». iran-efshagari.
19. «علی ربیعی از وزارت اطلاعات تا وزارت کار؛ هم‌زمانی با یادمان تابستان ۶۷، جنایت علیه بشریت توسط جمهوری اسلامی». shahrvand.