کردشولی

کُردشولی یکی از طوایف مستقل استان فارس می‌باشد. کردشولی در ساختار ایلی قبلاً ایل مستقل بوده که به مرور یا در اثر حمله مهاجمان و همچنین رواج یکجانشینی از جمعیت آن بتدریج کاسته شده و به طایفه مستقل تبدیل شده‌است. امروزه اکثر کردشولی‌ها در اطراف خنجشت ساکن می‌باشند. در زیست‌بوم این طایفه مکان‌های بسیاری به نام کردشول نامگذاری شده‌است و در اصل هر جایی که تعدادی از این طایفه کوچندگی را رها کرده و ساکن گردیده‌اند به نام کردشول نامگذاری شده‌است که مهمترین این روستاها کردشول پاسارگاد، کردشول قیر و کارزین و کردشول اقلید (چشمه رعنا) هستند.

طایفه کردشولی
کل جمعیت

۴٬۱۵۷نفر[1]
نواحی با بیشترین جمعیت
استان فارس
زبان‌های رایج
زبان لری
ادیان و مذاهب
اسلام، شیعه

کردشولی‌ها در اواخر قاجاریه و اوایل پهلوی در ساختار ایل قشقایی جایگاه ایلی مناسبی داشته و پس از ان از لحاظ ساختار ایلی طایفه‌ای از طوایف ایلات خمسه استان فارس محسوب می‌شده‌است.[2]

نام

نام کردشولی از دو واژه کرد و شولی ساخته شده که جزء اول یعنی کرد به همه طوایف رمه گردان و کوچ رو پس از حمله اعراب به ایران گفته شد.[3][4][5] و این واژه را می‌توان در شهرکرد، مرکز استان چهارمحال و بختیاری و دهکرد در استان لرستان نیز یافت.

جزء دوم یعنی شولی اشاره به مردم شول دارد که یکی از شعب قوم لر هست و در شولستان (شهرستان‌های رستم، ممسنی، کوهچنار در استان فارس، دیلم و گناوه و کوه‌های شول در شمال استان بوشهر و گچساران در کهگیلویه و بویراحمد و ماهشهر در استان خوزستان) می‌زیستند که در اثر جنگ‌های بزرگ و متعدد به ایل‌های کوچک‌تر تقسیم شدند.

دین و زبان

زبان کردشولی‌ها در اصل لری است و نزدیکی و مشابهت‌هایی نیز با زبان لری بختیاری دارد لکن این زبان علی‌رغم ریشه لری با کلمات کردی، عربی و سیوندی آمیخته می‌باشد. کردشولی‌ها مسلمان و شیعه دوازده امامی هستند.[6]

جمعیت

در آخرین سرشماری عشایر کوچنده در سال ۱۳۸۷ جمعیت عشایر کوچنده آنان ۸۵۷ خانوار و ۴۱۵۷ نفر با ۶ تیرهٔ ارباب‌دار، باباملکی، خلجی، کوش‌پا (کفش پا)، لری و مرادشفیع و ۱۵ بنکو بوده‌است.[1]

سرزمین و کوچ

قلمرو طایفه کردشولی ناحیه باریکی در مغرب قلمرو ایل باصری و مشرق قلمرو طایفه شش بلوکی از ایل قشقایی را شامل می‌شود. ییلاق این ایل منطقه خنگشت و دشت نمدان و قشلاقشان نیز در نواحی مبارک‌آباد قیر می‌باشد.[6]

پانویس
  1. «نتایج سرشماری عشایر کوچنده». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از اصلی در ۴ مه ۲۰۱۳.
  2. «ایل کردشولی». پارسی ویکی.
  4. Anonby، Erik John؛ John، Anonby، Erik (ژوئیه ۲۰۰۳). Update on Luri: How many languages?. Journal of the Royal Asiatic Society (Third Series).
  5. "shu". iso639-3.sil.org. Retrieved 2018-04-21.
  6. یوسفی، احسان (۱۳۹۳). عشایر پارس. قشقایی.

منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.