آپولونی و دیونیسی

هنر آپولونی، و هنر دیونوسی نخستین بار در سدهٔ نوزدهم توسط فیلسوف آلمانی فریدریش نیچه در زایش تراژدی از آن یاد شده‌است.[1] نیچه این اصطلاحات را در زیباشناسی وارد کرد. وی در طبقه‌بندی منحصر به فرد خود از اقسام هنری از اسطوره‌های یونان باستان وام می‌گیرد. آپولون و دیونیسوس دو فرزند زئوس، خدای المپ، از دو مادر متفاوت هستند. نیچه در زایش تراژدی از آپولون برای ترسیم و ارائه نمادین مفاهیمی چون هماهنگی، توازن، نظم، قانون گرایی، صورت کامل، وضوح، روشنی، تفرد و از اسطوره دیونیزوس نیز برای نشان دادن نیروهای حیاتی مفرط، پویایی، سرزندگی، تغییر و تحول، آفرینش و انهدام، تحرک، جنبش، ریتم، نشئگی و یگانگی استفاده می‌کند.[2] وی در کتاب زایش تراژدی می‌گوید توسعهٔ هنر نتیجهٔ تقابل دو عنصر متضاد (آپولونی و دیونوسی) در زندگی خلاق بشر است.[3] در هنر آپولونی مسایلی از قبیل اطمینان، ساختار و عقلانیت حاکم است و هنرمند تابع نیروهای آپولونی زمانی احساس آزادی می‌کند که تأمین باشد. در هنر آپولونی همه چیز چه خیر و چه شر تقدیس می‌شود[4] هنر آپولونی بر وجود امر دهشتناک صحّه می‌گذارد اما در استحالهٔ به لذّات است که آن را زیبا نمایان می‌کند و تلویحاً آنچه ارائه می‌کند «دروغ» است.[4] در تبیین نیچه، یونانیان مسلماً می‌دانستند که آپولونیسم تمام حقیقت جهان را بیان نمی‌کند: آنها به خود دروغ می‌گفتند.[5]

Apollo killing Tityos

منابع
  1. «فضا در نقاشی ایرانی | هنر اسلامی». www.islamicartz.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۱۸.
  2. vista. «ما و خطر نیچه». ویستا. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۱۸.
  3. "#ادبیات_فلسفه_غرب Instagram posts (photos and videos) - Picuki.com". www.picuki.com. Archived from the original on 17 February 2020. Retrieved 2020-02-18.
  4. «انسان شناسی و فرهنگ | انسان‌شناسی، علمی‌ترین رشته علوم انسانی و انسانی‌ترین رشته در علوم است». anthropology.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۱۸.
  5. «نیچه ابرمرد تنها». انجمن نواندیشان. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۱۸.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.