دالان ایرانی
دالان ایرانی یا دالان پارسی (انگلیسی: Persian Corridor)، راه‌هایی بودند برای انتقال کمک‌های تأمین‌شده از جانب کشورهای آمریکا و بریتانیا در طول جنگ جهانی دوم به‌موجب قانون وام و اجاره، با استفاده از این مسیرها و راه‌ها و از طریق کشور ایران به شوروی حمل می‌شد. کشتی‌های آمریکایی و انگلیسی از طریق دماغه امید نیک به سمت خلیج فارس حرکت می‌کردند. دیگر راه‌های ارسال کمک به شوروی از طریق مسیر پاسفیک و مسیرهای قطب شمال بودند. به دلیل شرایط بد این مسیرها در فصل زمستان دالان ایرانی تبدیل به تنها راه قابل اطمینان و چهار فصل برای ارسال کمک‌های متفقین و به ویژه ایالات متحده آمریکا به شوروی شد.
کمک رسانی به شوروی برای مقابله با آلمان نازی در جنگ جهانی دوم بهانه اصلی برای اشغال ایران در شهریور ۱۳۲۰ بود.
ریشه‌یابی نام
در مدارک و اسناد انگلیسی زبان از واژه (انگلیسی: Persia) به جای (انگلیسی: Iran) استفاده می‌شد. این در حالی بود که در مجامع بین‌المللی و به درخواست دولت ایران نام این کشور به ایران تغییر یافته بود. استفاده از نام قدیمی به دستور وینستون چرچیل انجام می‌شد تا جلوی تداخل احتمالی با نام کشور همسایه، عراق (انگلیسی: Iraq)، را بگیرد.
آمار
از حدود ۱۷٫۵ میلیون تن محموله ارسال شده از سوی آمریکا به شوروی حدود ۷٫۹ میلون تن آن از طریق ایران جا به جا شد. به این ترتیب ۴۵٪ از کل کمک آمریکا به شوروی از طریق دالان ایرانی گذر کرد.[1] بیشتر کمک‌های ارسالی با استفاده از راه آهن ایران ارسال می‌شد اما بخش‌های از کمک‌ها از طریق زمینی و هوایی نیز انجام می‌شد.
نگارخانه
.jpg.webp)
جستارهای وابسته
منابع
- Immortal : A Military History of Iran and Its Armed Forces, Steven R. Ward, Georgetown University Press, 2009, pg. 176
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Persian Corridor». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۵ اوت ۲۰۱۵.
- «روزنامه سرمایه۸۵/۹/۵: دولت رانتی اقتصاد رانتی». magiran.com. ۲۰۰۶–۱۱–۲۶. دریافت‌شده در ۲۰۱۵–۱۲–۰۴. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازبینی=،|تاریخ=را بررسی کنید (کمک)