زبان‌های تسزی
زبان‌های تسزی (انگلیسی: Tsezic languages) (که دیدویی هم نامیده می‌شوند) یکی از هفت شاخه اصلی خانواده زبانی قفقازی شمال شرقی است. براساس آخرین تحقیقات این شاخه به شاخه‌های دیگر تسزی-هینوخی و بژتایی-هونزیبی-خوارشی تقسیم می‌شود. پیشتر این شاخه زبانی به دو منطقه جغرافیایی تسزی شرقی (هینوخی و بژتایی) و تسزی غربی (تسزی، خوارشی و هونزیبی) تقسیم می‌شد. زبان آواری به عنوان زبان مکتوب برای گویشوران زبان‌های تسزی به کار می‌رود.
| زبان‌های تسزی | |
|---|---|
| پراکنش: | شمال غربیداغستان |
| تبار: | زبان‌های قفقازی شمال شرقی
|
| زیرگروه‌ها: |
—
|
| گلاتولوگ | tsez1239[1] |
 Tsezic | |
انشعابات درونی
شولز (۲۰۰۹) شجره زبانی زیر را برای زبان‌های تسزی اراپه می‌دهد:
- تسزی-هینوخی
- تسزی: ۱۵٬۴۰۰ گویشور
- هینوخی: ۵۵۰ گویشور
- بژتایی-هونزیبی-خوارشی
- بژتا ۶٬۲۰۰ گویشور
- هونزیبی ۱٬۸۴۰ گویشور
- خوارشی ۱٬۸۷۰ گویشور
جستارهای وابسته
- زبان‌های قفقازی
- زبان تسزی
پانویس
- Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Tsezic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Tsezic languages». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۵.
| قفقازی شمالی |
|  | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| هندواروپایی |
| |||||||||||||||||
| مغولی | ||||||||||||||||||
| ترکی |
| |||||||||||||||||
| آفروآسیایی |
| |||||||||||||||||
| کارتولی | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.