کولین

ویتامین ب ۴ یا کولین (به انگلیسی: Choline) با فرمول شیمیایی C5 H14 N O یک ترکیب شیمیایی با شناسه پاب‌کم ۶۲۰۹ است؛ که جرم مولی آن ۱۰۴٫۱۷۰۸ g/mol می‌باشد.

Choline
شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس ۶۲–۴۹–۷ Y
پاب‌کم ۶۲۰۹
کم‌اسپایدر ۲۹۹ Y
UNII N91BDP6H0X Y
EC-number 200–655–4
دراگ‌بانک DB00122
KEGG C00114 Y
ChEBI CHEBI:15354 Y
ChEMBL CHEMBL۹۲۰ Y
مرجع بیلشتین
1736748
مرجع جی‌ملین
324597
جی‌مول-تصاویر سه بعدی Image 1
خصوصیات
فرمول مولکولی C5 H14 N O
جرم مولی 104.17080
دمای جوش ۳۰۵
به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
 Y (بررسی) (چیست: Y/N؟)
Infobox references

کولین جزئی از ویتامین‌های گروه ب (ویتامین ب ۴) می‌باشد. کولین برای متابولیسم و سوخت و ساز چربی لازم است و برای سوزاندن چربی در بدن مصرف می‌شود. این ماده بسیار مهم می‌باشد. اگر مقدار کولین در بدن شما خیلی کم باشد، چربی اضافی در کبد جمع می‌شود. منابع کولین عبارت است از: دل و جگر گاو، زرده تخم مرغ، گل کلم، خیار و بادام زمینی.

دوز روزانهٔ کولین

مقدار مورد نیاز روزانهٔ ویتامین کولین به شرح ذیل است:

به صورت کلی، مردان باید حدود ۵۵۰ میلی‌گرم از این ویتامین را در روز مصرف کنند؛ در حالی که زنان به ۴۲۵ میلی‌گرم از این ویتامین در روز نیاز دارند.[1]

میزان کولین در هر ماده غذایی

تخم مرغ، گوشت و ماهی، و برخی غلات سبوس دار، منبع خوبی از کولین هستند. مثال‌های دیگر از منابع غذایی خوب عبارتند از:

  • ۸۵گرم کبد یا گوشت گاو سرخ شده: ۳۵۶ میلی‌گرم
  • یک فنجان جوانهٔ گندم تفت‌داده شده: ۲۰۲ میلی‌گرم
  • یک تخم مرغ بزرگ: ۱۴۷ میلیگرم
  • ۸۵ گرم گوشت گاو پخته شده: ۹۷ میلی‌گرم
  • ۸۵ گرم ماهی سالمون: ۷۵ میلی‌گرم
  • ۸۵ گرم سینهٔ مرغ: ۷۳ میلی‌گرم
  • ۸۵گرم میگوی کنسرو شده: ۶۹ میلی‌گرم
  • یک قاشق سوپ‌خوری برنج پخته: ۶۳ میلی‌گرم
  • یک فنجان کلم بروکلی پخته شده: ۶۳ میلی‌گرم
  • ۲۵۰گرم شیر خشک: ۳۸ میلی‌گرم
  • ۲ قاشق غذاخوری کره بادام زمینی: ۲۰ میلی‌گرم
  • ۴۰گرم شکلات شیری: ۲۰ میلی‌گرم
  • ۳۰ گرم بادام زمینی: ۱۵ میلی‌گرم[2]

عملکرد کولین و متابولیسم‌های آن

  • کولین برای عملکرد طبیعی تمامی سلول‌ها مورد نیاز است زیرا در یکپارچگی (انسجام) و پیام رسانی غشاء سلول‌ها نقش دارد. کولین منبع اصلی گروه‌های متیل در رژیم غذایی می‌باشد، که به‌طور مستقیم بر نوروترنسمیترهای کولینرژیک اثر می‌گذارد، و برای هموستازهای لیپیدی هپاتیتی مورد نیاز است. با پیشرفت مطالعات جدید، نقش‌های مهمی برای کولین در عملکردهای متابولیکی از قبیل: بیان ژن، سرطان زایی، آپوپتوز، متابولیسم لیپید و رشد اولیه مغز شناسایی شده‌است. کولین یکی از اجزاء ترکیبات مهم فیزیولوژیک همچون بتائین، استیل کولین (ACh)، فسفاتیدیل کولین (PtdCho)، فاکتورهای فعال کننده پلاکتی، اسفنگومیلین (SM)، لیزو اسفنگومیلین، گلیسروفسفوکولین و فسفوکولین می‌باشد (تعدادی از این ترکیبات در شکل ۲۶٫۱ نشان داده شده‌است). کولین (از طریق متابولیت‌های بتائین)، به عنوان دهنده گروه متیل است که می‌تواند بر روی بیان ژن اثر گذارد (در ادامه توضیح داده می‌شود). افزون بر این، بتائین به عنوان یک اسمولیت در گلومرول‌های کلیه برای کمک به بازجذب آب استفاده می‌شود. فسفاتیدیل کولین (لسیتین) عمده‌ترین فسفولیپید(>۵۰٪) در غشا پستانداران می‌باشد و همچنین برای تنظیم بسته‌بندی و خروج چربی‌ها بسیار ضروری می‌باشند. اسفنگومیلین (SM) یکی دیگر از فسفولیپیدهای حاوی کولین است که برای غشا و تولید میلین مهم است.

اهمیت کولین در بارداری

کولین یک ماده مغذی مهم در دوران بارداری است که به رشد صحیح مغز و نخاع جنین کمک می‌کند. برخی مطالعات نشان می‌دهد که این ماده ممکن است از بروز نقص لوله عصبی در نوزاد جلوگیری کند. یک خانم باردار بهتر است که روزانه ۴۵۰ میلی‌گرم کولین دریافت کند و با پیشرفت بارداری این مقدار را افزایش دهد.[3]

کمبود کولین طی دوران بارداری

  • باعث ایجاد تغییراتی در متیلاسیون DNA و بیان ژن در بافت‌هایی مثل مغز و کبد می‌شود (Meckو Williams, 1999, 2003; Niculescuو همکاران، ۲۰۰۵؛ Mehedint و همکاران، b2010). در بخش‌های بعدی این فصل، به پیامدهای عملکردی تغییرات اپی ژنتیکی در بیان ژن‌ها که با میانجیگری کولین رخ می‌دهد پرداخته خواهد شد.

کمبود کولین در مغز

  • احتمالاً بیشترین اطلاعات راجع به نقش کولین در عملکرد اندام‌ها، مربوط به مغز است. دوران جنینی زمانی حیاتی برای سازمان دهی کولینرژیک عملکرد مغز می‌باشد (Meck و همکاران، ۱۹۸۸؛ Pyapali و همکاران، ۱۹۹۸؛ Albright و همکاران، a1999؛ Jones و همکاران، ۱۹۹۹؛ Montoya و همکاران، ۲۰۰۰). در رت و موش سوری، در دسترس بودن کولین برای تکامل هیپوکامپ و سپتوم ضروری است (Meck و همکاران، ۱۹۸۸؛ Albright و همکاران، b1999؛ Craciunescu و همکاران، ۲۰۰۳؛ Meckو Williams، ۲۰۰۳). در انسان تکامل هیپوکامپ از روز ۵۶ بارداری تا ۴ سال بعد از تولد رخ می‌دهد (Dani و همکاران، ۱۹۹۷؛ Seress و همکاران، ۲۰۰۱)؛ تاکنون آزمایشی که نشان دهد آیا تکامل هیپوکامپ انسان می‌تواند تحت تأثیر کولین موجود در رژیم غذایی قرار گیرد انجام نشده‌است، اگرچه دلیلی هم برای رد این احتمال وجود ندارد. قابل ذکر است که هیپوکامپ یکی از معدود نواحی در مغز است که تکثیر سلول‌های عصبی آن تا بزرگسالی نیز ادامه دارد (Markakis و Gage, 1999; van Praag و همکاران، ۱۹۹۹).

نگارخانه

جستارهای وابسته

منابع

دکتر رضا غیاثوند

  • «IUPAC GOLD BOOK». دریافت‌شده در ۱۸ مارس ۲۰۱۲.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.