نیتروز اکسید

دی‌نیتروژن مونوکسید یا نیتروز اکسید یا گاز خنده (N۲O) یکی از ترکیبات نیتروژن است که اولین بار در سال ۱۷۹۹ در دندانپزشکی استفاده شد. امروزه از آن در پزشکی برای القا و ادامهٔ بیهوشی استفاده می‌شود. این دارو همچنین با مقادیر مصرف کم به‌عنوان ضددرد در اعمال جراحی زنان و زایمان و برای عمل جراحی که در آن‌ها به بیهوشی کامل بیمار نیاز نیست، مصرف می‌شود. این گاز یک ماده‌ی سایکو اکتیو از نوع منفک کننده است که در جوامع غربی به صورت گسترده بمنظور ایجاد حس سرخوشی و توهم مورد مصرف قرار می‌گیرد به‌طوری که تخمین زده می‌شود در سال ۲۰۱۴ توسط نیم میلیون جوان بریتانیایی مصرف شده باشد.[1]

نیتروز اکسید
نام‌گذاری آیوپاک

Dinitrogen monoxide

دیگر نام‌ها

Laughing gas sweet air

شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس ۱۰۰۲۴-۹۷-۲ Y
پاب‌کم ۹۴۸
کم‌اسپایدر ۹۲۳ Y
UNII K50XQU1029 Y
شمارهٔ یواِن 1070 (compressed)
2201 (liquid)
KEGG D00102 Y
ChEBI CHEBI:17045 Y
ChEMBL CHEMBL۳۳۵۹۰۰ N
شمارهٔ آرتی‌ئی‌سی‌اس QX1350000
کد اِی‌تی‌سی N01AX13
جی‌مول-تصاویر سه بعدی Image 1
خصوصیات
فرمول مولکولی N2O
جرم مولی 44.013 g/mol
شکل ظاهری colorless gas
چگالی 1.977 g/L (gas)
دمای ذوب −۹۰٫۸۶ °C (182.29 K)
دمای جوش −۸۸٫۴۸ °C (184.67 K)
انحلال‌پذیری در آب 0.15 g/100 ml (15 °C)
انحلال‌پذیری soluble in الکل، اتر، سولفوریک اسید
log P 0.35
فشار بخار 5150 kPa (20 °C)
ضریب شکست (nD) 1.330
ساختار
شکل مولکولی linear C∞v
گشتاور دوقطبی 0.166 D
ترموشیمی
آنتروپی مولار
استاندارد So298
 219.96 J K-1 mol-1
+82.05 kJ/mol
داروشناسی
Routes of
administration		 دم (تنفس)
دگرگشت 0.004%
Elimination
half-life		 5 minutes
دفع دستگاه تنفسی
رده‌بندی داروهای بارداری
خطرات
MSDS Ilo.org, ICSC 0067
شاخص ئی‌یو Oxidant [O]
لوزی آتش
Error: imagemap_invalid_title
نقطه اشتعال
ترکیبات مرتبط
مرتبط با نیتروژن اکسید نیتریک اکسید
دی‌نیتروژن تری‌اکسید
نیتروژن دی‌اکسید
دی‌نیتروژن تترااکسید
دی‌نیتروژن پنتاکسید
ترکیبات مرتبط آمونیوم نیترات
آزید
به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
 N (بررسی) (چیست: Y/N؟)
Infobox references

نیتروز اکسید (N۲O) گازی بی‌رنگ، بی‌بو و غیرقابل اشتعال است. N۲O سمّی نیست اما خنده‌آور است. این گاز در ردهٔ اصلی گازهای گلخانه‌ای قرار داشته و آلوده کنندهٔ هوا می‌باشد.

کاربرد در تقویت خودرو

یکی از موارد کاربرد N۲O در تقویت خودرو است. دی‌نیتروژن مونوکسید یک سوخت نیست که با سوختن آن در موتور اتومبیل بتوان انرژی تولید کرد. این گاز وقتی وارد سیلندر می‌شود، به دلیل گرمای زیاد داخل محفظه به اتم اکسیژن و نیتروژن تجزیه می‌گردد. در این تجزیه پیوند بین اتم‌ها شکسته می‌شود. این عمل با گرفتن گرما از سیلندر همراه است در نتیجه دمای محفظهٔ احتراق کم می‌شود. خیلی سریع اتم‌های فعال اکسیژن با هم ترکیب شده و مولکول O۲ را به وجود می‌آورند. حال اگر ما مقداری سوخت اضافی وارد سیلندر کنیم می‌توانیم با گاز اکسیژن حاصله، سوخت اضافی را بسوزانیم و نیروی بیش تری تولید کنیم. توجه داشته باشید که سوزاندن سوخت اضافی زمانی ممکن می‌شود که دمای سیلندر پایین باشد و تجزیهٔ دی‌نیتروژن مونوکسید این حالت را فراهم می‌آورد. در این فرایند گاز نیتروژن هیچ نقشی در انفجار نخواهد داشت!

N۲O در محفظه‌های تحت فشاری به نام Bottle Heaters یا Bottle Warmers در خودرو نگهداری می‌شود.

فشار داخل این محفظه باید بین ۸۵۰ تا ۱۱۰۰ psi باشد تا بتواند گاز را در حالت مایع نگاه دارد. گاز از طریق شلنگ تحت فشار به مجرای تفس موتور (و یا خود سیلندر) تزریق می‌شود. به هنگام تزریق نیترو اکسید، این گاز از حالت مایع به گاز می‌رود چون نقطهٔ جوش آن در حدود منفی ۸۴ درجهٔ سانتی گراد است. در این تغییر فاز، دمای مخلوط هوا کاهش می‌یابد و در نتیجه فرایند انفجار بهتر صورت می‌گیرد.

تزریق به موتور

نیترو اکسید به سه صورت به موتور تزریق می‌شود: ۱-تزریق خشک: در این حالت، گاز N۲O به تنهایی وارد مجرای تنفس می‌شود و سیستم سوخت رسانی به گونه‌ای تنظیم می‌گردد که سوخت اضافی را وارد موتور کند.

۲-تزریق خیس: در این تزریق، گاز N۲O و سوخت اضافی ابتدا با هم مخلوط می‌شوند و از راه نازل وارد مجاری تنفس می‌گردند.

۳-تزریق مستقیم: در این حالت برای هر سیلندر یک تزریق‌کننده وجود دارد به‌طوری که از هر یک از این نازل‌ها، گاز N۲O به علاوهٔ سوخت اضافی وارد محفظهٔ احتراق می‌شود. این حالت بیش تر در خودروهای مخصوص مسابقه کاربرد دارد.

عمل تزریق با سوئیچ‌های کنترلی داخل خودرو انجام می‌شود که وصل شدن سوئیچ موجب فعال شدن سیم پیچ (سولنوئید)های مربوط به نیتروژن اکسید می‌گردد. یک کنترلر قابل برنامه‌ریزی نیز حجم افزودن گاز نیترو اکسید را تعیین می‌کند. این کنترل‌کننده می‌تواند از نوع پیش رونده (Progressive) باشد که به‌طور تصاعدی حجم گاز را افزایش می‌دهد یا از نوع دو مرحله‌ای باشد که طی دو مرحله حجم گاز را به حداکثر می‌رساند.

سیستم نیترو اکسید در تقویت خودرو اگر به درستی به کار گرفته شود، مشکلی برای موتور ایجاد نمی‌کند. این امر زمانی ممکن است که سیستم را با ساختار موتور هماهنگ کنید و از یک پک N۲O مناسب با تجهیزات حفاظتی استفاده نمایید.

منابع
  1. "Warning over laughing gas misuse". The Guardian. 9 August 2014. Retrieved 9 August 2014.
  • فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی، ۱۳۸۷
  • ویکی‌پدیای انگلیسی
  • Tuning Linx
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.