طایفه‌های ایل باصری
ایل باصری مشتمل بر ۱۹ طایفه و تعداد زیادی بُنکو است. هر بنکو شامل ۴ تا ۹ خانوار است که در چندین سیاه چادر زندگی می‌کنند. سرپرست اردوها در قدیم از طرف خان تعیین می‌شد و در نبود او ریش سفیدان بنکو این مسئولیت را بر عهده می‌گرفتند. ریاست ایل نیز تا پیش از انقلاب بر عهدهٔ خان یا کلانتر (از طایفه کلمبه‌ای) و منصب او موروثی بود.[1]
طایفه‌ها
ایل باصری به دو شاخه اصلی علی میرزایی و ویسی تقسیم می‌شود. علاوه بر این دو گروه، عده‌ای از طایفه‌های باصری از ایلات دیگر مهاجرت کرده و به ایل باصری پیوسته‌اند. نام طایفه‌های ایل باصری به شرح زیر است:[3]
جوچین
این طایفه پرجمعیت‌ترین طایفه در شاخه ویسی می‌باشد. مردم این طایفه در شهرهای شیراز ،مرودشت و سروستان و بعضی روستاهای کربال ساکن شده‌اند.[4]
کلمبه‌ای
طایفه کُلُمْبه‌ای (یا کُلُنبه‌ای) نیز یکی دیگر از طوایف ایل باصری می‌باشد.سنتاً کلانتر ایل باصری از این طایفه انتخاب می‌شده‌است. امروزه مردم این طایفه در نواحی مرودشت ،شیراز ،پاسارگاد ،جهرم (به خصوص بخش کردیان) ساکن می‌باشند.[4]
لب‌موسی
ظایفه لَب‌موسی (یا لبوموسی) یکی از طوایف بزرگ ایل باصری می‌باشد. نام خانوادگی اکثر مردم این طایفه شیروانی می‌باشد. مردم این طایفه در نواحی مرودشت ،شیراز ،پاسارگاد ،جهرم (بخش کردیان) و خرامه ساکن می‌باشند.[4]
فرهادی (بهمنی و قلندری)
طایفه فرهادی نیز یکی از طوایف ایل باصری از شاخه ویسی می‌باشد که مردم آن عمدتاً دارای نام خانوادگی بهمنی، فرهاد پور و توکلی می‌باشند. طایفه به دو دسته فرهادی بهمنی (دارای دوازده اولاد) که بزرگترین اولاد و مشهورترین آن اولاد سعدی و کدخدای فرهادی‌ها سرمست بهمنی بوده‌است ودیگری فرهادی قلندری (فرهادپور و توکلی) تقسیم می‌شود؛ که محل سکونت مردم این طایفه عمدتاً در شهرستان‌های مرودشت (مرکز اصلی سکونت فرهادی بهمنی به کلانتری سرمست خان بهمنی)، و دیگر شهرها از جمله شیراز ،پاسارگاد ،سروستان و فسا قرار دارد.[4]
عبداللهی
طایفه عبداللهی و عبدلی، طایفه عبدلی چون جدشان عبدالله (عبدل) بوده‌است به عبدلی معروف شده‌اند که از طوایف ایل باصری می‌باشند. این طایفه در زمان زندیه مورد توجه خاندان زند بودند و کریمخان زند قشلاق آنان را در کوه احمدی در مشرق شیراز معین کرد تا در مواقع لازم به آن‌ها دسترسی داشته باشد. امروزه عبداللهی‌ها در نواحی مرودشت ،شیراز ،پاسارگاد ،جهرم (به خصوص مناطق کردیان و خفر) و لارستان (بخش جویم) ساکن می‌باشند.[4]
سروستانی
امروزه مردم طایفه سروستانی به علت مشکلات کوچ عمدتاً یک‌جانشین شده‌اند و در نواحی مرودشت ،شیراز ،اقلید و سروستان زندگی می‌کنند.[4]
ایلخاص
این طایفه تنها طایفه ترک‌زبان ایل باصری می‌باشد که در اصل از نژاد طایفهٔ جوچین است که در یک سری فعل و انفعالات سیاسی–اجتماعی در زمان کلانتری «آقاجان بیگ» از ایل باصری فراری شده و به ایل قشقایی پیوسته‌اند که بعد از اینکه به ضرورت ترک‌زبان هم شده بودند، در زمان کلانتری مرحوم محمدخان ضرغامی در دهه ۲۰ شمسی دوباره به عنوان یک طایفهٔ خاص به ایل باصری بازگشته‌اند.[5] مردم این طایفه عمدتاً ساکن شیراز و روستای شهیدآباد می‌باشند.[4]
کرمی
طایفه کَرَمی پرجمعیت‌ترین طایفه در شاخه علی میرزایی می‌باشد. مردم این طایفه در نواحی مرودشت ،شیراز ،اقلید و سپیدان (بخش بیضا) اسکان یافته‌اند.[4]
علی قنبری
طایفه علی قنبری از طوایف ایل باصری می‌باشد که امروزه در مرودشت ،شیراز ،ارسنجان و سروستان ساکن می‌باشند.[4]
ظهرابی
طایفه ظهرابی از طوایف ایل باصری می‌باشد. جد این قوم ظهراب نام داشته و نام این طایفه نیز به همین دلیل ظهرابی شده‌است. مردم این طایه عمدتاً در نواحی مرودشت و شیراز ساکن می‌باشند.[4]
قوقی
طایفه قوقی یکی از طوایف معروف علی میرزایی‌ها می‌باشد. اولین کلانتر ایل باصری بعد از بیرون آمدن از زیر سلطه خوانین عرب؛ حاج نورعلی قوقی، از این طایفه بود. اکنون مردم این طایفه در نواحی سروستان ،مرودشت و شیراز ساکن می‌باشند.[4]
علی شاه قلی
احتمال می‌رود جد این طایفه از جنوب شرقی اصفهان، احتمالاً ورزنه به ایل باصری پیوسته باشد. هم‌اکنون مردم این طایفه در نواحی پاسارگاد ،مرودشت و شیراز ساکن می‌باشند.[4]
آلقلی
مردم این طایفه اصالتاً ترک و از طایفه قراچه قشقایی می‌باشند. اسکان این طایفه در نواحی پاسارگاد ،مرودشت و لارستان (بخش جویم) انجام شده‌است.[4]
حنایی
اجداد این طایفه از جنوب اصفهان و شهر حنا به ایل باصری پیوسته‌اند. یک سند قدیمی مربوط به ایل باصری که در سال ۱۱۲۵ هجری شمسی تنظیم شده‌است؛ مهاجرت اختیاری چندین خانوار از حنا را به ایل باصری نشان می‌دهد. اکثر حنایی‌ها در مرودشت و آباده (ایزدخواست) سکونت دارند.[4]
کُرِجه‌ای
کُرِجه‌ای‌ها از مهاجرین ایل باصری به‌شمار می‌روند. اجداد آن‌ها پیش از حمله افغان‌ها به ایران و در سال‌های پایانی حکومت صفویه از جی اصفهان (نام این طایفه نیز برگرفته از همین می‌باشد) و به روایتی دیگر از اطراف اصفهان به نواحی فارس آمده و عده‌ای به ایل باصری پیوسته‌اند. عده‌ای دیگر نیز وارد ایلهای عرب و قشقایی شده‌اند. اکثر کرجه‌ای‌ها در مرودشت و شیراز سکونت دارند.[4]
سرحد (ییلاق) این طایفه در منطقه سرحد چهاردانگه بوده و منطقه احمدآباد، دردانه، دشت نمدان، سیربانو، دین مهدی و قنات سفید و قنات سبز بوده و گرمسیر آن‌ها دشت موش، دشت قند، دشت کدو، هود و بیدشهر و منطقه چهار رودخانه در منطقه لارستان بوده‌است.
بی شک یکی از دقیقترین و معتبرترین شجره نامه‌های موجود در ایل باسری مربوط به این طایفه می‌باشد که کمترین گمانه زنی و افسانه گرایی در آن می‌باشد. کرجه ای‌ها پیشرو در علم آموزی بوده و در انقلاب علمی محمد بهمن بیگی، بازوی توانای تعلیمات عشایر بوده‌اند. اسفندیار رحیمی، لطف‌الله احمدی، علیرضا مؤمنی، محراب حیدرزاده، باباجان خیراندیش، محمد عزیزی و شاه حسین رحیمی از پیشکسوتان تعلیمات عشایر بوده که در باسواد کردن طوایف مختلف ایل باصری نقش داشته‌اند.
تربر
طایفه تَربُر نیز از مهاجرین ایل باصری می‌باشد. اجداد این طایفه در زمان قاجار و از خراسان به ایل باصری پیوسته‌اند. تربرها اکثراً ساکن شیراز و روستاهای تربرلای بیشه و تربر جعفری می‌باشند.[4]
چاربنیچه
طایفه چاربنیچه مخلوطی از غربت، سفیدگر، سلمانی و مهاجرین دیگر بوده‌اند که به ایل باصری پیوسته‌اند.[4]
دور و بَر
افراد این طایفه در اصل ترکیبی از دیگر طوایف بوده‌اند و به امورات کلانتر می‌پرداختند و اطرافیان کلانتر را تشکیل می‌دادند و بر همین مبنا دور و بر خوانده می‌شدند. نمونه‌هایی از این نوع طایفه در ایلات قشقایی و عرب نیز موجود می‌باشد که به عمله معروف هستند.[4]
کردشولی
کردشولی یا کُرشولی یک طایفه مستقل بوده‌اند اما به دلیل جمعیت کم زیر مجموعه ایل باصری وگاهی هم زیر مجموعه ایل قشقایی قرار گرفته‌اند. زبان این طایفه مستقل فارسی است.<ref name="ReferenceB"
پانویس
- باصِری
- یوسفی، احسان (۱۳۹۳. در صفحهٔ ۹۲ کتاب نقشه ای از ایران به زبان عربی رسم شده و این نقشه مطابق آن رسم شده). عشایر پارس: ایل باصری. قشقایی. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - یوسفی، احسان (۱۳۹۳. در فهرست کتاب به نام این طوایف اشاره شده). عشایر پارس. قشقایی. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - یوسفی، احسان (۱۳۹۳). عشایر پارس. قشقایی.
- مختاری، علی‌نقی. ایلات خمسه به روایت اسناد.
منابع
- یوسفی، احسان (۱۳۹۳). عشایر پارس. انتشارات قشقایی.
- دانشنامه جهان اسلام. «باصری ایل». دریافت‌شده در ۱۲ اکتبر ۲۰۱۶.
- ایرانیکا. «باصری». دریافت‌شده در ۱۲ اکتبر ۲۰۱۶.
| ایل |  | |
|---|---|---|
| تقسیمات | ||
| موضوعات مرتبط | ||
| ایرانی زبان |  | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ترکی زبان |
| ||||||
| سامی زبان | |||||||