مین شرقی
مین شرقی (چینی ساده‌شده: 闽东؛ چینی سنتی: 閩東語؛ پین‌یین: Mǐndōngyǔ) یکی از زبان‌های چینی شاخهٔ مین است. گویشوران بدین زبان در اصل در بخش‌هایی از شرق فوجیان در جمهوری خلق چین می‌زیند.
| مین شرقی | |
|---|---|
| مین دونگ | |
| 閩東語 | |
| زبان بومی در | جنوب جمهوری خلق چین، ویتنام ، ایالات متحده آمریکا (به ویژه در نیویورک) |
| منطقه | شرق فوجیان (فوجو و نینگده) |
شمار گویشوران | ۹٫۵ میلیون تن (۲۰۰۷)[1] |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | cdo |
| گلاتولوگ | mind1253[2] |
 پراکندگی زبان‌های مین شرقی | |
منابع
- Nationalencyklopedin "Världens 100 största språk 2007" The World's 100 Largest Languages in 2007
- Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "مین شرقی". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
Wikipedia contributors, "Min Dong," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Min_Dong&oldid=600814330 (accessed August ۱۷, ۲۰۱۴).
 |
نسخهٔ چینی مین شرقی ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد |
| گروههای اصلی |
| ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| گونههای معیار |
| ||||||||||||||||||||||||
| واجشناسی |
| ||||||||||||||||||||||||
| دستور |
| ||||||||||||||||||||||||
| عبارت تنظیم |
| ||||||||||||||||||||||||
| روش ورودی |
| ||||||||||||||||||||||||
| تاریخ |
| ||||||||||||||||||||||||
| گونههای ادبی |
| ||||||||||||||||||||||||
| خطها |
| ||||||||||||||||||||||||
 فهرست گونههای چینی | |||||||||||||||||||||||||
 زبان‌های مالزی | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| اصلی |
| ||||||
| اقلیت مهم |
| ||||||
| خانوادههای زبانی |
| ||||||
| کریول |
| ||||||
| زبان نخست & Indigenous |
| ||||||
| مختلط |
| ||||||
| مهاجران |
| ||||||
| زبان اشاره |
| ||||||
1 Extinct languages. 2 Nearly extinct languages. | |||||||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.