سورشجان
سورشجان، مرکز بخش لاران در شهرستان شهرکرد و استان چهارمحال و بختیاری است. سورِشْجان در ۱۵ کیلومتری شهرکرد قرار دارد. قلعهٔ تاریخی بی بی مریم در این شهر قرار داشت که متأسفانه طی چند سال اخیر تخریب شده‌است.
| سورشجان سورشجون | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | چهارمحال و بختیاری |
| شهرستان | شهرکرد |
| بخش | لاران |
| نام(های) دیگر | سورشجون |
| مردم | |
| جمعیت | ۱۲،۳۰۸ نفر (۱۳۹۵) |
| رشد جمعیت | ۸٪+ (۵سال) |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | ۲۰۹۱ متر |
| اطلاعات شهری | |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۳۸–۳۳۴۴ |
| شناسهٔ ملی خودرو | ایران |
| کد آماری | ۲۱۱۳ |
  سورشجان | |
سورشجان دارای قدمت تاریخی بسیار زیادی است(۲۹۰ هجری قمری) که اشیای تاریخی پیدا شده در این شهر دال بر سندیت این امر است. چهارمحال و بختیاری جاذبه‌های گردشگری سورشجان سورِشْجان شهری است در استان چهارمحال و بختیاری ایران. این شهر در بخش لاران از توابع شهرستان شهرکرد قرار دارد. این شهر دارای سه درصد از کل وسعت استان چهارمحال وبختیاری می‌باشد با وجود مساحت کم سهم زیادی در استان از دیدگاه‌های سیاسی، علمی، هنری، گردشگری، کارواشتغال و… را در اختیار دارد. راه اصلی ورود به شهر سورشجان از جاده اصلی شهرکرد به فارسان است که سورشجان در ابتدای این راه ارتباطی مهم قرار گرفته‌است. این جاده از وسط شهر سورشجان گذر کرده وشهر را به دو قسمت تقسیم کرده‌است. فرهنگ، گویش و موسیقی مردم سورشجان با بختیاری‌ها درآمیخته است. از زمان مشروطه بسیاری از سورشجانی‌ها به اصفهان مهاجرت کرده‌اند. شکل طبیعی شهر سورشجان براساس ارتفاعات میانی رشته کوه زاگرس استوار است و به عنوان یکی از مناطق کوهستانی استان محسوب می‌شود.
برخی از معانی قدیم سورشجان سورشجان به معنی جایگاه سوروش است. سورشجان به معنی محل مهمانی است. سورشجان به معنای یک نوع گیاه است که غالباً دراین منطقه می‌روییده‌است. تا قبل از ورود اسلام نام سورشجان (سورشگان) بوده‌است و در حال حاضر هم اهالی منطقه سورشگان تلفظ می‌کنند ولی بعد از ورود اسلام با توجه به اینکه زبان عربی کلمه ” گ ” وجود ندارد درمتون دیوانی و قدیمی به سورشجان تغییر اسم داده‌است.
چشمه مایک یا چشمه ماهک در فاصله ۲ کیلومتری شهر سورشجان در امتداد جاده سورشجان – فارسان و در میان باغهای این شهر از پائین کوهی به نام دره سیر بیرون می‌آید. آب این چشمه گوارا و منبع اصلی آب باغهای این منطقه می‌باشد. این چشمه دائمی است و بعد از سیراب کردن باغات اطراف به رودخانه گرگک می‌ریزد. از شهر تا چشمه مایک، خاکی می‌باشد اما طبیعت منطقه و در کنار هم قرار گرفتن کوه، چشمه، جنگل همه و همه اوقات خوشی را برای گردشگران بوجود آورده‌است. پوشش درختی اطراف چشمه بیشتر بید، کبوده و سپیدار می‌باشد.[1]
مردم‌شناسی
سورشجان شهری مهاجر فرست است. مردم معمولاً به شهرکرد یا مانند دیگر بختیاری‌ها به اصفهان یا تهران مهاجرت می‌کنند. شغل مردم کار در صنایع این استان یا کشاورزی است. برخی مردم نیز با مهاجرت به کشور همسایه کویت کسب درآمد می‌کنند.
زبان
مردم به زبان لری بختیاری تکلم می‌کنند.[2]
جمعیت
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۳۲۳۰۳ نفر (در۸٬۷۹۵ خانوار) بوده‌است.
پیشینه تاریخی
پیشینه تاریخی این شهر با توجه به موقعیت جغرافیای این شهر به دوران ایلامی‌ها بر می‌گردد که بقایای دره سیر در غرب این شهر گواه این موضوع است که متأسفانه کاوشی در این دره انجام نشده و آثار تاریخی این دره به سرقت می‌رود. وجود دو تنگه پارسان (پردنجان) و کردیت (درکش ورکش) در غرب این شهر موقعیت خاصی به این شهر می‌داده و به گونه درب ورود و خروج منطقه انزان و ایران بوده‌است. و بر اساس این موقعیت‌ها نام قدیم این شهر را ابتدا جاکردیت و سپس چرکچیان و سپس سورشجان نامیده‌اند. در دوران مشرطه خواهی سورشجان یکی از پایگاه‌های مهم مشروطه خواهان و محل سکونت بی بی مریم بختیاری بوده‌است که در خاطرات او می‌توان به شکست قشون انگلیس در این شهر می‌توان اشاره کرد.
منابع
- «جاذبه‌های گردشگری سورشجان». دریافت‌شده در ۲۳ مارس ۲۰۲۱.
- https://iran-stvc.ir/ostan-chaharmahal-v-bakhtiari/
| مرکز شهرستان | |||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخش |
| ||||||||||||||||||||||||||||||
| مرکز |  تپه اسکندری هفشجان اولین و بزرگترین اثر ملی و تاریخی استان چهارمحال و بختیاری  پل زمانخان  دشت لاله های واژگون | |
|---|---|---|
| شهرستان‌ها | ||
| شهرها | ||
| نقاط دیدنی |
| |
| فرهنگ |
| ||
|---|---|---|---|
| زیستگاه |
| ||
| تنپوش |
| ||
| مردم‌شناسی | |||
| چهرههای فرهنگی | |||
| |||
