کنفرانس بین‌المللی خلع سلاح و عدم اشاعه تهران

کنفرانس بین‌المللی خلع سلاح و عدم اشاعه تهران در روزهای ۲۸ و فروردین ماه ۱۳۸۹ (برابر با ۱۷ و ۱۸ آوریل ۲۰۱۰) در تهران برگزار گردید. این کنفرانس تحت عنوان «انرژی هسته‌ای برای همه، سلاح اتمی برای هیچ‌کس» برگزار شد. به گفته رامین مهمانپرست، سخنگوی وزارت خارجه ایران، هدف از انتخاب این عنوان نشان دادن جدیت ایران در بکارگیری انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای است و برای دست‌یابی به توسعه استفاده از انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای را از حقوق اولیه کشورها می‌داند. در مقابل بکارگیری و داشتن سلاح هسته‌ای را برای کشورها جایز نمی‌باشد و جهان باید عاری از سلاح هسته‌ای باشد.[1] بنابر اظهارات منوچهر متکی، دبیر اجلاس، دومین نشست از این نوع در آوریل ۲۰۱۱ برگزار خواهد شد.[2]

کنفرانس بین‌المللی
خلع سلاح و عدم اشاعه
لوگوی اجلاس
کشور میزبان ایران
تاریخ۲۸ و ۲۹ فروردین ۱۳۸۹
شعارانرژی هسته‌ای برای همه، سلاح هسته‌ای برای هیچ‌کس
شهر(ها)تهران

پیشینه

پیش از این کنفرانس‌هایی با این هدف در کشورهای مختلف برگزار شده و در ۲۰۰۸ نیز «کنفرانس بین‌المللی خلع سلاح هسته‌ای» در اسلو، پایتخت نروژ برگزار شده بود.

چارچوب

همزمانی این اجلاس با چند اجلاس دیگر در زمینه خلع سلاح هسته‌ای بر اهمیت آن افزوده است:

شرکت‌کنندگان

طبق اعلام سخنگوی وزارت خارجه، تاکنون حضور حدود ۶۰ کشور در کنفرانس خلع سلاح تهران قطعی شده و علاوه بر این از سازمان‌های بین‌المللی همچون سازمان ملل و سازمان انرژی اتمی و دیگر سازمان‌های مرتبط با بحث خلع سلاح، سازمان‌های غیردولتی و اندیشمندان و خبرنگاران بین‌المللی برای حضور در کنفرانس دعوت شده‌است.[4] محمدمهدی آخوندزاده دبیرکل این کنفرانس در ۲۷ فرودین، یک روز قبل از آغاز کنفرانس اعلام کرد که نمایندگان بیش از ۷۰ کشور در کنفرانس تهران حضور خواهند داشت.[5] رامین مهمان‌پرست سخنگوی وزارت امورخارجه ایران در حاشیه کنفرانس گفت: «به‌رغم فشارهایی که صورت گرفت، نمایندگانی از ۶۰ کشور جهان در این کنفرانس حضور پیدا کردند که بین ۲۰ تا ۳۰ کشور در سطح وزیر و معاون وزیر حضور دارند.»[6]

وزیران امورخارجه

خبرگزاری فارس خبر از شرکت ۱۴ وزیر امورخاجه از جمله وزرای خارجه لبنان، آفریقای مرکزی، پادشاهی سوازیلند، ترکمنستان، سوریه، عراق و عمان داد.[7]

هیئت‌ها

فهرست کشورهای شرکت‌کننده:[8]

آذربایجان، آفریقای مرکزی، آلمان، آمریکا، اردن، ارمنستان، اکوادور، الجزایر، امارات متحده عربی، اندونزی، انگلستان، اوگاندا، ایتالیا، برزیل، برونئی، دارالسلام، بلژیک، بنگلادش، بلاروس، پاراگوئه، پاکستان، تاجیکستان، تانزانیا، ترکمنستان، ترکیه، چین، دماغه سبز، روسیه، زیمبابوه، ژاپن، سنگاپور، سنگال، سوئد، سوئیس، سوازیلند، سودان، سوریه، سیرالئون، عراق، عمان، فیلیپین، فرانسه، قطر، کنگو، کوبا، کویت، گرجستان، گویان، لبنان، لیبی، مالزی، مصر، نیکاراگوئه، نیوزیلند، ونزوئلا و هند.

شرکت‌نکردن یوکیا آمانو

ایران از یوکیا آمانو مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای شرکت در این کنفرانس دعوت به عمل آورد.[9] ولی وی در این اجلاس شرکت نکرد.[10]

دعوت از بان‌کی‌مون

ایران از بان کی مون دبیر کل سازمان ملل برای شرکت در این کنفرانس دعوت به عمل آورد.[9] بان‌کی‌مون هم‌زمان با دعوت ایران اعلام کرد که «کوتاهی ایران در پاسخ به نگرانی‌های بین‌المللی در مورد برنامه هسته‌ای این کشور، به صورت یکی از جدی‌ترین مسائلی که جهان با آن روبروست درآمده‌است.»[11]

برنامه

این کنفرانس روز ۲۸ فروردین با خوش‌آمدگویی منوچهر متکی، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران و سخنرانی محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور ایران، به صورت رسمی افتتاح خواهد شد. در ادامه مهمانان ویژه، مقامات و وزرای خارجه کشورهای شرکت‌کننده، رؤسا و نمایندگان سازمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی سخنرانی خواهند کرد. در صبح روز ۲۹ فروردین سه پانل تخصصی شامل «چالشهای خلع سلاح»، «تعهدات بین‌المللی کشورها در زمینه خلع سلاح وعدم اشاعه، آثار عدم نابودی سلاح‌های کشتار جمعی» و «راهکارهای عملی برای تحقق خلع سلاح» برگزار می‌گردد. همچنین برخی وزرای خارجه عصر یکشنبه سخنرانی خواهند کرد. پایان بخش کنفرانس تهران جلسه جمع‌بندی و ارائه گزارش رؤسای سه پانل تخصصی به پانل عمومی است. در نهایت با سخنرانی وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران کنفرانس خلع سلاح تهران به کار خود پایان می‌دهد.[12][13]

در حاشیه این کنفرانس نیز نمایشگاه قربانیان سلاح‌های شیمیایی در دوران هشت سال جنگ ایران و عراق و نیز نمایشگاهی از قربانیان حمله اتمی آمریکا به هیروشیما و ناگازاکی دایر خواهد بود.[12][14]

مباحث

آیت‌الله خامنه‌ای در پیامی به کنفرانس اعلام کرد:[15]

... تنها مجرم اتمی جهان اینک به دروغ خود را مدّعی مبارزه با گسترش سلاح اتمی معرفی می‌کند؛ درحالیکه یقیناً هیچ اقدام جدّی در این مسیر صورت نداده و هرگز صورت نخواهد داد. اگر ادعای مبارزه با گسترش سلاح هسته‌ای آمریکا دروغ نبود، آیا رژیم صهیونیستی می‌توانست ضمن خودداری از پذیرش مقررات بین‌المللی در این زمینه به‌ویژه ان.پی. تی، سرزمین اشغال‌شده فلسطین را به زرادخانه‌ای مُبدّل سازد که انبوهی از سلاح‌های هسته‌ای در آن ذخیره شده‌است؟ … ما کاربرد این سلاح‌ها را حرام، و تلاش برای مصونیت بخشیدن ابناء بشر از این بلای بزرگ را وظیفهٔ همگان می‌دانیم. برخی از دولت‌های هسته‌ای در سال‌های اخیر از نظریه بازدارندگی در مقابل سایر قدرت‌های هسته‌ای بر مبنای نابودی تضمین شده متقابل هم، فراتر رفته‌اند تا جایی که در راهبرد هسته‌ای این دولت‌ها بر حفظ، انتخاب هسته‌ای در برابر تهدیدات متعارف از سوی ناقضین معاهدهٔ عدم اشاعه، تأکید شده‌است. در رأس این دولت‌ها رژیم زورگو و متجاوز ایالات متحده آمریکا است.

رئیس جمهور ایران، محمود احمدی‌نژاد نیز پیشنهادهایی را برای خلع سلاح و عدم اشاعه ارائه نمود که عبارتند از:[16]

  • تشکیل یک گروه مستقل بین‌المللی برای برنامه‌ریزی و نظارت بر خلع سلاح اتمی و جلوگیری از اشاعه با اعطای اختیارات کامل از سوی مجمع عمومی؛ این گروه به گونه‌ای عمل کند که همه دولت‌ها و ملت‌های مستقل در مدیریت کار مشارکت مؤثر داشته باشند.
  • تعلیق عضویت دارندگان، استفاده‌کنندگان و تهدیدکنندگان به سلاح هسته‌ای از آژانس بینِ‌المللی انرژی اتمی و شورای حکام.
  • بازنگری در پیمان منع گسترش سلاح هسته‌ای توسط کشورهای مستقل و فاقد سلاح هسته‌ای و تنظیم یک پیمان جامع و مانع و عادلانه و مستحکم.

ابهام در بیانیه نهایی کنفرانس

آندره نسترنکو، سخنگوی وزارت امور خارجه فدراسیون روسیه، اعلام کرد که مسکو از سند نهایی تنظیم شده در پایان کنفرانس بین‌المللی تهران حمایت نمی‌کند. وی گفت که روسیه سند نهایی که در پایان کنفرانس تهران از سوی طرف ایرانی تهیه شده‌است را چیزی بیش از خلاصه سخنان رئیس کنفرانس نمی‌داند، که آن هم تنها بازتاب دهنده نظر شخصی وی است. وی افزود: «این سند از سوی شرکت‌کنندگان در این کنفرانس مورد هیچگونه بررسی قرار نگرفت و برای تأیید به نمایندگان ارائه نشد.» به گفته این دیپلمات روس، روسیه از انجام گرفتن مباحثی ثمربخش پیرامون مسائل مبرم در دستورکاری عدم اشاعه طی کنفرانس تهران حمایت می‌کند، اما نمی‌تواند از سند پایانی حمایت کند.[17]

بیانیه تهران

بیانیه تهران در پایان کنفرانس بین‌المللی خلع سلاح و عدم اشاعه تهران مورخ ۲۷ اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۹ در خصوص تبادل هسته‌ای ایران و غرب در کشور ترکیه میان سه کشور ایران، برزیل و ترکیه به امضا رسید.

بیانیه تهران مهمترین حاشیه کنفرانس مذکور بود.

منابع
  1. «سخنگوی وزارت امور خارجه به مهر خبر داد:استقبال از کنفرانس خلع سلاح تهران». وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران. ۲۶ فروردین ۱۳۸۹. دریافت‌شده در ۲۶ فروردین ۱۳۸۹.
  2. Iran wraps up disarmament summit پرس تی‌وی
  3. «خلع سلاح، امروز به خواستی جهانی تبدیل شده است». فارس. ۲۶ فروردین ۱۳۸۹.
  4. «بیش از ۶۰ کشور در کنفرانس خلع سلاح در تهران شرکت خواهند کرد». پایگاه اطلاع‌رسانی دولت ایران. ۱۷ فروردین ۱۳۸۹. دریافت‌شده در ۲۶ فروردین ۱۳۸۹.
  5. تهران فردا میزبان نخستین کنفرانس بین‌المللی خلع سلاح و عدم اشاعه
  6. مهمان‌پرست: بعضی از کشورها برای آمدن به تهران تحت فشار بودند
  7. جهان بدون سلاح هسته‌ای
  8. «اسامی شرکت کنندگان کنفرانس خلع سلاح تهران». سایت تابناک. ۲۷ فروردین ۱۳۸۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ آوریل ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲۷ فروردین ۱۳۸۹.
  9. دعوت از"کی مون" و "آمانو" برای شرکت درکنفرانس تهران
  10. سلطانیه: آمانو اشتباه کرد
  11. بان کی-مون: تضمین‌های هسته‌ای ایران کافی نیست بی‌بی‌سی فارسی
  12. «کنفرانس بین‌المللی خلع سلاح و عدم اشاعه تهران». بایگانی‌شده از اصلی در ۹ آوریل ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۰.
  13. جزئیات برنامه کنفرانس خلع سلاح در تهران
  14. جزئیات برنامه کنفرانس خلع سلاح در تهران
  15. پیام آیت‌الله خامنه‌ای به کنفرانس
  16. احمدی‌نژاد در کنفرانس بین‌المللی خلع سلاح و عدم اشاعه در تهران
  17. «روسیه از بیانیه نهایی کنفرانس خلع سلاح تهران حمایت نمی‌کند». خبرگزاری ریانووستی. ۴ اردیبهشت ۱۳۸۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ آوریل ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲۵ آوریل ۲۰۱۰.

پیوند به بیرون
متن مربوطه در ویکی‌نبشته: بیانیه پایانی کنفرانس خلع سلاح اتمی تهران
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.