دین سومری
دین سومری، دینی است که از آن مردمان سومر بود، مردمانی که از آنها به عنوان نخستین تمدن باسواد در خاور نزدیک باستان یاد میشود. سومریها بر این باور بودند که مقام الوهیت مسئول نظم اجتماع و مسائل طبیعت است.[1]
پیش از آنکه پادشاهی در سومر به راه بیفتد، ادارهٔ جامعه به دست بزرگان مذهبی و مقامهای مذهبی بود. بعدها که فرمانروایی پادشاهی پدید آمد بخشی از مسئولیتها به دست پادشاه افتاد اما همچنان بزرگان مذهبی نقش بزرگی در جامعه داشتند. در آغاز عبادتگاههای سومریان بسیار ساده بود و تنها شامل یک اتاق بود رفته رفته این عبادتگاههای ساده تبدیل به سازههایی باعظمت شد و در پایان حکومت سومریان عبادتگاهها تبدیل به بناهایی هرمی شکل و بلند با بستهایی در بالای آنها شد که نامش زیگورات بود.
آسمان
سومریها بر این باور بودند که آسمان مجموعه ای از چندین گنبد است (معمولاً سه گنبد اما گاهی گفتهاند هفت گنبد) که زمین تخت را میپوشاند. هر گنبد از سنگ گرانبهای متفاوتی ساخته شدهاست. پایینترین گنبد آسمان از یشم ساخته شده و جایگاه ستارگان است.[2]
پس از مرگ
زندگی پس از مرگ سومریها غاری تاریک و خستهکننده است که در اعماق زمین جای دارد.[3] برپایهٔ باور سومریها، آنها پس از مرگ یک زندگی در سایه خواهند داشت که به آن ایرکالا میگفتند. ارشکیگال ایزدبانوی ایرکالا است. همهٔ روحها یک زندگی پس از مرگ را تجربه میکنند و کیفیت این زندگی ربطی به دنیای فعلی شان ندارد.[4]
منابع
- Kramer, Samuel Noah (1963). The Sumerians: Their History, Culture, and Character (PDF). The Univ. of Chicago Press. ISBN 0-226-45238-7.
- Nemet-Nejat, Karen Rhea (1998), Daily Life in Ancient Mesopotamia, Daily Life, Greenwood, ISBN 978-0313294976
- Black, Jeremy; Green, Anthony (1992), Gods, Demons and Symbols of Ancient Mesopotamia: An Illustrated Dictionary, The British Museum Press, ISBN 0-7141-1705-6
- Choksi, M. (2014), "Ancient Mesopotamian Beliefs in the Afterlife", Ancient History Encyclopedia, ancient.eu