رشن‌یشت

رشن یشت یشت دوازدهم کتاب اوستا است که در ستایش ایزد رشن سروده شده‌است.این یشت دارای سی‌وهشت بند است.رشن فرشته عدالت است و بر سر پل چینوت و هنگام‌گذار به بهشت در پدیده فرشگرد روان درگذشتگان را داوری می‌کند.

نمونه‌هایی از رشن یشت

بند بیست‌وسوم
ای رَشن ِاَشَوَن !
اگر تو برفراز کوهساران درخشان و بسیار رشتۀ البرز هم باشی؛ البرزی که از ستیغ ِآن مِه برنخیزد - آن جا که نه شب هست و نه تاریکی، نه باد سرد و نه باد گرم، نه ناخوشی ِکشنده و نه آلایش ِدیو آفریده - ما تو را به یاری همی خوانیم.
- ما دادخواهی را بدین جا آمدهایم.
ما خشنودی رَشن ِتوانا را خواستاریم.
من در این وَر، دوستی را به یاری همی خوانم به سوی آتش و بَرسَم، به سوی دستان ِسرشار، به سوی «وَرِ» روغن و به سوی شیرۀ گیاهان.
پس رَشن ِبزرگ توانا همراه باد پیروز،
همراه دامویش اوپَمَن، همراه فَر ِکیانی و همراه پاداش مزداآفریده به یاری تو شتابد و به سوی این وَرِ برپا شده،
به سوی آتش و بَرسَم، به سوی دستان سرشار، به سوی وَرِ روغن و به سوی شیرۀ گیاهان آید.
ای رَشْن ِاَشَوَن ! ای راست‌ترین رَشن ! ای سپندترین رَشن ! ای داناترین رَشن ! ای رَشن که بهتر از همه بازتوانی شناخت !
ای رَشن که دور را بهتر از همه توانی دید ! ای رَشن که دور را بهتر از همه توانی دریافت !
ای رَشن که بهتر از همه، دادخواه را به فریاد رسی ! ای رَشن که دزد را بهتر از همه براندازی !
اگر تو آزرده نباشی، دادخواه را بهتر بدانچه خواهان است، برسانی؛ بهتر زخم فرود آوری و دزد و راهزن را بهتر نابود کنی.

جستارهای وابسته

منابع
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.