منطقه‌بندی استان‌های ایران
استان‌های ایران در سال ۱۳۹۳ در طبقه‌بندی جدید توسط وزارت کشور جمهوری اسلامی ایران در قالب ۵ منطقه بر حسب عوامل همجواری، محل جغرافیایی و اشتراکات قرار گرفتند. هر منطقه یک دبیرخانه دائمی دارد که شهرهای تهران، اصفهان، تبریز، کرمانشاه و مشهد به ترتیب محل دبیرخانه مناطق ۱ تا ۵ هستند. این طبقه‌بندی، یک طبقه‌بندی داخلی مربوط به وزارت کشور است و نباید با تقسیمات کشوری در ایران که مصوب مجلس شورای اسلامی هستند اشتباه گرفته شود.[1]
یکی از اهداف اصلی این تقسیم‌بندی، این است که دولت به جای توسعه استان‌ها، منطقه‌ها را توسعه دهد. استان‌های یک منطقه، هر ۲ ماه یک بار و به صورت چرخشی در استان‌های منطقه با هم جلسه‌ای برای حل مسائل و مشکلات منطقه دارند.[2]
منابع
- «در گفتگو با فارس، ناصریان: تقسیم‌بندی ۵ گانه کشوری مربوط به سیاست‌های داخلی وزارت کشور است / امیری: تقسیمات کشوری حساسیت بالایی دارد». خبرگزاری فارس. ۴ تیر ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۶ شهریور ۱۳۹۳.
- «معاون وزیر کشور: استان‌های کشور به ۵ منطقه تقسیم شدند». همشهری‌آنلاین. ۱ تیر ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۶ شهریور ۱۳۹۳.
 | ||
فهرستهای جغرافیایی ایران | |||
|---|---|---|---|
 | آبانبارهای تاریخی • آبشارها • آثار طبیعی ملی • آزادراهها • استان‌ها • منطقه‌بندی استان‌ها • ایستگاههای راهآهن • بادها • باغها • بخشها • بزرگراهها • بندرها • مناطق ویژه اقتصادی دریایی • بیابانها • پارکهای ملی • پناهگاههای حیات وحش • تالابها • جاذبههای جغرافیایی • جزیرهها • جنگلها • حوزههای گازی • حوزههای نفتی • خورها • دریاچهها • دشتها • دهستانها • رأسها و دماغهها • رودها • روستاها • سدها • شهرستانها • شهرکها • شهرها • غارها • قلهها • کاروانسراها • کوهها • گذرگاههای مرزی • محلههای شهرها • معادن • مناطق حفاظتشده • نخلستانها • رشتهکوهها |  آبشار آب سفید الیگودرز | |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.