آبش‌احمد

آبـِش‌اَحْمَد یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی که در بخش آبش‌احمد شهرستان کلیبر واقع شده‌است.[1] این شهر با ۲٬۳۲۹ نفر جمعیت در سال ۱۳۸۵ به‌عنوان دومین شهر شهرستان کلیبر مطرح می‌گردد.[2] شهر آبش‌احمد در حاشیه رودخانه سلین واقع شده و نام قدیم این شهر «احمدلو» بوده‌است.

آبش‌احمد
کشور ایران
استانآذربایجان شرقی
شهرستانکلیبر
بخشآبش‌احمد
نام(های) پیشیناحمدلو
مردم
جمعیت۲٬۳۲۹ نفر
جغرافیای طبیعی
ارتفاع۸۲۵
اطلاعات شهری
شهرداربهروز کرمی
ره‌آوردکشاورزی و دامداری
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۴۱۴۴۴۶
آبش‌احمد

در اردیبهشت ۱۳۹۰، یک محل باستانی شامل یک خمره مخصوص نگهداری غله و تکه‌هایی از سفال در روستای قره وانلو کشف شد.


یکی از شهرهای آذربایجان شرقی که در بخش آبش احمد شهرستان کلیبر واقع شده‌است. این شهر عنوان دومین شهر شهرستان کلیبر و پنجاه و یکمین شهر استان آذربایجان شرقی مطرح می‌گردد. شهر آبش‌احمد در منطقه‌ای سرسبز و خوش آب و هوا واقع شده‌است. بخش آبش احمد با داشتن کوهستان‌ها و باغ‌های بکر و خدادادی در سطح استان مشهور است. نام قدیم این شهر، امیش احمه بوده که امیش به زمین‌های گفته می‌شد که در دوران خان‌ها در دست اهالی بوده و احمه به معنی (کاشتن) بوده‌است؛ ولی در دیگر روستاها و قصبات زمین‌ها در دست خان‌ها بود؛ و نیز می‌گویند آبش و احمد دو برادر بودند که در آنجا ساکن بودند و به نام آن‌ها هم مشهور شده‌است. شهر آبش‌احمد در ۲۴ کیلومتری خداآفرین، ۵۴ کیلومتری هوراند و ۶۳ کیلومتری کلیبر و ۱۸۵ کیلومتری تبریز و ۹۵ کیلومتری اهر قرار دارد. این شهر نزدیک ۳۰۰۰ نفر جمعیت دارد.

گردشگری

از مناطق دیدنی این بخش می‌توان به آب گرم معدنی کم‌نظیر متعلق (با دمایی بین ۶۰ و ۷۰ درجه) در ۴ کیلومتر ی این شهر اشاره کرد که دارای خواص بسیار زیادی در درمان بیماری‌های مفصلی و گرفتگی عضلات و همچنین بسیاری از حساسیت‌ها دارد که هر ساله پذیرایی هزاران گردشگر داخلی و خارجی هست ز آثار تاریخی حومهٔ شهر می‌توان به قلعه کندی در جنوب شهر اشاره کرد. آبگرم معدنی یل سویی با دمایی ملایم که در درمان گرفتگی عضلات مؤثر است در شمال شرقی قلعه کندی واقع شده‌است، از نقاط دیدنی و تفریحی شهر، محسوب می‌شود. «سد خاکی ارس» در ۲۰ کیلومتری این شهر قرار دارد که امید است در آینده زندگی مردم در منطقه را متحول کند.

همچنین «امامزاده شاه قاسم» نیز در ۱۰ کیلومتری آبش‌احمد واقع شده‌است؛ که گفته می‌شود از برداران امام رضا می‌باشد. از لحاظ فرهنگی این شهر در سطح منطقه نسبتاً متمایز است.

مشاغل رایج

شغل اغلب مردم این شهر، در گذشته نه چندان دور کشاورزی و دامپروری بوده اما با مدرنیته شدن و فراگیر شدن زندگی شهری مشاغل گوناگونی بوجوده آمده که دامپروری رها شده و کشاروزی نیز به صورت مکانیزه رایج هست.


قابل ذکر است که زمین‌های کشاوزی این شهر در دست عده که شاید کمتر از یک چهارم هست قرار دارد و سه چهارم مردم این شهر خوش‌نشین یا به عبارت دیگر فاقد زمین هستند؛ و این امر سبب شده این شهر و بخش یکی از مهاجر فرست‌ترین نقاط استان باشد و این در نوع خود قابل توجه و دردناک است امیدواریم مسئولان محترم شهرستان فکری در این مورد نیز داشته باشند

منابع
  1. اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳خ.
  2. «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.