میرآباد

شهر میرآباد یکی از شهرهای مرزی کردنشین شهرستان سردشت در استان آذربایجان غربی است.و به زبان کردی سورانی سخن می‌گویند.

برای دیگر کاربردها، میرآباد (ابهام‌زدایی) را ببینید.
میرآباد
میراوەی سه‌رده‌شت
کشور ایران
استانآذربایجان غربی
شهرستانسردشت
بخشوزینه
نام(های) دیگرمیراوەی مەلاخەلیل
مردم
جمعیت۶٬۰۰۰ نفر [1]
رشد جمعیت۲.۵٪
جغرافیای طبیعی
ارتفاع۱۴۷۰ متر
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه۱۰
میانگین بارش سالانه۳۹۰
اطلاعات شهری
ره‌آوردانگور، گردو، سیب، عسل، گندم
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۴۴۴۴۳۵
شناسهٔ ملی خودرو ایران م ۲۷[2]
میرآباد

جغرافیا

این شهر در جنوب غربی این استان و امتداد جنوبی ارومیه قرار دارد و با شمال کشور عراق و اقلیم کردستان عراق همسایه است.

شهر میرآباد از شمال با پیرانشهر و از شرق با مهاباد و از جنوب با سردشت و از غرب با شهرهای رانیه و قلعه دیزه در استان سلیمانیه و قسمتی از استان اربیل همسایه است. برای اینکه به جنگل برسید باید وارد جاده اشنویه – پیرانشهر شوید و پس از عبور از پل موسوم به «پل پوش آباد» در سمت راست، جاده خاکی قرار دارد که به طرف روستای هق و سپس به میراوه منتهی می‌شود[3]

این شهر سردشت ۳۰ کیلومتر مرز با کردستان عراق دارد

مردم

جمعیت این شهر براساس سرشماری سال ۱۳۹۵ برابر با ۶٬۰۰۰ نفر می‌باشد.[4]

ایلات و عشایری که در میرآباد زندگی می‌کنند عبارتند از ایل گورک، منگور، مامش همچنین بسیاری از کردهای جنوب کردستان که بیشتر آن‌ها اهل شهرستان قلعه دیزه می‌باشند و در سال ۱۹۹۱ میلادی به دلیل جنگ داخلی به ایران پناه آورده ند تا به حال همچنان در میرآباد زندگی می‌کنند.

مردم این شهر کرد می‌باشند و با لهجه سورانی موکریانی صحبت می‌کنند. مردم میرآباد و حومه به زبان کردی سورانی و با لهجهٔ مکریانی صحبت می‌کنند.[5]

ویژگی‌های توریستی - تجاری و صنعتی

ناحیه میرآباد به دلیل وجود جاذبه‌های طبیعی – محیطی و مناظر بکر و فوق‌العاده و همچنین آداب و رسوم و ویژگی‌های ناحیه در استان یک محدوده جغرافیایی استثنائی است. جاذبه‌های طبیعی – محیطی از جمله آبشار چکوو، تفرجگاه خدرآباد، پردانان، پرورش ماهی پل گومان، کوهستانهای هه لالاویی در روستای سیونه، دره گرژال در جاده سردشت به میرآباد و پیرانشهر، دشت وزنه در دامنه کوهستان‌های قندیل، محوطه تاریخی ساوان در فاصله ۱۲ کیلومتری شهر، پل قلاتاسیان مربوط به دوره سامانیان، گورستان تاریخی واقع در روستای گومان، غار قلاتاسیان در روستای قلاتاسیان و محوطه‌های تاریخی متعدد که هنوز در سطح ناحیه شناسایی و کشف نشده‌اند، و همچنین جنگلهای حفاظت شدهٔ میرآباد که دارای درختان چند صد سالهٔ بلوط است و محیط گسترده‌ایی را دربر گرفته را می‌توان به عنوان بستر و زمینه ساز رشد و شکوفایی ناحیه در زمینه‌های مختلف اجتماعی و اقتصادی و توریستی دانست.

میرآباد با توجه به زیاد بودن گورستانهای قدیمی اطرافش و اشیائی که در آن‌ها پیدا شده همچون: کوزه‌ها، سکه‌ها، و همچنین پیدا شدن حیوانات درست شده از طلا در روستاهای اطرافش یکی از مکان‌های مربوط به برخی تمدنهای باستانی همچون: مادها ،آشوری‌ها ،ماناها به‌شمار می‌رود.

تفریحگاه
  • پرورش ماهی پل گومان
  • پردانان
  • دشت وزنی
  • کانی رش
  • خدراوی

البته تمام کوه‌های اطراف پوشیده از جنگل و سبزه هستش و تقریباً هر نقطه‌ای آن یک تفریحگاه هست

ارتباطات و راه‌ها

شهر میرآباد دارای جاده مستقیم با شهرهای ارومیه، سردشت، پیرانشهر می‌باشد.

همچنین میرآباداز راه جاده آسفالته و از طریق مرزهای کیله در شهرستان سردشت و حاج عمران در شهرستان پیرانشهر به کشور عراق و اقلیم فدرال کردستان راه میابد.

منابع
  1. «تعداد جمعیت و خانوار به تفکیک تقسیمات کشوری براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵» (اکسل). درگاه ملی آمار.
  2. بانک اطلاعاتی آکو، لیست پلاک‌های خودروهای ایران
  3. «جنگل میرآباد». آسان بگرد. ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۶.
  4. «تعداد جمعیت و خانوار به تفکیک تقسیمات کشوری براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵» (اکسل). درگاه ملی آمار.
  5. کلباسی، ایران (۱۳۸۵). گویش کردی میرآباد. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. ص. یازده. شابک ۹۶۴-۴۲۶-۲۹۱-۳.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.