ایل قلیچی
طایفهٔ قلیچی یا قلیچ چی((صاحب شمشیر))از ترکان قوم گرایت ایلی (گرایلی)است، این طایفه از کالبوش بین گرگان و فندرسک آمده.
در سال ۱۰۰۷ه. ق حسین خان شاملو، بفرمان شاه عباس برای دفع ازبک، با سپاهی به خراسان آمد، در این موقع، علی خان گرایلی سرپرست گرایلیهای آن منطقه با عبدالمومن ازبک سروسری پیدا کرده و علیه شاه به مخالفت برخاست، علی خان دستگیر به حضور شاه فرستاده شد که به فرمان او اعدام گردید. قلیچی ها، تحت سرپرستی علی خان قلیچی از ایل خود گرایلیها در کالبوپوش جدا شدند و به جوین و جغتای و بام و صفی آباد رفتند و سکونت نمودند، امرای معروف این طایفه عبارتند از:
-علی خان قلیچی از امرا و بزرگان طایفه قلیچی در سال ۱۱۶۸ه. ق حاکم سبزوار بود.
-الله یار خان قلیچی نیز، از امرا و بزرگان خراسان بود، در سال ۱۲۱۰ه. ق آغا محمد خان قاجار، که برای ضمیمه کردن خراسان به سایر قسمتهای متصرفی خود به خراسان آمد، وشاهرخ شاه افشار را که کور بود و چندان اقتداری نداشت از سلطنت خلع نمود و برای اخذ جواهر مورد شکنجه قرار داد سپس به مازندزران فرستاد که در اثر آن شکنجهها در بین راه درگذشت. الله یار خان قلیجی در آن موقع حاکم سبزوار بود، و از آغا محمد خان اطاعت کرد، ولی به مخالفت فتح علی شاه برخاست بعداً در سال ۱۲۱۶ه. ق با وساطت عباس میرزا نایب السلطنه مورد عفو و بخشایش قرار گرفت، فتح علی شاه، طرلان خانم دختر الله یار خان قلیچی را به زنی گرفت.[1][2]
جستارهای وابسته
پانویس
- سعیدی-محمد علی-تاریخ رامیان و فندرسک-تهران.1364 ص30
- میرنیا، علی، ایلها و طایفههای عشایری خراسان، تهران، 1369ش. ص93
- [میرنیا، علی، ایلها و طایفههای عشایری خراسان، تهران، ۱۳۶۹ش]
- [سعیدی.محمد علی.تاریخ رامیان و فندرسک تهران.۱۳۶۴]