جمعیت حمایت کودکان بی‌سرپرست

جمعیت حمایت کودکان بی سرپرست در سال ۱۳۴۵ به ریاست عالیه فرح پهلوی بنیان شد این جمعیت سرپرستی و آموزش و پرورش کودکانی را بر عهده دارد که سرپرست ندارند ویا سرپرست در خور و مناسب برای پرورش کودک نیست. سازمان این جمعیت دارای سه بخش شورای عالی، هیئت مدیره و بازرسی است.[1]

کودکان اوقات فراغت را به فعالیت های هنری می پردازند
کلاس مطالعه کودکان
سالن غذا خوری کودکان

در آغاز کار این جمعیت شرایط کودکانی که مادران آن‌ها در قلعه شهرنو زندگی می‌کردند و در خطر سقوط اخلاقی بودند رسیدگی ویژه کرد و آن را بررسی نمود. تا سال ۱۳۵۷ نزدیک به دویست کودک دختر و پسر، سه تا ده ساله، از کودکان قلعه جمع آوری شده و در سه خانه در خیابان فروردین، خیابان حقوقی و خیابان البرز نگاهداری می شدند. برای این کودکان، جمعیت شناسنامه گرفت و آنانی که از هفت سال به بالا داشتند در دبستان‌های نزدیک به خانه هایشان نام‌نویسی شدند.

مدد کاران اجتماعی، آموزگاران ویژه کودکان بی سرپرست پیوسته در کنار کودکان آموزش، سلامت و بهداشت این کودکان و خوراک و پوشاک آن‌ها در کنترل داشتند.

از شمار دویست کودک در سرپرستی جمعیت، پسران در آموزشگاه حرفهایی خیریه در فراگرفتن حروفچینی، درودگری، و تعمیر خودرو و دیگر حرفه‌ها پرداختند . دختران خیاطی، آشپزی، منشی گری و دیگر رشته‌ها را آموختند.

در برنامه جمعیت رفاه کودکان بی سرپرست هدف اصلی، برنامه‌های رفاه کودکان و نگهداری آن‌ها در خانواده است. کوشش شد که در گام نخست از همکاری خویشاوندان و نزدیکان کودکان برای نگهداری آن‌ها استفاده شود و سپس خانواده‌های داوطلب مورد استفاده قرار گیرند و در آخرین مرحله سازمان‌های شبانه‌روزی شکل کانون خانوادگی پیدا کنند و از طریق تبدیل پرورشگاهها وشیرخوارگاه‌های موجود به کانون‌های شبه خانواده، کودکان بی‌سرپرست نگهداری شوند. متأسفانه بعد از دوره پهلوی توجه چندانی به مراکز نگهداری در ایران نشد . مراکز با درآمد زایی به بخش خصوصی واگذار شدند و کسانیکه عهده دار رییس این مراکز شدند به یکباره درآمدهای کلانی کسب کردند بطوریکه کودکان منبع درآمد این خیرین شدند از مراکزی که به بخش خصوصی واگذار شدند مرکز شهدای انقلاب منطقه ۱۴ و مرکز سلمان در منطقه ۱ تهران بودند . در این مراکز کودکان با پول توجیبی کم و اصرار بر ترخیص بدون برنامه توسط روسا ، به سرنوشتهای بسیار بدی دچار شدند کودکانی که در این مراکز بودند بعد از ۱۸ سالگی که ترخیص شدند دچار اعتیاد ، افسردگی ، فروش مواد ، دستفروشی و بزهکاری شدند . خیریه دستان آسمانی در منطقه پیروزی خیابان نبردشمالی متأسفانه هیچ عملکرد خوبی نداشت و با آواره کردن و ظلم به کودکان و نوجوانانی که به خاطر فقر مالی و اعتیاد والدین به بهزیستی سپرده شده بودند باعث اوارگی ، اعتیاد و دستفروشی نوجوانان شد ، متأسفانه معاونت اجتماعی وقت بهزیستی شهر تهران در سال ۱۳۹۷ علیرغم آگاهی از آوارگی و اعتیاد و اخراج ناعادلانه این فرزندان هیچ واکنشی به این قضایا نشان و جنایتی خاموش علیه این کودکان مظلوم اتفاق افتاد و وی با سرپوشانی به این موارد باعث اوارگی و اعتیاد این کودکان شد . خیریه های نگهداری از کودکان بی سرپرست در ایران متأسفانه با جمع آوری پولهای هنگفت از مردم و ثروت اندوزی مسئولین و مدیران خیریه ها ، مقدار ناچیزی از این دارایی را به فرزندان داده و بیشتر در پی مال اندوزی و غارت مردم با تحریک احساسات هستند . این خیریه ها با اجبار نوجوانان را در سن ۱۸ سالگی از مراکز نگهداری بدون هیچ پشتوانه ای ترخیص میکنند و زمینه فقر و تنهایی و بزهکاری آنان را فراهم می آورند . در حالیکه به دروغ و با ساختن پرونده های دروغین و گزارش های جعلی از فرزندان زندگی آنان را کاملا مرفه جلوه مینمایند . متأسفانه برای این خیریه ها آینده این فرزندان هیچ ارزشی ندارد و کار مراکز نگهداری از کودکان و نوجوانان بی سرپرست تنها نگهداری بوده و مهارت آموزی و ترمیم شخصیت و روح آسیب دیده آنان هیچ جایگاهی ندارد . خیریه ها با دادن حقوق ناچیز به پرسنل خود انتظار خدمت تمام وقت و خالصانه را از آنان دارند . علیرغم اعتراض های فراوان هیچ مسئولی نگزان این فرایند و مال اندوزی و آوارگی فرزندان نیست . بهزیستی با واگذاری این فرزندان به بخش خصوصی هدفی جز شانه خالی کردن از مخارج و مسئولیت این فرزندان نمیکند و بیشتر به فکر پست ، مقام و مال اندوزی برای رییس خانه ها معاونتهای شهر است .

منابع
  1. انتشارات دفتر مخصوص شهبانو، تهران، ۱۳۵۴، ص. ۱۱۲ - ۱۱۴

قوانین

قانون حمایت از کودکان بی سرپرست

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.