راهآهن سراسری ایران
راهآهن سراسری ایران نام راهآهنی است که در دوران رضاشاه ساخته شد و تهران را از طریق بندر شاه (بندرترکمن امروزی) به دریای خزر و از طریق بندر شاهپور (بندر امام خمینی امروزی) به خلیج فارس متصل میکند. در دوران محمدرضاشاه این راهآهن گسترش پیدا کرد و تهران را به سمنان، مشهد، قزوین، زنجان، تبریز، اصفهان، یزد و کرمان نیز متصل ساخت.
خطآهن بر اساس لایحهای که در اسفند ۱۳۰۵ به پیشنهاد نخستوزیر وقت در مجلس تصویب گردید ساخته شد. پیش از ساخت این خط، ۲۳۰ کیلومتر خطآهن در دوران قاجار در ایران ساخته شده بود.[3]
لایحهٔ راهآهن سراسری ایران
روز چهارم اسفند ۱۳۰۵ خورشیدی لایحهٔ تأسیس راهآهن سراسری ایران به تصویب نمایندگان مجلس شورای ملی رسید.[4] در ۲۳ مهرماه ۱۳۰۶ اولین کلنگ ساختمان راهآهن سراسری در تهران محل کنونی ایستگاه تهران برزمین زده شد و از همان وقت رسماً ساختمان راهآهن از سه نقطهٔ جنوب و مرکز و شمال توسط کشور آلمان آغاز شد؛ که بعدها در زمان جنگ جهانی دوم توسط متفقین، سلاح برای روسیه ارسال میکرد.
تأمین مالی
تأمین مالی ساخت پروژه یکی از دغدغههای همیشگی ایرانیان بود. پیش از رضاشاه، به پیشنهاد صنیعالدوله رئیس مجلس با وضع مالیات بر روی اقلامی همچون چای، شکر و نمک این مشکل حل شد.[3]
عملیات ساخت و شرکتهای سازنده
نخستین شرکتی که در امر نقشهبرداری و ساختمان راهآهن سراسری نمایندهاش را به ایران فرستاد کمپانی ساختمانی یولن آمریکا بود.[5]برای اینکه این امر با سرمایهٔ داخلی انجام یابد و از طرفی تحمل هزینهٔ آن برای ملت ایران طاقتفرسا نباشد، پیش از آغاز به ساختمان راهآهن دولت وقت قانون انحصار قند و شکر و چای را وضع و در نهم خرداد ۱۳۰۴ به تصویب مجلس شورای ملی رسانید. به موجب این قانون مقرر گردید از هر سه کیلو قند و شکر دو ریال، و از هر سه کیلو چای شش ریال مالیات اخذ و درآمد حاصله از آن صرف هزینهٔ ساختمان راهآهن سراسری گردد.[3]
از سال ۱۹۲۹ کنسرسیومی بینالمللی با حضور شرکت آمریکایی یولن و چند شرکت آلمانی از جمله بیلفینگر و زیمنس، پروژه را در اختیار گرفتند و بخشی از عملیات ساخت راهآهن را آغاز کردند. در سال ۱۹۳۰ و پس از تأخیر در پرداخت هزینهها از سوی ایران، شرکت آمریکایی از ادامهٔ انجام پروژه انصراف داد.[5] در آوریل ۱۹۳۳ ایران قراردادی را با شرکت دانمارکی کمپساکس به امضا رساند. کمپساکس در آن زمان مشغول ساختوساز راهآهن در ترکیه بود و رضاشاه توصیهٔ ترکیه در مورد این شرکت را قبول کرد. از طرفی آوردن یک شرکت از یک کشور کوچک هیچگونه خطر سیاسی برای استقلال ایران نداشت. کمپساکس برای اجرای بخشهای این قرارداد، با ۴۳ شرکت پیمانکاری مختلف از اروپا، ایالات متحدهٔ آمریکا و ایران قرارداد بست. مهندسان کمپساکس عملیات در هر کدام از بخشها را نظارت میکردند و عملیات را از دفتر مرکزی تهران هماهنگ میکردند. طبق قرارداد لازم بود کمپساکس خط را تا ماه مهٔ ۱۹۳۹ تکمیل کند. کمپساکس پروژه را زیر بودجه و پیش از موعد مقرر در قرارداد به اتمام رساند و بنابراین این خط آهن در ۲۶ اوت ۱۹۳۸ افتتاح شد.[6] طول این خط آهن ۱۳۹۴ کیلومتر بوده و خط آهن دارای حدود ۲۳۰ تونل و ۴۱۰۰ پل بود. مرتفعترین نقطهٔ این خط آهن نیز در نزدیکی اراک بود و ارتفاعی معادل ۲۲۰۰ متر بالاتر از سطح دریا داشت.[7][8]
افتتاح
راهآهن سراسری در ۲۷ مرداد ماه ۱۳۱۷ به پایان رسیده و دو خط شمال و جنوب در ایستگاه راهآهن سمیه به یکدیگر متصل و در روز سوم شهریورماه ۱۳۱۷ این خط با تشریفات خاصی رسماً افتتاح و بهرهبرداری آن آغاز شد. نخستین خط راهآهن نوین ایران در دوران رضا شاه پهلوی از شاهی (قائم شهر کنونی) تا بندر شاه (بندر ترکمن امروزی) در سال ۱۳۰۸ حرکت کرد.
ایستگاهها در زمان تأسیس
جستارهای وابسته
منابع
- Kauffeldt, Jonas (26 May 2006). Danes, Orientalism and the Modern Middle East: Perspectives from the Nordic Periphery (Ph.D.). Florida State University. Docket Electronic Theses, Treatises and Dissertations. Paper 3293. Archived from the original (PDF) on 15 December 2014. Retrieved 14 December 2014.
- https://www.tasnimnews.com/fa/news/1396/05/21/1478525/پل-ورسک-پل-پیروزی-ایران-در-جنگ-جهانی-دوم-ثبت-بزرگ-ترین-پل-راه-آهن-ایران-در-کتاب-گینس
- https://www.hamshahrionline.ir/news/80457/آشنایی-با-پل-ورسک-مازندران
- https://www.mizanonline.com/fa/news/257764/انگلیسها-میگفتند-راهآهن-سراسری-برای-حمل-سربازان-احداث-شد
- «ساخت راهآهن توسط رضاشاه؛ خدمت یا خیانت؟». مشرق. ۲۵ اسفند ۱۳۹۳.
- for the following cf DeNovo, John A: American Interests and policies in the Middle East, Univ of Minnesota 1963, p 297ff via google books
- Kauffeldt p. 167
- Tourret, 1976, p.4
- Tourret, 1977, p. 86