گروی زره

گُروی زره پهلوانی تورانی و از خویشان افراسیاب است که در کشتن سیاوش مکرها کرد و سرانجام سر او را برید. در حالیکه یک بار زمانیکه افراسیاب وی را به دست جلاد سپرد تا گردن بزند؛ سیاوش برخاسته وساطت کرد و آنقدر اصرار کرد تا آتش خشم شاه را فرو نشاند و او را از مرگ حتمی نجات داد.

گروی زره
اطلاعات کلی
نامگروی
نام کاملگروی‌زره
منصبسردار
محل پیکاردره میان کوه زیبد و کوه کنابد
نژادترکان چین
دودمانافراسیاب
آئینمزدیسنا
ملیتتوران
سایر اطلاعات
شناخته شدهقاتل سیاوش
جنگ‌هاایران و توران
آخرین نبردجنگ دوازده رخ
نوع نبردتن به تن
حریف نبردگیو
نتیجه نبرداسارت گروی‌زره

در جنگ دوازده رخ ،گیو او را در نبرد تن به تن اسیر کرد. کیخسرو شاه ایران سر او را به کین پدرش سیاوش از تن جدا کرد.

گروی‌زره کز میان سپاهسراسر بر او بود نفرین شاه

گروی در شاهنامه

وقتی در جنگ دوازده‌رخ (یازده‌رخ) پهلوانان دو طرف نبرد تن به تن را آغاز کردند، گیو با گروی‌زره در آویخت. جرم گروی‌زره این بود زمانی که سیاوش در توران مهمان بود بر اثر اختلافاتی که با شاه توران پیدا کرد افراسیاب فرمان قتل او را صادر نمود. به سبب سیما و شخصیت والای سیاوش پهلوانان تورانی در کشتن او تردید کردند، اما فردی پلید حاضر گشت تا او را ذبح کند [1]. به استناد متون پس از قتل‌عام هزار تن از جنگجویان همراه سیاوش نوبت سیاوش رسید.گروی‌زره ریش‌های او را به دست گرفت و کشان بر روی سنگی مناسب آورد و در مقابل دیدگان تورانیان سر از تنش جدا کرد.

در نبرد دوازده‌رخ فرصت انتقام از گروی‌زره که همیشه مورد نفرین کیخسرو بود به دست گیو افتاد. گیو با او در افتاده، با ضربه‌ٔ عمود که بر کلاه‌خود او وارد نمود، خون از سر بر صورتش جاری ساخت. سپس او را زنده نزد کیخسرو برد تا شاه ایران انتقام سیاوش را از او ستاند و کیخسرو همانگونه سر از تنش جداکرد که او سر از تن سیاوش جدا کرده بود:

و دیگر گروی‌زره دیو نیوبرون رفت با پور گودرز گیو
به نیزه فراوان بر آویختندهمی زهر با خون بر آمیختند
سنان‌دار نیزه ز چنگ سوارفرو ریخت از هول آن کارزار
کمان بر گرفتند و تیر خدنگیک اندر دگر تاخته چون پلنگ
همی زنده بایست مر گیو راکز اسپ اندر آرد گوِ نیو را
چنان بسته در پیش خسرو بَرَدز ترکان یکی هدیهٔ نو بَرَد [2]

جستارهای وابسته

پانویس
  1. مانند شمر
  2. شاهنامه. جلد پنجم. دوازده‌رخ، ص۲۹۱

منابع
  • حسین، الهی قمشه‌ای (۱۳۸۶). شاهنامه فردوسی. ترجمهٔ ناهید فرشادمهر. تهران: نشر محمد. شابک ۹۶۴-۵۵۶۶-۳۵-۵.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.