زبان خوانساری

زبان خوانساری یکی از زبان‌های ایران مرکزی که در شاخهٔ زبان‌های ایرانی غربی قرار می‌گیرد. گویشوران این زبان در حدود ۲۱٬۱۰۰ نفر تخمین زده شده‌است و منطقهٔ پرتکلم آن خوانسار در استان اصفهان گفته می‌شود.[3]

خوانساری
زبان بومی درایران
شمار گویشوران
۲۱۱۰۰[1]  (۲۰۰۰)[2]
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹kfm

گویش یا زبان خوانساری از زبان‌های ایرانی مرکزی و شاخه‌ای از زبان‌های ایرانی غربی شمالی و بالاخره شاخه‌ای از زبان‌های هند و اروپایی است. سازمان یونسکو به دلیل کاهش شدید گویش‌وران این زبان به دلیل مهاجرت از خوانسار یا نفوذ رسانه‌ها، آن را از جمله زبان‌های در حال خطر اعلام کرده‌است.[4] مردم خوانسار لهجه خاصی ندارند، ولی دارای گویش مستقل خوانساری هستند که این گویش ریشه در زبان فارسی قدیم داشته و از قبل از اسلام در این شهرستان رایج بوده‌است.[5]

مقایسه با زبان فارسی
زبان فارسیزبان خوانساریزبان فارسیزبان خوانساری
سفیداسپیدبزرگموسّرmosar
دامادزوماسگاسپَهespa
دانستنزونسیبسوsou
مادرمانیخالههاله
دختردِتپسرپیر
سوراخهل holeبچهوِچَه
آباُومرغکَرک
سگ اسپه رفیق پر
سیب زمینی سوخاکی برو بَش
اجی اواجی - اباجی بیا بوره
درگیر کار بودن بیدِرپِژارتَه هستم هان


منابع
  1. Ethnologue 16 gives a figure of 7,030. However, this is a gustimate based on 35,000 speakers divided among five recognized languages.
  2. خوانساری منبع در اتنولوگ (16th ed., 2009)
  3. آشنایی با زبان خوانسازی Ethnologue
  4. "روزنامه اطلاعات - 24 شهریور 1394". تاریخ بازبینی 11 خرداد 1395.
  5. "روزنامه اطلاعات 13 اسفند 1391". تاریخ بازبینی 11 خرداد 1395.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.