فارسی افغانستان

فارسی افغانستان که به نام‌های فارسی شرقی، فارسی دری و رسماً دری نیز شناخته می‌شود، گونه رایج زبان فارسی در افغانستان است. فارسی رایج‌ترین زبان در افغانستان و زبان مادری بیش از ۱۶ میلیون نفر (٪۵۲–۴۸) از مردم افغانستان است.[6][7][8][9] به دلیل اینکه فارسی زبان میانجی افغانستان نیز به‌شمار می‌رود، در کل بیش از ۲۰ میلیون نفر یا ٪۸۰ از شهروندان این کشور بدان تسلط دارند.[10] تاجیک‌ها، هزاره‌ها و ایماق‌ها گویشوران بومی فارسی در افغانستان هستند.[11] این زبان در کنار پشتو یکی از دو زبان رسمی افغانستان است.

فارسی دری
دری
واژه دری به نستعلیق
زبان بومی درافغانستان
شمار گویشوران
۲۰ میلیون  (۲۰۰۰–۲۰۱۱)e18
زبان ۷۷٪ از جمعیت افغانستان[1]
گویش‌هاکابلی، مزاری، هراتی، بدخشی، پنجشیری، لغمانی، سیستانی، ایماقی، هزارگی[2]
الفبای فارسی
وضعیت رسمی
زبان رسمی در
 افغانستان
تنظیم‌شده توسطآکادمی علوم افغانستان
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹در زمان‌های گوناگون:
prs – فارسی دری
aiq – گویش ایماقی
haz – گویش هزارگی
گلاتولوگdari1249  (دری)[3]
aima1241  (ایماقی)[4]
haza1239  (هزارگی)[5]

دری اصطلاحی سیاسی است که از سال ۱۳۴۳ خورشیدی توسط دولت افغانستان برای نامیدن زبان فارسی استفاده می‌شود.[12][13][14] این کار برای افزایش هویت ملی مستقل از ایرانیان انجام شد و در پی آن نام «فارسی» در قانون اساسی افغانستان به «دری» تغییر یافت.[15] گرچه برخی فارسیِ رایج در افغانستان را زبانی مستقل و با نام «دری»، جدای از دیگر گونه‌های فارسی می‌دانند اما تفاوت این گویش با فارسی ایرانی و فارسی تاجیکی به اندازه‌ای نیست که بتوان آن‌ها را زبان‌های جداگانه‌ای پنداشت. به‌هرحال، فارسی افغانستان را می‌توان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین گونه‌های زبان پارسی شمرد.

اخیراً دولت افغانستان قانون‌هایی برای پالایش زبان پارسی در افغانستان گذاشته‌است. همچنین، گاه جنجال‌هایی بر سر استفاده از برخی واژه‌ها، مانند «دانشگاه» (با «پوهنتون») و «پارلمان» (با «مجلس»)، پیش آمده‌است. همچنین دیدگاه‌های متفاوتی دربارهٔ آسیب‌شناسی زبان فارسی در افغانستان وجود دارد.

نام

دری نامی است که از سده دهم میلادی به زبان فارسی نو داده می‌شده و در آثار کسانی همچون اصطخری، شمس‌الدین مقدسی و ابن حوقل از آن یاد شده‌است.[16] در مورد ریشه دری نظرهای متفاوتی وجود دارد. بیشتر پژوهشگران ریشه این واژه را در واژه فارسی در یا دربار می‌دانند چرا که این زبان، زبان رسمی دربار ساسانیان بود.[12] ابن ندیم در الفهرست دربارهٔ ریشه دری از ابن مقفع نقل می‌کند[17] که دری زبان درباریان مدائن (تیسفون) بود و به همین دلیل این گونه نامیده می‌شود. او دری را زبان خراسان و مردم بلخ نیز برمی‌شمرد.[12]

از سال ۱۳۴۳ خورشیدی این نام به عنوان نام رسمی گونه فارسی رایج در افغانستان برگزیده شد.[12][18][19] این کار برای افزایش هویت ملی مستقل از ایرانیان انجام شد.[15]

پراکندگی جغرافیایی
  ولسوالی‌های با جمعیت بیشینه فارسی‌زبان در افغانستان

دری یکی از دو زبان رسمی افغانستان در کنار پشتو است. این زبان در عمل نقش زبان میانجی را در بین سایر گروه‌های قومی و زبانی بازی می‌کند.

دری زبان مادری بیش از ۱۶ میلیون نفر (۴۸–۵۲٪) از مردم افغانستان است[6][7][8][20] و در کل بیش از ۲۵ میلیون نفر یا ۸۰٪ از باشندگان این کشور بدان تسلط دارند.[21] تاجیک‌ها، هزاره‌ها و ایماق‌ها گویشوران بومی فارسی در افغانستان هستند.[11] حدود ۲٫۵ میلیون افغانستانی در ایران و پاکستان، که بخشی از گروه بزرگ‌تر افغان‌های مقیم خارج هستند، نیز به دری به عنوان زبان نخست خویش سخن می‌گویند.[22]

بیشتر فارسی‌زبانان افغانستان در شمال، شرق، غرب و مرکز کشور زندگی می‌کنند. فارسی زبان بیشینه مردم ولایت‌های بدخشان، تخار، کاپیسا، بلخ، جوزجان، پروان، کابل، بغلان، پنجشیر، کندز، سمنگان، بامیان، سرپل، دایکندی، غزنی، بادغیس، غور، فراه و هرات به‌شمار می‌رود. اقلیت‌های بزرگ فارسی‌زبان نیز در ولایت‌های لغمان، ننگرهار، پکتیا، پکتیکا، اروزگان، جوزجان، قندهار، فاریاب، زابل، کنر، نیمروز، هلمند، لوگر و میدان وردک این کشور یافت می‌شوند.[23]

واج‌شناسی

جدول‌های زیر واکه‌ها و همخوان‌های فارسی افغانستان را نشان می‌دهند.

واکه‌ها

همخوان‌ها
لبی دندانی/
لثوی		 پسالثوی کامی نرم‌کامی زبانکی چاکنایی
انسدادی/
انسایشی		 p b t d tʃ dʒ k ɡ q (ʔ)
خیشومی m n
سایشی f s z ʃ ʒ x ɣ h
زنشی ɾ
ناسوده l j w

لهجه‌ها

لهجه‌های مختلفی از پارسی در افغانستان متداول است. از جمله هزارگی، قندهاری، هراتی، کابلی و … گویش پارسی متداول در هرات، بادغیس و فراه که با نام لهجه هراتی شناخته می‌شوند، به گویش پارسی‌زبانان شمال خاوری ایران شباهت زیادی دارد و با گویش مرزنشینان ایران تقریباً یکی است. این گویش با گویش‌های رایج در استان‌های خراسان ایران در یک رده‌بندی قرار می‌گیرند.[24]

لهجه‌های خاور افغانستان از جمله لهجهٔ بدخشی به لهجه‌های پارسی تاجیکستان شباهت دارند.

واژگان

در پارسی افغانستان، از واژگان ترکی، پشتو، روسی و انگلیسی بسیار استفاده می‌شود. به‌ویژه برای مفاهیم نو استفاده‌ای از واژه‌های پارسی نمی‌شود و بیشتر از زبان‌های انگلیسی، عربی، ترکی، پشتو و اردو وام گرفته می‌شود.[24]

در بسیاری موارد گویشوران در مواردی که واژه پارسی مناسبی هم برای مفهوم مورد نظر وجود دارد از واژه انگلیسی استفاده می‌کنند. استفاده از واژگانی مانند پرابلم (بجای مشکل) و پالیسی (بجای سیاست) در بین دولت مردان بسیار رواج دارد.

نوشتار

فارسی در افغانستان همانند ایران به الفبای فارسی نوشته می‌شود که یک گونه اصلاح‌شده از الفبای عربی و دارای چند حرف اضافی است. الفبای فارسی دارای ۳۲ حرف (۳۳ با در نظر گرفتن همزه[25]) است. حروف الفبای فارسی به شرح زیر می‌باشند:

دستور خط رسمی فارسی در افغانستان تفاوت بسیار جزئی با دستور خط پارسی در ایران دارد. این دستور خط سال‌ها پیش در وزارت فرهنگ افغانستان ترتیب یافته‌است. پیرو این دستور خط، واژه‌هایی نظیر «زندگی» به صورت «زنده گی» نوشته می‌شوند. با این وجود، این دستور خط چندان در نشریات استفاده نمی‌شود. وضعیت یای میانجی و یای نکره مبهم است. برای نمونه، ترکیباتی نظیر «خانه‌ای زیبا» به صورت‌های «خانه‌یی زیبا» و «خانهٔ زیبا» نوشته می‌شوند.

دیدگاه‌ها

در افغانستان گاه جنجال‌هایی بر سر زبان پارسی و نیز استفاده از برخی واژه‌ها مانند «دانشگاه»، «دانشجو» و «پارلمان» پیش آمده‌است.[26][27][28]

محمدکاظم کاظمی مهم‌ترین تهدیدها و آسیب‌های پارسی افغانستان را مواردی همچون: ورود بی‌رویّهٔ واژگان خارجی در سدهٔ کنونی، جایگزین شدن تدریجی زبان انگلیسی در نظام اداری این کشور، شیوع و گسترش غلط‌های بسیار در سطح آوایی زبان، ضعف شدید زبان در سطح دستوری، زوال تدریجی گویش‌های غنی و اصیل محلی و غلبهٔ گویش پایتخت به دلیل گسترش رسانه‌های گروهی، می‌داند. او دلایل این نابسامانی را چنین برمی‌شمارد: ضعف سواد و دانش عمومی به دلیل چند دهه جنگ و نابسامانی‌های اجتماعی و سیاسی، برخورد ناگهانی و همه‌جانبهٔ افغانستان با جهان خارج، به‌ویژه جهان انگلیسی زبان و کاربرد زیاد زبان انگلیسی در موسسه‌های گوناگون، کم‌توجهی نهادینه‌شدهٔ حاکمیت پشتو زبان افغانستان نسبت به زبان پارسی که گاه به‌صورت خصومت با این زبان نیز بروز می‌کند، قطع ارتباط نسبی پارسی‌زبانان افغانستان با پارسی‌زبانان خارج از کشور در این چند دهه و دور ماندن آن‌ها از تحولات زبان پارسی در کشورهای همسایه.[29]

به عقیده مایل هروی، به خاطر سیاست پشتون‌سازی حکومتی در افغانستان، در متون اداری این کشور واژه‌های بسیاری بر زبان پارسی افغانستان تحمیل شده‌است. تحمیل واژه‌های نوپای پشتو در نامه‌های اداری افغانستان به اندازه‌ای است که روانی زبان پارسی در آن به خطر افتاده‌است. در افغانستان، امروزه برای مفاهیم نو، ملغمه‌ای از واژگان بیگانه استفاده می‌شود و سیاست آشفته‌سازی پارسی و تضعیف آن از سوی حکومت آن کشور هم‌چنان ادامه دارد.[30]

اخیراً دولت افغانستان قانون‌هایی برای پالایش زبان پارسی در افغانستان گذاشته‌است. شورای وزیران افغانستان پس از جلسه‌ای با حضور حامد کرزی رئیس‌جمهوری، اعلام کرد استفاده از «زبانها و لهجه‌های بیگانه» در رادیو و تلویزیون ممنوع است. به گفتهٔ دین‌محمد راشدی، معاون وزارت اطلاعات و فرهنگ، «اگر ما از واژه‌هایی استفاده کنیم که در کشورهای پارسی‌زبان مفهوم است ولی برای مردم افغانستان مفهوم نیست، درست نیست… این حق مردم افغانستان است که از واژه‌هایی استفاده کنیم که در زبان مردم افغانستان موجود است.» این قانون با نقدهایی مواجه شده‌است و آن را مبهم و سلیقه‌ای خوانده‌اند.[26][31]

جستارهای وابسته

منابع
  1. "South Asia :: Afghanistan — The World Factbook - Central Intelligence Agency". www.cia.gov. Retrieved 2020-08-22.
  2. "Iranica, "Afghanistan: v.Languages", Table 11". Retrieved 19 August 2013.
  3. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "دری". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
  4. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "ایماقی". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
  5. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "هزارگی". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
  6. "CIA – The World Factbook, "Afghanistan", Updated on 8 July 2010". Cia.gov. Archived from the original on 15 October 2013. Retrieved 19 August 2013.
  7. "Afghanistan v. Languages". Ch. M. Kieffer. دانشنامه ایرانیکا، online ed. Retrieved 10 December 2010. Persian (2) is one of the most spoken languages in Afghanistan. The native tongue of twenty five percent of the population …
  8. "Dari". UCLA International Institute: Center for World Languages. دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس. Archived from the original on 5 June 2011. Retrieved 10 December 2010.
  9. "The World Factbook". 2013-10-15. Archived from the original on 15 October 2013. Retrieved 2020-01-28.
  10. "South Asia :: Afghanistan — The World Factbook - Central Intelligence Agency". www.cia.gov. Retrieved 2020-01-28.
  11. "Languages of Afghanistan". دانشنامه بریتانیکا.
  12. Lazard, G. "Darī – The New Persian Literary Language", in دانشنامه ایرانیکا، Online Edition 2006.
  13. Declassified Airgram Department of State May 1964 Farsi–Dahri(sic) to be official language
  14. http://www.datadust.de/download/farsi2dari/
  15. عزیز حکیمی-روزنامه‌نگار و نویسنده (۶ تیر ۱۳۹۸). «چرا غلط‌نویسی فارسی در افغانستان تبدیل به هنجار شده؟». بی‌بی‌سی فارسی.
  16. "DARĪ – Encyclopaedia Iranica".
  17. Ebn al-Nadim, ed. Tajaddod, p. 15; Khjwārazmī, Mafātīh al-olum, pp. 116–17; Hamza Esfahānī, pp. 67–68; Yāqūt, Boldān IV, p. 846
  18. Declassified Airgram Department of State May 1964 Farsi–Dahri(sic) to be official language
  19. http://www.datadust.de/download/farsi2dari/
  20. "The World Factbook". 2013-10-15. Archived from the original on 15 October 2013. Retrieved 2020-01-28.
  21. "South Asia :: Afghanistan — The World Factbook - Central Intelligence Agency". www.cia.gov. Retrieved 2020-01-28.
  22. "Dari language, alphabet and pronunciation". Omniglot.com. Retrieved 26 August 2012.
  23. «تاجیک‌های افغانستان را بشناسید». العربیه. ۱۵ ژانویه ۲۰۱۹.
  24. ستار سعیدی (۸ تیر ۱۳۸۵). «زبانی که نه فارسی است و نه دری».
  25. دهخدا، علی‌اکبر (۱۳۳۴)، لغت‌نامه دهخدا جلد۴۹ شماره مسلسل۱۱۶، به کوشش زیر نظر دکتر محمد معین.، تهران: دانشگاه تهران، سازمان لغت‌نامه
  26. «دولت افغانستان پخش برنامه به 'زبانها و لهجه‌های بیگانه' را ممنوع کرد». بی‌بی‌سی فارسی. ۸ اسفند ۱۳۹۱.
  27. «دعوای مقام‌های افغان بر سر واژه 'دانشگاه'». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۶ شهریور ۱۳۹۱.
  28. «ادامه جنجال 'دانشگاه یا پوهنتون' در مجلس افغانستان». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۱ مرداد ۱۳۸۷.
  29. پارسی افغانستان، تهدیدها و ضرورت‌ها (محمدکاظم کاظمی) بایگانی‌شده در ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine، فرهنگستان زبان و ادب پارسی
  30. مایل هروی، نجیب، تاریخ و زبان در افغانستان، تهران: چاپ دوم ۱۳۷۱. صص۱۱۴–۱۱۵
  31. عزیز حکیمی-سردبیر سایت افغانستان مونیتور (۹ اسفند ۱۳۹۱). «چه کسی برای زبان فارسی در افغانستان تصمیم می‌گیرد؟». بی‌بی‌سی فارسی.

پیوند به بیرون
در ویکی‌کتاب کتابی با عنوان: جایگاه زبان فارسی در افغانستان وجود دارد.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.