ازدواج همجنس

ازدواج همجنس به نوعی از ازدواج اطلاق می‌شود که بر اساس آن دو زوج همجنس به صورت قانونی وارد زندگی مشترک می‌شوند. این نوع از ازدواج بر اساس نوع حقوقی که برای این زوج‌ها فراهم می‌کند به چند نوع تقسیم می‌شود که در کامل‌ترین شکل خود، همهٔ حقوق شامل در ازدواج دگرجنس‌گرایان – از جمله حق سرپرستی فرزند – را به رسمیت می‌شناسد.

بخشی از یک فهرست موضوعی درباره
ال‌جی‌بی‌تی
      
همجنس‌گرایی ∙ دوجنس‌گرایی ∙ تراجنسیتی
گرایش جنسی
تاریخ ال‌جی‌بی‌تی
فرهنگ ال‌جی‌بی‌تی
حقوق افراد ال‌جی‌بی‌تی
مراقبت سلامت
رفتار جوامع درقبال ال‌جی‌بی‌تی
خشونت علیه ال‌جی‌بی‌تی
موضوعات آکادمیک و گفتمان‌ها
درگاه:ال‌جی‌بی‌تی

از دیدگاه تاریخی، پیوندهای همجنس‌گرایانه در تعداد زیادی از جوامع و مناطق جهان پذیرفته می‌شده‌اند و در بعضی از آن‌ها نیز زوج‌ها توانایی ازدواج و برخورداری از حقوق مشخص در قانون‌های موجود بوده‌اند. در روم باستان و فرهنگ‌های ساکن قاره آمریکا و آفریقا ازدواج میان همجنسان انجام می‌گرفته‌است و مدارک تاریخی دیگری از انجام چنین پیوندهایی در دیگر نقاط جهان، از جمله مصر باستان، در دست هستند. با گسترش آیین‌های ابراهیمی پذیرش همجنسگرایان رو به کاهش گذاشت و امکان برقراری ازدواج همجنسگرایان تا سده بیستم میلادی به فراموشی سپرده شد. در این سده اما گسترش آزادی‌های اجتماعی در غرب و درخواست گروه‌های مدافع حقوق دگرباشان برای گسترش حقوق تعریف‌شده برای دگرجنس‌گرایان به همجنس‌گرایان باعث شد تا کشورهای گوناگون اقدام به دادن حق ازدواج به این گروه کنند.

امروزه ازدواج همجنس‌گرایان در بیست و نه کشور استرالیا، ایرلند، هلند، بلژیک، اسپانیا، کانادا، آفریقای جنوبی، نروژ، آلمان، سوئد، پرتغال، ایسلند، آرژانتین، دانمارک، اروگوئه، نیوزیلند، برزیل، فرانسه، انگلستان فنلاند، کلمبیا، تایوان،[1] لوکزامبورگ، مالت، ایالات متحده آمریکا، کاستاریکا، اکوادور، و اتریش قانونی است و همجنس‌گرایان در این کشورها از تمامی مزایای ازدواج که برای دگرجنس‌گرایان فراهم است برخوردارند. برخی از این مزایا عبارتند از: حق سرپرستی فرزند، حق ارث، حق بیمه و تخفیف‌های مالیاتی.

ازدواج همجنس‌گرایان در برخی از کشورها مانند مکزیک تنها در برخی از مناطق انجام می‌شود. برخی از کشورها مانند اسرائیل نیز ازدواج‌های زوج‌های همجنسگرایی که در کشورهای دیگر انجام شده باشند را به رسمیت می‌شناسند. در کشورهای متعدد دیگری نیز همجنس‌گرایان اجازه تشکیل زندگی مشترک به صورت قانونی را دارند اما به نسبت زوج‌های دگرجنس‌گرا از حقوق کمتری برخوردارند. اتحاد مدنی و همخانگی قانونی نوعی پیمان همسری هستند که حقوق کمتری برای زوج‌های همجنس‌گرا در نظر می‌گیرند.

مخالفان اعطای حق ازدواج به همجنس‌گرایان اغلب به‌خاطر مسائل دینی یا عدم تمایل به تغییر مفهوم کلاسیک ازدواج (میان یک زن و یک مرد) با ازدواج همجنس‌گرایان مخالفت می‌کنند؛ با این حال تعدادی از گروه‌های مذهبی نیز پشتیبانی خود را از این گونه ازدواج اعلام کرده‌اند. نظرسنجی‌ها در آمریکا – که امروزه نبردی میان موافقان و مخالفان ازدواج را در جریان دارد – نشان از افزایش تمایل مردم آن کشور به اعطای حق برابر به همجنس‌گرایان دارند. در دیگر نقاط جهان نیز جنبش‌هایی برای تغییر قانون و اعطای این حق به زوج‌های همجنس وجود دارند.

تعریف
  امکان ازدواج برای زوج‌های همجنس فراهم است. (حلقه = موارد تکی)۱
  ازدواج در صورت انجام در حوزه‌های قضایی بخصوصی به رسمیت شناخته می‌شود (حلقه = موارد تکی)
  حکومت یا دادگاه اعلام کرده‌است که قصد قانونی‌سازی ازدواج همجنس‌گرایان را دارد (حلقه = موارد تکی)
  ازدواج در صورت انجام در حوزه‌های قضایی بخصوصی به رسمیت شناخته می‌شود برای حقوق محدود
  این کشور در دادگاه بین‌المللی است که به نفع ازدواج همجنسگرایان است
  اتحاد مدنی
  زندگی مشترک بدون ازدواج۱
  پیوندهای همجنسان به‌طور قانونی به رسمیت شناخته نمی‌شود

(رنگ‌های بالاتر فهرست بر پایینی‌ها ارجح‌اند)
۱شامل قانون‌هایی که هنوز به اجرا در نیامده‌اند نیز می‌شود.

انسان‌شناسان درگیر تعریفی از ازدواج بوده‌اند که در فرهنگ‌های مختلف جهان بگنجد و مشترکات داشته باشد.[2] خیلی از تعاریف ازدواج به خاطر اینکه شامل ازدواج همجنس‌گرایان نمی‌شده‌است مورد نقد قرار گرفته‌است. به‌طور مثال ازدواج همجنس‌گرایان در بیش از ۳۰ گروه نژادی در آفریقا وجود دارد؛ مانند کیکویو و نوئر.[3][4]

کشورهای گوناگون تعاریف گاه متفاوتی نسبت به چیستی «ازدواج» دارند؛ اما به شکل سنتی، اغلب قانون‌های اساسی نوین در جهان ازدواج را بر مبنای پیوندی قانونی میان یک زن و یک مرد تعریف کرده‌اند که بر پایه آن، فرزندان آن دو قانونی[یادداشت 1] می‌شوند. واژه‌نامهٔ حقوقی بلک در آمریکا در سال ۱۹۱۰، ازدواج را «جایگاه مدنی یک زن و یک مرد که تا ابد طبق قانون با هم یکپارچه شده‌اند، تا در خدمت یکدیگر باشند و نیز [در خدمت به] مجموعه وظایفی که از آنانی که اتحادشان بر پایه تفاوت جنسیت شکل گرفته‌است، انتظار می‌رود.»[5]

از دیدگاه حقوقی، ازدواج هم نوعی قرارداد اخلاقی میان دو شخص است، و هم قراردادی میان آن دو شخص و حکومت. ازدواج نوعی نهاد قانونی یا «مدنی» در نظر گرفته می‌شود؛ از این رو، کسانی که عضو این نهاد هستند زیر پوشش دولت و مسئولیت‌هایش در قبال آن نهاد قرار می‌گیرند.[6] این پوشش‌ها و مسئولیت‌ها بسته به قوانین کشورهای گوناگون فرق می‌کنند، ولی در حالت کلی شامل دسترسی به اطلاعات سلامت و تصمیم‌گیری دربارهٔ اعمال پزشکی طرفین و فرزندان، فرزندپروری، حقوق مهاجرت، ارث، مالیات، بیمه اجتماعی، و دیگر خدمات دولتی است.[7]

ورود به نهاد اجتماعی ازدواج دسترسی‌هایی به زوجین می‌دهد که هیچ‌یک از دیگر نهادهای اجتماعی دیگر میان اشخاص نمی‌توانند آن‌ها را تأمین کنند. برای نمونه، در ایالات متحده تنها زوجین می‌توانند به شکل خودکار از هم ارث برند. افرادی که با هم ازدواج نکرده‌اند خویشاوند درجهٔ یک در نظر گرفته نمی‌شوند و نمی‌توانند به اطلاعات پزشکی هم دست یابند یا تصمیمی دربارهٔ وضعیت سلامتی طرف دیگر داشته باشند.[8]

از آنجا که قانون‌های اساسی و واژه‌نامه‌های اکثر کشورها به شکل سنتی نهاد ازدواج را میان یک زن و یک مرد تعریف کرده‌اند، هواداران حقوق دگرباشان جنسی در سده بیستم میلادی تلاش کردند تا تعریف ازدواج و منحصر کردن آن به پیوند میان دو غیرهمجنس را دگرگون کنند. این تلاش‌ها باعث آن شدند تا همهٔ واژه‌نامه‌های بزرگ انگلیسی تعاریف خود از ازدواج را عوض کنند تا تعریفی بدون توجه به جنسیت یا تعریف دومی که شامل زوج‌های همجنس نیز باشد، در آن‌ها گنجانده شود. مریام وبستر، آمریکن هریتیج و فرهنگ انگلیسی آکسفورد از جمله واژه‌نامه‌هایی هستند که تعریف‌های خود را برای آنکه همجنس‌گرایان را نیز شامل شود، عوض کرده‌اند.[9][10]

آلن دیشویتز و دیگران سعی کرده‌اند که واژه «ازدواج» را تنها برای متون مذهبی استفاده کنند تا این عبارت به عنوان یک نهاد شخصی به کار رود و در متون مدنی از اتحاد مدنی به عنوان مفهومی کلی‌تر از ازدواج استفاده کنند تا بدین‌وسیله جدایی دین از سیاست را تقویت بخشند.[11] جنیفر مورس رئیس مؤسسهٔ روث، وابسته به گروه ضد ازدواج همجنس‌گرایان نهاد ملی ازدواج[12] ادعا می‌کند که تلفیق کردن ازدواج با یک توافق دوطرفه تهدیدی برای ازدواج است.[13]

بسیاری از طرفداران حقوق همجنس‌گرایان مانند آزادی برای ازدواج و کانادایی‌ها برای ازدواج برابر از واژه «برابری ازدواج» یا «ازدواج برابر» استفاده می‌کنند تا بیان دارند که در ازدواج آن‌ها به دنبال حقوق برابر هستند.[14][15]

مخالفان ازدواج همجنس‌گرایان به مانند کلیسای عیسی مسیح قدیسان آخر زمان و اسقفان کلیسای کاتولیک آمریکا از اصطلاح «ازدواج سنتی» برای بیان ازدواج بین زن و مرد استفاده می‌کنند.[16][17][18] فعال ضد ازدواج همجنس‌گرایان مگی گلاغر معتقد است که یکسان در نظر گرفتن ازدواج دگرجنس‌گرایانه و همجنس‌گرایانه معنی ازدواج و سنت‌های آن را تغییر می‌دهد.[19]

راهنمای آسوشیتد پرس توصیه می‌کند که از ترکیب ازدواج برای همجنس‌گرایان مرد و زن (به انگلیسی: marriage for gays and lesbians) یا در صورتی که برای سرتیتر جا نباشد از لغت ازدواج همجنس‌گرایانه (به انگلیسی: gay marriage) استفاده شود. آسوشیتدپرس هشدار می‌دهد که استفاده از لغت ازدواج همجنس‌گرایانه (به انگلیسی: gay marriage) به نحوی قانونی بیان می‌کند که ازدواج همجنس‌گرایانه نسبت به ازدواج دگرجنس‌گرایان متفاوت است.[20]

تاریخچه
فرسکویی بر دیوار یک آرامگاه یونانی که روابط میان زوج‌های همجنس را به تصویر می‌کشد.

شواهد و مدارک بسیاری وجود دارند که نشان از انجام ازدواج میان همجنسان در زمان‌های گذشته دارند. این مدارک از گستره وسیعی از زمان‌ها و مکان‌های جغرافیایی گوناگون هستند و اگرچه قوانین ازدواج و باورهای دینی در بسیاری جوامع تعریف ازدواج را به دگرجنس‌گرایی محدود کرده‌اند اما مفهوم ازدواج میان همجنس‌ها و اجرای آن در طول تاریخ هیچ‌گاه به شکل کامل سرکوب نشد.[21] نوشته‌های تاریخی نشان می‌دهند که زوج‌های همجنس در بسیاری مناطق در طول تاریخ اغلب از همان حقوق و حتی پذیرش اجتماعی دیگر زوج‌ها برخوردار بوده‌اند. اگرچه مفهوم «ازدواج» با معنای امروزین آن در گذشته فرق داشته، جاهایی که زوج‌های همجنس می‌توانستند از همان پذیرش بهره‌مند شوند شامل جوامع متعددی بوده‌است.[22][23]

در جوامعی که همجنس‌گرایی تابو نبوده، زوج‌های همجنس‌گرا با آسودگی بیشتری زندگی مشترک خود را تشکیل می‌دادند. برای نمونه پذیرش روابط همجنس‌گرایانه و ارتباط میان زوج‌های همجنس در ژاپن، چین زیر فرمانروایی دودمان‌های یوآن و مینگ، بعضی قبیله‌های بومی آمریکا،[یادداشت 2] جنوب شرقی آسیا، روسیه، و آمریکای جنوبی وجود داشت.[24] این «پذیرش» به معنای آن نبوده‌است که مراسمی همانند آنچه که امروز «ازدواج» خوانده می‌شود و دارای پیامدهای حقوقی است اجرا می‌شده، و به سختی می‌توان روابط پیوندی میان همجنس‌گرایان در آن هنگام را برابر با ازدواج‌های نوین امروزین گذاشت.[25]

دوران کهن

به نظر می‌رسد که در مصر باستان روابط همجنس‌گرایانه پذیرفته می‌شدند و اندک شواهد باقی‌مانده در این رابطه نشان از آن دارند که در مواردی فرعون خود پیوند میان دو همجنس را به رسمیت شناخته‌است. در آرامگاه کمینه یک فرعون – آخناتون – نیز او به همراه همراهان مردش در وضعیتی شهوانی به تصویر کشیده شده‌اند.[26] از جمله دیگر شواهد ازدواج میان زوج‌های همجنس در آن دوره نوشته‌های سفر لاویان است که در آن از یهودیان خواسته می‌شود «[چنان مکنید] آنچه در سرزمین مصر می‌کردند، و نیز در راه آنان پای مگذارید» و سپس ادامه می‌دهد که: «نباید که با مردان بیارامی آن گونه که با زنان، این [بی‌گمان] گناه است». در تفسیر سفرای کتاب آمده که ازدواج مردان با مردان و زنان با زنان در میان مردم مصر رایج بوده‌است.[27] در کتابی رومی با نام بابل‌نامه، نویسنده سخن از شاهدختی مصری به نام برنیس می‌زند که آدم‌ربایان اقدام به ربودن دختری که دوست می‌داشته می‌کنند و پس از آنکه دختر با تلاش خدمتکار برنیس آزاد می‌شود، برنیس با او ازدواج می‌کند.[28]

پادشاهان بابل باستان همچون حمورابی معروف معشوقان مردی در حرم خود داشتند که در رتبه همسرانشان بودند. در آیین رایج در آن منطقه «عشق مرد به زن، زن به مرد، و مرد به مرد» ستایش می‌شده‌است. از جمله نامدارترین متن‌های باستانی میان‌رودان که در آن به روابط همجنس‌خواهانه اشاره شده حماسه گیلگمش است که در آن رابطه میان گیلگمش و انکیدو شمه‌ای از لذت روابط اجتماعی همچون ازدواج و پدر بودن را به گیلگمش می‌چشاند.[29][یادداشت 3] با وجود داشتن قوانین مفصل در رابطه با ازدواج، هیچ‌کدام از قانون‌های میان‌رودان باستان ازدواج میان همجنسان را منع نمی‌کردند. از روی یکی از قوانین هیتی‌ها که در آن به برده حق پرداخت پول به مرد دیگر برای همسری با او در خانه‌اش داده شده‌است، می‌توان برداشت کرد که همهٔ شهروندان هیتی می‌توانستند به ازدواج با مردان بپردازند.[30]

یونان و روم باستان

روابط همجنس‌خواهانه در یونان و روم باستان به نسبت دیگر مناطق بازتاب بیشتری در نوشته‌ها و یادگارهای باقی‌مانده داشته‌اند. نمایان‌ترین گونهٔ رابطه میان همجنسان در نوشته‌های این دوره روابط عاشقانه میان دو همجنس بوده‌است که نشان آن در ادبیات کلاسیک روم بسیار به چشم می‌خورد.[31] نوشتارهای باقی‌مانده از یونان باستان نشان از دیدگاه فلسفی و مثبت به روابط میان همجنسان دارند. کتاب مجمع[یادداشت 4] افلاطون بحث‌های مفصلی دربارهٔ عشق میان همجنسان دارد.[32] یونانیان عشق میان دو مرد را ارزشمند می‌دانستند و در اسطوره‌های خود بدان پرداخته‌اند؛ برای نمونه افسانه‌های مربوط به عشق آشیل به معشوقش پاترکلوس نشان از آن دارند که یونانیان پیوند میان همجنسان را آنچنان دور از پیوند رسمی ازدواج در میان دگرجنسان نمی‌دانستند. توصیف ارتباط میان آشیل و پاترکلوس همانند توصیف روابط میان شوهر–زن در زندگی روزمره یونانیان آن دوره بوده‌است.[33]

در میان تاریخ‌دانان دربارهٔ اینکه روم باستان روابط میان همجنسان را تحمل می‌کرده‌است، اختلاف وجود دارد. این روابط گاه جنبهٔ حقوقی به خود می‌گرفتند و دو سوی پیوند ملزم به اجرای تعهدات مالی به هم بوده‌اند. سیسرون، خطیب و حقوقدان رومی، در نوشته‌ای به «کوریوی پدر» از او می‌خواهد تا پسرش را به بدهی‌هایی که او بر آنتونیوس وارد آورده آگاه سازد؛ کسی که به گفتهٔ سیسرون «[با پسر کوریو] در ازدواجی متحد و پایدار حضور دارد، چنان‌که گویی او بدان پسر عقدجامهٔ[یادداشت 5] عروسان داده بود».[34] گفته‌های سیسرون اگرچه تمسخرآمیز بودند و نداشتن هیچ گونه تفاوتی میان چنین روابط همجنس‌گرایانه با ازدواج‌های دگرجنس‌گرایانه را به «ازدواج» تشبیه می‌کند، اما نشان از آن دارند که روابط همجنس‌گرایانه نه تنها در کمینه بخش‌هایی از جامعه روم پذیرفته شده بودند که همچون ازدواج‌های دگرجنسی شامل تعهدات مالی می‌شدند.[35]

من باید فردا در مراسمی در درهٔ کوئیرینال شرکت کنم.
چگونه مراسمی؟
چیز مهمی نیست، یکی از دوستان دارد با مردی ازدواج می‌کند و گروه کوچکی نیز گرد هم آمده‌اند.

گفتگویی از جوونال. او خود نظر مثبتی نسبت به ازدواج همجنسان نداشت.[36]

با گذشت زمان و در امپراتوری آغازین روم کلیشهٔ «عاشق» و «معشوق» جای خود را به روابط پایدارتر و بر پایه قانون‌تری داد. این هنگامی بود که ازدواج مردان با مردان و زنان با زنان قانونی بود و در میان لایه‌های بالای جامعه صورت می‌گرفت. قوانین مربوط به این ازدواج‌ها نیز همان قوانین ازدواج میان زنان و مردان بودند.[37] امپراتور نامدار نرون در مراسمی همگانی و آشکار با تشریفات کامل با مردی به نام اسپروس ازدواج کرد و «با وی همچون همسرش زندگی کرد.»[38] نرون دو بار با مردان ازواج کرد و اسپروس کسی بود که نه تنها همه جا به همراه امپراتور می‌رفت و یکدیگر را در آغوش می‌کشیدند، که تا لحظه مرگ نرون بر بالای بسترش حاضر بود.[39]

در این هنگام ازدواج میان زنان نیز رایج بوده‌است. در کتاب گفتگوهای روسپیان[یادداشت 6] لوسین آمده‌است که زنی خود را «ازدواج کرده (مزدوج)» با زن دیگری «که برای مدت طولانی همسرش بوده» معرفی می‌کند.[40] ولی به ظاهر چنین ازدواج‌هایی کمتر از ازدواج‌های میان مردان صورت می‌گرفته‌اند چرا که زنان در روم از موقعیت اجتماعی و اقتصادی کمتری نسبت به مردان برخوردار بودند.[41]

در اواخر امپراتوری روم تحمل روابط همجنس‌گرایانه رو به افول نهاد و در سال ۳۴۲ فرمانی رسمی مبنی بر مجازات آنانی که دست به ازدواج همجنس‌گرایانه می‌زنند، صادر شد.[42] به نظر می‌رسد که گسترش باورهای مسیحی در این هنگام بر روی صادر شدن این فرمان تأثیر گذاشته باشند. بنیان‌گذاران آغازین کلیسا – کسانی چون کلمنت، جروم، و آگوستین – قائل به فلسفه‌ای بودند که هر گونه رابطه جنسی برای لذت را نامجاز می‌شمردند؛ ازدواج و رابطه جنسی باید تنها به منظور فرزندآوری می‌بود و زوج‌ها نباید برای لذت رابطه با هم می‌آمیختند.[43] واپسین مستعمره این امپراتوری که روابط میان همجنسان را تحریم کرد پادشاهی ویزیگت‌ها در ۶۵۰ میلادی بود.[44]

نفوذ اندیشه‌های مسیحی در نهایت سقوط امپراتوری روم و کنار زدن رسم‌های هوادار همجنس‌گرایان را در پی داشت. اگرچه پس از این دوره همجنس‌گرایان تعقیب و مجازات می‌شدند، اما به نظر می‌رسد که کشیشان همجنس‌گرا درون خود کلیسا توانسته بودند روشی را برای ایجاد پیوند ازدواج در محیطی مسیحی بیابند. بررسی‌های جان بازول، تاریخ‌دان آمریکایی، نشان داده‌اند که ازدواج میان زوج‌های همجنس تحت عنوان پیمان برادری همانند ازدواج‌های دگرجنس‌گرایان صورت می‌گرفته و قانوناً به رسمیت شناخته می‌شدند.[45] چنین ازدواج‌هایی مقدس شمرده می‌شدند و در طول سده‌های میانی اروپا از سده پنجم تا نوزدهم میلادی رواج داشته‌اند.[46]

فرهنگ‌های ساکن قاره آمریکا

کاشفان اسپانیایی سده‌های ۱۶ و ۱۵ در قاره آمریکا روایت‌های گوناگونی از ازدواج میان مردان و زنان در قبیله‌های بومی ساکن این قاره پیش از استعمار اروپاییان ارائه کرده‌اند. در بعضی فرهنگ‌ها، پاره‌ای از قوانین رایج بر این ازدواج‌ها همانند قوانین رایج بر ازدواج دگرجنس‌گرایان بوده‌است و مجازات آنانی که به یکی از «همسران» تجاوز می‌کردند همانند کسانی بوده‌است که به همسر (زن) مردی تجاوز می‌کردند.[47] چنین ازدواج‌هایی اغلب میان یک همجنس با همجنسی که بِردَچه[یادداشت 7] خوانده می‌شود، انجام می‌شدند. بردچه به زن یا مردی گفته می‌شد که نقش جنسیتی خود را کنار می‌گذاشت و به تقلید و انجام کارهایی می‌پرداخت که مشخصه جنس مخالفش دانسته می‌شدند. با این حال بردچه جزئی از جامعه جنس مخالف و با آن‌ها مخلوط نمی‌شود؛ اگرچه بسیاری از جوامع بومی آمریکا بردچه‌ها را «جنس سوم» به‌شمار می‌آوردند. ازدواج بردچه‌ها با همجنسان خود در بسیاری از فرهنگ‌های بومی این قاره به رسمیت شناخته شده بود و به شکل قانونی بدان نگاه می‌شد.[48] تمدن‌های آزتک، مایا، اینکا، و سرخپوستان آمریکای شمالی چنین رسم و ازدواجی را به جای می‌آوردند.[49]

آنچه که بیشتر از همه در این گونه ازدواج‌ها مورد توجه انسان‌شناسان و جامعه‌شناسان قرار گرفته نقش‌های کارگری و اقتصادی هر کدام از همسرها در کنار نیازهای جنسی و علایق آن‌ها به برقراری ارتباط عاطفی–جنسی است. فزونی و پذیرش ازدواج زنان در این فرهنگ‌ها همراه با تعریف‌های متفاوت از نقش‌های جنسیتی در جامعه و نقش‌های جنسی در پیوند ازدواج بوده‌اند.[50]

آفریقا

فرهنگ‌های متعدد آفریقایی انواع گوناگونی از ازدواج میان همجنسان داشته‌اند. در غالب این‌گونه ازدواج‌ها نقش‌های ترانَسلی[یادداشت 8] (میان پسر–مرد) و تراجنسیتی همانند بردچه‌های آمریکا دیده می‌شوند.[51] در میان ازدواج‌های از این نوع در دیگر نقاط جهان، آفریقاییان اما گونه‌ای ازدواج منحصر به فرد داشته‌اند. از این ازدواج‌ها با نام «شوهران مؤنث» یا «ازدواج زنان» یاد می‌شده‌است. در این ازدواج‌ها، زنی به همسری زن دیگر درمی‌آمده و درست همانند ازدواج میان زن و مرد، زن نخست «پدر» فرزندان همسرش می‌شده‌است.[یادداشت 9] این زن همان جایگاه حقوقی مرد–پدر را داشته و فرزندان به نام او خوانده می‌شدند.[52]

جهان اسلام

در حالت کلی، اسلام نیز همچون دیگر دین‌های ابراهیمی رابطه جنسی و نزدیکی میان دو همجنس را گناه می‌شمارد و شریعت اسلامی برای کنش جنسی میان دو همجنس حدهای بسیار شدید گذاشته که گاه مجازات مرگ نیز جزو آن‌ها می‌شود.[53]

بعضی نوشته‌های باقی‌مانده از دوران صفویه نوعی پیوند میان همجنسان زن و مرد را گزارش می‌کنند که با نام «خواهرخواندگی» و «برادرخواندگی» معرفی می‌شود. دو همجنس برای خدمت به خدا خواهر/برادرخوانده می‌شدند و برای این منظور «صیغه‌ای» میانشان خوانده می‌شده‌است.[یادداشت 10][54] خوانده شدن اغلب رنگی مذهبی به خود می‌گرفته که شامل زیارت آرامگاه اعضای خاندان علی بن ابی‌طالب می‌شده و گاه همراه با مراسم رقص و پخش شربت بوده‌است. باورهای عرفانی شاهان صفوی در شکل‌گیری این پیوندها نقش داشته‌اند و در آغاز دودمان صفوی برادرخواندگی‌های میان درویشان و عارفان معمول بوده‌است.[55] این پذیرش اجتماعی می‌توانست محیط مناسبی برای زوج‌های همجنس به منظور ابراز محبت به هم به وجود آورد. نمونه‌ای از نوشته‌های یک زن لزبین ایرانی به دست آمده از این هنگام که در آن سخنان عاشقانه‌اش با محبوب مونثش را در لفافه‌ای از ادبیات عرفانی پوشانده‌است، نشان از عشق میان زن و خواهرخوانده‌اش دارد.[56]

در حالت کلی، در پیش از قرن بیستم ازدواج در جوامع اسلامی به خاطر عشق نبود؛ برای نمونه، در قابوس‌نامه به وضوح ذکر شده‌است که گرفتن همسر نه به خاطر عشق و نه به خاطر میل جنسی، بلکه برای تولید فرزند است.[57] در ابتدای قرن بیستم با وجود آنکه مبحث لزوم علاقه برای ازدواج مطرح گشت و داستان‌های عاشقانه همجنس‌گرایانه در میان مردم معروف بودند (مانند محمود و ایاز)، اما بحث ازدواج همجنس‌گرایانه به‌طور جدی مطرح نشد.[58]

دوران نوین

در اواخر قرن نوزدهم روانشناسان زیادی از جمله زیگموند فروید همجنس‌گرایی را دیگر یک بیماری روانی نمی‌دانستند. این تصور که همجنس‌گرایی مادرزادیست کمک زیادی به همجنس‌گرایان کرد تا تلاش برای احقاق حقوق خود را از اوایل قرن بیستم آغاز کنند. ازدواج همجنس‌گرایان تا پیش از جنگ جهانی دوم مطرح نبود اما به دلیل کشتار همجنس‌گرایان در طول جنگ توسط نازی‌ها، توجه به حقوق همجنس‌گرایان پس از جنگ شدت بیشتری گرفت و باعث شد زمزمه‌هایی در مورد ازدواج همجنس‌گرایان پیش آید.[59]

مسئله قانونی‌سازی ازدواج همجنس‌گرایان به موازات افزایش آگاهی و توجه عمومی دربارهٔ حقوق همجنس‌گرایان در جوامع نوین پس از جنگ جهانی دوم پدید آمد. در این دوره و با ارائه تعریف‌های نوین از حقوق بشر و حقوق مدنی، بسیاری از نابرابری‌های اجتماعی این جوامع توسط گروه‌های مدنی زیر سؤال برده شدند و در نهایت با فشار این گروه‌ها، درخواست کنار گذاشته شدن قوانین پشتیبانی‌کننده از این نابرابری‌ها به دادگاه‌های محلی، استانی، و ملی رفت. برای نمونه، جنبش رهایی نژادی در آمریکا پیشروی جنبش‌های مدنی در دهه ۱۹۶۰ میلادی بود.[60] این دهه همچنین شاهد برداشته شدن عنوان «جرم» از ارتباط‌های جنسی میان دو همجنس در همهٔ ایالت‌های آمریکا و کانادا بود.[61][یادداشت 11]

درخواست برای به رسمیت شناختن ازدواج میان همجنسان با وقوع شورش‌های استون‌وال در نیویورک شدت گرفت. در تصویر، راهپیمایی در سان فرانسیسکو در پشتیبانی از ازدواج همجنس‌گرایان مربوط به سال ۲۰۰۴.

دفاع از حقوق همجنس‌گرایان از اوایل دههٔ هفتاد میلادی شدت زیادی گرفت و مسئله برابری حقوق همجنس‌گرایان با دگرجنس‌گرایان، از جمله در ازدواج، بیش‌تر مورد توجه قرار گرفت. این افزایش کنشگری پس از رویدادهای موسوم به شورش‌های استون‌وال پدید آمد. بیرون ریختن جامعه دگرباشان نیویورک باعث علنی شدن اعتراض همجنس‌گرایان به نپذیرفتن حقوقشان و درخواست برای تغییر در شرایط موجود شد. در مدت کوتاهی، همجنس‌گرایان خواهان به رسمیت شناخته شدن حق برابر در استخدام، فرزندخواندگی، داشتن املاک، و ازدواج شدند.[62]

اندکی پس از شورش‌های استون‌وال، تعداد زیادی از همجنس‌گرایان اروپا، کانادا، و ایالات متحده برای ازدواج نام‌نویسی کردند. در آغاز، این درخواست‌ها توسط عاملان ازدواج، همچون مسئولان شهرداری و بخشداری‌ها، به رسمیت شناخته شدند چرا که هنوز قانونی برای منع ازدواج میان همجنسان وجود نداشت و قانون‌های موجود ازدواج میان «هر دو شخصی» که درخواست ازدواج می‌دادند را به رسمیت می‌شناختند.[63] این دوره اما با ارائه «لایحه‌های اضطراری» توسط قانون‌گذاران ایالت‌های آمریکا به پایان رسید؛ لایحه‌هایی که به سرعت و در پی هجوم زوج‌های همجنس‌گرا به مراکز ثبت ازدواج نوشته و ارائه شدند. با این حال، در فاصلهٔ دهه ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰، درخواست‌ها برای به رسمیت شناخته شدن ازدواج همجنس‌گرایان در آمریکا، کانادا، اروپا، و به ویژه کشورهای اسکاندیناوی بالا گرفت.[64]

کشورهای اسکاندیناوی نخستین گام‌های عملی در زمینه برابرسازی را برداشتند و دانمارک اولین کشور دنیا بود که اتحاد مدنی بین همجنس‌گرایان را در سال ۱۹۸۹ تصویب کرد.[65] نروژ (۱۹۹۳) سوئد (۱۹۹۵) و ایسلند (۱۹۹۶) هم دنباله روی دانمارک بودند. اما ازدواج با تمامی حقوق و مزایای مساوی ازدواج با دگرجنس‌گرایان برای نخستین بار در سال ۲۰۰۱ در هلند تصویب شد.[66]

گاه‌شمار قانونی‌شدن ازدواج همجنس‌گرایان
۲۰۰۱ هلند (۱ آوریل)
۲۰۰۲ (نبود)
۲۰۰۳ بلژیک (۱ ژوئن)، اونتاریو (۱۰ ژوئن)، بریتیش کلمبیا (۸ ژوئیه)
۲۰۰۴ کبک (۱۹ مارس)، ماساچوست (۱۷ مه)، یوکان (۱۴ ژوئیه)، مانیتوبا (۱۶ سپتامبر)، نووا اسکوشیا (۲۴ سپتامبر)، ساسکاچوان (۵ نوامبر)، نیوفاندلند (۲۱ دسامبر)
۲۰۰۵ نیوبرانزویک (۲۳ ژوئن)، اسپانیا (۳ ژوئیه)، کانادا [ملی] (۲۰ ژوئیه)
۲۰۰۶ آفریقای جنوبی (۳۰ نوامبر)
۲۰۰۷ (نبود)
۲۰۰۸ کالیفرنیا (۱۶ ژوئن؛ ۵ نوامبر قطع شد از ۲۸ ژوئن ۲۰۱۳ ادامه یافت)،[یادداشت 12] کنتیکت (۱۲ نوامبر)
۲۰۰۹ نروژ (۱ ژانویه)، آیووا (۲۷ آوریل)، سوئد (۱ مه)، ورمانت (۱ سپتامبر)
۲۰۱۰ نیوهمپشایر (۱ ژانویه)، بخش کلمبیا (۳ مارس)، مکزیکو سیتی (۴ مارس)، پرتغال (۵ ژوئن)، ایسلند (۲۷ ژوئن)، آرژانتین (۲۲ ژوئیه)
۲۰۱۱ نیویورک (۲۴ ژوئیه)
۲۰۱۲ کینتانا رو (مه)، دانمارک (۱۵ ژوئن)، واشینگتن (۶ دسامبر)، مین (۲۹ دسامبر)
۲۰۱۳ مریلند (۱ ژانویه)، برزیل [ملی] (۱۶ مه)، فرانسه (۱۸ مه)، دلاویر (۱ ژوئیه)، اروگوئه، مینه‌سوتا و رود آیلند (۱ اوت)، نیوزیلند (۱۹ اوت)، نیوجرسی (۲۱ اکتبر)، قلمرو پایتختی استرالیا (۲۲ اکتبر – ۱۲ دسامبر)،[یادداشت 13] هاوایی (۲ دسامبر)، نیومکزیکو (۱۹ دسامبر)، یوتا (۲۰ دسامبر، از ۶ ژانویه ۲۰۱۴ قطع شد)[یادداشت 14]
۲۰۱۴ انگلستان و ولز (۱۳ مارس)، میشیگان (۲۱ مارس، از ۲۲ مارس قطع شد)،[یادداشت 15] آرکانزاس (۹ مه، از ۱۶ مه قطع شد)،[یادداشت 16] اورگن (۱۹ می)، پنسیلوانیا (۲۰ می)، ایلینوی (۱ ژوئن)، ویسکانسین (۶ ژوئن، از ۱۳ ژوئن قطع شد)،[یادداشت 17] ایندیانا (۲۵ ژوئن، از ۲۷ ژوئن قطع شد)،[یادداشت 18] کواویلا (۱۷ سپتامبر)، اکلاهما (۶ اکتبر)، ویرجینیا (۶ اکتبر)، یوتا (۶ اکتبر)، ایندیانا (۶ اکتبر)، ویسکانسین (۶ اکتبر)،[67] کلرادو (۷ اکتبر)، ویرجینیای غربی (۹ اکتبر)، نوادا (۹ اکتبر)، کارولینای شمالی (۱۰ اکتبر)، آلاسکا (۱۲ اکتبر)، آیداهو (۱۵ اکتبر)، آریزونا (۱۷ اکتبر)، وایومینگ (۲۱ اکتبر)، سنت لوئیس (۵ نوامبر)، مونتانا (۱۹ نوامبر)، کارولینای جنوبی (۲۰ نوامبر)، اسکاتلند (۱۶ دسامبر)
۲۰۱۵ لوکزامبورگ (۱ ژانویه)، فلوریدا (۶ ژانویه)، آلاباما (۹ فوریه، از ۴ مارس قطع شد)، جزایر پیت‌کرن (۱۴ مه)، گوآم (۹ ژوئن)، چیواوا (۱۲ ژوئن)، ایالات متحده آمریکا [کشوری] (۲۶ ژوئن)، گررو (۱۰ ژوئیه)، گرینلند (۱ اکتبر)
۲۰۱۶
۲۰۱۷
۲۰۱۸ (نبود)
۲۰۱۹
۲۰۲۰
  • ایرلند شمالی [آخرین بخش از بریتانیا] (۱۳ ژانویه)
  • کاستاریکا (۲۶ مه)

مخالفان و موافقان
دو مرد در حال پایکوبی پس از ازدواج، تورنتو

تعداد قابل توجهی نظرسنجی در این زمینه نشان داده‌اند که پشتیبانی از ازدواج همجنس‌گرایان در سراسر جهان رو به افزایش است. در دهه نخست هزاره سوم، اکثر مردم ساکن در بیشتر کشورهای صنعتی جهان از ازدواج همجنس‌گرایان پشتیبانی می‌کردند و این حمایت میان تمام گروه‌های سنی، ایدئولوژی‌های سیاسی، دین، جنسیت، نژاد و منطقه نیز افزایش یافته‌است.[68][69][70]

در سال ۲۰۰۵، در نظرسنجی از مردم آمریکا در مورد از ازدواج همجنس‌گرایان ۲۸ درصد موافق، ۶۸ درصد مخالف و ۴ درصد نامطمئن بودند؛ اما در مارس ۲۰۱۳، ۵۰ درصد موافق، ۴۱ درصد مخالف و ۹ درصد نامطمئن بودند.[71]

بررسی‌ها و پژوهش‌های انجام شده در این زمینه نشان می‌دهد حمایت از ازدواج همجنس‌گرایان در میان افراد تحصیل‌کرده‌تر و جوان‌تر بیشتر است.[72][73][74][75][76] همچنین اکثر مخالفان همجنس‌گرایی و ازدواج همجنس‌گرایان برای دیدگاه‌های خود دلایل دینی برشمرده‌اند. برای نمونه، ۵۲ درصد از مخالفان همجنس‌گرایی مغایرت با تعلیمات دینی را علت اصلی (در ۹۰ درصد مغایرت با کتاب مقدس) دانسته‌اند. همچنین افرادی که هر هفته به مراسم مذهبی می‌پردازند، مخالفت بیشتری با همجنس‌گرایی نسبت به گروهی که کمتر به مراسم‌های مذهبی می‌پردازند وجود دارد (۴۸ درصد در مقابل ۲۲ درصد).[77]

به نوشته داگلاس آلن به‌طور کلی در مکتوبات حقوق و اقتصاد دو اثر جانبی برای ازدواج همجنس‌گرایان دیده می‌شود. اثر اول این است که ازدواج همجنس‌گرایان معنای فرهنگی ازدواج را تغییر می‌دهد که این معنای متفاوت قادر است هر تصمیم در خصوص ازدواج و خانواده را تحت تأثیر قرار دهد. اثر جانبی دوم، هزینهٔ گنجاندن قانونی است. تفاوت انواع اتحادهایی که یک قانون تنظیم می‌کند، منجر به ایجاد این هزینه می‌گردد. هرچه انواع ازدواج‌ها متنوع‌تر باشد هزینه بیشتر است و ازدواج سنتی باید بیشتر تغییر داده شود. این تغییرات الزاماً برای ازدواج سنتی زیربهینه (sub-optimal) اند و قانونگذاری زیربهینه بسته به تغییرات مشخص در قانون ممکن است به ازدواج‌های کمتر، طلاق‌های بیشتر و غیره منجر شود.[78] اما تحقیقات لنگباین و یوست به این نتیجه رسیدند که قانونی‌سازی ازدواج همجنس‌گرایان هیچ‌گونه تأثیر منفی در میزان ازدواج دگرجنس‌گرایان، درصد طلاق، درصد سقط جنین، درصد کودکان به دنیا آمده خارج از ازدواج ندارد. آنان به این نتیجه رسیدند که قانونی‌سازی ازدواج همجنس‌گرایان «هیچ خطری ندارد بلکه می‌تواند مفید نیز باشد» و «هیچ‌گونه دلیل عقلانی برای مخالفت با ازدواج همجنس‌گرایان وجود ندارد».[79]

مباحث

فرزندپروری

پژوهش‌های علمی نشان داده‌اند که سلامتِ فیزیکی، روانی و اقتصادی والدین از طریق ازدواج افزایش می‌یابد. همچنین کودکانی که در چارچوبِ ازدواج پرورش یابند، وضعیت بهتری خواهند داشت (چه سرپرستان همجنس باشند چه نباشد). به همین دلیل سازمان‌های علمی معتقدند که به رسمیت شناختن ازدواج همجنس‌گرایان تأثیر مثبت بر فرزندان زوج‌های همجنس خواهد داشت.[80][81][82][83][84]

بر اساس پژوهش‌های علمی انجمنهای روانشناسی آمریکا، قابلیت‌های والدین همجنس‌گرا در پرورش فرزندانشان به مشابه والدین دگرجنس‌گرا گزارش شده‌است.[85] بررسی صورت گرفته توسط انجمن روان‌شناسی کانادا عنوان می‌کند که کودکان والدین همجنس‌گرا از دیدگاه رشد روانی، رشد جنسیتی، و رشد هویت جنسی تفاوتی با کودکان والدین دگرجنس‌گرا ندارند و فرزندان والدین همجنس‌گرا از نظر روانی از همان اندازه سلامت روانی دارند که فرزندان والدین دگرجنس‌گرا.[80][80][84][86][87] بر اساس بررسی‌های علمی هیچ مدرکی خلاف این ثابت نشده‌است.[88][89][90][91]

سرپرستی
وضعیت حقوقی سرپرستی کودکان توسط زوج‌های همجنس‌گرا
  سرپرستی مشترک مجاز است
  سرپرستی مشترک در صورتی که یکی از زوجین بیولوژیکی والد فرزند باشد.
  سرپرستی توسط یکی از زوجین مجاز است.
  قانون خاصی تدوین نشده‌است.
نوشتار اصلی: سرپرستی فرزند توسط همجنس‌گرایان

ازدواج همجنس‌گرایان می‌تواند موانع فرزندخواندگی توسط افراد همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا و تراجنسیتی (به‌طور کلی دگرباشی جنسی) را از بین ببرد. دو حالت سرپرستی وجود دارد؛ یا دو طرف با هم یک کودک را به سرپرستی می‌گیرند (joint-adoption) یا یک طرف فرزند بیولوژیکی شخص دیگر را به فرزندخواندگی می‌گیرد (step-adoption).[92] هم‌اکنون به جز پرتغال، تمام کشورهایی که اجازه ازدواج را می‌دهند اجازه فرزندخواندگی یک‌نفره را نیز می‌دهند. بعضی از مناطقی که ازدواج همجنس‌گرایان در آن قانونی نیست نیز اجازه فرزندخواندگی دو نفره را می‌دهند: بیشتر بریتانیا؛ استرالیای غربی، نیو ساوت ولز، و کانبرا در استرالیا؛ کواهولا در مکزیک؛ نیوجرسی، ایندیانا، فلوریدا، ایندیانا، ایلی‌نوی، اروگن، هاوایی، نوادا و گوام در آمریکا؛ و در چند مورد اسرائیل.

رحم اجاره‌ای و درون‌کاشت مصنوعی

یک مرد همجنس‌گرا یا دوجنس‌گرا می‌تواند از رحم اجاره‌ای استفاده کند و زنان همجنس‌گرا یا دوجنس‌گرا می‌توانند از درون‌کاشت مصنوعی بهره گیرند.[93][94]

افراد تراجنسی و بیناجنس
نوشتار(های) وابسته: تراجنسی و هویت جنسیتی

هنگامی که جنسیت توسط قانون تعریف می‌شود، این تعریف می‌تواند بر هر یک از پایه‌های زیر استوار باشد: تشخیص جنسیت توسط XY، نوع اندام جنسی، نوع ویژگی‌های جنسی مشاهده‌پذیر، یا هویتی اجتماعی که بر پایه آن شخص شناخته می‌شود. پیامد انجام چنین تعریف‌هایی آن است که افراد تراجنسی و بیناجنس از دیدگاه قانونی متعلق به یکی از دو جنسیت پذیرفته شده توسط قانون شناخته می‌شوند و ممکن است نتوانند با جنس «موافق» خود ازدواج کنند. اگرچه تعریف قانونی جنسیت قابل تغییر است، اما بسیاری کشورها هنوز اقدامی در این زمینه انجام نداده‌اند. به تازگی و در سال ۲۰۱۴، هند عنوان «جنسیت سوم» را پذیرفت؛ عنوانی که راه را برای ازدواج افراد با جنسیت سوم با هر کدام از دو جنس دیگر هموار می‌کند.[95]

مشکل تعریف جنسیت بر پایه وجود یا عدم وجود اندام‌های جنسی یا بعضی ویژگی‌های مشخص جنسی با جراحی تغییر جنسیت— که می‌تواند آن ویژگی‌ها را دگرگون سازد–– پیچیده‌تر نیز می‌شود. بعضی تخمین‌ها نشان از آن دارند که در نزدیک به ۱ درصد همه زایمان‌ها کودکانی با درجاتی از ابهام جنسیتی زاده می‌شوند، و میان ۰٫۱ تا ۰٫۲ درصد نوزادان دارای آنچنان ابهامی در جنسیت خود هستند که نیاز به مراقب ویژه پزشکی، از جمله جراحی‌های ناخواسته برای برطرف کردن ابهامات، دارند.[96]

در حوزه‌های حقوقی که ازدواج بدون توجه به جنسیت تعریف شده‌است؛ چنین پیچیدگی‌هایی به وجود نمی‌آید. به علاوه بعضی از حوزه‌های حقوقی که تغییر جنسیت را به رسمیت می‌شناسند و قانونی می‌شمارند می‌توان یک شخص تراجنسی با شخصی ازدواج کند که با هویت جنسی شخص همخوانی داشته باشد.[97]

در پادشاهی متحده، قانون شناسایی جنسیت ۲۰۰۴ به افرادی که حداقل دو سال تحت جنسیت خاصی زندگی کرده باشند اجازه می‌دهد که جنسیت جدیدشان را به‌طور قانونی مشخص می‌کنند. هنگامی که اشخاص بخواهند جنسیت جدید را بگیرند نیاز است که ازدواج یا همخانگی مدنی را فسخ کنند (یا همخانگی را به ازدواج تبدیل کنند). در استرالیا نیز هنگام تغییر جنسیت افراد نیاز بود که ابتدا طلاق بگیرند اما در سال ۲۰۰۶ مغایر با قانون اساسی استرالیا تشخیص داده شد.[98]

در آمریکا افراد تراجنسی معمولاً درگیر پیچیدگی‌های مشابه می‌شوند و به خاطر اینکه تعریف و اجرائی شدن ازدواج بین ایالت‌ها متفاوت است این پیچیدگی‌ها در هر ایالت فرق می‌کند.[99]

طلاق
نوشتار اصلی: طلاق در روابط همجنس‌گرایانه

با وجود پیشرفت در قانونی‌سازی ازدواج همجنس‌گرایان در برخی مناطق، مسئله طلاق و حواشی آن (مانند حق سرپرستی فرزند و حق دیدار با فرزند) گاهی با پیچیدگی‌های قضایی روبرو می‌شود. برای نمونه، در اواخر سال ۲۰۰۴ پرونده یک زوج همجنس‌گرای زن در ایالت ماساچوست (که ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی کرده بود) بررسی شد. این زوج اگرچه ازدواج نکرده بودند اما برای بچه‌دار شدن اقدام کرده و فرزندشان پس از پایان رابطه زاده شده بود. یکی از زوج‌ها خواستار دریافت هزینه نگهداری فرزند از زوج دیگر بود. در این پرونده دادگاه چنین حکم کرد که اگرچه شریک زندگی نقش فعالی در فرایند درون‌کاشت مصنوعی داشته، وی مجبور به پرداخت هیچ هزینه‌ای برای نگهداری از فرزند نیست.[100] در ایالات متحده آمریکا زوج‌هایی که در یک ایالت ازدواج می‌کنند در صورتی که آن ایالت را ترک کرده و برای زندگی به ایالتی بروند که ازدواج زوج‌های همجنس را به رسمیت نمی‌شناسد، ممکن است دیگر نتوانند در آن ایالت طلاق بگیرند و مجبور باشند به ایالتی که در آن ازدواج کرده‌اند بازگردند. روند طلاق و یافتن وکیل مناسب گاه هزینه‌های قابل توجهی را به زوج‌های همجنس تحمیل می‌کند.[101]

موارد مشابهی در جای‌های دیگر به وقوع می‌پیوندد. به عنوان مثال در سال ۲۰۱۲ یک زوج همجنس‌گرای اسرائیلی که در سال ۲۰۰۴ در کانادا ازدواج کرده بودند، در اسرائیل درخواست طلاق دادند اما با درخواست آن‌ها موافقت نشد چرا که در قانون اسرائیل ازدواج و طلاق تنها بین یک مرد و یک زن تعریف شده بود. آن‌ها در کانادا نیز نمی‌توانستند طلاق بگیرند. چرا که کانادا فقط به شهروندان کانادایی اجازه طلاق می‌داد هرچند که امکان ازدواج در آن کشور برای شهروندان غیر کانادایی فراهم بود. دادگاه اسرائیل سرانجام در اواخر نوامبر ۲۰۱۲ حکم طلاق زوج همجنس‌گرا را صادر کرد.[102]

از ۱ آوریل ۲۰۰۱ تا ۱ ژانویهٔ ۲۰۱۱، ۱٬۰۷۸ طلاق در میان زوج‌های همجنس هلندی رخ داد (از میان ۱۵٬۰۰۰ ازدواج) که دو سوم آن‌ها در بین زوج‌های مؤنث بوده‌است. در حالی که در همان بازهٔ زمانی ۳۲۳٬۵۴۹ طلاق در میان زوج‌های دگرجنس‌گرای این کشور رخ داده‌است (از میان ۷۶۱٬۰۰۰ ازدواج).[103] نتایج یک پژوهش مؤسسهٔ ویلیامز وابسته به دانشکده حقوق دانشگاه یوسی‌ال‌ای در سال ۲۰۱۱ نشان داد که نرخ طلاق در میان زوج‌های همجنس‌گرای آمریکایی اندکی کم‌تر از زوج‌های دگرجنس‌گراست. درصد زوج‌های طلاق گرفته در ایالت‌ها در یک سال بین ۰ تا ۱٫۸ درصد متغیر بود (به‌طور میانگین ۱٫۱ درصد) در مقابل نرخ ۲ درصدی سالیانهٔ طلاق در میان زوج‌های دگرجنس‌گرا.[104] نتایج یک پژوهش انجام شده در سوئد و نروژ و منتشر شده در سال ۲۰۰۶ (زمانی که تنها امکان اتحاد مدنی، که به گفتهٔ نویسندگانش در عمل چیزی کم از ازدواج ندارد، برای زوج‌های همجنس فراهم بود) نشان داد، الگوهای ریسک طلاق بین زوج‌های همجنس و دگرجنس مشابه، ولی سطوح ریسک طلاق به‌طور قابل توجهی در ازدواج‌های همجنس بیشتر است. ریسک طلاق بین زوج‌های مؤنث دو برابر زوج‌های مرد است.[105]


دین

بسیاری از دلایل موافقت و مخالفت با ازدواج همجنس‌گرایان پایه‌های مذهبی دارند. یکی از مسائلی که مطرح است این است که آیا قانونی‌سازی ازدواج همجنس‌گرایان بر آزادی ادیان تأثیر می‌گذارد؟[106][107][108][109][110] گروه‌های مذهبی ممکن است از اعطای مزایای استخدام، حق مسکن، حق فرزندخواندگی و دیگر حقوق به زوج‌های همجنس‌گرا سرباز زنند.[111] به همین دلیل بعضی از حکومت‌ها مواردی در قوانین برابری ازدواج گنجانده‌اند که آزادی ادیان را تضمین کند.[112]

برخورد گروه‌های دینی اصلی با موضوع ازدواج همجنس‌گرایان متنوع است. برای نمونه، مسئولان کلیسای کاتولیک مخالف ازدواج همجنس‌گرایان هستند؛[113] به همین ترتیب کلیسای ارتدکس شرقی، برخی از کلیساهای پروتستان، اکثریت مسلمانان،[114] هندوهای ناسیونالیست، و یهودیان ارتدکس. موضع بوداییان در این باره مختلف است و بعضی موافق و بعضی دیگر مخالف در نظر گرفته می‌شوند؛[115] اگرچه دالایی لاما، رهبر بوداییان تبت، به تازگی ازدواج همجنس‌گرایان را بدون اشکال و اخلاقی خوانده‌است.[116] در مقابل بسیاری از کلیساها و فرقه‌های مذهبی شامل مسیحیان مترقی و مسیحیان لیبرال موافق ازدواج همجنس‌گرایان هستند. از جمله این گروه‌های مسیحی می‌توان به کلیسای جامعه شهری، کلیسای متحد مسیح، مریدان مسیح، کلیسای اسقفی، کلیسای انگلیکان کانادا، کلیسای لوتری انجیلی در آمریکا، و کلیسای جهان‌گرایی توحیدگرا اشاره کرد. همچنین برخی از مسلمانان،[117] بوداییان،[118] و جوامع یهودیان و هندوها[119] از ازدواج همجنس‌گرایان پشتیبانی می‌کنند.

قانونی‌سازی

روش‌های مختلفی برای قانونی‌سازی ازدواج همجنس‌گرایان در مناطق مختلف وجود دارد. در دموکراسی مستقیم، قانونی‌سازی آن یا ممنوع کردن آن از طریق رأی اکثریت مردم یا نمایندگان مردم صورت می‌گیرد.[120] در حالات دیگر امکان ازدواج بدون توجه به جنسیت به عنوان یک حق مدنی ممکن است از طریق دادگاه‌ها قانونی شود.[121]

ازدواج همجنس‌گرایان در سراسر جهان
وضعیت حقوقی ازدواج همجنس
در بعضی مناطق انجام می‌شود
به رسمیت شناخته می‌شود، انجام نمی‌شود

آسیا
خاورمیانه

در بسیاری از کشورهای خاورمیانه از جمله ایران و عربستان همجنس‌گرایی جرم و مجازات اعدام دارد. اسرائیل تنها کشور منطقه است که حقوق همجنس‌گرایان را به رسمیت می‌شناسد؛ در این کشور ازدواج همجنس‌گرایان قانونی نیست، اما با این حال ممنوع هم نیست. چرا که ازدواج همجنس‌گرایان در اسرائیل به صورت نمادین انجام می‌شود[122][123] اما امکان ثبت رسمی آن وجود ندارد. دادگاه عالی اسرائیل در نوامبر ۲۰۰۶ حکمی مبنی بر به رسمیت شناختن ازدواج‌های همجنس‌گرایانی که در خارج از اسرائیل ثبت شده‌اند، صادر کرد.[124] پارلمان اسرائیل، کنست، در مه ۲۰۱۲ با رأی ۳۹ به ۱۱ به پیش‌نویس قانون ازدواج همجنس‌گرایان رأی مخالف داد.[125] در ژوئن ۲۰۱۳ وزیر دادگستری اسرائیل، تسیپی لیونی از تصمیم خود برای درخواست از دولت در خصوص موافقت با پیش‌نویس قانونی خبر داد که در صورت تصویب شدن به زوج‌های همجنس‌گرا اجازه خواهد داد تا با یکدیگر وارد اتحاد مدنی شوند.[126]

تایوان

ازدواج همجنس‌گرایان در تایوان از ۲۴ مه ۲۰۱۹ قانونی شد. این کشور نخستین کشور آسیایی بود که ازدواج همجنس‌گرایان را به رسمیت شناخت.[127][128]

چین

قانون ازدواج جمهوری خلق چین ازدواج را صریحاً به صورت اتحادی میان یک مرد و یک زن تعریف می‌کند و گونه‌های دیگر اتحاد مدنی در این کشور به رسمیت شناخته نمی‌شوند. اعتقاد بر این است که نگرش دولت چین نسبت به همجنس‌گرایی به صورت «بدون موافقت، بدون مخالفت، و بدون ترویج» باشد. در سال ۲۰۰۱، وزارت بهداشت این کشور رسماً همجنس‌گرایی را از فهرست بیماری‌های روانی خارج کرد.[129]

جامعه‌شناس و سکسولوژیست، لی ینی که فردی شناخته‌شده در جامعه همجنس‌گرایان مرد چینی است، چندین بار سعی کرده که ازدواج همجنس‌گرایان را به صورت قانونی درآورد. از جمله تلاش‌های او برای رسیدن به این امر می‌توان به کنگره ملی خلق در سال ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴ (قانونی کردن ازدواج همجنس‌گرایان در سال ۲۰۰۰ و لایحه ازدواج همجنس‌گرایان در سال ۲۰۰۴) اشاره کرد. بر طبق قوانین چین، ۳۵ امضاء از طرف نمایندگان مورد نیاز است تا این موضوع در کنگره مورد بحث واقع شود. اما به علت عدم حمایت نمایندگان، تلاش‌های او برای قانونی کردن ازدواج همجنس‌گرایان با شکست مواجه شد. هنگامی که از یکی از سخنگویان دولت دربارهٔ پیشنهاد لی ینی سؤال شد، این‌گونه جواب داد که ازدواج همجنس‌گرایان هنوز برای چین «خیلی جلوتر از زمان خودش است». او بیان داشته‌است که ازدواج همجنس‌گرایان حتی در بسیاری از کشورهای غربی که نسبت به چین در مسائل اجتماعی آزاداندیش‌تر هستند هم هنوز به رسمیت شناخته نشده‌است.[130]

آفریقا
مراسم ازدواج زوجی مؤنث در آفریقای جنوبی

پس از فروپاشی رژیم آپارتاید در سال ۱۹۹۴، آفریقای جنوبی در قانون اساسی خود هرگونه تبعیض بر اساس گرایش جنسی را ممنوع کرد. اما ازدواج تنها برای زوج‌های با جنس مخالف تعریف شده بود تا اینکه در دسامبر ۲۰۰۵ دادگاه قانون اساسی با این استدلال که قانون ازدواج کنونی به دلیل تبعیض علیه زوج‌های همجنس، خلاف قانون اساسی است؛ تا ۱ دسامبر ۲۰۰۶ به دولت مهلت داد تا قانون ازدواج همجنس‌گرایان را تصویب کند. مجلس شورای ملی در ۱۴ نوامبر ۲۰۰۶ با رأی ۲۳۰ به ۴۱ پیش‌نویس قانون ازدواج همجنس‌گرایان را تصویب و معاون رئیس‌جمهور، پومزیله ملامبو–نوکا در ۲۹ نوامبر آن را امضاء کرد. آفریقای جنوبی نخستین کشور در قاره آفریقا بود که ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کرد. سایر کشورهای آفریقایی تبعیت چندانی در این زمینه از آفریقای جنوبی نکردند. همجنس‌گرایی در بیشتر کشورهای آفریقایی تابو و در برخی از آن‌ها از جمله زیمبابوه، کنیا، اوگاندا، نیجریه، تانزانیا، غنا و بیشتر کشورهای جنوبی صحرای بزرگ آفریقا غیرقانونی است.[131][132][133]

اقیانوسیه
وضعیت حقوقی همجنس‌گرایی در جهان
  همجنس‌گرایی مجاز اما قانون خاصی برای آن تدوین نشده
قانونی
  ازدواج همجنس‌گرایان مجاز است
  گونه‌های دیگری از زندگی مشترک
  ازدواج خارج از کشورِ همجنس‌گرایان به رسمیت شناخته می‌شود
غیرقانونی
  کیفر سبک
  کیفر سنگین
  حبس ابد
  مجازات مرگ
نیوزیلند

نیوزیلند نخستین کشور در اقیانوسیه و سیزدهمین کشور در جهان است که ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کرده. پیش‌نویس قانون ازدواج همجنس‌گرایان در ۱۷ آوریل ۲۰۱۳ توسط مجلس نمایندگان نیوزیلند با ۷۷ رأی موافق و ۴۴ رأی مخالف تصویب شد و توشیح ملوکانه را نیز بدست آورد. قانون ازدواج همجنس‌گرایان از ۱۹ اوت ۲۰۱۳ در نیوزیلند اجرا شد.[134][135][136]

استرالیا

تاسمانی نخستین ایالت استرالیا بود که از سپتامبر ۲۰۱۰، ازدواج‌های همجنس‌گرایانی را که در خارج از کشور انجام شده‌اند، به رسمیت شناخت.[137] قلمرو پایتختی استرالیا نیز نخستین ناحیهٔ این کشور بود که در اکتبر ۲۰۱۳ قانون ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کرد. قانون‌گذاران قلمرو پایتختی در ۲۲ اکتبر ۲۰۱۳ با رأی ۹ به ۸ این قانون را تصویب کردند.[138] نخستین ازدواج‌های زوج‌های همجنس‌گرا از ۷ دسامبر ۲۰۱۳ در کانبرا برگزار گردید.[139]

دادگاه عالی استرالیا در ۱۲ دسامبر ۲۰۱۳ اعلام کرد که این تغییر قانون معتبر نیست و قانونی‌سازی ازدواج همجنس‌گرایان باید به صورت فدرال انجام گیرد. این تصمیم پیوند حدود ۲۷ زوجی را که در فرصت چند روزهٔ پس از قانونی‌سازی در قلمرو پایتختی ازدواج کرده بودند، باطل کرد. در آن زمان هیچ‌یک از ایالت‌های استرالیا نمی‌توانستند به تنهایی ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی سازند و انجام این مهم تنها به صورت ملی ممکن بود.[140] گفتنی است که نخست‌وزیر وقت استرالیا، تونی ابوت مخالف ازدواج همجنس‌گرایان بود[141] و مجلس نمایندگان استرالیا نیز در سپتامبر ۲۰۱۲ با رأی ۹۸ به ۴۲ پیش‌نویس قانون ازدواج همجنس‌گرایان را رد کرد.[142] تا قبل از قانونی شدن ازدواج همجنس‌گرایان، امکان ثبت اتحاد مدنی برای زوج‌های همجنس و با جنس مخالف در قلمرو پایتختی استرالیا، تاسمانی، ویکتوریا، نیو ساوت ولز و کوئینزلند وجود داشت.[143]

ازدواج همجنس‌گرایان در استرالیا از ۹ دسامبر ۲۰۱۷ قانونی شده‌است. قانون ازدواج همجنس‌گرایان در ۷ دسامبر ۲۰۱۷ به‌وسیلهٔ پارلمان استرالیا تصویب، و یک روز بعد توشیح ملوکانه را از فرماندار کل استرالیا بدست آورد. این قانون از ۹ دسامبر به اجرا درآمد و بلافاصله تمام ازدواج‌های زوج‌های همجنسی که در خارج از استرالیا انجام شده بودند به رسمیت شناخته شدند. نخستین ازدواج‌های زوج‌های همجنس در ۱۶ دسامبر انجام گرفتند.[144][145]

اروپا
هلند
مراسم ازدواج زوجی همجنس‌گرا در هلند

هلند نخستین کشور در اروپا و سراسر جهان بود که ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کرد. مجلس نمایندگان هلند در ۱۳ سپتامبر ۲۰۰۰ با آرای ۱۰۹ به ۳۳ به پیش‌نویس قانون ازدواج همجنس‌گرایان در این کشور رأی مثبت داد.[146] مجلس سنا نیز در ۲۰ دسامبر همان سال و با رأی ۴۹ به ۲۶ این قانون را تصویب کرد. اگرچه زوج‌های همجنس‌گرا از دو سال پیش از تصویب این قانون می‌توانستند با یکدیگر وارد رابطه ثبت شده‌ای شده و از برخی مزایای زندگی مشترک بهره‌مند گردند، اما با تصویب قانون جدید ازدواج، حق سرپرستی کودکان هلندی نیز به آن‌ها اعطا گردید به گونه‌ای که دیگر تفاوتی میان زوج‌های همجنس و دگرجنس باقی نماند.[147] قانون ازدواج همجنس‌گرایان در هلند از ۱ آوریل ۲۰۰۱ به اجرا درآمد.[148] بلافاصله پس از اجرای این قانون، مراسم ازدواج چهار زوج همجنس‌گرای هلندی در شهر آمستردام و با حضور یوب کوهن، شهردار آمستردام برگزار شد.[149] تا ۱ ژانویه ۲۰۱۱، ۱۵٬۰۰۰ ازدواج در میان زوج‌های همجنس‌گرای هلندی رخ داد که ۲۰ درصد از جمعیت ۵۵٬۰۰۰ نفری همجنس‌گرایان این کشور را شامل می‌شد. در همان بازه زمانی ۷۶۱٬۰۰۰ ازدواج در میان زوج‌های دگرجنس‌گرای این کشور ثبت شد.[103]

بلژیک

بلژیک دومین کشور جهان بود که در ۱ ژوئن ۲۰۰۳ ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کرد.[150] در آن زمان حق سرپرستی فرزند برای همجنس‌گرایان در نظر گرفته نشده بود.[151] اما پارلمان بلژیک در آوریل ۲۰۰۶ با رأی ۳۴ به ۳۳ قانون حق سرپرستی فرزند توسط همجنس‌گرایان را تصویب کرد.[152] تا سال ۲۰۰۹، ۱۳٬۰۵۵ ازدواج در میان زوج‌های همجنس ثبت شد.[153]

اسپانیا
وضعیت قانونی ازدواج همجنس‌گرایان در اروپا
  ازدواج همجنسان
  گونه‌های دیگری از زندگی مشترک
  زندگی مشترک بدون ازدواج
  به رسمیت شناخته نمی‌شود
  قانون اساسی ازدواج را میان زوج‌های با جنس مخالف محدود می‌کند
این نقشه شامل قانون‌هایی که هنوز به اجرا درنیامده‌اند نیز می‌شود.

قانون ازدواج همجنس‌گرایان در اسپانیا از ۳ ژوئیه ۲۰۰۵ به اجرا درآمد.[154] اسپانیا سومین کشور جهان بود که ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کرد. مجلس اسپانیا در ۳۰ ژوئن ۲۰۰۵ با رأی ۱۸۷ به ۱۴۷، قانون ازدواج همجنس‌گرایان را که مورد حمایت نخست‌وزیر، خوزه لوئیز رودریگز ساپاترو نیز بود،[155] تصویب کرد. بدین ترتیب زوج‌های همجنس‌گرا از همهٔ حقوق زوج‌های دگرجنس‌گرا از جمله حق سرپرستی فرزند بهره‌مند شدند.[156] این قانون از ۳ ژوئیه همان سال اجرا شد.[154] تا یک سال پس از تصویب این قانون حدود ۴۵۰۰ زوج همجنس‌گرا در اسپانیا ازدواج کردند.[157]

نروژ

نروژ ششمین کشور جهان بود که در ژوئن ۲۰۰۸ ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کرد. مجلس نروژ در ۱۱ ژوئن ۲۰۰۸ با رأی اکثریت ۸۴ به ۴۱ با این قانون موافقت کرد.[158] مجلس علیا نروژ نیز یک هفته بعد (۱۷ ژوئن) با رأی ۲۳ به ۱۷ این قانون را تصویب کرد. قانون ازدواج همجنس‌گرایان از ۱ ژانویه ۲۰۰۹ در نروژ اجرا شد.[159] این قانون همهٔ حقوقی که دگرجنس‌گرایان تا آن زمان از آن بهره‌مند بودند را برای همجنس‌گرایان فراهم کرد. از جمله این حقوق حق سرپرستی فرزند و امکان درون‌کاشت مصنوعی اسپرم برای زوج‌های همجنس‌گرای زن بود. البته این قانون هیچگونه تعهدی را برای کلیساها در ارتباط با برگزاری مراسم ازدواج زوج‌های همجنس‌گرا در نظر نگرفت.[160] نروژ از سال ۱۹۹۳ امکان اتحاد مدنی را برای زوج‌های همجنس‌گرا فراهم کرده بود.[158]

سوئد

سوئد هفتمین کشور جهان و و پنجمین کشور اروپا بود که در آوریل ۲۰۰۹ ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کرد. البته سوئد از ۱۹۹۵ امکان اتحاد مدنی و از سال ۲۰۰۰ امکان سرپرستی فرزند را برای زوج‌های همجنس‌گرا فراهم کرده بود. اما مجلس سوئد در ۱ آوریل ۲۰۰۹ با رأی ۲۶۱ به ۲۲ قانون ازدواج همجنس‌گرایان را نیز تصویب کرد. شش حزب از هفت حزب مجلس سوئد از این قانون حمایت کردند و حزب دموکرات مسیحی تنها حزبی بود که از این قانون حمایت نکرد. قانون ازدواج همجنس‌گرایان در سوئد از ۱ مه ۲۰۰۹ اجرا شد.[161][162] کلیسای سوئد در ۲۲ اکتبر ۲۰۰۹ به‌طور رسمی به کشیش‌های خود اجازه داد تا مراسم ازدواج همجنس‌گرایان را برگزار کنند.[163]

پرتغال

ازدواج همجنس‌گرایان در پرتغال از ۵ ژوئن ۲۰۱۰ قانونی شده‌است. دولت پرتغال در دسامبر ۲۰۰۹ پیشنهاد قانونی‌سازی ازدواج همجنس‌گرایان را مطرح نمود.[164] مجلس پرتغال در ۸ ژانویهٔ ۲۰۱۰ با رأی ۱۲۵ به ۹۹ این قانون را تصویب کرد.[165] پاپ بندیکت شانزدهم در ۱۳ مه ۲۰۱۰، در دیدار رسمی از پرتغال مخالفت خود را با ازدواج همجنس‌گرایان اعلام کرد و آن را خطرناک نامید.[166] اما رئیس‌جمهور، آنیبال کاواکو سیلوا در ۱۷ مه ۲۰۱۰ این قانون را امضاء کرد و پرتغال به ششمین کشور در اروپا تبدیل شد که ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کرد.[167] این قانون از ۵ ژوئن ۲۰۱۰ اجرا شد.[168] در ۷ ژوئن ۲۰۱۰ یک زوج همجنس‌گرای زن نخستین همجنس‌گرایانی بودند که در پرتغال ازدواج کردند.[169] البته در متن اولیه قانون ازدواج همجنس‌گرایان در پرتغال، حق سرپرستی فرزند برای همجنس‌گرایان در نظر گرفته نشده بود.[170] با این وجود مجلس پرتغال در ۲۴ فوریه ۲۰۱۲ پیش‌نویس قانونی برای اعطای حق سرپرستی فرزند به همجنس‌گرایان را تصویب نکرد.[171] اکثریت اعضای مجلس پرتغال در ۱۷ مه ۲۰۱۳ قانونی را تصویب کردند که به موجب آن زوج‌های همجنس‌گرا می‌توانند سرپرستی فرزند شریک خود را بر عهده بگیرند.[172]

ایسلند

قانون ازدواج همجنس‌گرایان در ایسلند از ۲۷ ژوئن ۲۰۱۰ فعال گردید. مجلس ایسلند (آلثینگی) در ۱۱ ژوئن ۲۰۱۰ با ۴۹ رأی موافق و ۰ رأی مخالف، قانون ازدواج را به صورت خنثی از جنسیت تغییر داد. در این قانون اجباری برای کلیسا در مورد برگزاری ازدواج زوج‌های همجنس در نظر گرفته نشده‌است و کشیش‌ها در برگزاری مراسم ازدواج همجنس‌گرایان آزاد هستند. تا پیش از تصویب این قانون امکان اتحاد مدنی برای زوج‌های همجنس وجود داشت.[173] در ۲۷ ژوئن ۲۰۱۰ نخست‌وزیر ایسلند، یوهانا سیگورداردوتیر و شریک زندگی‌اش اتحاد مدنی خود را به ازدواج تبدیل کردند. سیگورداردوتیر نخستین رئیس دولت علناً همجنس‌گرای دنیاست.[174]

دانمارک

ازدواج همجنس‌گرایان در دانمارک از ۱۵ ژوئن ۲۰۱۲ به صورت قانونی انجام می‌شود.[175] دانمارک نخستین کشور دنیا بود که در سال ۱۹۸۹ اتحاد مدنی همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کرد.[176] آن قانون در سال ۱۹۹۶ به گرینلند نیز گسترش یافت و در سال ۱۹۹۹ اصلاح‌هایی در آن صورت گرفت.[177] البته امکان برگزاری مراسم در کلیسا یا سرپرستی فرزند برای زوج‌های همجنس‌گرا وجود نداشت.[178] در سال ۲۰۰۹ حق سرپرستی فرزند توسط مجلس دانمارک (فُلکِتین) به زوج‌های همجنس‌گرا اعطا شد. در مارس ۲۰۱۲ حکومت دانمارک پیش‌نویس قانون ازدواج همجنس‌گرایان را به مجلس تقدیم کرد.[179] مجلس نیز در ۷ ژوئن ۲۰۱۲ با ۸۵ رأی موافق و ۲۴ رأی مخالف این قانون را تصویب کرد؛ که از ۱۵ ژوئن اجرا شد.[175] البته این قانون تنها محدود به خاک اصلی کشور دانمارک است و گرینلند و جزایر فارو را شامل نمی‌شود.[180] قانونگذاران گرینلند در مه ۲۰۱۵ با رأی ۲۷ به ۰ قانون ازدواج زوج‌های همجنس را تصویب کردند. این قانون از ۱ اکتبر ۲۰۱۵ اجرا خواهد شد.[181] براساس قانون ازدواج همجنس‌گرایان دانمارک، یک کشیش می‌تواند از برگزاری مراسم زوجی همجنس‌گرا امتناع ورزد که در آن صورت اسقف محلی باید جایگزینی برای آن کلیسا بیابد.[182]

فرانسه
تظاهرات مخالفان قانونی شدن ازدواج همجنس‌گرایان در فرانسه در نزدیکی میدان شارل دوگل، ۲۴ مارس ۲۰۱۳

فرانسه از ۱۸ مه ۲۰۱۳ ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی کرده‌است.[183] در ۷ نوامبر ۲۰۱۲ پیش‌نویس قانونی برای تغییر تعریف ازدواج در فرانسه توسط دولت سوسیالیست، به مجلس ارائه شد. این قانون صرف‌نظر از گرایش جنسی، اجازهٔ ازدواج را به همهٔ افراد می‌داد؛ بنابراین زوج‌های همجنس‌گرا می‌توانستند پس از ازدواج، نام همسر خود را برگزیده و از حق ارث و حقوق بازنشستگی بهره‌مند گردند. در این قانون همچنین حق سرپرستی فرزند به زوج‌های همجنس‌گرا اعطا می‌گشت. رئیس‌جمهور، فرانسوا اولاند در مبارزات انتخاباتیش حمایت خود را از تصویب این قانون اعلام کرده بود.[184][185] در ۱۳ ژانویهٔ ۲۰۱۳ دست‌کم ۳۵۰٬۰۰۰ نفر از مردم پاریس در مخالفت با قانونی‌سازی ازدواج همجنس‌گرایان در فرانسه، در نزدیکی برج ایفل دست به تظاهرات زدند.[186][187] در ۲ فوریه ۲۰۱۳ مجلس ملی فرانسه با رأی ۲۴۹ به ۹۷، ماده نخست قانون، که ازدواج را توافقی بین دو شخص تعریف می‌کرد، تصویب کرد. نمایندگان حزب راستگرای فرانسه که با تصویب این قانون مخالف بودند صدها اصلاحیه بر آن وارد کردند. این در حالی بود که نتایج نظرسنجی‌ها نشان می‌داد ۵۵ تا ۶۰ درصد مردم فرانسه با تصویب این قانون موافق بودند اما تنها ۵۰ درصد آن‌ها حق سرپرستی فرزند را برای همجنس‌گرایان تأیید می‌کردند.[188] مجلس فرانسه در ۱۲ فوریه ۲۰۱۳ با رأی ۳۲۹ به ۲۲۹ کل قانون را، که شامل امکان سرپرستی فرزند برای زوج‌های همجنس‌گرا نیز بود، تصویب کرد.[186]

در ۲۵ مارس ۲۰۱۳ صدها هزار نفر از مخالفان قانونی شدن ازدواج همجنس‌گرایان در پاریس دست به تظاهرات زدند. پلیس برای متفرق ساختن آن‌ها به گاز اشک‌آور متوسل شد.[189] با این حال این قانون در ۱۲ آوریل ۲۰۱۳ و با رأی ۱۷۹ به ۱۵۷ به تصویب مجلس سنا رسید.[190] مجلس فرانسه نیز در ۲۳ آوریل ۲۰۱۳ با رأی نهایی ۳۳۱ به ۲۲۵ قانون ازدواج را تصویب کرد.[191] فرانسوا اولاند در ۱۸ مه ۲۰۱۳ این قانون را امضاء کرد و فرانسه به چهاردهمین کشور دنیا و نهمین کشور اروپا تبدیل شد که ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کرد.[183] یک هفته بعد تظاهراتی در پاریس در اعتراض به این قانون برگزار شد. پلیس شمار تظاهرکنندگان را که در مرکز شهر تجمع کرده بودند حداکثر ۱۵۰ هزار نفر تخمین زد اما سازمان‌دهندگان این رقم را نزدیک یک میلیون نفر می‌دانستند.[192] آخرین اصلاح اجتماعی بزرگ فرانسه در سال ۱۹۸۱ و با حذف قانون اعدام صورت گرفته بود.[193] در ۲۹ مه ۲۰۱۳ نخستین مراسم ازدواج یک زوج همجنس‌گرا در فرانسه، در مون‌پلیه با حضور شهردار شهر برگزار گردید.[194]

بریتانیا

امکان اتحاد مدنی برای زوج‌های همجنس‌گرا در بریتانیا از دسامبر ۲۰۰۵ فراهم بوده‌است.[195] در دسامبر ۲۰۱۲ نخست‌وزیر، دیوید کامرون اعلام کرد که از قانونی شدن ازدواج همجنس‌گرایان در انگلستان و ولز حمایت می‌کند. وی اطمینان داد که در قانون، اجباری برای کلیساها در برگزاری مراسم زوج‌های همجنس‌گرا وجود نخواهد داشت.[196] مجلس عوام بریتانیا در ۲۱ مه ۲۰۱۳ طرح دیوید کامرون را با رأی ۳۶۶ به ۱۶۱ تصویب کرد.[197] این قانون در ۴ ژوئن ۲۰۱۳ با رأی ۳۹۰ به ۱۴۸ در مجلس اعیان تصویب شد.[198] قانون ازدواج همجنس‌گرایان در انگلستان و ولز در ۱۷ ژوئیه ۲۰۱۳ توشیح ملوکانه را نیز به دست آورد و رسماً تبدیل به قانون شد.[199] نخستین ازدواج‌های زوج‌های همجنس از ۲۹ مارس ۲۰۱۴ ثبت گردیدند.[200] البته این قانون در اسکاتلند و ایرلند شمالی اعتباری ندارد و آن دو کشور تابع بریتانیا، از قوانین خودشان پیروی می‌کنند. مجلس ایرلند شمالی در آوریل ۲۰۱۳ به پیش‌نویس قانونی مشابه رأی مخالف داد.[201] اما اسکاتلند در حال طی کردن روند قانونی‌سازی است.[202]

لوکزامبورگ

ازدواج همجنس‌گرایان در لوکزامبورگ از ۱۸ ژوئن ۲۰۱۴ و با رأی ۵۶ به ۴ مجلس نمایندگان این کشور قانونی شد. این قانون در ۱ ژانویهٔ ۲۰۱۵ میلادی به اجرا درخواهد آمد.[203] اگزاویه بتل نخست‌وزیر آشکارا همجنس‌گرای لوکزامبورگ در سال ۲۰۱۳ وعده داده بود که پیش‌نویس قانون ازدواج زوج‌های همجنس را به مجلس ارائه کند. با اجرای این قانون زوج‌های همجنس می‌توانند از حق ازدواج و سرپرستی فرزند برخوردار گردند.[204][205]

اسلوونی

قانون ازدواج همجنس‌گرایان در اسلوونی در ۳ مارس ۲۰۱۵ با رأی ۵۱ به ۲۸ توسط مجلس شورای ملی اسلوونی تصویب شد.[206] این قانون هنوز به امضای رئیس‌جمهور این کشور نرسیده‌است. با وجود آنکه مجلس اندکی بعد با رأی ۵۳ به ۲۱ لایحه‌ای را تصویب کرد که برگزاری همه‌پرسی برای ازدواج همجنس‌گرایان را مخالف قانون اساسی دانسته و آن را منع می‌کرد، مخالفان قانونی شدن ازدواج همجنس‌گرایان اعلام کردند که بیش از ۴۰٬۰۰۰ امضا جمع‌آوری کرده و قصد دارند تصمیم مجلس را در دادگاه قانون اساسی به چالش کشند.[207] دادگاه قانون اساسی حکم نهایی را در ماه سپتامبر اعلام خواهد کرد.[208]

آمریکای شمالی
کانادا

پس از پشتیبانی استان‌ها و قلمروهای کانادا از ازدواج همجنس‌گرایان و تصویب قانون‌های مربوط در مجلس‌های استانی، دولت فدرال کانادا در ژوئیه ۲۰۰۵ قانون ازدواج همجنس‌گرایان را تصویب کرد و این کشور به چهارمین کشور جهان (پس از هلند، بلژیک و اسپانیا) و نخستین کشور خارج از اروپا تبدیل شد که ازدواج همجنس‌گرایان در آن شکل قانونی گرفت.[209]

ایالات متحده آمریکا
قوانین در خصوص روابط همجنسگرایان در آمریکا
  ازدواج همجنسگرایان◊
  به اتحادها امتیازاتی مشابه ازدواج‌ها اعطا می‌شود†
  قانون امتیازات محدود/مشخصی را اعطا می‌کند
  ازدواج‌های همجنس انجام شده در جاهای دیگر به رسمیت شناخته می‌شود‡
  ممنوعیت یا به رسمیت شناخته شدن مشخصی در خصوص ازدواج‌ها یا اتحادها در قانون ایالتی وجود ندارد
  قانون موضوعهٔ ایالت ازدواج همجنس را ممنوع می‌کند
  قانون اساسی ایالت ازدواج همجنس را ممنوع می‌کند
   قانون اساسی ایالت ازدواج همجنس و برخی یا همهٔ دیگر انواع اتحادهای همجنس را ممنوع می‌کند
◊ازدواج همجنسگرایان در نیو مکزیکو در سطح شهرستانی اجرا می‌شود
†فقط به مزایا در سطح ایالتی اعمال می‌شود، مزایای فدرال را شامل نمی‌شود
‡بر اساس ایالات متحده در برابر ویندزر همهٔ ازدواج‌های همجنسی که به طور قانونی انجام شده به منظور مقاصد فدرال به رسمیت شناخته می‌شوند

دیوان عالی آمریکا در تاریخ ۲۶ ژوئن ۲۰۱۵ ازدواج همجنس‌گرایان را در سرتاسر ایالت‌های آمریکا قانونی اعلام کرد.[210] به این ترتیب ایالات متحده آمریکا هجدهمین کشوری است که ازدواج همجنس‌گرایان را به رسمیت شناخته‌است.

نخستین تلاش‌ها برای قانونی‌سازی ازدواج همجنس‌گرایان در آمریکا به سال ۱۹۹۰ میلادی بازمی‌گردد. زمانی که درخواست سه زوج همجنس در هاوایی برای دریافت گواهی ازدواج رد شد. زوج‌ها پس از آن درخواست خود را در دادگاه به چالش کشیدند (پرونده بیر در برابر لوین). دیوان عالی هاوایی در سال ۱۹۹۳ حکم کرد که زوج‌ها حق بنیادینی برای ازدواج ندارند اما ممنوعیت ازدواج ایالت تبعیض جنسی و برخلاف قانون اساسی ایالت است. دیوان عالی در نهایت اعتراض آنان را رد کرد.[211]

ماجرای هاوایی مخالفان ازدواج همجنس‌گرایان در خاک اصلی آمریکا را به تکاپو واداشت. آنان بیم آن داشتند که با قانونی شدن ازدواج همجنس‌گرایان در هاوایی ایالت‌های دیگر مجبور شوند ازدواج همجنس‌گرایان را به رسمیت بشناسند؛ بنابراین روند تصویب قانون دفاع از ازدواج (دُما) آغاز گشت که با استقبال روبرو شد. این قانون فدرال ازدواج را پیوندی میان یک مرد و یک زن تعریف می‌کرد؛ همچنین براساس آن، در صورت قانونی شدن ازدواج همجنس‌گرایان در یک ایالت، ایالت‌های دیگر ملزم بر به‌رسمیت‌شناختن آن ازدواج‌ها نبودند.[212] دُما پس از تصویب در مجلس نمایندگان و مجلس سنا در ۲۱ سپتامبر ۱۹۹۶ توسط بیل کلینتن امضاء و لازم‌الاجرا گردید.[213] تا سال ۲۰۰۵ چهل ایالت قوانین مشابهی را برای ممنوعیت ازدواج همجنس‌گرایان تصویب کردند.[214]

پیشامد مهم دیگر در سال ۱۹۹۹ آغاز گشت؛ زمانی که دادگاه عالی ورمانت در بررسی پرونده بیکر در برابر ایالت حکم کرد که براساس قانون اساسی ایالت، باید زوج‌های همجنس از مزایا و حمایت‌هایی که زوج‌های ازدواج‌کرده دیگر برخوردارند، برخوردار باشند.[215] بدین ترتیب در سال ۲۰۰۰ برای نخستین بار در آمریکا قانون اتحاد مدنی تصویب گشت. در این قانون بیش از ۳۰۰ مورد از حقوق و تعهدهای یک رابطه به زوج‌های همجنس اعطا گردید. در واقع این قانون تمام حقوقی که زوج‌های دگرجنس‌گرا از آن برخوردار بودند را برای زوج‌های همجنس‌گرا فراهم می‌کرد و تنها نام ازدواج را بر خود نداشت.[216]

دادگاه عالی قضایی ماساچوست در ۱۸ نوامبر ۲۰۰۳ و پس از بررسی پرونده گودریج در برابر سازمان بهداشت عمومی با رأی ۴–۳ حکم کرد که ممنوعیت ازدواج همجنس‌گرایان برخلاف قانون اساسی ایالت است. دادگاه ۱۸۰ روز برای اجرای این تصمیم زمان تعیین کرد تا قانون‌گذاران مهلت تغییر قانون را داشته باشند.[217] اما قانون‌گذاران در عوض اصلاحیه‌ای را تصویب کردند که به‌جای ازدواج اتحاد مدنی قانونی گردد که این اصلاحیه نیاز به رأی‌گیری مجدد در سال ۲۰۰۶ داشت.[218] دادگاه عالی ماساچوست در ۳ فوریه ۲۰۰۴ اصلاحیه را راه حل نامناسبی برای شکاف قانونی پرونده گودریج دانست.[219] دادگاه اعلام کرد که اتحاد مدنی حتی اگر تمام حقوق را فراهم کند اما همین که نام ازدواج را بر خود ندارد نوعی تبعیض جنسی است.[220] اندکی بعد میت رامنی، فرماندار جمهوری‌خواه ماساچوست، تصمیم دادگاه عالی قضایی این ایالت مبنی بر قانونی‌سازی ازدواج همجنس‌گرایان را «تصمیمی خطاکارانه و اشتباهی عمیق» نامید.[221] او همچنین قانون‌گذاران را مورد انتقاد قرار داد که اجازه تعلیق این تصمیم را به او نداده‌اند.[222] با این وجود نخستین زوج‌ها در ۱۷ مه ۲۰۰۴ در این ایالت ازدواج کردند و ماساچوست به نخستین ایالت آمریکا تبدیل شد که ازدواج همجنس‌گرایان در آن شکل قانونی گرفت.[223] جرج بوش بلافاصله به این پیشامد واکنش نشان داد و اعلام کرد: «نهاد مقدس ازدواج نباید توسط عده کمی از قضات کنشگر بازتعریف شود. همه آمریکایی‌ها حق دارند که صدایشان در این مناظره شنیده شود. من از سنا خواسته‌ام که اصلاحیه‌ای را برای حمایت از ازدواج به عنوان پیوندی بین یک مرد و یک زن، یک شوهر و یک همسر تصویب کند. نیاز به چنین اصلاحی هنوز ضروری است و من امروز درخواستم را تکرار می‌کنم.»[224]

کالیفرنیا و کنتیکت دو ایالت دیگری بودند که ازدواج همجنس‌گرایان را در سال ۲۰۰۸ قانونی اعلام کردند.[225][226] هرچند که رأی‌دهندگان کالیفرنیایی با شرکت در همه‌پرسی موسوم به پیشنهادی ۸ و با اکثریت ۵۲٫۱ درصدی به تعریف ازدواج به عنوان پیوندی میان یک مرد و یک زن رأی موافق دادند؛ بنابراین ازدواج همجنس‌گرایان در کالیفرنیا از ۵ نوامبر ۲۰۰۸ به حالت تعلیق درآمد.[227] دو ایالت فلوریدا و آریزونا نیز قوانین مشابهی را ضد ازدواج همجنس‌گرایان در سال ۲۰۰۸ تصویب کردند.[228]

از آوریل ۲۰۰۹ تا مارس ۲۰۱۰ چهار ایالت آیووا، مین، ورمانت، نیوهمشایر همراه با واشینگتن دی‌سی ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کردند.[229] اگرچه در نوامبر ۲۰۰۹ رأی‌دهندگان در ایالت مین با شرکت در یک همه‌پرسی با اکثریت ۵۳ درصدی به قانون ازدواج همجنس‌گرایان نه گفتند؛ بنابراین آنچه قانون‌گذاران مین تصویب کرده و فرماندار امضاء نموده بود، لغو گشت.[230] در اوت ۲۰۱۰ یک دادگاه فدرال ناحیه‌ای در سان فرانسیسکو حکم کرد که پیشنهادی کالیفرنیا ۸ تبعیض‌آمیز است.[231] نتایج یک نظرسنجی سی‌ان‌ان در سال ۲۰۱۰ نشان داد که بیش از ۴۵٪ مردم آمریکا از ازدواج همجنس‌گرایان حمایت می‌کنند؛ که نسبت به حمایت ۲۵ درصدی در سال ۱۹۹۶ رشد قابل توجهی داشت.[232]

نیویورک ششمین و تنها ایالتی بود که در ژوئن ۲۰۱۱ ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کرد. این قانون توسط فرماندار ایالت، اندرو کومو امضاء شد.[233] در ۷ فوریه ۲۰۱۲ دادگاه استیناف حوزه نهم ایالات متحده آمریکا نیز در حکمی پیشنهادی کالیفرنیا ۸ را تبعیض‌آمیز نامید.[234] در ۱۷ فوریه ۲۰۱۲ کریس کریستی، فرماندار جمهوری‌خواه نیوجرسی، قانون ازدواج همجنس‌گرایان را که توسط مجلس و سنای آن ایالت تصویب شده بود، وتو کرد.[235] در مه ۲۰۱۲ باراک اوباما به نخستین رئیس‌جمهور آمریکا تبدیل شد که از ازدواج همجنس‌گرایان حمایت نمود. او اعلام کرد: «شخصاً باور دارم که همجنس‌گرایان باید از حق ازدواج برخوردار باشند.» پیش از آن معاون او، جو بایدن نیز حمایت صریح خود را از این موضوع اعلام کرده بود.[236][237] تا پایان سال ۲۰۱۲ سه ایالت واشینگتن، مین و مریلند نیز ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کردند. این سه ایالت نخستین ایالت‌های آمریکا بودند که از طریق برگزاری همه‌پرسی این قانون را تصویب کردند.[238]

در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۳ دیوان عالی ایالات متحده آمریکا در جریان بررسی پرونده ایالات متحده در برابر ویندزر، با رأی ۵–۴، بند سوم قانون دُما را که ازدواج را «پیوندی بین یک مرد و یک زن» تعریف می‌کرد، نقض‌کننده آزادی برابر و ضد متمم پنجم قانون اساسی آمریکا دانست و آن را باطل کرد؛ بنابراین از آن تاریخ زوج‌های همجنس‌گرا نیز مانند زوج‌های دگرجنس‌گرا از مزایای فدرال بهره‌مند شدند. دیوان عالی همچنین در حکمی جداگانه درارتباط با پیشنهادی ۸، با رأی ۵–۴، مجاز شدن ازدواج همجنس‌گرایان در کالیفرنیا را تأیید کرد[239] و بدین ترتیب راه را برای انجام آن هموار نمود.[240] سه قاضی دادگاه استیناف حوزه نهم نیز در ۲۸ ژوئن ۲۰۱۳ حکم کردند که ازدواج همجنس‌گرایان در کالیفرنیا باید بلافاصله از سر گرفته شود.[241] تا پایان سال ۲۰۱۳ شش ایالت دلاویر، مینه‌سوتا، رود آیلند، نیوجرسی، هاوایی و نیومکزیکو نیز ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کردند.[229] در ۲۰ دسامبر همان سال و با حکم یک دادگاه ناحیه‌ای در یوتا، ممنوعیت ازدواج همجنس‌گرایان در آن ایالت برداشته شد.[242] اما با اعتراض مقامات ایالت به تصمیم دادگاه ناحیه‌ای و با حکم دیوان عالی آمریکا، از ۶ ژانویه ۲۰۱۴ ازدواج همجنس‌گرایان در یوتا متوقف گشت.[243]

تا نیمهٔ سپتامبر ۲۰۱۴ علاوه بر ۱۹ ایالتی که ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کرده بودند،[یادداشت 19] یازده ایالت آرکانزاس، کلرادو، فلوریدا، آیداهو، ایندیانا، کنتاکی، میشیگان، اوکلاهما، تگزاس، ویرجینیا و ویسکانسین نیز در وضعیتی مشابه یوتا قرار گرفتند. به این معنی که دادگاه‌های ناحیه‌ای ممنوعیت ازدواج همجنس‌گرایان در ایالت را مخالف قانون اساسی آمریکا دانستند. وانگهی پس از آن حکم دادگاه‌ها برای رسیدگی به اعتراض‌ها متوقف شد.[244] در این میان ۶ ایالت میشیگان، آرکانزاس، ویسکانسین، ایندیانا، کلرادو، و یوتا در یک بازهٔ زمانی محدود به ثبت ازدواج زوج‌های همجنس پرداختند.[245] نتایج یک نظرسنجی واشینگتن پست و ای‌بی‌سی نیوز در سال ۲۰۱۴ نشان داد که ۵۹ درصد از مردم آمریکا از ازدواج همجنس‌گرایان حمایت می‌کنند در حالی که ۳۴ درصد با آن مخالفند که رکورد تازه‌ای از نظر میزان حمایت از ازدواج همجنس‌گرایان بود.[246]

آمریکای لاتین
به رسمیت شناختن ازدواج همجنس‌گرایان در آمریکای جنوبی
  ازدواج همجنس‌گرایان
  گونه‌های دیگری از زندگی مشترک
  به رسمیت شناخته نشده یا نامشخص
  به رسمیت شناخته نمی‌شود، ازدواج همجنس‌گرایان توسط قانون اساسی ممنوع شده است
  روابط جنسی همجنسان غیرقانونی است
آرژانتین

در ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۰ آرژانتین ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کرد و در این زمینه به نخستین کشور در آمریکای لاتین و دهمین کشور در جهان تبدیل شد.[یادداشت 20][247] مجلس سنای آرژانتین در ۱۵ ژوئیه ۲۰۱۰ با رأی ۳۳ به ۲۷ قانون ازدواج همجنس‌گرایان در این کشور را تصویب کرد.[248] رئیس‌جمهور آرژانتین، کریستینا فرناندز د کیرشنر که در آن زمان در چین به سر می‌برد از تصویب این قانون اعلام رضایت کرد.[249] وی پس از بازگشت به کشور در بعد از ظهر ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۰، قانون ازدواج همجنس‌گرایان را امضاء کرد.[247] کلیسای کاتولیک آرژانتین پیش از تصویب قانون ازدواج همجنس‌گرایان در این کشور، مخالفت خود را اعلام کرده و چندین تظاهرات را سازماندهی کرده بود. همچنین نتایج نظرسنجی‌ها نشان می‌داد که در حدود ۷۰ درصد از مردم آرژانتین از این قانون حمایت می‌کنند.[250]

اروگوئه

ازدواج همجنس‌گرایان در اروگوئه از ۵ اوت ۲۰۱۳ قانونی شده‌است.[251] مجلس نمایندگان اروگوئه در ۱۲ دسامبر ۲۰۱۲ با رأی ۸۱ به ۶، پیش‌نویس قانون ازدواج همجنس‌گرایان در این کشور را تصویب کرد.[252] مجلس سنا در ۲ آوریل ۲۰۱۳ با رأی ۲۳ به ۸ نسخه جدیدی از همان قانون را با اصلاحات جزئی تصویب کرد که مجلس نمایندگان نیز در ۱۰ آوریل ۲۰۱۳ به نسخه اصلاح شده رأی موافق داد.[یادداشت 21][253][254] رئیس‌جمهور اروگوئه، خوزه موخیکا که خود حامی تصویب قانون ازدواج همجنس‌گرایان در اروگوئه بود، در ۳ مه ۲۰۱۳ آن را امضاء کرد. این قانون از ۵ اوت ۲۰۱۳ در اروگوئه اجرا شد. اروگوئه دومین کشور در آمریکای لاتین و دوازدهمین کشور در جهان بود که ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کرد.[251][255]

برزیل

دادگاه فدرال عالی برزیل در مه ۲۰۱۱ اتحاد مدنی همجنس‌گرایان را در تمام کشور قانونی اعلام کرد. زوج‌های همجنس‌گرا با تصویب این قانون تقریباً از حقوقی برابر با زوج‌های دگرجنس‌گرا بهره‌مند شدند.[256][257] شورای عدالت ملی برزیل در ۱۴ مه ۲۰۱۳ قانونی را تصویب کرد که تمام دفترداران را مجبور به ثبت ازدواج زوج‌های همجنس‌گرا می‌کرد. تا پیش از تصویب این قانون ازدواج همجنس‌گرایان در بخش‌هایی از برزیل انجام می‌شد، اما مسئولین دفترخانه‌ها گاهی از پذیرفتن زوج‌های همجنس‌گرا سرباز می‌زدند. این قانون همچنین دفتردارها را ملزم می‌کرد که اتحاد مدنی زوج‌های همجنس‌گرا را (در صورت تمایل آنان) به ازدواج تبدیل کنند.[258]

مکزیک

ازدواج همجنس‌گرایان در مکزیک به رسمیت شناخته می‌شود اما تنها در مکزیکو سیتی (از ۴ مارس ۲۰۱۰)،[259][260] کینتانا رو (از مه ۲۰۱۲)،[261][262] کواویلا (از ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۴)[263] و چیواوا (از ۱۲ ژوئن ۲۰۱۵)[264] به صورت قانونی انجام می‌شود. دیوان عالی مکزیک در ۱۰ اوت ۲۰۱۰ قانونی را تصویب کرد که بر اساس آن تمام ایالت‌ها بایستی ازدواج‌های همجنس‌گرایانی را که در جای‌های دیگر و به صورت قانونی انجام شده‌اند، به رسمیت بشناسند. این قانون اما هیچ ایالتی را مجبور نمی‌کند که ازدواج همجنس‌گرایان را قانونی اعلام کند.[265] در مکزیک همچنین امکان ثبت اتحاد مدنی برای زوج‌های همجنس‌گرا در دو ایالت کواویلا و کولیما وجود دارد.[266][267][268]

ازدواج همجنس‌گرایان در فرهنگ عامه

ادبیات داستانی

وضعیت قانونی در بسیاری از کشورها (از جمله بریتانیا) تا اواسط سده بیستم میلادی به گونه‌ای بوده‌است که نویسندگان نمی‌توانسته‌اند آزادانه به نوشتن دربارهٔ روابط همجنس‌گرایانه بپردازند به‌ویژه اگر کتاب‌هایشان شبیه به خودزندگی‌نامه می‌گردید ممکن بود تحت پی‌گرد قانونی قرار گیرند یا مجبور به سانسور کتاب‌هایشان شوند.[269]

رمان بوستونی‌ها (۱۸۸۶) نوشتهٔ هنری جیمز دربارهٔ گونه‌ای زندگی مشترک به نام ازدواج بوستون است که در سدهٔ نوزدهم میلادی در میان زنان ایالت‌های نیو انگلند آمریکا رواج داشته‌است. در آن زمان زنان در صورت ازدواج با مردان استقلال مالی خود را از دست می‌دادند و بنابراین به زندگی مشترک با زن دیگری می‌پرداختند که این رابطه لزوماً جنسی نبوده‌است. آلیس جیمز، خواهر هنری جیمز نیز در چنین رابطه‌ای بوده‌است که منبع الهام هنری جیمز در نوشتن بوستونی‌ها است.[270]

کتاب پادشاه و پادشاه (۲۰۰۲) نیز کتابی ویژهٔ کودکان است که به ازدواج همجنس‌گرایان (میان دو مرد) می‌پردازد. داستان آن دربارهٔ ملکه‌ای است که قصد دارد از میان شاهدختان برای پسرش همسری بیابد. اما پسرش در حین یافتن همسر، شیفتهٔ برادر یکی از شاهدخت‌ها می‌شود و با او ازدواج می‌کند و یک پادشاه تبدیل به دو پادشاه می‌شود. انتشار این کتاب موجب انتقادهایی از سوی گروه‌های مذهبی و والدینی شد که موضوع آن را برای کودکان مناسب نمی‌دانستند.[271]

موسیقی

ترانهٔ «عشق یکسان» (به انگلیسی: Same Love)، آهنگی از گروه رپ آمریکایی مکلمور و رایان لوئیس است که به‌گونهٔ مستقیم به دفاع از ازدواج همجنس‌گرایان می‌پردازد. این اثر در ابتدا برای واشینگتن ۷۴ که به قانونی‌سازی ازدواج همجنس‌گرایان در واشینگتن می‌پردازد؛ منتشر شد و سپس به ترانه‌ای برای دفاع از ازدواج همجنس‌گرایان در آمریکا بدل گردید.[272] «عشق یکسان» توانست در جدول‌های استرالیا و نیوزیلند به رتبهٔ یک و در جدول‌های جمهوری چک، ایرلند، اسکاتلند و انگلستان جزو ده ترانه نخست قرار گیرد.

فیلم
شعار فیلم برایدگروم

لس آنجلس تایمز پنج فیلم کوهستان بروکبک، میلک، بوسیدن جسیکا استاین، ساعت‌ها و بچه‌ها حالشان خوب است را در مثبت‌سازی نظر افراد نسبت به ازدواج همجنس‌گرایان مؤثر دانسته‌است.[273] همچنین مستندهایی همچون پرونده علیه پیشنهادی ۸،[274][275] برایدگروم و اجراهایی همچون ۸ به موضوع ازدواج همجنس‌گرایان پرداخته‌اند.

برنامه‌های تلویزیونی

در یک نظرسنجی در آمریکا ۲۷ درصد از افراد پرسش‌شده گفته‌اند که برنامه‌های تلویزیونی آن‌ها را نسبت به ازدواج همجنس‌گرایان موافق‌تر کرده‌اند، در حالی که ۱۲ درصد گفتند که برنامه‌های تلویزیونی آن‌ها را نسبت به ازدواج مخالف کرده‌اند.[276][277] از مهم‌ترین برنامه‌های تلویزیونی که نظر افراد را نسبت به ازدواج همجنس‌گرایان تغییر داده‌است می‌توان به گلی، خانواده امروزی و عادی جدید اشاره کرد.[276] اتحاد همجنس‌گرایان علیه افتراء برنامه‌های تلویزیونی همچون دوستان، برادران و خواهران، الن دی جنرس شو، این قوم عجیب، ویل و گریس، و آناتومی گری را مؤثر در تغییر نظر آمریکایی‌ها نسبت ازدواج همجنس‌گرایان می‌داند.[278]

جستارهای وابسته

یادداشت
  1. legitimate
  2. اغلب پیش از چیره شدن سفیدپوستان
  3. کلاسیک‌شناس، دیوید هالپرین رابطه را این‌گونه توصیف می‌کند: «انکیدو اغلب «برادر» (آه یو) گیلگمش نامیده می‌شود. به علاوه احساس گیلگمش به انکیدو به صراحت به عنوان جاذبهٔ جنسی مدل می‌شود: در دو رؤیایی که رسیدن انکیدو را پیش‌می‌نمایانند، گیلگمش از دیدن انکیدو همانند یک زن لذت می‌برد (اگرچه او خودش زمانی که انکیدو سرانجام می‌رسد چنین لذتی نمی‌برد). اصطلاح بسیار مهم تنها یکبار به وقوع می‌پیوندد (در رؤیای دوم) در قطعات باقی‌مانده از نسخهٔ قدیمی بابلی، اما نسخهٔ آشوری آن را برداشته و به‌طور خستگی‌ناپذیری تکرارش می‌کند. خودِ اصطلاح به شکل‌های گوناگونی ترجمه شده‌است. ای.ای. اسپیزر ترجمه می‌کند، «[عاشقش هستم] و مانند یک زن به آن کشیده شدم،» در حالی که جفری تیگی ترجیح می‌دهد: «[عاشقش هستم و مانند] یک زن نوازشش کردم.» معنای دقیق اصطلاح مشکل‌زای هابابو هرچه که باشد، در مفهومش تردیدی نیست: واژه‌ای که جاذبهٔ پیش از وقوع گیلگمش به انکیدو را توصیف می‌کند، همچنین برای توصیف جاذبهٔ پیش از وقوع انکیدو به فاحشه‌ای از اوروک استفاده شده‌است، که برای شش روز و هفت شب از او کام می‌گیرد. به علاوه زمانی که انکیدو می‌میرد گیلگمش مانند یک بیوه برای او سوگواری می‌کند (به عبارتی «یک زن ماتم گرفته») و جسدش را می‌پوشاند انگار که عروس بوده‌است. نکتهٔ این مقایسه‌ها با خویشاوندان نزدیک و اشیاء تمایلات جنسی این است که دوستی انکیدو طعمی پیش‌نماییده از لذت‌های جامعه‌جویی انسان مانند ازدواج و پدر بودن را به گیلگمش ارائه می‌کند.»
  4. Symposium
  5. در متن رومی واژه Stola آمده‌است که پوشاک ویژه‌ای بوده که تنها زنان شوهردار روم به تن می‌انداختند.
  6. Dialogues of the Courtesans
  7. Berdache
  8. transgenerational
  9. از آنجا که فرزندان از آن زن نخست به حساب آورده می‌شدند، باروری نیز در کنترل او بوده‌است و به خواست و اجازه او، مردی برای بارور ساختن زن دوم کرایه گرفته می‌شده‌است.
  10. صیغهٔ اخوت یا صیغهٔ خواهرخواندگی
  11. نخستین ایالت آمریکا دربرداشتن جرم ارتباط جنسی همجنس‌گرایانه، ایلی نوی در ۱۹۶۱ بود. نخستین کشور در این زمینه در جهان، هلند بود که همجنس‌گرایی را پس از انقلاب فرانسه از فهرست جرم‌های خود برداشت.
  12. رأی‌دهندگان کالیفرنیایی با شرکت در همه‌پرسی موسوم به پیشنهادی ۸ و با اکثریت ۵۲٫۱ درصدی به تعریف ازدواج به عنوان پیوندی میان یک مرد و یک زن رأی موافق دادند؛ بنابراین ازدواج همجنس‌گرایان در کالیفرنیا از ۵ نوامبر ۲۰۰۸ به حالت تعلیق درآمد اما با رأی دادگاه استیناف حوزه نهم از ۲۸ ژوئن ۲۰۱۳ ادامه یافت.
  13. دادگاه عالی استرالیا اعلام کرد که این تغییر قانون معتبر نیست و ازدواج همجنس‌گرایان باید به صورت فدرال قانونی گردد.
  14. دیوان عالی ایالات متحده آمریکا به درخواست فرماندار جمهوری‌خواه، گری هربرت، ازدواج همجنس‌گرایان در یوتا را متوقف کرد.
  15. حکم دادگاه با درخواست دادستان کل ایالت به حالت تعلیق درآمد.
  16. برای رسیدگی به اعتراض مقامات ایالت متوقف شد.
  17. برای رسیدگی به اعتراض دادستان کل ایالت متوقف شد.
  18. برای رسیدگی به اعتراض دادستان کل ایالت متوقف شد.
  19. این ۱۹ ایالت به اضافهٔ واشینگتن دی سی عبارتند از: کالیفرنیا، کنتیکت، دلاویر، هاوایی، ایلینوی، آیووا، مین، مریلند، ماساچوست، مینه‌سوتا، نیوهمپشایر، نیوجرسی، نیومکزیکو، نیویورک، اورگن، پنسیلوانیا، رودآیلند، ورمانت و واشینگتن.
  20. همچنین دومین کشور در قاره آمریکا، پس از کانادا
  21. با ۷۱ رأی موافق و ۲۱ رأی مخالف

پانویس
  1. تایوان به عنوان اولین کشور آسیایی ازدواج همجنسگرایان را قانونی اعلام کرد بی‌بی‌سی فارسی
  2. Fedorak, Shirley A. (2008). Anthropology matters!. Toronto, Ont.: University of Toronto Press. p. Ch. 11; p. 174. ISBN 1442601086.
  3. Murray, Stephen O. (2001). Boy-wives and female husbands: studies of African homosexualities (1st pbk. ed. ed.). New York: St. Martin's. ISBN 0-312-23829-0. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 28 July 2013. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
  4. Njambi, Wairimu (2001). "Revisiting "Woman-Woman Marriage": Notes on Gikuyu Women". NWSA. 12 (1): 1–23. Archived from the original on 21 July 2014. Unknown parameter |نام خانوادگیWilliam= ignored (help); |first2= missing |last2= in Authors list (help)
  5. Thomas, David L. "Same-Sex Marriage: The Power of a Definition". Appalachian Journal of Law. 4.
  6. Wolfson, Why marriage matters?, 4.
  7. Wolfson, Why marriage matters?, 4.
  8. Wolfson, Why marriage matters?, 13.
  9. Redman, Daniel (7 April 2009). "Noah Webster Gives His Blessing: Dictionaries recognize same-sex marriage—who knew?". Slate (magazine). Archived from the original on 26 July 2014. Retrieved 28 September 2012.
  10. "Dictionaries take lead in redefining modern marriage". The Washington Times. 24 May 2004. Archived from the original on 26 July 2014. Retrieved 25 September 2012.
  11. Dershowitz, Alan M. (3 December 2003). "Government Should Quit the Marriage Business". Los Angeles Times. Archived from the original on 26 July 2014. Retrieved 8 March 2007.
  12. "Jennifer Roback Morse". GLAAD. Archived from the original on 5 July 2014. Retrieved 9 September 2014.
  13. Sfetcu 2014, p. ۱۲۴.
  14. "Marriage Equality". Garden State Equality. Archived from the original on 26 July 2014. Retrieved 24 July 2012.
  15. "Marriage 101". Freedom to Marry. Archived from the original on 16 February 2010. Retrieved 2 August 2014.
  16. "The Divine Institution of Marriage". The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints. Archived from the original on 26 July 2014. Retrieved 28 September 2012.
  17. "Bishops discuss religious liberty, marriage, finances at annual meeting". Catholic New Service. Baltimore. Archived from the original on 13 May 2012. Retrieved 24 July 2012.
  18. "Marriage Protection Sunday: Churches encouraged to address 'gay marriage'". Baptist Press. 19 May 2006. Archived from the original on 26 July 2014. Retrieved 30 September 2011.
  19. Gallagher, Maggie. "Traditional Marriage Trifecta in the Making?." Human Events 64.36 (20 October 2008): 17–17. Academic Search Premier. EBSCO. 30 September 2009
  20. Harper, Robyn (6 June 2012). "When I Get Married, Will It Be a 'Gay Marriage'?". The Huffington Post. Archived from the original on 26 July 2014. Retrieved 28 September 2012.
  21. Lahey and Alderson, Same-sex Marriage, 16.
  22. Lahey and Alderson, Same-sex Marriage, 16.
  23. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1436.
  24. Boswell, Same-sex Unions in PreModern Europe, xxvi.
  25. Boswell, Same-sex Unions in PreModern Europe, 9.
  26. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1437-1438.
  27. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1438.
  28. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1447.
  29. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1440.
  30. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1441.
  31. Boswell, Same-sex Unions in PreModern Europe, 56.
  32. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1443-1444.
  33. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1444.
  34. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1445.
  35. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1446.
  36. Boswell, Same-sex Unions in PreModern Europe, 81.
  37. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1446.
  38. Boswell, Same-sex Unions in PreModern Europe, 80.
  39. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1446-1447.
  40. Boswell, Same-sex Unions in PreModern Europe, 82.
  41. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1447.
  42. Boswell, Same-sex Unions in PreModern Europe, 85.
  43. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1449.
  44. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1449.
  45. Lahey and Alderson, Same-sex Marriage, 16-17.
  46. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1452-1453.
  47. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1453-1454.
  48. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1454-1455.
  49. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1454-55.
  50. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1456-1458.
  51. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1458.
  52. Eskridge, “A History of Same-Sex Marriage”, 1460-1461.
  53. Duran, Khalid (1993). "Homosexuality in Islam". In Swidler, Anne. Homosexuality and World Religions. Valley Forge, Pennsylvania: Trinity Press International. p. 181-190. ISBN 1-56338-051-X.
  54. Babayan and Najmabadi, Islamicate Sexualities, 255.
  55. Babayan and Najmabadi, Islamicate Sexualities, 256.
  56. Babayan and Najmabadi, Islamicate Sexualities, 259.
  57. Afsaneh and Najmabadi, Women with Mustaches and Men without Beards, 158.
  58. Afsaneh and Najmabadi, Women with Mustaches and Men without Beards, 157.
  59. Bonnie J. Morris. "History of Lesbian, Gay, & Bisexual Social Movements". American Psychological Association. Retrieved 13 October 2014.
  60. Lahey and Alderson, Same-sex Marriage, 16.
  61. Lahey and Alderson, Same-sex Marriage, 17.
  62. Lahey and Alderson, Same-sex Marriage, 17.
  63. Lahey and Alderson, Same-sex Marriage, 18.
  64. Lahey and Alderson, Same-sex Marriage, 18.
  65. Lahey and Alderson, Same-sex Marriage, 18.
  66. Lahey and Alderson, Same-sex Marriage, 35-44.
  67. Richard Wolf (8 October 2014). "Timeline of recent same-sex marriage rulings". USA TODAY. Retrieved 11 August 2015.
  68. Newport, Frank. "For First Time, Majority of Americans Favor Legal Gay Marriage". Gallup. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 25 September 2012.
  69. Jowit, Juliette (12 June 2012). "Gay marriage gets ministerial approval". The Guardian. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 25 September 2012.
  70. "Most Irish people support gay marriage, poll says". PinkNews. 24 February 2011. Archived from Most Irish people support gay marriage, poll says the original Check |url= value (help) on 25 July 2014. Retrieved 25 September 2012.
  71. "Law and Civil Rights". PollingReport.com. POLLING REPORT, INC. 2013. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 27 April 2013.
  72. "Survey – Generations at Odds: The Millennial Generation and the Future of Gay and Lesbian Rights". Public Religion Research Institute. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 25 September 2012.
  73. "Pew Forum: Part 2: Gay Marriage". PEW Forum. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 25 September 2012.
  74. Poirier, Justine. "Same-Sex Marriage: Let's Make a Change". Montréalités Justice. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 25 September 2012.
  75. "Data Points: Support for Legal Same-Sex Marriage". The Chronicle of Higher Education. 16 March 2010. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 25 September 2012.
  76. "Support for Same‐Sex Marriage in Latin America" (PDF). Vanderbilt University. Archived from the original (PDF) on 25 July 2014. Retrieved 25 September 2012.
  77. "In Gay Marriage Debate, Both Supporters and Opponents See Legal Recognition as 'Inevitable'". Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 12 July 2014. The religious basis for opposition to homosexuality is seen clearly in the reasons people give for saying it should be discouraged by society. By far the most frequently cited factors –mentioned by roughly half (52%) of those who say homosexuality should be discouraged – are moral objections to homosexuality, that it conflicts with religious beliefs, or that it goes against the Bible. No more than about one-in-ten cite any other reasons as to why homosexuality should be discouraged by society.
  78. Gallagher، Maggie (۲۰۱۲). Debating Same-Sex Marriage. Oxford University Press. ص. ۱۴۳.
  79. Langbein, Laura; Yost, Mark A. (APR 2009). "Same-Sex Marriage and Negative Externalities". Social Science Quarterly. 90 (2). Check date values in: |تاریخ= (help); |access-date= requires |url= (help)
  80. Marriage of Same-Sex Couples  – 2006 Position Statement, Canadian Psychological Association, archived from the original (PDF) on 21 July 2014, retrieved 7 June 2014
  81. Pawelski JG, Perrin EC, Foy JM, et al. (2006). "The effects of marriage, civil union, and domestic partnership laws on the health and well-being of children". Pediatrics. 118 (1): 349–64. doi:10.1542/peds.2006-1279. PMID 16818585. available online: http://pediatrics.aappublications.org/cgi/content/full/118/1/349
  82. Lamb, Ph.D., Michael. "Expert Affidavit for U.S. District Court (D. Mass. 2009)" (PDF). Gay & Lesbian Advocates & Defenders. Archived from the original (PDF) on 25 July 2014. Retrieved 24 July 2012.
  83. Catherine Saint Louis (22 March 2013). "Pediatrics Group Backs Gay Marriage, Saying It Helps Children". New York Times. Archived from the original on 21 October 2014. Retrieved 11 April 2013.
  84. "Pediatricians: Gay Marriage Good for Kids' Health". news.discovery.com. 22 March 2013. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 11 April 2013.
  85. Brief of the American Psychological Association, The California Psychological Association, the American Psychiatric Association, and the American Association for Marriage and Family Therapy as amici curiae in support of plaintiff-appellees, US Court of Appeals, 25 November 2010, archived from the original (PDF) on 21 July 2014, retrieved 7 June 2014
  86. "Elizabeth Short, Damien W. Riggs, Amaryll Perlesz, Rhonda Brown, Graeme Kane: Lesbian, Gay, Bisexual and Transgender (LGBT) Parented Families – A Literature Review prepared for The Australian Psychological Society" (PDF). Archived from the original (PDF) on 25 July 2014. Retrieved 5 November 2010.
  87. "Brief of the American Psychological Association, The California Psychological Association, The American Psychiatric Association, and The American Association of Marriage and Family Therapy as Amici Curiae in Support of Plaintiff-Appellees" (PDF). United States Court of Appeals For the Ninth Circuit. Archived from the original (PDF) on 25 July 2014. Retrieved 28 September 2012.
  88. Pawelski, J. G.; Perrin, E. C.; Foy, J. M.; Allen, C. E.; Crawford, J. E.; Del Monte, M.; Kaufman, M.; Klein, J. D.; Smith, K.; Springer, S.; Tanner, J. L.; Vickers, D. L. (2006). "The Effects of Marriage, Civil Union, and Domestic Partnership Laws on the Health and Well-being of Children". PEDIATRICS. 118 (1): 349–364. doi:10.1542/peds.2006-1279. ISSN 0031-4005.
  89. Herek GM (2006). "Legal recognition of same-sex relationships in the United States: a social science perspective" (PDF). The American Psychologist. 61 (6): 607–21. doi:10.1037/0003-066X.61.6.607. PMID 16953748. Archived from the original (PDF) on 10 June 2010. Retrieved 28 July 2013.
  90. Biblarz, Timothy J. ; Stacey, Judith (2010February). "How Does the Gender of Parents Matter?" (PDF). Journal of Marriage and Family. 72 (1): 3–22. doi:10.1111/j.1741-3737.2009.00678.x. Archived from the original (PDF) on ۱۲ مه ۲۰۱۳. Retrieved ۲۸ ژوئیه ۲۰۱۳. Check date values in: |year= (help)
  91. "Brief presented to the Legislative House of Commons Committee on Bill C38" (PDF). Canadian Psychological Association. Archived from the original (PDF) on 13 October 2012. Retrieved 28 September 2012.
  92. "Joint adoption: a queer option?". Vermont Law Review. 15 (1). 1990.
  93. Peters، For the Love of Children: Genetic Technology and the Future of the Family، 70.
  94. "artificial insemination". Encyclopædia Britannica. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 20 July 2014.
  95. «دادگاه عالی هند به برخورداری تراجنسیتی‌ها از تسهیلات دولتی رای داد». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۶ فروردین ۱۳۹۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۴.
  96. How common is intersex?, Intersex Society of North America, 8 March 2007, archived from the original on 21 July 2014
  97. Bockting, Walter, Autumn Benner, and Eli Coleman. "Gay and Bisexual Identity Development Among Female-to-Male Transsexuals in North America: Emergence of a Transgender Sexuality." Archives of Sexual Behavior 38.5 (October 2009): 688–701. Academic Search Premier. EBSCO. 29 September 2009
  98. "Austria gets first same-sex marriage". 365gay.com. 5 July 2006. Archived from the original on 17 October 2007. Retrieved 20 July 2008.
  99. Schwartz, John (18 September 2009). "U.S. Defends Marriage Law". The New York Times. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 29 September 2009.
  100. Wilcox و Rimmerman، The politics of same-sex marriage، 305.
  101. Ellis, Blake (13 May 2013). "The high cost of same-sex divorce". CNN Money. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 16 July 2014.
  102. FISHER, GABE (3 December 2012). "In precedent-setting ruling, court allows gay couple to untie the knot". The Times of Israel. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 16 July 2014.
  103. "Reflecting on 12 years of gay marriage in the Netherlands". euronews. 4 April 2013. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 19 July 2014.
  104. Badgett, Lee; Herman, Jody L. (November 2011). "Patterns of Relationship Recognition by Same-Sex Couples in the United States" (PDF). The Williams Institute. Archived from the original (PDF) on 28 March 2015. Retrieved 19 July 2014.
  105. Andersson G1, Noack T, Seierstad A, Weedon-Fekjaer H. (2006 Feb). "The demographics of same-sex marriages in Norway and Sweden". Demography. Retrieved 19 September 2014. Check date values in: |تاریخ= (help)
  106. "Banned in Boston". The Weekly Standard. 5 May 2006. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 5 November 2010.
  107. "The Supreme Court decision". CBC News. Toronto. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 5 November 2010.
  108. Wilson, Robin J. ; Laycock, Douglas; Picarello, Anthony R. (2008). Same-sex marriage and religious liberty: emerging conflicts. Washington, D.C.: Beckett Fund for Religious Liberty. ISBN 0-7425-6326-X.
  109. Humphreys, J. (2006). "The Civil Partnership Act 2004, Same-Sex Marriage and the Church of England". Ecclesiastical Law Journal. 8 (8): 289–306. doi:10.1017/S0956618X0000644X. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 28 July 2013.
  110. "Minister: No conscience clause for registrars opposed to same-sex marriage". 20 February 2013. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 28 July 2013.
  111. "Gay Rights, Religious Liberties: A Three-Act Story". Washington DC: NPR. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 5 November 2010.
  112. Steinfels, Peter (22 May 2009). "Same-Sex Marriage Laws Pose Protection Quandary". The New York Times. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 28 July 2013.
  113. "Pope: Abortion, gay marriage among world's greatest threats". USA Today. Washington DC. 14 May 2010. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 28 July 2013.
  114. Jonathan Brown (7 July 2009). "Homosexuality and Same-Sex Marriage in Islam". Patheos. Archived from the original on 21 October 2014. Retrieved 28 July 2013.
  115. Mettanando Bhikkhu (13 July 2005). Religion and Same-Sex Marriage. The Buddhist Channel: Bringing Buddha Dharma Home - Issues. The Bangkok Post
  116. "Dalai Lama supports gay marriage". Daily Telegraph. 7 Mar 2014. Archived from the original on 21 October 2014. Retrieved 1 August 2014.
  117. M. Syafi’i Anwar (29 May 2012). "Reformed Islam: Between hatred and critical thinking". Jakarta Post. Archived from the original on 21 October 2014.
  118. "Buddhists come out for equality". starobserver.com.au. 11 April 2013. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 28 July 2013.
  119. Vanita, Ruth (2008). "Homosexuality and Hinduism." GALVA - The Gay and Lesbian Vaishnava Association, Inc. بایگانی‌شده در ۲۵ ژانویه ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine
  120. "Poll: Calif. gay marriage ban driven by religion". USA Today. 5 December 2008. Archived from the original on 13 June 2012. Retrieved 2 August 2014.
  121. Mirchandani, Rajesh (12 November 2008). "Divisions persist over gay marriage ban". BBC News. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 2 August 2014.
  122. Brostoff, Marissa (11 June 2009). "Same-Sex Marriage in Tel Aviv". tabletmag.com. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 17 July 2013.
  123. Franks, Tim (10 June 2009). "Gay Israelis prepare for their big day". BBC. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 17 July 2013.
  124. Ellingwood, Ken (22 November 2006). "Married gays win Israeli court ruling". The Los Angeles Times. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 17 July 2013.
  125. HARKOV, LAHAV (16 May 2012). "Knesset rejects marriage equality bill". The Jerusalem Post. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 17 July 2013.
  126. Lis, Jonathan (16 June 2013). "Israeli ministers set to vote on bill allowing same-sex civil unions". Haaretz. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 17 July 2013.
  127. Wang, Amber (17 May 2019). "#LoveWon: Taiwan legalises same-sex marriage in landmark first for Asia". Hong Kong Free Press. Archived from the original on 17 May 2019. Retrieved 17 May 2019 – via Agence France-Presse.
  128. Smith, Nicola (17 May 2019). "Taiwan becomes first country in Asia to legalise same-sex marriage". The Telegraph. Archived from the original on 17 May 2019. Retrieved 17 May 2019.
  129. Henry Chu (6 March 2001), Chinese Psychiatrists Decide Homosexuality Isn't Abnormal, Los Angeles Times
  130. "政协发言人称同性婚姻太超前 李银河提案再受挫_新闻中心_新浪网". News.sina.com.cn. Retrieved 22 May 2012.
  131. "South Africa to legalize gay marriage". nbcnews.com. 14 November 2006. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 2 July 2013.
  132. "SA same-sex marriage law signed". BBC. 30 November 2006. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 2 July 2013.
  133. "S Africa approves same-sex unions". BBC. 14 November 2006. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 2 July 2013.
  134. "Marriage legislation becomes law". Radio New Zealand. 21 April 2013. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 10 July 2013.
  135. "NZ legalises same-sex marriage". abc.net.au. 17 April 2013. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 10 July 2013.
  136. "MPs vote to legalise same sex marriage". Television New Zealand. 17 April 2013. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 10 July 2013.
  137. "Tasmania to recognise same-sex marriage". abc.net.au. 29 September 2010. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 11 July 2013.
  138. Marszalek, Jessica (22 October 2013). "ACT legalises same-sex marriage". News Limited. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 19 December 2013.
  139. "First same-sex marriages in Canberra". ABC Online. 7 December 2013. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 19 December 2013.
  140. WITHNALL, ADAM (12 December 2013). "Australia: Gay marriage law reversed by high court less than a week after first weddings". The Independent. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 19 December 2013.
  141. "Australia high court overturns ACT gay marriage law". BBC. 12 December 2013. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 19 December 2013.
  142. Cullen, Simon (19 September 2012). "Lower House votes down same-sex marriage bill". abc.net.au. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 11 July 2013.
  143. "Definition of a partner". Australian Department of Human Services. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 11 July 2013.
  144. www.google.com https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://fa.euronews.com/amp/2017/12/07/australian-parliament-approves-same-sex-marriage&ved=2ahUKEwij6J_XjdrfAhXGC-wKHSO9DEcQFjADegQICBAB&usg=AOvVaw019Pf9wVlD-T7pqOMFoaVV&ampcf=1. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۱-۰۶. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)
  145. www.google.com https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://www.bbc.com/persian/amp/world-42273072&ved=2ahUKEwij6J_XjdrfAhXGC-wKHSO9DEcQFjAHegQIAxAB&usg=AOvVaw2h_PXDZ1qbNkeUnLJUTJnC&ampcf=1. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۱-۰۶. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)
  146. "Dutch Legislators Approve Full Marriage Rights for Gays". New York Times. 13 September 2000. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 31 October 2013.
  147. "Same-Sex Dutch Couples Gain Marriage and Adoption Rights". New York Times. 20 December 2000. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 31 October 2013.
  148. "Same-Sex Marriage Legalized in Amsterdam". CNN. 1 April 2001. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 31 October 2013.
  149. "Gay Marriage Goes Dutch". CBS news. 11 February 2009. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 31 October 2013.
  150. "Same-sex marriage around the world". cbc.ca. 29 May 2009. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 13 November 2013.
  151. HARDING, GARETH (31 January 2003). "Belgium legalizes gay marriage". UPI. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 13 November 2013.
  152. "Belgium passes gay adoption law". BBC. 21 April 2006. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 13 November 2013.
  153. "Ten years of same-sex marriage: a mixed blessing". Radio Netherlands Worldwide. 1 April 2011. Archived from the original on 19 July 2014. Retrieved 19 July 2014.
  154. "First gay couple marries in Spain". CNN. 11 July 2005. Retrieved 13 November 2013.
  155. "Spain paves way for gay marriage". BBC. 21 April 2005. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 13 November 2013.
  156. "Spain approves liberal gay marriage law". Tampa Bay Times. 1 July 2005. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 13 November 2013.
  157. "Conservative mayor presides over gay wedding". euronews. 30 July 2006. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 13 November 2013.
  158. "Same-sex marriage around the world". CBC. 7 February 2012. Archived from the original on 18 September 2014. Retrieved 18 September 2014.
  159. "New law in Norway grants gay couples marriage rights". USA Today. 17 June 2008. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 14 November 2013.
  160. "Norway passes law approving gay marriage". Los Angeles Times. 17 June 2008. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 14 November 2013.
  161. "Sweden allows same-sex marriage". BBC. 2 April 2009. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 14 November 2013.
  162. "Gays Win Marriage Rights". Radio Sweden. 1 April 2009. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 14 November 2013.
  163. "Church of Sweden Priests to Wed Gay Couples in Gender-Neutral Ceremonies". Fox News. 22 October 2009. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 14 November 2013.
  164. Hatton, Barry (17 December 2009). "Portuguese govt aims to permit gay marriage". The Boston Globe. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 21 November 2013.
  165. Hatton, Barry (9 January 2010). "Portuguese parliament votes to permit same-sex marriage". The Washington Post. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 21 November 2013.
  166. Squires, Nick (13 May 2010). "Pope says gay marriage is 'insidious and dangerous'". The Telegraph. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 21 November 2013.
  167. "Portugal's president to ratify same-sex marriage law". BBC. 17 May 2010. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 21 November 2013.
  168. "SUBMISSION ON MARRIAGE (DEFINITION OF MARRIAGE) AMENDMENT BILL". New Zealand Parliament. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 21 November 2013.
  169. "Portugal lesbian couple in nation's first gay marriage". BBC. 7 June 2010. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 21 November 2013.
  170. "Parliament legalises same-sex marriage, but not adoption". France 24. 8 January 2010. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 21 November 2013.
  171. "GAY RIGHTS: LAWMAKERS DEFEAT ADOPTION BILL FOR COUPLES". Portugal Daily View. 24 February 2012. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 21 November 2013.
  172. "Gay couples in Portugal win limited adoption rights". Reuters. 17 May 2013. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 21 November 2013.
  173. "Iceland passes gay marriage law in unanimous vote". Reuters. 11 June 2010. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 22 November 2013.
  174. "Iceland PM weds as gay marriage legalised". The Telegraph. 28 June 2010. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 22 November 2013.
  175. MORTENSEN, KRISTIAN (8 June 2012). "New Danish law lets homosexuals wed in church". Reuters. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 26 November 2013.
  176. "Denmark approves same-sex marriage and church weddings". BBC. 7 June 2012. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 26 November 2013.
  177. Newton, Same-sex Marriage: A Reference Handbook, 88.
  178. RULE, SHEILA (2 October 1989). "Rights for Gay Couples in Denmark". The New York Times. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 26 November 2013.
  179. "Denmark submits gay marriage bill". Herald Sun. 15 March 2012. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 26 November 2013.
  180. "Dozens tie the knot in New Zealand as same-sex marriage law takes effect". Deutsche Welle. 19 August 2013. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 26 November 2013.
  181. "Greenland legalizes same-sex marriage". Washington Blade. 28 May 2015. Retrieved 02 July 2015. Check date values in: |بازبینی= (help)
  182. Orange, Richard (7 June 2012). "Gay Danish couples win right to marry in church". The Telegraph. Archived from the original on 24 September 2014. Retrieved 24 September 2014.
  183. ERLANGER, STEVEN (18 May 2013). "Hollande Signs French Gay Marriage Law". The New York Times. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 28 November 2013.
  184. "French gay marriage and adoption bill backed by cabinet". BBC. 7 November 2012. Archived from the original on 18 September 2014. Retrieved 18 September 2014.
  185. Chrisafis, Angelique (7 November 2012). "French government approves introduction of same-sex marriage". The Guardian. Archived from the original on 18 September 2014. Retrieved 18 September 2014.
  186. "France's parliament passes gay marriage bill". The Associated Press via cbc.ca. 12 February 2013. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 28 November 2013.
  187. «تظاهرات گسترده علیه ازدواج همجنسگرایان در پاریس». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۳ ژانویه ۲۰۱۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۸ نوامبر ۲۰۱۳.
  188. "France's parliament approve gay marriage article". BBC. 2 February 2013. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 28 November 2013.
  189. «راهپیمایی مخالفان ازدواج همجنس‌ها در پاریس». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۵ مارس ۲۰۱۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۸ نوامبر ۲۰۱۳.
  190. "French senate votes to legalise gay marriage". BBC. 12 April 2013. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 28 November 2013.
  191. Smith, Laura (24 April 2013). "French lawmakers approve same-sex marriage bill". CNN. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 28 November 2013.
  192. «تظاهرات مخالفان ازدواج همجنسگرایان در پاریس». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۶ مه ۲۰۱۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۸ نوامبر ۲۰۱۳.
  193. "French gay marriage law gets constitutional all-clear". Reuters. 17 May 2013. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 28 April 2013.
  194. Vandoorne, Saskya (30 May 2013). "After months of protests, French couple ties knot in first same-sex wedding". CNN. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 28 November 2013.
  195. «تحول ازدواج در میان بریتانیایی‌ها». بی‌بی‌سی فارسی. ۸ دسامبر ۲۰۰۵. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۲ دسامبر ۲۰۱۳.
  196. "Gay marriage: David Cameron backs church role". BBC. 7 December 2012. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 12 December 2013.
  197. "Gay marriage: Commons passes Cameron's plan". BBC. 21 May 2013. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 12 December 2013.
  198. Dominiczak, Peter (4 June 2013). "Lords give overwhelming backing to gay marriage". The Telegraph. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 12 December 2013.
  199. "Same-sex marriage becomes law in England and Wales". BBC. 17 July 2013. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 12 December 2013.
  200. "Same-sex marriage now legal as first couples wed". BBC. 29 March 2014. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 19 July 2014.
  201. "Same-sex marriage law bid fails". Belfast Telegraph. 29 APRIL 2013. Archived from the original on 21 ژوئیه 2014. Retrieved 12 December 2013. Check date values in: |تاریخ= (help)
  202. "Scotland's gay marriage bill published at Holyrood". BBC. 27 June 2013. Archived from the original on 21 July 2014. Retrieved 12 December 2013.
  203. "Same-sex marriages from January 1". Luxemburger Wort. 17 July 2014. Archived from the original on 2 August 2014. Retrieved 2 August 2014.
  204. "Luxembourg approves same sex marriage". THE TIMES OF INDIA. 19 June 2014. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 5 July 2014.
  205. GANDER, KASHMIRA (18 June 2014). "Luxembourg passes same-sex marriage and adoption bill in landslide vote". Independent. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 5 July 2014.
  206. "Marriage Equality Comes to Slovenia". HighBeam Research. 3 March 2015. Archived from the original on 18 April 2018. Retrieved 30 July 2015.(نیازمند آبونمان)
  207. "MPs Vote to Ban Gay Marriage Referendum". The Slovenia Times. 27 March 2015. Retrieved 30 July 2015.
  208. "Odločitev US o referendumu o zakonu o zakonski zvezi verjetno šele jeseni". Demokracija. 7 July 2015. Archived from the original on 23 September 2015. Retrieved 30 July 2015.
  209. "World Briefing: Americas: Canada: Gay Marriage Approved". The New York Times. 21 July 2005. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 27 June 2013.
  210. «ازدواج همجنسگرایان در سراسر آمریکا قانونی شد». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۵.
  211. Wilcox و Rimmerman، The politics of same-sex marriage، 26.
  212. Wilcox و Rimmerman، The politics of same-sex marriage، 27.
  213. «دیوان عالی آمریکا 'قانون دفاع از ازدواج' را به نفع همجنسگرایان لغو کرد». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۶ ژوئن ۲۰۱۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۶ ژوئن ۲۰۱۴.
  214. Pinello، America’s Struggle for Same-Sex Marriage، 29.
  215. Wilcox و Rimmerman، The politics of same-sex marriage، 27–28.
  216. Pinello، America’s Struggle for Same-Sex Marriage، 29–30.
  217. Burge, Kathleen (18 November 2003). "SJC: Gay marriage legal in Mass". The Boston Globe. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 18 June 2014.
  218. "Same-sex couples ready to make history in Massachusetts". CNN. 17 May 2004. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 18 June 2014.
  219. Pinello، America’s Struggle for Same-Sex Marriage، 19.
  220. Mohr، The long arc of justice: lesbian and gay marriage equality, and rights، 90.
  221. Lewis, Raphael (6 February 2004). "Romney urges states to define institution". The Boston Globe. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 18 June 2014.
  222. Lewis, Raphael (16 April 2004). "Romney seeks authority to delay same-sex marriage". The Boston Globe. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 18 June 2014.
  223. BELLUCK, PAM (17 May 2004). "Massachusetts Arrives at Moment for Same-Sex Marriage". The New York Times. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 18 June 2014.
  224. Bash, Dana (18 May 2004). "Bush renews call for same-sex marriage ban". CNN. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 18 June 2014.
  225. FODERARO, .LISA W (12 November 2008). "Gay Marriages Begin in Connecticut". The New York Times. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 22 June 2014.
  226. DOLAN, MAURA (17 May 2008). "Gay marriage ban overturned". LA Times. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 22 June 2014.
  227. AUDI, TAMARA; SCHECK, JUSTIN; LAWTON, CHRISTOPHER (5 November 2008). "California Votes for Prop 8". The Wall Street Journal. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 22 June 2014.
  228. McKINLEY, JESSE; GOODSTEIN, LAURIE (5 November 2008). "Bans in 3 States on Gay Marriage". The New York Times. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 23 June 2014.
  229. "Same-Sex Marriage Fast Facts". CNN. 14 June 2014. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 23 June 2014.
  230. "Maine rejects same-sex marriage law". CNN. 5 November 2009. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 23 June 2014.
  231. McKINLEY, JESSE; SCHWARTZ, JOHN (4 August 2010). "Court Rejects Same-Sex Marriage Ban in California". The New York Times. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 23 June 2014.
  232. GELMAN, ANDREW; LAX, JEFFREY; PHILLIPS, JUSTIN (21 August 2010). "Over Time, a Gay Marriage Groundswell". The New York Times. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 24 June 2014.
  233. "N.Y. legalizes gay marriage". USA TODAY. 25 June 2011. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 24 June 2014.
  234. McVeigh, Karen (7 February 2012). "Prop 8: California gay marriage ban struck down by federal appeals court". The Guardian. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 24 June 2014.
  235. ZERNIKE, KATE (17 February 2012). "Christie Keeps His Promise to Veto Gay Marriage Bill". The New York Times. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 23 November 2013.
  236. LEE, CAROL E. (10 May 2012). "Obama Backs Gay Marriage". The Wall Street Journal. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 24 June 2014.
  237. «اوباما از ازدواج همجنسگرایان حمایت کرد». بی‌بی‌سی فارسی. ۹ مه ۲۰۱۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۴ ژوئن ۲۰۱۴.
  238. HONAN, EDITH (7 November 2012). "Maryland, Maine, Washington approve gay marriage". Reuters. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 24 June 2014.
  239. «دیوان عالی آمریکا معنای سنتی ازدواج را رد کرد». VOA. ۵ تیر ۱۳۹۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۷ ژوئن ۲۰۱۴.
  240. PERALTA, EYDER (26 June 2013). "Court Overturns DOMA, Sidesteps Broad Gay Marriage Ruling". npr. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 27 June 2014.
  241. Botelho, Greg (29 June 2013). "Same-sex marriages resume in California after court gives go-ahead". CNN. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 27 June 2014.
  242. ECKHOLM, ERIK (20 December 2013). "Federal Judge Rules That Same-Sex Marriage Is Legal in Utah". The New York Times. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 5 July 2014.
  243. «دیوان عالی آمریکا ازدواج همجنسگرایان را در ایالت یوتا موقتاً معلق کرد». یورونیوز. ۶ ژانویه ۲۰۱۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۵ ژوئیه ۲۰۱۴.
  244. "Same-Sex Marriage Fast Facts". CNN. 13 September 2014. Archived from the original on 18 September 2014. Retrieved 18 September 2014.
  245. Wolf, Richard (20 August 2014). "Supreme Court blocks same-sex marriages in Virginia". USA Today. Archived from the original on 18 September 2014. Retrieved 18 September 2014.
  246. CRAIGHILL, PEYTON M. (5 March 2014). "Support for same-sex marriage hits new high; half say Constitution guarantees right". Washington Post. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 7 July 2014.
  247. Fastenberg, Dan (22 July 2010). "A BRIEF HISTORY OF International Gay Marriage". Time. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 5 August 2013.
  248. BARRIONUEVO, ALEXEI (15 July 2010). "Argentina Approves Gay Marriage, in a First for Region". The New York Times. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 5 August 2013.
  249. Forero, Juan (15 July 2010). "Argentina becomes second nation in Americas to legalize gay marriage". The Seattle Times. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 5 August 2013.
  250. BARRIONUEVO, ALEXEI (13 July 2010). "Argentina Senate to Vote on Gay Marriage". The New York Times. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 5 August 2013.
  251. "Same-sex marriage bill comes into force in Uruguay". BBC. 5 August 2013. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 19 August 2013.
  252. "Uruguay votes to legalise gay marriage". ioluruguay. iol news. 12 December 2012. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 19 August 2013.
  253. Shoichet, Catherine E.; Klein, Dario (3 April 2013). "Uruguay's senate approves same-sex marriage bill". CNN. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 19 August 2013.
  254. Shoichet, Catherine E. (11 April 2013). "Same-sex marriage bill awaits president's signature in Uruguay". CNN. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 19 August 2013.
  255. "Same-Sex Marriage Bill Becomes Law in Uruguay". PanAmerican Post. 6 August 2013. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 19 August 2013.
  256. "Brazil's supreme court recognizes gay partnerships". Reuters. 5 May 2011. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 10 October 2013.
  257. ROMERO, SIMON (14 May 2013). "Brazilian Court Council Removes a Barrier to Same-Sex Marriage". The New York Times. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 10 October 2013.
  258. "Brazil judicial decision paves way for gay marriage". BBC. 14 May 2013. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 10 October 2013.
  259. "Gay marriage law comes into effect in Mexico City". BBC. 4 March 2010. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 22 July 2013.
  260. O'Connor, Anne-Marie (3 March 2010). "With same-sex marriage law, Mexico City becomes battleground in culture wars". The Washington Post. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 22 July 2013.
  261. "Revocan anulación de bodas gay en QRoo" (به اسپانیایی). eluniversal. 3 May 2012. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 23 July 2013.
  262. "Cancun Plans to Pass Gay Marriage Bill to Attract Tourists". FOX News. 29 December 2011. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 23 July 2013.
  263. "Legales desde hoy matrimonios entre homosexuales en Coahuila" (به اسپانیایی). Vanguardia. 17 de septiembre del 2014. Retrieved 2 July 2015. More than one of |کد زبان= and |زبان= specified (help); Check date values in: |تاریخ= (help)
  264. "Mexican state to allow same-sex marriage". Washington Blade. 12 June 2015. Retrieved 27 June 2015.
  265. "Supreme court rules gay weddings valid in all Mexico". BBC. 10 August 2010. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 28 July 2013.
  266. "Mexican state approves gay civil unions". Mail & Guardian. 13 January 2007. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 28 July 2013.
  267. Walker, S. Lynne (5 March 2007). "New law propels gay rights in Mexico". Union-Tribune. Archived from the original on 13 November 2013. Retrieved 28 July 2013.
  268. "Congreso de Colima aprueba uniones civiles entre personas del mismo sexo" (به اسپانیایی). CNN. 4 July 2013. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 28 July 2013.
  269. Franklin, Ruth (28 June 2011). "Franklin: When Will Gay Marriage's Time Come in Literature?". The New Republic. Archived from the original on 21 September 2015. Retrieved 25 August 2014.
  270. Haralson و Johnson، Critical Companion to Henry James: A Literary Reference to His Life and Work، 68–69.
  271. Asthana, Anushka (11 March 2007). "The prince married a man, and lived happily ever after". The Guardian. Retrieved 25 August 2014.
  272. McKINLEY Jr., JAMES C. (June 30, 2013). "Stars Align for a Gay Marriage Anthem". The New York Times. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 14 July 2014.
  273. Zeitchik, Steven (26 June 2013). "Same-sex marriage: Which films moved the needle?". LA Times. Archived from the original on 22 July 2014. Retrieved 22 July 2014.
  274. Capehart, Jonathan (29 May 2014). "Same-sex marriage and the case against Prop 8". The Washington Post. Archived from the original on 2 August 2014. Retrieved 2 August 2014.
  275. KENIGSBERG, BEN (5 June 2014). "A Legal Chess Game Leading to 'I Do'". The New York Times. Archived from the original on 2 August 2014. Retrieved 2 August 2014.
  276. "'Glee,' 'Modern Family' And Other LGBT-Themed TV Shows Drive Gay Marriage Support: Poll". The Huffington Post. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 14 July 2014.
  277. "THR Poll: 'Glee' and 'Modern Family' Drive Voters to Favor Gay Marriage -- Even Many Romney Voters". Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 14 July 2014.
  278. "Ten TV Shows That Helped Shape National Attitudes on Same-Sex Couples and Marriage Equality". glaad. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved 14 July 2014.

منابع
  • Babayan, Kathryn; Najmabadi, Afsaneh, eds. (2008). Islamicate Sexualities: Translations across Temporal Geographies of Desire. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-03204-0.
  • Boswell, John (1995). Same-sex unions in premodern Europe. New York: Vintage Books. ISBN 0679751645.
  • Eskridge, William N. (1993). "A History of Same-Sex Marriage". Virginia Law Review. ۷۹ (۷): ۱۴۱۱۹–۱۵۱۳. Archived from the original on 25 July 2014.
  • Haralson, E.L.; Johnson, K. (2009). Critical Companion to Henry James: A Literary Reference to His Life and Work. Critical Companion. Facts On File, Incorporated. ISBN 978-1-4381-1727-0. Retrieved 25 August 2014.
  • Lahey, Kathleen; Alderson, Kevin (2004). Same-sex marriage: the personal and the political. Toronto: Insomniac Press. ISBN 1894663632.
  • Mohr, Richard D. (2005). The long arc of justice: lesbian and gay marriage equality, and rights. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-50944-8.
  • Murray, Stephen O.; Roscoe, Will (1997). Islamicate Homosexualities: Culture, History, and Literature. New York University Press. ISBN 0-8147-7467-9.
  • Najmabadi, Afsaneh (2005). Women with mustaches and men without beards: gender and sexual anxieties of Iranian modernity. University of California Press. ISBN 0-520-24263-7.
  • Newton, D.E. (2010). Same-sex Marriage: A Reference Handbook. Contemporary world issues. ABC-CLIO. ISBN 9781598847079. Archived from the original on 25 July 2014. Retrieved ۲۰۱۳-۱۱-۲۶.
  • Peters, T. (1996). For the Love of Children: Genetic Technology and the Future of the Family. Westminster John Knox Press. ISBN 978-0-664-25468-1. Archived from the original on 26 July 2014.
  • Pinello, Daniel R. (2006). America’s Struggle for Same-Sex Marriage. Cambridge University Press. ISBN 0-521-61303-5.
  • Sfetcu, N. (2014). Dating and Interpersonal Relationships:. Nicolae Sfetcu. Retrieved 09 September 2014. Check date values in: |accessdate= (help)
  • Wilcox, Clyde; Rimmerman, Craig A. (2007). The politics of same-sex marriage. Chicago: The University of Chicago Press. ISBN 0-226-72001-2.
  • Wolfson, Evan (2004). Why Marriage Matters?: America, Equality, and Gay People's Right to Marry. Simon & Shuster. ISBN 978-0743264594.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.