شیربرنج

شیربرنج یا شیربا، یک نوع چاشت می باشد که از شیر و برنج می‌پزند و بیشتر با شکر و شیره می‌خورند همچنین به آن «آش شیر» نیز می گویند.[1][2]

تاریخچه

«شیربا» در شاهنامه فردوسی نیز به کار رفته‌است.[3]

در مازندران مراسمی تحت عنوان تمنای باران وجود دارد که در یکی از آیین‌های آن، همهٔ اهالی روستا شیر و برنج جمع می‌کنند و با آن شیربرنج درست کرده، می‌خورند و مقداری از آن را با این باور که باران ببارد، روی پشت بام می‌ریزند.[4]

ارزش غذایی

شیربرنج به‌جهت دارا بودن شیر (منبع غنی از کلسیم) و برنج (سرشار از ویتامین‌های گروه ب) و همچنین طعم‌دهنده‌های مقوی و آرام‌بخش اعصاب مانند هل و گلاب، مفید است.[5]

پانویس
  1. لغتنامهٔ دهخدا، سرواژهٔ «شیربرنج» و «شیربا».
  2. فرهنگ فارسی معین، سرواژهٔ «شیربرنج» و «شیربا».
  3. «همی بود یک چند با مهتران». پارست. دریافت‌شده در ۳ اسفند ۱۳۸۸.
  4. «سنت‌ها وباورها مردم مازندران در زمینه آب». پایگاه اطلاع‌رسانی آب منطقه‌ای مازندران. دریافت‌شده در ۳ اسفند ۱۳۸۸.
  5. «طرز تهیه شیربرنج و فرنی». آکاایران. دریافت‌شده در ۳ اسفند ۱۳۸۸.

منابع
  • دهخدا، علی‌اکبر، لغتنامهٔ دهخدا.
  • محمد، معین، فرهنگ فارسی معین.

پیوند به بیرون
کتاب آشپزی ویکی‌کتاب یک دستور آشپزی در این رابطه دارد:
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.