تقسیمات کشوری در امپراتوری عثمانی

تقسیمات کشوری امپراتوری عثمانی به شیوهٔ تقسیم‌بندی استانهای امپراتوری عثمانی گفته می‌شد. بیرون از این تقسیمات، کشورهای دیگری وجود داشتند که عثمانی توان درگیری و تصاحب آنها را نداشته‌است. امپراتوری عثمانی به زیرگروه‌هایی استانی تقسیم شده‌است که هر بخش توسط یک فرماندار اداره می‌شد که خود به دست سلطان گماشته می‌شده‌است. در طول تاریخ عثمانی دارای ۴ پایتخت بوده که قسطنطنیه برای مدت بیشتری از دیگر شهرها پایتخت محسوب می‌شد. این تقسیم‌بندی‌ها در دو دورهٔ طولانی با نام «ولایِت» و «ایالِت» شناخته می‌شدند.[1]
در دوره‌های کوتاهی نیز هر استان را بیلربیلیک می‌نامیدند که فرماندار آن با نام «بیگلربی» در هریک از استان‌ها گماشته می‌شد و زیر نظر دولت مرکزی به فعالیت می‌پرداخت. در دوره‌ای نیز به هر استان، سنجاق گفته می‌شد که به معنی پرچم است. در این دوره، هر استان توسط شخصی به نام «سنجاق‌بیگ» به معنی «ارباب پرچم» اداره می‌شد. در دوره‌هایی به هر استان امپراتوری عثمانی، «کازا» یا «کادی» هم می‌گفتند که فرقی در مرزهای استانی ایالت و ولایت نداشته و تنها عنوان آنها متفاوت بود.[2]

نقشه ایالتهای عثمانی در ۱۶۰۹ میلادی (۹۸۸ خورشیدی).
قلمرو امپراتوری (زرد)
دولتهای دستنشانده مسلمان (سبز)
دولتهای دست‌نشانده مسیحی (صورتی)

ایالت (۱۳۶۲–۱۸۶۴)

در مجموع دو دوره طولانی و قابل استناد از تقسیم‌بندی کشوری در دورهٔ امپراتوری عثمانی وجود دارد. در یکی از آن دوره‌ها، استانها را با نام ایالِت (به انگلیسی: Eyalet) می‌شناختند که از سال ۱۳۶۲ میلادی تا ۱۸۶۴ میلادی این شیوهٔ نامگذاری پابرجا ماند. در این دوران به فرماندارها «میرا لیره» یا «سنجق‌بِی» می‌گفتند. پاشا تعیین می‌کرد که چه کسی فرماندار باشد.[3][4]

نقشهٔ ایالتها در ۱۶۰۹ و ۱۷۹۵ میلادی
تقسیمات کشوری عثمانی در سال ۱۶۰۹ میلادی
بخشهای صورتی، حکومتهای دست‌نشانده هستند.
تقسیمات کشوری عثمانی در سال ۱۷۹۵ میلادی

ولایت (۱۸۶۴–۱۹۲۲)

از سال ۱۸۶۴ میلادی تا آخرین روز موجودیت امپراتوری عثمانی در سال ۱۹۲۲ میلادی، نام ایالِت به «ویلایِت» (به انگلیسی: Vilayet) تبدیل شد. همچنین به منظور افزایش کیفیت مدیریت در هریک از ولایتها (استانها)، برخی از ولایت‌های بزرگ به بخش‌های کوچکتری تقسیم شدند. در این دوره فرماندار هر ولایت با نام والی یا ولی شناخته می‌شد.[5][6][7]

نقشه ولایتها از سال ۱۹۰۰ تا فروپاشی عثمانی در ۱۹۲۲

نگارخانه
  • نقشه کشیده شده توسط اروپاییان در ۱۷۳۰ میلادی
  • نقشه اروپایی به سال ۱۸۴۹
  • نقشه عثمانی در سال ۱۸۰۳ میلادی
  • نقشه سال ۱۸۹۹
  • نقشهٔ ولایت‌های عثمانی در سال ۱۸۹۳ میلادی
  • نقشه عثمانی در سال ۱۸۹۹ میلادی
  • نقشه عثمانی در سال ۱۹۰۵ میلادی

جستارهای وابسته

منابع
  1. Imber, Colin (2002). "The Ottoman Empire, 1300-1650: The Structure of Power" (PDF). pp. 177–200. Archived from the original (PDF) on July 26, 2014.
  2. اروپا و میراث تاریخی بالکان صفحه ۱۶۷
  3. Raymond Detrez; Barbara Segaert (2008-01-01). Europe and the historical legacies in the Balkans. Peter Lang. p. 167. ISBN 978-90-5201-374-9. Retrieved 2013-06-01.
  4. Selcuk Aksin Somel (2010-03-23). The A to Z of the Ottoman Empire. Scarecrow Press. p. 41. ISBN 978-1-4617-3176-4. Retrieved 2013-06-02.
  5. Naim Kapucu; Hamit Palabiyik (2008). Turkish Public Administration: From Tradition to the Modern Age. USAK Books. p. 164. ISBN 978-605-4030-01-9. Retrieved 2013-06-01.
  6. Ma?mud Yazbak (1998). Haifa in the Late Ottoman Period 1864-1914: A Muslim Town in Transition. BRILL. p. 28. ISBN 978-90-04-11051-9. Retrieved 2013-06-01.
  7. The Arabs of the Ottoman Empire, 1516-1918: A Social and Cultural History, p. 177. Bruce Masters, Cambridge University Press, 2013. شابک ‎۹۷۸۱۱۰۷۰۳۳۶۳۴
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ تقسیمات کشوری در امپراتوری عثمانی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.