بیمهر رخت روز مرا نور نماندست
غزلی با مطلع «بیمهر رخت روز مرا نور نماندست»، غزل شمارهٔ ۳۸ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
بیمهر رخت | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی | ||
شاعر | حافظ[1] | ||
شمار ابیات | ۸ | ||
بحر | هزج مثمن اَخرَب مکفوف محذوف مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
⇐
|
در اجراها
عبدالوهاب شهیدی و الهه در برنامهٔ شمارهٔ ۴۶۶ از مجموعهٔ گلهای رنگارنگ این غزل را در آوازِ دشتی اجرا کردهاند.[2]
پانویس
- حافظ، دیوان حافظ، ۲۷.
- دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۴.
منابع
- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
- دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانیهای شعر حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظپژوهی. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.