گلبن عیش میدمد ساقی گلعذار کو
غزلی با مطلع «گلبن عیش میدمد ساقی گلعذار کو»، غزل شمارهٔ ۴۱۴ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
گلبن عیش میدمد | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی | ||
شاعر | حافظ[1] | ||
شمار ابیات | ۷ | ||
بحر | رجز مثمن مطوی مخبون مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
⇒ ⇐
|
در اجراها
محمدرضا شجریان در برنامهٔ شمارهٔ ۸۷ از مجموعهٔ گلهای تازه این غزل را در آوازِ بیات اصفهان اجرا کردهاست.[2]
پانویس
- حافظ، دیوان حافظ، ۲۸۶.
- دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۱.
منابع
- دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانیهای دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظپژوهی. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.