روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

روز هجران و شب فرقت
روز هجران و شب فرقت
زبان	فارسی
شاعر	حافظ[1]
شمار ابیات	۸
بحر	رَمَل مُثَمَّن مَخبون محذوف; فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
متن
روز هجران و شب فرقت یار آخر شد; زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد; آن همه ناز و تنعّم که خزان میفرمود; عاقبت در قدم باد بهار آخر شد ; شکر ایزد که باقبال کله گوشهٔ گُل; نخوت باد دی و شوکت خار آخر شد ; صبح امّید که بُد معتکف پردهٔ غیب; گو برون آی که کار شب تار آخر شد ; آن پریشانی شبهای دراز و غم دل; همه در سایهٔ گیسوی نگار آخر شد ; باورم نیست ز بدعهدی ایّام هنوز; قصّهٔ غصّه که در دولت یار آخر شد ; ساقیا لطف نمودی قدحت پُرمی باد; که بتدبیر تو تشویش خمار آخر شد ; در شمار ار چه نیاورد کسی حافظ را ; شکر کان محنت بیحدّ و شمار آخر شد	; ; ; ۲; ; ; ; ۴; ; ; ; ۶; ; ; ; ۸
	⇒ ⇐

غزلی با مطلع «روز هجران و شب فرقت یار آخر شد»، غزل شمارهٔ ۱۶۶ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

در اجراها

ایرج در برنامهٔ شمارهٔ ۴۶ و محمدرضا شجریان در برنامهٔ شمارهٔ ۱۸۵ از مجموعهٔ گل‌های تازه این غزل را در دستگاهِ ماهور اجرا کرده‌اند.[2]

حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوش‌خوانی‌های شعر حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.