شهری‌ست پر ظریفان وز هر طرف نگاری

شهریست پر ظریفان
شهریست پر ظریفان
زبان	فارسی
شاعر	حافظ[1]
شمار ابیات	۸
بحر	مضارع مثمن اخرب; مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن
متن
شهریست پرظریفان و از هر طرف نگاری; یاران صلای عشق است گر میکنید کاری; چشم فلک نبیند زین طرفه‌تر جوانی; در دست کس نیفتد زین خوبتر نگاری; هرگز که دیده باشد جسمی ز جان مرکّب; بر دامنش مبادا زین خاکیان غباری; چون من شکسته‌ٔ را از پیش خود چه رانی; کم غایت توقّع بوسیست یا کناری; می بیغش است دریاب وقتی خوشست بشتاب; سال دگر که دارد امّید نوبهاری; در بوستان حریفان مانند لاله و گل; هر یک گرفته جامی بر یاد روی یاری; چون این گره گشایم وین راز چون نمایم; دردیّ و سخت دردی کاریّ و صعب کاری; هر تار موی حافظ در دست زلف شوخی; مشکل توان نشستن در اینچنین دیاری	; ; ; ۲; ; ; ; ۴; ; ; ; ۶; ; ; ; ۸
	⇒ ⇐

غزلی با مطلع «شهریست پر ظریفان وز هر طرف نگاری»، غزل شمارهٔ ۴۴۴ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

در اجراها

محمدرضا شجریان در برنامهٔ شمارهٔ ۲۴۸ از مجموعهٔ برگ سبز این غزل را در دستگاهِ چهارگاه اجرا کرده‌است.[2]

دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانی‌های دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.

حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.