سحر بلبل حکایت با صبا کرد

سحر بلبل
سحر بلبل
زبان	فارسی
شاعر	حافظ[1]
شمار ابیات	۱۰
بحر	هزج مسدس محذوف; مفاعیلن مفاعیلن فعولن
متن
سحر بلبل حکایت با صبا کرد; که عشق روی گل با ما چها کرد; از آن رنگ رخم خون در دل افتاد; وزان گلشن بخارم مبتلا کرد; غلام همّت آن نازنینم; که کار خیر بی روی و ریا کرد; من از بیگانگان دیگر ننالم; که با من هر چه کرد آن آشنا کرد ; گر از سلطان طمع کردم خطا بود; ور از دلبر وفا جستم جفا کرد; خوشش باد آن نسیم صبحگاهی; که درد شب نشینان را دوا کرد; نقاب گل کشید و زلف سنبل; گره بند قبای غنچه وا کرد; بهر سو بلبل عاشق در افغان; تنعّم از میان باد صبا کرد; بشارت بر بکوی می فروشان; که حافظ توبه از زهد ریا کرد; وفا از خواجگان شهر با من; کمال دولت و دین بوالوفا کرد	; ; ; ۲; ; ; ; ۴; ; ; ; ۶; ; ; ; ۸; ; ; ; ۱۰
	⇒ ⇐

غزلی با مطلع «سحر بلبل حکایت با صبا کرد»، غزل شمارهٔ ۱۳۰ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

در اجراها

دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانی‌های دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.

حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.