شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

غزلی با مطلع «شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد»، غزل شمارهٔ ۱۰۱ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

شراب و عیش نهان
زبان	فارسی
شاعر	حافظ[1]
شمار ابیات	۱۰
بحر	مجتث مثمن مخبون محذوف مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
متن
شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد زدیم بر صف رندان و هر چه بادا باد گره ز دل بگشا وز سپهر یاد مکن که فکر هیچ مهندس چنین گره نگشاد ز انقلاب زمانه عجب مدار که چرخ از این فسانه هزاران هزار دارد یاد قدح بشرط ادب گیر زانکه ترکیبش ز کاسهٔ سر جمشید و بهمنست و قبا که آگهست که کاووس و کی کجا رفتند که واقفست که چون رفت تخت جم بر باد ز حسرت لب شیرین هنوز می‌بینم که لاله میدمد از خون دیدهٔ فرهاد مگر که لاله بدانست بیوفائی دهر که تا بزاد و بشد جام می ز کف ننهاد بیا بیا که زمانی ز می خراب شویم مگر رسیم بگنجی در این خراب آباد نمی‌دهند اجازت مرا بسیر سفر نسیم باد مصلّا و آب رکناباد قدح مگیر چو حافظ مگر بنالهٔ چنگ که بسته‌اند بر ابریشم طرب دل شاد ۲ ۴ ۶ ۸ ۱۰ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

در اجراها

قوامی در برنامهٔ شمارهٔ ۱۲۱ از مجموعهٔ برگ سبز این غزل را در دستگاهِ چهارگاه اجرا کرده‌است.[2]

پانویس

1. حافظ، دیوان حافظ، ۶۹ - ۷۰.
2. دادجو، «خوش‌خوانی‌های شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲:‎ ۱۰۰۶.

منابع

• دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانی‌های دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.

• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.