نوش کن جام شراب یک منی

غزلی با مطلع «نوش کن جام شراب یک منی»، غزل شمارهٔ ۴۷۸ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

نوش کن جام شراب
زبان	فارسی
شاعر	حافظ[1]
شمار ابیات	۶
بحر	رَمَل مسدس محذوف فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
متن
نوش کن جام شراب یک منی تا بدان بیخ غم از دل برکنی دل گشاده دار چون جام شراب سر گرفته چند چون خم دنی چون ز جام بیخودی رطلی کشی کم زنی از خویشتن لاف منی سنگ‌سان شو در قدم نی همچو آب جمله رنگ آمیزی و تردامنی دل بمی دربند تا مردانه وار گردن سالوس و تقوی بشکنی خیز و جهدی کن چو حافظ تا مگر خویشتن در پای معشوق افکنی ۲ ۴ ۶ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

در دیگر آثار هنری

بر روی جام برنجی‌ای که در مجموعهٔ خصوصی‌ای در تهران نگهداری می‌شود، بیت‌هایی از این غزل نقش بسته‌است.[2]

پانویس

1. حافظ، دیوان حافظ، ۳۳۹.
2. سمسار، «حافظ و هنر»، دائرةالمعارف اسلامی، ۱۹:‎ ۷۳۵.

منابع

• آذرنوش، آذرتاش؛ اینجنیتو، دومینیکو؛ باقری، بهادر؛ بلوکباشی، علی؛ بیات، علی؛ پاکتچی، احمد؛ خرمشاهی، بهاءالدین؛ دادبه، اصغر؛ ساجدی، طهمورث؛ سجادی، صادق؛ سمسار، محمدحسن؛ شمس، اسماعیل؛ عبدالله، صفر؛ کردمافی، سعید؛ کیوانی، مجدالدین؛ مسعودی آرانی، عبدالله؛ میثمی، حسین؛ میرانصاری، علی؛ نکوروح، حسن؛ هاشم‌پور سبحانی، توفیق؛ بخش هنر و معماری (۱۳۹۰). «حافظ». در سید محمدکاظم موسوی بجنوردی. دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ۱۹. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹۷۸۶۰۰۶۳۲۶۰۴۷.

• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.