دلم جز مهر مهرویان طریقی برنمی‌گیرد

غزلی با مطلع «دلم جز مهر مهرویان طریقی برنمی‌گیرد»، غزل شمارهٔ ۱۴۹ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

دلم جز مهر مهرویان
زبان	فارسی
شاعر	حافظ[1]
شمار ابیات	۱۴
بحر	هَزَج مثمن سالم مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
متن
دلم جز مهر مهرویان طریقی بر نمی‌گیرد ز هر در میدهم پندش ولیکن در نمی‌گیرد خدا را ای نصیحت‌گو حدیث ساغر و می گو که نقشی در خیال ما ازین خوشتر نمی‌گیرد بیا ای ساقی گُلرخ بیاور بادهٔ رنگین که فکری در درون ما ازین بهتر نمی‌گیرد صراحی میکشم پنهان و مردم دفتر انگارند عجب گر آتش این زرق در دفتر نمی‌گیرد من این دلق مرقّع را بخواهم سوختن روزی که پیر می فروشانش بجامی بر نمی‌گیرد از آنرو هست یاران را صفاها با می لعلش که غیر از راستی نقشی در آن جوهر نمی‌گیرد سر و چشمی چنین دلکش تو گوئی چشم ازو بردوز برو کاین وعظ بی‌معنی مرا در سر نمی‌گیرد نصیحتگوی رندان را که با حکم قضا جنگست دلش بس تنگ می‌بینم مگر ساغر نمی‌گیرد میان گریه میخندم که چون شمع اندرین مجلس زبان آتشینم هست لیکن در نمی‌گیرد چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مستت را که کس مرغان وحشی را از این خوشتر نمی‌گیرد سخن در احتیاج ما و استغنای معشوقست چه سود افسونگری ای دل که در دلبر نمی‌گیرد من آن آیینه را روزی بدست آرم سکندروار اگر میگیرد این آتش زمانی ور نمی‌گیرد خدا را رحمی ای منعم که درویش سر کویت دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد بدین شعر تر شیرین ز شاهنشه عجب دارم که سر تا پای حافظ را چرا در زر نمی‌گیرد ۲ ۴ ۶ ۸ ۱۰ ۱۲ ۱۴ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

در اجراها

عبدالوهاب شهیدی در برنامهٔ شمارهٔ ۱۳۷ از مجموعهٔ گل‌های تازه این غزل را در دستگاهِ چهارگاه اجرا کرده است.[2]

پانویس

1. حافظ، دیوان حافظ، ۱۰۱.
2. دادجو، «خوش‌خوانی‌های شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲:‎ ۱۰۰۲.

منابع

• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
• دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوش‌خوانی‌های شعر حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.