صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم

غزلی با مطلع «صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم»، غزل شمارهٔ ۳۴۷ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

صنما با غم عشق تو
زبانفارسی
شاعرحافظ[1]
شمار ابیات۸
بحررَمَل مُثَمَّن مَخبون محذوف
فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
متن

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم
تا بکی در غم تو نالهٔ شبگیر کنم
دلِ دیوانه از آن شد که نصیحت شنود
مگرش هم ز سر زلف تو زنجیر کنم
آنچه در مدّت هجر تو کشیدم هیهات
در یکی نامه محالست که تحریر کنم
با سر زلف تو مجموع پریشانی خود
کو مجالی که سراسر همه تقریر کنم
آنزمان کآرزوی دیدن جانم باشد
در نظر نقش رخ خوب تو تصویر کنم
گر بدانم که وصال تو بدین دست دهد
دین و دل را همه دربازم و توفیر کنم
دور شو از برم ای واعظ و بیهوده مگوی
من نه آنم که دگر گوش بتزویر کنم
نیست امّید صلاحی ز فساد حافظ
چونکه تقدیر چنین است چه تدبیر کنم




۲



۴



۶



۸


نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒
⇐

در اجراها

محمدرضا شجریان و اکبر گلپایگانی در برنامهٔ شمارهٔ ۴۵۷ از مجموعهٔ یک شاخه گل این غزل را در دستگاهِ سه‌گاه اجرا کرده‌اند.[2]

در دیگر آثار هنری

در مرقع بهرام میرزا (H2154) که در کتابخانهٔ توپکاپی‌سرای استانبول نگهداری می‌شود، قطعه‌ای متعلق به سدهٔ ۱۰ ه‍.ق وجود دارد که بیت‌هایی از این غزل توسط نورالدین پورانی بر روی آن نگاشته شده است.[3]

پانویس
  1. حافظ، دیوان حافظ، ۲۳۸ - ۲۳۹.
  2. دادجو، «خوش‌خوانی‌های شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲:‎ ۱۰۰۸.
  3. سمسار، «حافظ و هنر»، دائرةالمعارف اسلامی، ۱۹:‎ ۷۳۲.

منابع
  • آذرنوش، آذرتاش؛ اینجنیتو، دومینیکو؛ باقری، بهادر؛ بلوکباشی، علی؛ بیات، علی؛ پاکتچی، احمد؛ خرمشاهی، بهاءالدین؛ دادبه، اصغر؛ ساجدی، طهمورث؛ سجادی، صادق؛ سمسار، محمدحسن؛ شمس، اسماعیل؛ عبدالله، صفر؛ کردمافی، سعید؛ کیوانی، مجدالدین؛ مسعودی آرانی، عبدالله؛ میثمی، حسین؛ میرانصاری، علی؛ نکوروح، حسن؛ هاشم‌پور سبحانی، توفیق؛ بخش هنر و معماری (۱۳۹۰). «حافظ». در سید محمدکاظم موسوی بجنوردی. دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ۱۹. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹۷۸۶۰۰۶۳۲۶۰۴۷.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.