منم که دیده به دیدار دوست کردم باز
غزلی با مطلع «منم که دیده بدیدار دوست کردم باز»، غزل شمارهٔ ۲۵۹ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
| منم که دیده به دیدار | |||
|---|---|---|---|
| زبان | فارسی | ||
| شاعر | حافظ[1] | ||
| شمار ابیات | ۷ | ||
| بحر | مجتث مثمن مخبون محذوف مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | ||
| متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
⇒ ⇐
| |||
در اجراها
این غزل توسط بنان در برنامهٔ شمارهٔ ۲۵۶ گل‌های رنگارنگ در دستگاه شور خوانده شده.[2] حسین قوامی نیز این غزل را در برنامهٔ شمارهٔ ۲۲۹ برگ سبز در دستگاه سه‌گاه خوانده.[3]
پانویس
- حافظ، دیوان حافظ، ۱۷۶.
- دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۴.
- دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۷.
منابع
- دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانیهای دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
- حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
| غزلها |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| قصیدهها |
| ||||
| مثنویها |
| ||||
| قطعهها |
| ||||
| رباعیها |
| ||||
| نسخههای سرشناس |
| ||||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.