سکندر لودی
نظام خان سکندر لودی بن بهلول (درگذشت: ۲۱ نوامبر ۱۵۱۷) دومین فرمانروا از سلطان‌های دهلی بود که حدود ۳ دهه بر بخش بزرگی از هندوستان فرمان راندند. سکندر از دودمان تاجک تبار لودی بود.
| سکندر لودی | |
|---|---|
| سلطان دهلی | |
| سلطنت | ۱۴۸۹–۱۵۱۷ |
| تاج‌گذاری | ۱۴۸۹ |
| پیشین | بهلول خان لودی |
| جانشین | ابراهیم لودی |
| درگذشته | ۲۱ نوامبر ۱۵۱۷ |
| آرامگاه | |
| خاندان | لودی |
| پدر | سکندر لودی |
سکندر لودی بخش بزرگی از زمان فرمانروایی‌اش را در جنگ و لشکرکشی سپری کرد.
سکندر به زبان فارسی توجه داشت و خود به فارسی شعر می‌گفت و «گلرخی» تخلص می‌کرد. از جمله اصلاحاتی که در زمان خود انجام داد قرار دادن زبان فارسی به عنوان زبان حسابداری و دفتر حساب در هندوستان بود. او نخستین پادشاهی بود که زبان فارسی را در هند زبان رسمی دربار می‌کرد.[1]
در زمان آشوب پیش از او، رواج زبان فارسی در هندوستان نیز دچار آشفتگی شده‌بود و حاکمان پشتون با فارسی دشمنی می‌کردند. چنانچه آخوند درویزه در این باره می‌نویسد:
به حکم آن‌که جهل و سختی بر افغانان غالب است هر که در زبان فارسی نطق و تکلم کند او را دشمن گیرند.
سکندر لودی در سال ۱۵۱۷ میلادی درگذشت و آرامگاه او در دهلی نو است.
منابع
- مهدی غروی (۱۳۵۰). هنر و مردم. ش. ۱۰۲و۱۰۳. ص. ۲۶-۳۶ http://www.ichodoc.ir/p-a/CHANGED/102,103/html/102_26.HTM. دریافت‌شده در ۱۲ اسفند ۱۳۹۳. پارامتر
|عنوان= یا |title=ناموجود یا خالی (کمک)
- بر پایه پیشگفتار: جمالی دهلوی، مثنوی مهر و ماه (۹۰۵ ه.)، مقدمه و تصحیح حسام‌الدین راشدی، راولپندی: مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان، ۱۳۵۳ خورشیدی. صص۱۸-۱۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.