مخفی بدخشی

مَخفی بَدَخشی (۱۲۵۵ – ۱۳۴۲ خ) از شاعران پارسی‌گوی زن در افغانستان بود.

مخفی بدخشی
زادهٔ۱۲۵۵ خورشیدی
فیض‌آباد بدخشان
درگذشت۱۳۴۲ خورشیدی
۸۴سالگی
محل زندگیروستای قره‌قوزی ارگو فیض‌آباد بدخشان،
کابل، قندهار
ملیتافغانستانی
دیگر نام‌هاسید نسب، بیگم نسب
پیشهشعر پارسی
عنوانسیدةالنسب، پاچاجان
والدینمیرمحمودشاه بدخشی

زندگی‌نامه

مخفی بدخشی لقب او، و نامش سید نسب یا بیگم نسب است. تبار از بدخشان بود و در کابل و قندهار سکونت داشت.

مخفی بدخشی دانش و معلومات عمومی را به‌گونهٔ مخفی و به‌دور از نظر سیاسیون وقت از بزرگان و آگاهان خانواده خویش فرا گرفت. وی معاصر شاعر زن ایرانی فروغ فرخزاد است.[1]

نیاکان مخفی بدخشی از امیران محلی بدخشان بودند و خانواده‌اش در روزگار پادشاهی امیر عبدالرحمن خان از بدخشان به قندهار تبعید شدند.[2]

مخفی در شانزده سالگی به سرودن شعر آغاز کرد.[3]

مخفی بیشترین اشعارش را در محله‌ای بنام قره‌قوزی که همان‌جا نیز زندگی می‌نمود، سروده‌است. وی ازدواج نکرد و بیشتر عمر خود را در کنار خانواده‌اش در حالت تبعید سیاسی در شهرهای کابل و قندهار در دوره امیرعبدالرحمن خان به‌سر برد.

مخفی دختر مردی است به نام میرمحمودشاه بدخشی (میر محمود عاجز) بود که او نیز شاعر بوده و کتابی هم به نام چارباغ بدو منسوب است که اینک در دست نیست. برادران مخفی، میر محمد غمگین و میر سهراب سودا هم، شاعر بوده‌اند.[4]

آثار او زیر عنوان لعل‌پاره‌ها در مجله کابل به چاپ رسیده‌است. پارکی زنانه و دبیرستانی[5] نیز در بدخشان به نام او نام‌گذاری شده‌است.[3]

نمونه شعر

در مورد زیب‌النساء بیگم:

بشکند دستی که خم در گردن یاری نشدکور به، چشمی که لذت‌گیر دیداری نشد
صد بهار آخر شد و هر گل به فرقی جا گرفتغنچه باغ دل ما زیب دستاری نشد
هرکه آمد در جهان بودش خریداری، ولیپیر شد زیب‌النّساء او را خریداری نشد

منابع

بر پایه: نوابی، حبیب، دیوان اشعار مخفی بدخشی، کابل: چاپ دوم زمستان ۱۳۷۹.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.