منصور اوجی

منصور اوجی (۹ آذر ۱۳۱۶ – ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۰) شاعر معاصر ایرانی بود. «از وطن: ۱۶۲ شعر در ستایش شیراز»، «باغ و جهان مردگان»، «حیرانی‌ها»، «حرفی برای گفتن»، «دفتر گمشده»، «باغ شب»، «خواب درخت و تنهایی زمین»، «شهر خسته»، «این سوسن است که می‌خواند»، «مرغ سحر»، «صدای همیشه»، «شعرهایی به کوتاهی عمر»، «حالی است مرا»، «دفتر میوه‌ها»، «کتاب کلمات»، «دفتر شاعری و» «کوتاه مثل آه» از جمله مجموعه اشعار منتشر شده اوجی است.[2] دارای نشان درجه یک هنری در حوزه ادبیات هم بود.[2]

منصور اوجی
زاده۹ آذر ۱۳۱۶
شیراز
محل زندگیخیابان ارم شیراز[1]
درگذشته۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ (۸۴ سال)
شیراز
پیشهشاعر
ملیتمردمان ایرانی‌تبار
دانشگاهدانشگاه تهران
دانشسرای عالی
دانشگاه شیراز (دانشگاه شیراز)

زندگی‌نامه

۹ آذر ۱۳۱۶ در شیراز متولد شد.[3][2] در رشته فلسفه از دانشگاه تهران موفق به کسب مدرک لیسانس شد و پس از آن در رشته علوم تربیتی از دانش‌سرای عالی تهران مدرک فوق لیسانس را کسب کرد.[4] پس از آنکه به زادگاهش بازگشت بار دیگر به دانشگاه پهلوی (دانشگاه شیراز) رفت و مدرک لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی اش را هم گرفت.[5] او پس از سال‌ها تدریس، به تازگی تصمیم گرفته که تدریس را رها کند و تمام اوقاتش را در خانه‌اش بنشیند و به شعرش اختصاص دهد.[6]

در گفتگویی عنوان کرده بود:

شاعر باید اثر انگشت و امضا داشته باشد و شاعران امروز به دلیل نداشتن این ویژگی، همه شبیه به هم شده‌اند. در هشتاد سال عمرم سعی کردم خودم و زندگی‌ام را بنویسم و هیچ وقت دوست نداشتم شبیه کسی باشم.[2]

به واسطه تألیف بیش از ۲۵ کتاب شعر، دو کتاب در حوزه ترجمه و سه کتاب در حوزه تحقیق و پژوهش، در سال ۱۳۹۶ نشان درجه یک هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به اوجی تعلق گرفت.[7]

درگذشت

او حدود یک سال پیش از مرگش بر اثر شکستگی یکی از دنده‌ها و پس از بهبود نسبی، دچار عارضه کبدی شد و ماه‌ها بود که از او در خانه پرستاری می‌شد.[8]

شامگاه شنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ در سن ۸۴ سالگی در در منزل خود در شیراز بر اثر بیماری کبدی درگذشت.[2][7][8][9]

کتابشناسی

همچنین کتاب «یکصد و ده نامه از دو سیمین: نامه‌های سیمین دانشور و سیمین بهبهانی به منصور اوجی» نیز از این شاعر مطرح منتشر شده‌است. آخرین کتاب منصور اوجی «یک عمر شاعری» نام داشت که سال ۱۳۹۷ منتشر شد و گزیده‌ای بود از میان حدود دو هزار شعر و ۲۵ کتاب که قبلاً منتشر کرده بود.

از منصور اوجی مجوعه‌های شعری زیر منتشر شده‌است:[4]

  • باغ شب (۱۳۴۴)
  • خواب درخت و تنهایی زمین (۱۳۴۴)
  • شهر خسته (۱۳۴۶)
  • برگزیده اشعار (۱۳۴۹)
  • این سوسن است که می‌خواند (۱۳۴۹)
  • مرغ سحر (۱۳۵۶)
  • صدای همیشه (۱۳۵۷)
  • شعرهایی به کوتاهی عمر (۱۳۵۸)
  • حالی است مرا (۱۳۶۸)
  • کوتاه مثل آه (۱۳۶۸)
  • خوشا تولد و پرواز (؟)
  • شعرهای مصری (عاشقانه‌ها) (۱۳۸۸)

نمونه اشعار
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به منصور اوجی در ویکی‌گفتاورد موجود است.

دو شعر از منصور اوجی:[3]

«در شط کیهانی چه رازی است؟

در پشت / پستوهای آن دستی است در کار؟

کین شاهکار یکه را در کار کرده‌است؟

این پولکان بی‌شمار

این کهکشان

این بی‌کران را؟»

    «با در بسته چه خواهی کار کرد

    دست تنها، شب بارانی؟

    نه به جیب تو، کلیدی هست

    نه به فریاد تو، آوایی

    تویی وُ دام چه بایدها.

    با در بسته چه خواهی کرد

    شب باران، شب ویرانی؟»

    بهار

    گفتم بهار کو؟
    تابوتی در غروب نشانم داد
    بر شانه‌های مردان
    در شیون زنان
    یا لاله‌ای که سرخ و سراسیمه رسته بود
    از لای درز آن

    جستارهای وابسته

    منابع
    1. «منصور اوجی خود شیراز بود».
    2. ««منصور اوجی» شاعر پیشکسوت درگذشت».
    3. «منصور اوجی به روایت تصویر». دریافت‌شده در ۹ مه ۲۰۲۱.
    4. شافعی، خسرو (۱۳۸۴)، زندگی و شعر صد شاعر از رودکی تا امروز، تهران: کتاب خورشید، شابک ۹۶۴-۷۰۸۱-۰۵-۷
    5. «منصور اوجی به روایت تصویر». دریافت‌شده در ۹ مه ۲۰۲۱.
    6. «منصور اوجی به روایت تصویر».
    7. «اوج رباعی معاصر با منصور اوجی».
    8. «منصور اوجی، شاعرِ «کوتاه مثل آه»، درگذشت».
    9. «منصور اوجی درگذشت».
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.